คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : ที่รักของผม
( ทิวา )
ิ๊ ิ๊ (เสีย้อวามในโทรศัพท์ัึ้น)
Boss : ถึบ้านแล้วนะรับ
Tiwa : รับ
Boss : วันนี้ผมมีวามสุ อิ่มทั้ท้อ อิ่มทั้ใ วันหน้าหวัว่าะมาทำอาหารให้ผมทานอีนะ
Tiwa : ถ้าบอสไม่รัเีย ผมพร้อมไปทำให้ทานรับ
Boss : อบุมานะรับ ั้นืนนี้ฝันีนะรับ
Tiwa : รับ ฝันีเ่นันรับ
โอ้ย!!!! ะบ้าายอยู่แล้ว ผมเป็นอะไรนี่ ผมอบ้อวามไป ยิ้มไป ผมไม่ไ้ิไปเอใ่ไหม ว่าบอสสนใผม ผม็สนใบอสนะ แ่ว่า….ผมับบอสเรา่าัน ผมแ่พนัานโรแรมนหนึ่ แ่บอสเป็นถึเ้าอโรแรม เาไม่โน้มัวลมาอบผมหรอ เฮอ… ิแล้ว็มันเป็นไปไม่ไ้แน่ๆ ทั้วัยวุิ ทัุ้วุิ ่า่าันเหลือเิน บอสเา้อมีนที่เพียบพร้อมทุอย่าทั้าิระูล ทั้ารศึษา เาไม่มอผมหรอ เลิิไ้แล้วทิวาเอ๊ย
หลัานั้น ผมไ้พบับเ้าปอน์อีสามรั้ แล้วเ้าปอน์็ลับไปเรียน่อเมือนอ ผม็ทำานอผมไป แ่มีหน้าที่เพิ่มึ้นมาอีอย่าที่พี่แเหมือนะบัับผมยัไไม่รู้ ือ ผม้อมาส่านให้บอสที่ห้อทุวัน และ้อเรียนรู้านเลาับพี่แวันละ 3 ั่วโม่อนเลิาน ผมถามพี่แว่าทำไมผม้อมาเรียนานับแ พี่แบอว่าท่านประธานให่สั่ แล้วใระปิเสธไ้ละรับับำสั่นี้ ทำให้ผม้อเอบอสเือบทุวัน เราเหมือนะุยันมาึ้น แ่ผม็ยัเร็ๆอยู่ ไม่ล้าพุเล่นพูหัวเท่าไร
“ทิวา วันศุร์นี้้อไปเรียมานที่ลบุรีเหรอ” พี่แถาม
“รับ ลู้าัานแ่ที่ายทะเลรับ” ผมอบ
“แล้วลับวันไหน”
“น่าะอาทิย์่วเ้ารับ”
พี่แพยัหน้าเ้าใ
ายทะเล ้าน้าโรแรมสาาที่ลบุรี
ทุน่วยันัสถานที่ันนละไม้ละมือ หน้าานมีรูปเ้าบ่าวและเ้าสาววาอยู่
ทาเินเ้ามาในานัวาเ้าอี้ ไม้สำหรับแไว้สอฝั่ หันหน้าไปทาทะเล ระหว่าทาเินประับ้วยแท่นวาอุหลาบสีแฝั่ละ 4 แท่น ทั้หม 8 แท่น รุ้มานแ่มีผ้าม่านสีาว ยึิ้วยเสา เหล็สี่เสา รผ้าม่านประับประา้วยโมบายเปลือหอย ้าเสาทั้สี่ พัน้วยอุหลาบสีแส
ผมยืนมอสถานที่ัานและถ่ายรูปส่ให้ทาเ้าบ่าวเ้าสาวไู้
“เป็นไบ้าทิวา ไม่เอันนานเลย” ผมหันไปเมื่อไ้ยินเสียนเรียื่อผม
“อ้าวพี่้า สวัสีรับ อนมาถึผมเ้าไปหาพี่ แ่น้อที่แผนบอพี่ออไปูาน พี่้าสบายีนะรับ”
“พี่สบายี แล้วเราละเป็นไ”
“ผมสบายีรับ เรื่ออาหารทาพี่เรียบร้อยนะรับ”
“ระับผู้ัาร้าะอย่า ไม่มีพลา”
“รับผม”
ผมับพี่้าุยันเรื่อานสัพัึแยย้ายันไปแ่ัวเพื่อ้อนรับแเหรื่อที่ะมาในานอีไม่ี่ั่วโม
