คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : ลองมาคบกัน
( ทิวา )
อนนี้พระอาทิย์ึ้นแล้ว ผมนอนหมแรอยู่ในอ้อมออบอสบนเียให่ในห้อนอน ที่หน้า่าผ้าม่านสีาวผืนบาปลิวไสวรับลมทะเล พร้อมโมบายรูปถ่ายผมที่ห้อยระย้าไว้เ็มห้อ ผมไม่นึเลยว่าผู้ายนนี้ะามิีวิผม ลทุน้านให้มาถ่ายรูปผม ึ่ผมเอ็ไม่รู้ัวเลย แถมเอามาิไว้เ็มห้อแบบนี้ นี่เารัผมนานี้เลยเหรอ ผมไม่เยิมา่อนว่าะมีใรมาทำอะไรแบบนี้ให้ผม ผมอบนะ อบในสิ่ที่เาทำให้ และอบนที่ทำให้้วย
ผมนอนิไป เินไป ว่าทำไมเมื่อืนผมถึยอมเา่ายๆนานั้น หรือเพราะผม็อบเาเหมือนัน ผมเริ่มหลรัผู้ายนนี้ั้แ่เมื่อไร ั้แ่เอันรั้แรใ่ไหม ผมยับัวหันมานอนมอหน้าบอส หน้าา็หล่อสมำล่ำลือ ผมไล่มอหน้าบอสั้แ่า มู ปา โอ๊ย…. ปาน่าูบั ผม่อยยับหน้าอผมเ้าใล้ปาอบอส แล้วุ๊บลที่ริมฝีปาหนา “อ๊ะ” ไม่ทันที่ผมะั้ัว มืออบอส็เ้าที่ท้ายทอยผมและูบผมอีรั้ เราูบันสัพั บอส็ปล่อยผม
“ะลัหลับพี่เหรอะ” บอสถามผมแล้วยิ้มรุ่มริ่มใส่ผม
“ไม่ใ่สัหน่อย แ่ะ… morning kiss เยๆ” ผมพูพร้อม้มหน้ามุเ้าหน้าออบอส
“เหรอะ”
“ทำไม้อพูะ หนูผู้ายนะ พูรับับหนูสิ”
“็พี่อยาเรียหนู และลท้าย้วยะ หนูไม่อบเหรอะ”
“มันไม่ินอะ” ผมอบออมาพร้อมสั่นหัวิ๊ิ๊อยู่บนหน้าอบอส
“มาอยู่ับพี่ทุวันเี๋ยว็ินะ”
“อยู่ับบอส อยู่ที่ไหน” ผมเยหน้าึ้นถามอย่าๆ
“อนโไะ”
“บอสมีอนโ้วยเหรอ ไม่ไ้อยูที่บ้านท่านประธานเหรอรับ”
“บ้าน็อยู่ แ่เวลาอยาอยู่นเียว็มาอยู่ที่อนโ พี่ื้อไว้ั้แ่เริ่มทำานรั้แร ไปอยู่ับพี่นะะ ”
“ไม่อะ บ้านหนู็มี ะให้หนูไปรบวนบอสไ้ไ เราไม่ไ้เป็นอะไรันสัหน่อย”
“หนูเป็นเมียพี่แล้วนะ พี่้อรับผิอบเมียอพี่”
“บอส้ามั้นเลยเหรอ เรายัไม่ไ้บัน ยัไม่เป็นแฟนันเลยนะ”
“หนู็เป็นแฟนพี่สัทีสิะ”
บอสถามผม แ่ผมไม่อบ เอาแ่้มหน้าอย่าเียว
“หนูะ เมื่อืนพี่มีวามสุมาเลยนะะ หนูมีวามสุไหม”
โอ๊ย….าบอสบ้าะถามทำไมเนี้ยะ รู้ไหมว่านเาเินะายอยู่แล้ว
“ว่าไะ มีวามสุไหม”
“รับ”
“ั้นเราเป็นแฟนันนะ”
“บอส ถึหนูะยอมเป็นแฟนบอส ยอมบับบอส แ่้วยหน้าที่าราน หน้าาทาสัม และหน้าาอรอบรัวบอส เราไม่เหมาะสมันเลยนะรับ หนูลัวว่าะทำให้ใรในสัมมาว่าบอสไ้ว่ามาบับผู้าย มาบับพนัานั้นล่า หนูไม่อยาให้ใรมามอหรือว่าบอสแบบนั้น”
“พี่อบุนะะที่หนูเป็นห่วหน้าาทาสัมอพี่ และรอบรัว แ่เรื่อนี้เป็นเรื่ออหัวใ เรื่ออนสอน นอื่นไม่เี่ยว สัมไม่เี่ยว”
“แล้วรอบรัวอบอสละรับ พวท่านะรับไ้เหรอรับ”
“ถ้ารับไม่ไ้พวท่านะยอมให้หนูเ้าบ้าน ไปทำอาหารให้พวท่านทานเหรอ หนูอย่าิมาีะ”
“ั้น็ไ้รับ ลอมาบันมาศึษาัน”
“อบุนะะที่ให้โอาสพี่”
“หนู่าหาที่้ออบุบอส ที่ให้นัวเล็ๆอย่าหนูไ้มารู้ันให่โอย่าบอส”
“ั้น่อนลับรุเทพฯ พี่อ…่ออีสัรอบนะ”
