คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : ความดีใจของเจ้าแสบ
(อินทนนท์)
เมื่อืนผมวนทิวามานอนที่อนโ ระหว่าที่ผมับทิวาทานอาหารที่ร้านอาหารมีเมลล์่วนเ้ามาเรียประุมผู้บริหารอโรแรมสาาอเมริา เมื่อถึอนโผมเลยอทิวาุยาน และให้ทิวาไปนอน่อน ผมประุมนถึ่วเที่ยืนผมพัเบรเลยเินเ้ามาหาทิวาที่ห้อ เห็นทิวานอนหลับอยู่เลยไม่อยาวน ผมเลยูบหน้าผาน้อไป นั่มอหน้าน้อสัพัเพื่อเพิ่มำลัใ แล้วผม็ออไปประุม่อนถึเ้า
ทิวาเินออมาหาผมที่ระเบียห้อ ผมอโทษน้อที่วนน้อมานอนแ่สุท้าย็ปล่อยนอนนเียว น้อเห็นผมเรียและไม่ไ้นอนทั้ืน นอน็เลย่วยให้ผมลายเรีย เราสอนบรรเลเพลรัันั้แ่เ้ายันบ่าย ทิวาทำให้ผมมีวามสุและเ็มอิ่มมา
อนนี้็หนึ่ทุ่มแล้ว ผมนอนอทิวาอยู่บนเียทั้เหนื่อยทั้เพลีย แ่ใบหน้าผมเ็มไป้วยวามสุ ทิวานอนุอยู่ที่อผม ผม่อยๆยับัวลุึ้นมาาเีย ว้าผ้านหนูเินเ้าห้อน้ำไป ผมออาห้อน้ำยัเห็นทิวายัไม่ื่น ผมเลยออไปที่รัวิว่าะทำ้าว้มร้อนๆให้น้อและผมทาน
“หนูะ หนู ื่นมาทาน้าว่อนะ” ผมเย่าัวน้อเบาๆ น้อ่อยๆยับัวเอามือยี้า
“อือ อือ ปวัวัเลยรับ” น้อร้อออมา
“มาะ ื่นมาทาน้าว่อนะไ้ทานยานะะ”
“อุ้มหน่อย” น้ออ้อนผมแล้วาแนออให้ผมเ้าไปอุ้ม
‘’อ้อนเ่ันะหนู”
“หนูไม่ไ้อ้อน หนูปวัว ลุไม่ไหว”
“อะ ไม่อ้อน็ไม่อ้อน ” ผมพูแล้วเ้าไปอุ้มน้อึ้นาเียแล้วเินเ้าไปในห้อน้ำ
“ให้พี่อาบน้ำให้ไหมะ”
“ไม่อะ เี๋ยวไม่ไ้อาบอย่าเียวแน่”
“เ่นะเรา รู้ทัน้วย” ผมพูบ็เอามือยี้ผมน้อ
“ออไปไ้แล้ว หนูะอาบน้ำ”
“ รับ พี่รอที่โ๊ะทาน้าวนะ” น้อพยัหน้า ผม็เินออไปรอที่โ๊ะอาหาร
“มาทาน้าวเร็วะ เี๋ยวหายร้อน”
“หอมั ทานแล้วนะหนูไม่รอนะ หิวมาๆเลย” ทิวาพูบ็ั้าว้มเ้าปาทันที
ผมับทิวานั่ทาน้าวไปุยันไปทั้เรื่อานที่ประุม และเรื่อ่าๆ านั้นผม็ให้ทิวาทานยาแ้ปว และยาแ้อัเสบ ทิวาเินไปเปิโทรทัศน์ู
“่วนอนรึยัะ”
“ยัรับ”
ผมนั่ล้าทิวาแล้วโอบอน้อ
“มาอยู่ับพี่ทุวันไ้ไหมะ”
“บอสบอให้หนูมาแ่วันหยุนี่รับ”
“เปลี่ยนใไม่ไ้เหรอะ พี่อยาอยู่ับหนูทุวันเลย”
“ถ้าท่านประธานให่ับุหิทราบ ท่านะไม่พอในะรับ ”
“ทำไมหนูิว่าป๊าับม๊าพี่ะไม่พอใละะ”
“็อย่าที่หนูเยบอว่าหนูเป็นผู้าย และไม่ไ้มีหน้ามีาทาสัม หนูไมู่่วรับบอสหรอรับ ” น้อพูไป้มหน้าไป ผมับาน้อให้เยหน้าึ้นมามอผม