านแ่เริ่มึ้นามั้นอนที่ออแไนเอร์ไ้วาไว้เป็นอย่าี ทุนยิ้มแย้มันอย่ามีวามสุ ผมยืนอยู่้าน้าอานเพื่อูวามเรียบร้อย และเรียมพร้อมสำหรับเหุาร์ที่อาะเิึ้นไ้ะทันหัน แ่ทุอย่า็ผ่านไปไ้้วยี แถมยัไ้ยินแในานมว่าานัไ้เรียบหรู สวย ูธรรมาิ และอาหารอร่อย ทีมานอผม และทีมฝ่ายอาหารอพี่้า ยิ้มันไม่หุบเลย
เมื่อานเลิ ทีมานอผม และอพี่้า็่วยันเ็บอ แ่ละนทั้เหนื่อยทั้หิว
“ทุนรับ” ทุนที่สาละวนันเ็บอ็หันไปมอามเสียที่เรีย
“เ็บอเสร็แล้ว เิทุนไปทาน้าวที่้าน้าโรแรมนะรับ มื้อนี้ผมเลี้ยเอ” เสียนั้นือบอส เามาโผล่ที่นี่ไ้ไ ไหนพี่แบอว่าบอสไปหาุลาที่เหนือไ
ทุนหันมามอหน้าัน ้วยวามเรใบอส แ่ไม่มีใรล้าพู
“ไม่้อเรใผม ใรไม่ไปผมถือว่าัำสั่ผมนะ ระวัปลายปีอาไม่พิาราโบนัสนะรับ”บอสู่
“รับ/ะ” ทุนรีบอบทันที ไม่มีใรล้าัริๆ ว่าไปผมเอ็ไม่ัหรอลัวะไม่ไ้โบนัส
เมื่อเ็บอเสร็ทุนเินมาที่โ๊ะอาหาร และับอที่นั่ันเรียบร้อย ผมเินมาพร้อมพี่้า
“พี่ทิวา ไปนั่้าบอสเลยรับ” เ้ามอสลูทีมผมสั่ผมะั้น ผมึ้อเินไปนั่้าบอส และพี่้านั่ลร้ามผม
“ผมเห็นทุนัานในวันนี้แล้ว ผม้ออบุทุนทั้ทีมานอทิวา และทีมานอุ้า ที่ทำให้านในวันนี้สำเร็อย่าสวยาม ผมไ้ยินทั้ำมาเ้าภาพ และาแที่มาร่วมาน ว่าทีมานัสถานที่ไ้สวยาม อาหาร็อร่อยและูร่วมสมัย มีลู้ามาอนามบัรับทาผม และทาโรแรมไว้หลายนเลยละ อบุทุนมานะรับ เอาละทานันไ้แล้วเ็มที่เลย” บอสล่าวบ ทุนหันหน้าเ้าหาอาหารรหน้าอย่าไม่พูไม่า รวมทั้ผม้วย เพราะหิวมาๆ
ผมทานอาหารไปสัพั็เยหน้าึ้นมาเห็นบอสมอผมแล้วยิ้ม
“บอสไม่ทานเหรอรับ”ผมเอ่ยถาม
“ผมเห็นทิวาทานผม็อิ่มแล้ว”บอส้มลมาระิบ้าหูผม
ผมทั้เินทั้อาย เลยหยิบุ้มาแะแล้วยื่นใส่านให้บอส
“บอสทานบ้านะรับ ผมแะุ้ให้แล้ว ะเอาอะไรอีไหมผมะัให้”
“แล้วแ่ทิวาเลยรับ ผมทานไ้หม”
ผมัอาหารใส่านให้บอส แล้วทานอาหาร่อ เมื่อทุนทาน้าวันเสร็
“บอสรับ พวผมอเสียมารยาทลับห้อัน่อนนะรับ” เ้ามอสเอ่ยปาออนุาบอสอีเ่นเย
“ามสบายเลยรับ ไม่้อเรใพัผ่อนไ้เลย”บอสพู
“อบุรับ” เ้ามอสพูบทุนรีบลุาโ๊ะทันที
“รู้ใ่ไหม พวมันรีบไปไหน” พี่้าหันมาุยับผม
“เื่อเหอะพี่ ถึเ้า ฮ่าฮ่าฮ่า” ผมับพี่้าหัวเราะัน
“รู้อะไรันเหรอรับ”บอสหันมาถามผมอย่าๆ
“เี๋ยวผมพาไปู”
“บอสรับ ั้นผมอัวลับบ้าน่อนละันนะรับ ่วนอนละ”พี่้าุยับบอส
“ามสบายรับุ้า ไว้่อยเอันใหม่รับ”
“ผมไปละรับ สวัสีรับบอสอบุสำหรับอาหารรับ พี่ลับ่อนนะทิวา ไว้เรา่อยเอันใหม่”
พี่้าลาบอสแล้วหันมาลาผม
