เรื่องที่ไม่ค่อยจะเปนเรื่อง

เนื้อเรื่อง

เรื่องนี้แปลกแฮะ

  “เฮ้ยๆๆ!!เรื่องเริ่มแล้วๆ”ผู้ชายคนหนึ่งตระโกนออกมา…ใช่แล้วหล่ะท่านผู้อ่านครับผมนี่แหล่ะเป็นคนตระโกนเอง…

 เอาหล่ะครับ..เรื่องต่อไปนี่อาจจะเป็นเรื่องที่น่าเบื่อ, สนุก, เศร้าเคล้าน้ำตา, ตลกหรือบ้าหรือเด็กเกินไปสำหรับบางคน…แต่…ใครสนหล่ะจริงมะ?ถึงเรื่องๆนี้มันจะน่าเบื่อขนาดไหนผมก้ยังจะดำเนินเรื่องนี้ต่อไปเรื่อยๆ….เรื่อยๆ…แล้วก้เรื่อยๆ…………โอเค!เอาหล่ะถึงตอนนี้แล้วผมก้เขียนไปได้1..2..3..4บรรทัดแล้วนะถ้าคุณคิดว่าเรื่องนั้น่าเบื่อก้ออกไปซะ…ไม่ได้ง้อ!!!…โอเค..มีไครเหลือมั่งเอ่ยยยย….อ้าวไปหมดเลยหยอออ….ไม่เป็นงั้นเราไปก้ได้!!!งอนแล้วววด้วย…………..ฮึ้ย!!!เย้~มีคนมาแล้วววว…แต่ไครเน้ออออพี่ๆช่วยบอกชื่อหน่อยคร้าบบบบบ

…………………………………………………………………………………………………………………………..

นี่พี่ๆเปลืองไปบรรทัดนึงแล้วน้า……..ช่างเหอะ ไม่ต้องบอกก้ได้….งั้นผมขอดำเนินเรื่องต่อไปนะครับเอ่ออ….โอเคเริ่มเรื่องจิงๆเลยดีกว่านะคับ…

กาลครั้งนึ่งนานมาแล้วมีหมาสองตัวเป็นพี่น้องกัน…..วันนึ่งหมาตัวพี่ก้ได้ตายไป…ไม่ๆๆๆไม่เอาดีกว่าเศร้าไปอ่ะ~

อืมมมม…คิดๆๆๆๆ กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วววววววววววว …………………………………………………….(นานจิงๆนะเนี่ย..กินที่ไปตั้งบรรทัดนึงแหน่ะ!)นานจนจำไม่ได้แล้วอ่าว่าจะแต่งว่าไร…….คิดสิคิด……………………….คร่อออออก……ฟี้………….ๆ……ๆ….ๆ…..ๆ…..ๆ….ๆ………..