สามีเก่ายังร้อน... รอวันรื้อฟื้น

"แต่งงานกันนะ" พิสุทธิ์​ในวัย 22 ยิ้มตาหยีรอคอยคำตอบจากแฟนสาว

"มันจะไม่เร็วไปใช่มั้ย เราเพิ่งจะเรียนจบเองนะ" ไพลินเม้มปากแน่นพยายามกลั้นใจกลัวจะหลุดปากว่า 'แต่งค่ะ' ออกไป ไม่ได้สิเธอเป็นผู้หญิงจะตอบตกลงแต่งงานเร็วขนาดนั้นเดี๋ยวเขาก็หาว่าเธอใจง่ายน่ะสิ

พิสุทธิ์​ยังไม่หุบยิ้มเพราะเขาตัดสินใจไปแล้วว่าจะไม่กลับบ้านแน่นอนถ้าเธอยังไม่ตอบตกลง จะปักหลักมันหน้าหอหญิงนี่แหละ ไม่สนด้วยว่าป้าคุมหอจะมาไล่ตี แต่เขาจะต้องให้สุดที่รักของเขาตอบตกลงให้ได้

"ไอ้ภาม มึงจะแห้วแดกมั้ยวะเนี่ย" หน้าม้าที่เอามาถือป้าย 'will you marry me?' พึมพำเสียงอ่อยเพราะดูสีหน้าของคนโดนขอแต่งงานจะไม่ได้ยิ้มแย้มไปกับคนขอเลย เห็นทีเขาคงต้องเตรียมน้ำใบบัวบกให้เพื่อนแล้วล่ะ

"ลิน เราตัดสินใจแล้ว และเราก็รู้ว่าลินก็คิดเหมือนกับเรา ตกลงแต่งงานกับเราเถอะนะ" พิสุทธิ์​ยื่นมือไปจับมือทั้งสองข้างของไพลินไว้ บีบเบา ๆ ลุ้นตัวโก่งจนแทบลืมหายใจ

ไพลินทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกอยู่พักหนึ่งจนเห็นว่าสีหน้าพิสุทธิ์ดูเจื่อนลง เธอเลยคิดว่าเล่นตัวพอแล้ว หลับตาลงรวบรวมความกล้า ก่อนจะพยักหน้าช้า ๆ "แต่งสิ เรารักภามขนาดนี้ แต่งอยู่แล้ว" พูดจบไพลินก็แทบจะมุดหน้าเข้าไปในอกแฟนหนุ่มด้วยความเขินอาย

เสียงเฮฮาวี้ดว้ายของเพื่อน ๆ ที่มารุมมุงดังสนั่นหวั่นไหวทั่วทั้งหอหญิงจนป้าคุมหอต้องมาตีกะละมังไล่ ไพลินแทบอยากจะตะโกนบอกป้าว่า พวกหนูไม่ใช่หมานะป้า เลยทีเดียว

แต่ก็นั่นแหละ... ความสุขมักอยู่ไม่ยืด

"เราหย่ากันเถอะ" ไพลินในวัย 25 จ้องเขม็งไปยังสามี สีหน้าจริงจังไม่มีเค้าของความเจ็บปวดหรือเสียใจ

"ลิน เราทำอะไรผิดไปเหรอ ลินบอกเราสิ" พิสุทธิ์​อ้อนวอนน้ำตาคลอเบ้า เขาไม่รู้เลยว่าตัวเองทำอะไรผิด เขาอยู่ในลู่ในทางไม่เคยมีเล็กมีน้อยที่ไหน เขารักภรรยาที่สุดมาโดยตลอด

"ภามไม่ได้ทำอะไรผิด แต่เราแค่อยู่กับภามต่อไปไม่ได้แล้ว เราพอแค่นี้เถอะ ฝืนกันมามากพอแล้ว" ไพลินลอบกลืนน้ำลายเหนียวหนืดลงคออย่างยากลำบาก

ฟึบ-

ภรรยาสาวโยนซองสีน้ำตาลลงบนโต๊ะเตี้ย ๆ หน้าโซฟาผ้าหลังเล็ก ๆ

"เซ็นซะ อีกสามวันฉันจะมาเอาและจัดการที่เหลือเอง ส่วนใบหย่าถ้าเรื่องเรียบร้อยแล้วทนายจะเป็นคนเอามาให้" ไพลินพูดไว้แค่นั้นแล้วก็เดินออกจากบ้านไปพร้อมกระเป๋าเดินทางใบเขื่อง

พิสุทธิ์​อึ้งไปพักใหญ่แม้แต่น้ำตาที่เอ่ออยู่ยังทำได้แค่คลออยู่อย่างนั้น เขากะพริบตาถี่ ๆ หวังไล่น้ำตาให้หายไป ซองสีน้ำตาลบนโต็ะถูกเขาหยิบขึ้นมาเปิดอ่าน เป็นหนังสือหย่าโดยความยินยอม

น้ำตาลูกผู้ชายหลั่งรินออกมาอย่างห้ามไม่อยู่... 

✨✨✨✨

นี่ไม่ใช่นิยายดราม่าแต่อย่างใด อย่าเพิ่งเข้าใจผิดแล้วกดออกเด้อ แหะ ๆ //ด้วยรัก จากหมูน้อย