“ไม่!!!!” ผมะโนออมา แ่ไม่ทันแล้ว บทรัอเราสอนเริ่ม้นอีแล้ว
รุเทพฯ
“อบุนะรับที่มาส่ เ้ามาในบ้าน่อนนะรับ พ่อับแม่อยู่พอี”
“รับ”บอสลมาารถ่วยถือระเป๋าและอฝาให้ผม แล้วเินามผมเ้าไปในบ้าน
“ลับมาแล้วรับ” ผมะโนบอนในบ้าน
“อ้าว ลับมาแล้วเหรอลู”
“สวัสีรับแม่ แล้วพ่อละรับ”
“พ่ออาบน้ำอยู่ เี๋ยวสัพัลมา แล้วนี่…”
“บอสรับ นี่แม่ผมรับ” ผมหันไปบอบอส
“สวัสีรับุอั”
“นีุ่เล็ใ่ไหม อโทษทีนะน้าับล้ายับาแ่ไม่ล้าทัลัวไม่ใ่”
“ไม่เป็นไรรับ ผมีใัที่ไ้พบุน้า ุน้าสบายีนะรับ”
“ะ น้าสบายี ”
“ว่าไเ้าแสบ ลับมาแล้วเหรอ” เสียพ่อผมะโนมาาบันไบ้าน
“อ้าว ุเล็มาทำอะไรที่บ้านผม อย่าบอนะว่ามาส่เ้าทิวา”
“สวัสีรับ หมอสัน์ ใ่รับผมมาส่ทิวา” บอสยมือไหว้พ่อผม
“ทิวา ทำไมแไปรบวนใหุ้เล็เา้อมาส่”
“เปล่านะพ่อ บอสเาอาสามาส่ผมเอ”
“ใ่รับ ผมอาสามาส่ทิวาเอรับ”
“นีุ่เล็ เป็นบอสทิวาเหรอรับ”
“รับ เป็นทั้บอส และนรู้ใ” ประโยแรบอสอบพ่อผม ประโยหลับอสหันมาระิบับผม
“เออ แม่ว่าเรามาทาน้าวัน่อนีว่านะ ุเล็ถ้าไม่รัเียอยู่ทาน้าวับพวเรานะะ”
“ไม่รัเียรับ ยินีมาๆรับ”
“ั้นเิที่โ๊ะอาหารเลยะ”
บอสเินามผมมาที่โ๊ะอาหาร แล้วเราทั้สี่น็นั่ทาน้าวันไปุยันไป ทั้พ่อและแม่ผม็เอาแ่ถามบอส เพราะพวท่านไม่ไ้เอบอสมานานมา
“อาหารอร่อยมาเลยรับุอั ผมรู้ละว่าทิวาทำอาหารไ้อร่อยเหมือนใร”
“ุเล็ทานอาหารฝีมือทิวาแล้วเหรอะ ว่าไเ้าแสบไปทำให้เาทานั้แ่เมื่อไร” ประโยแรแม่ถามบอส ส่วนประโยหลัหันมาถามผม
“หลายเือนแล้วรับุอั” บอสอบแม่ผม
“น้ามีวามลับะบอะุเล็”
“แม่!!!” ผมร้อเรียมา และทำาโใส่
“วามลับอะไรเหรอรับ”
“ทิวา เาทำอาหารอร่อย เพราะุยายเาสอนมา และเา็มาทำให้พ่อับแม่ทาน เาบอว่าเาะทำอาหารให้เพาะนพิเศษทานเท่านั้น เอ๊ะ! หรือว่า…..” แม่พูแล้วหยุ หันหน้ามาหาผมพร้อมสายาี้สสัย ผมส่ายหัวไม่ให้แม่พู
“หรือว่าอะไรรับุอั” บอสถามแม่ผม
“หรือว่า บอสือนพิเศษอทิวา”
โอ๊ย….แล้วผมะเอาหน้าไว้ไหนละเนี้ยะ แม่นะแม่ายลูัวเออีละ
“ไม่รู้แล้ว ทานอิ่มแล้วใ่ไหมรับ ผมเ็บานแล้ว” ผมลุึ้นเ็บานแ้เิน
ผมล้าานอยู่ในรัว ส่วนบอส็นัุ่ยับพ่อแม่ผม ผมเินออมาาห้อรัว
“บอสลับไ้แล้วรับ ลับไปพัผ่อนับรถมาั้ไล” ผมพูับบอส
“ไ้รับ ั้นผมอัวลับ่อนนะรับ สวัสีรับ” บอสยมือไหว้ลาพ่อแม่อผม แล้วเินออาบ้านไปที่รถ พร้อมับผมเินามหลัออไปส่ บอสเินึ้นรถ พร้อมลระล
“พี่ลับ่อนนะหนู พัผ่อนนะ ถ้ายัไพรุ่นี้็พัอีวันนะ ่อยไปทำาน พี่เป็นห่ว”
“รับ บอส็พัผ่อนเหมือนันนะรับ ”
“ะ เ้าบ้านไ้แล้ว รัหนูนะ ฝันีนะะ”
“รับ ฝันีรับ” ผมเินเ้าบ้านพร้อมปิประูรั้ว แล้วบอส็ับรถออไป
เหนื่อยมาหลายวันละ อนอนให้เ็มอิ่มหน่อยนะทิวา
…………………………………………………………………………………………………………………
ความคิดเห็น