“หนูไม่้อลัวอะไรทั้นั้นนะะ พี่บอแล้วว่าทุอย่าอยู่ที่เราสอน ถ้าหนูรัพี่ พี่รัหนู นอื่น็ไม่เี่ยว ไม่้อสนใเรื่อหน้าาทาสัมอพี่ นพวนั้นเาอยาพูอยานินทา็่าเา เี๋ยวเาเบื่อเา็หยุเอ แ่เรา้อใ้ีวิร่วมัน่อ ”
“แล้วเ้าปอน์ละรับ น้อะรับไ้เหรอรับ”
“เรื่อเ้าปอน์ไม่้อห่ว รายนั้นอะอยาไ้หนูมาอยู่้วยใะา แถมสนับสนุนให้พี่ีบหนูให้ิ้วยนะ”
ริ๊ ริ๊ เสียโทรศัพท์อผมัึ้น
“ แหนะ พูไม่ทันาำ โทรมาแล้ว”
“เป็นไัวแสบ”
(หวัีรับพ่อ พ่ออยู่ที่ไหนอะ ไม่ไ้อยู่บ้านเหรอ)
“พ่ออยู่อนโ ”
(พ่ออยู่นเียวหรือว่าพ่อพาใรมาที่อนโ ถ้าพ่อพาผู้หินไหนมา้าที่อนโนะ ผมะไม่ให้พ่อเออาวาอีเลย และะไม่่วยพ่อเรื่ออาวา้วย)
“อย่าเพิ่อนพ่อี พ่อพาใรมาที่ห้อ้วยริๆ”
(พ่อ!!! นี่พ่อไม่สนใอาวาแล้วเหรอ ถ้าพ่อะบับใรที่ไม่ใ่อาวา ผมะไม่โทรหาพ่อและไม่ลับไปหาพ่อ้วย)
“เอ๊ะ ลูนนี้ี้โวยวายริๆ อะ มีนะุย้วย”
(พ่อไม่้อมาแนะนำให้ผมรู้ัใรทั้นั้น ผมไม่เอาใร นอาอาวา)
“ไมุ่ยริอะ ทิวาเสียใ้วยนะเ้าแสบไม่อยาุยับหนู”
(ฮะ!!! อะไรนะ ทิวา พ่อเรียอาวาเหรอ หรือว่า อาวาอยู่ับพ่อ อาวา อาวาใ่ไหมรับ) ผมนั่หัวเราะวามี้โวยวายอลูายผม พร้อมหันโทรศัพท์ไปทาทิวา
“ว่าไรับ นเ่ออาวา ไม่อยาุยับอาวาเหรอรับ” ทิวาทัทายลูายผม
(หวัีรับอาวา พ่ออะแล้ผมทำไม รู้ไหมผมโรธริๆนะถ้าพ่อพานอื่นที่ไม่ใ่อาวามาอยู่้วย)
“นเ่ออาวาหวอาวามาเลยเหรอรับ”
(รับ นที่ะอยู่ับพ่อถ้าไม่ใ่อาวาผมะไล่ไปให้หม ผมิถึอาวามาเลยนะ อยาออาวาั)
“รับ อาวา็ิถึน้อมาๆเลยรับ”
“เ้าแสบแล้วพ่อละไม่ิถึเหรอ”ผมพูแทรเ้าไป
(พ่อ ผมโรธพ่ออยู่นะที่แล้ผม ผมะุยับอาวา)
(อาวาย้ายมาอยู่ับพ่อแล้วเหรอรับ)
“อาวามาอยู่เพาะวันหยุรับ”
(เี๋ยวนะ อาวาลบับพ่อแล้วเหรอรับ) เ้าปอน์ถามทิวา ทิวาหันหน้ามามอผมแล้วพยัหน้าให้เ้าปอน์
“รับ”ทิวาอบเ้าปอน์
(เย้!! เย้!!! ปอน์ีใที่สุเลย ปอน์อยาให้อาวามาอยู่ับพ่อมาอยู่ับปอน์รับ อยาลับไปหาอาวาอนนี้เลย)
“น้อเรียน่อนนะรับ อาวาอยู่ที่นี่ไม่ไ้ไปไหน รอน้อปอน์ลับมารับ”
(น้อปอน์อยาให้ปิเทอมเร็วๆั อยาไปหาอาวาับพ่อแล้ว)
เราสามนุยโทรศัพท์ันไปสัพัให่ึวาสาย
“อบุนะะหนู”
“อบ... อบุอะไรรับ” ทิวาทำหน้า
“อบุที่บับพี่ไะ” ทิวามอหน้าผม
“็หนูรับอสนี่รับ ะให้ผมไปบใรละ เฮอ… ไปนอนละ” ทิวาอบผมอย่าเินอาย แล้วรีบลุึ้นเินเ้าห้อนอนไป ผมมอามทิวาแล้วยิ้มออมาอย่าีใที่ทิวาบอรัผม ืนนี้ผมนอนฝันีอีืนแล้วละ
…………………………………………………………………………………………………………………
ความคิดเห็น