“รับสวัสีรับพี่้า แล้ว่อยเอันรับ” ผมยมือไหว้พี่้า แล้วพี่้า็เินาไป
“บอส ผมอออไปเินริมทะเลนะรับ” ผมออนุาบอส บอสพยัหน้าให้ผม
ผมออมาเินริมทะเล เะน้ำที่พัระทบเท้าผม และหลับา สูอาาศเ้าเ็มปอ
“สื่นั” ผมพูับัวเอ
“ทิวาอบทะเลเหรอ” เสียบอสถามผม
“ใ่รับ ผมอบทะเล อบฟัเสียลื่น อบลมที่พัมาระทบัว”
“ ผม็อบทะเล แล้ว็อบทิวาที่ยืนอยู่ริมทะเล”
“บอส!!!” ผมะโนเรียบอส้วยวามอาย ผมฟัไม่ผิใ่ไหม บอสพูว่า”อบทิวา” โอ้ย… ทำัวไม่ถูแล้วนะ
“เออ…. บอส ผม่วแล้ว อัวไปนอน่อนนะ”
“เี๋ยวผมไปส่” บอสะไปส่ผม ผมพยัหน้าแล้วรีบหันหลัเินลับโรแรมทันที
“ทิวา เมื่อี้ที่ทิวาบอว่าะพาผมไปู ไปูอะไรเหรอ” บอสถามผม
“ามผมมารับ”
ผมพาบอสเินมาที่ห้อเ้ามอส
๊อ ๊อ ๊อ
“อีเ๊แน่เลย” เสียเ้ามอสัลอประูที่ำลัเปิออ มันอบเรียผมว่าเ๊
“ไ รับ เ๊ วันนี้ารบ เ๊ลับไปนอนเหอะ อ้าว! บอสมา้วยเหรอรับ” เ้ามอสว่าผม แล้วใเมื่อเห็นบอส
“ เห็นแล้วนะรับ ว่าพวมันรีบึ้นมาทำอะไรัน” ผมหันไปถามบอส
“ อย่านี้นี่เอ ามสบายรับ ผมไม่รบวนละ” บอสบอเ้ามอส
“ ั้นผมอัวนะรับ” มอสุยับบอส แล้วหันมาทำหน้ายัษ์ใส่ผมพร้อมปิประูทันที
ผมเิน่อมานถึหน้าห้อัวเอ
“ อบุมานะรับที่เินมาส่ บอสลับไปพัผ่อนเถอะรับ ผม่วแล้ว”
“ั้นผมไปละ ฝันีนะรับ”
“ฝันีรับ” ผมอบบอสแล้วเปิประูเ้าห้อไป ผมปิประูแล้วยืนพิประูอยู่อย่านั้น วันนี้เป็นอะไรเินไปหม หัวใ็เ้นเร็วนเหนื่อยแล้ว ผมสะบัหัวัวเอแล้วเินเ้าห้อน้ำไประับสิัวเอ
ผมเินออมาาห้อน้ำ แล้วเปิโทรทัศน์ นั่เ็ผมอยู่ปลายเีย
๊อ ๊อ ๊อ เสียใรมาเาะประู หรือะเป็นเ้ามอส
ผมรีบเปิประูออไปโยไม่ไ้ส่อที่าแมวรประู่อน
“อะ” ผมรับรู้ถึแรับที่แนผมทั้สอ้าแล้วถูผลัเ้ามาในห้อ เสียประูห้อปิัปั
แล้วปาอผม็โนประบ้วยปาหนาอใรบาน ปาหนานั่นูบผมอย่าูื่ม นผมเริ่มะเลิ้ม มันทั้รุนแรและอ่อนโยนในเวลาเียวัน เมื่อผมไ้สิ ผมรีบผลันรหน้าออ แ่ผมสู้แรไม่ไหว
“ปล่อยนะ”ผมร้อออมาเมื่อปาหนาถอออาปาอผม
“ ทิวา ผมเอ” เสียนี้
“บอส!!!” ผมเรีย้วยวามใ ผมไม่ิว่าบอสะล้าูบผม
“ผมอโทษ แ่ผมห้ามใไม่ไหวแล้วริๆ ผมอยาูบทิวา อยาอทิวา”
แล้วบอส็สวมอผม แล้วเยหน้ามาประบปาผมอีรั้ ราวนี้บอสูบผมอย่าแผ่วเบา อ่อนโยน บอสใ้ลิ้นลาเลียไปามร่อปาอผม แล้วัริมฝีปาล่าอผม ทำให้ผมเผยอปา บอส็เอาลิ้นเ้าไปเล่นับลิ้นอผม เราสอนยืนูบันอยู่นาน มืออบอสเริ่มสอเ้ามาใ้เสื้อยืัวบาอผม ผมรีบับมือบอส แล้วผลัเาออ
“บอสรับ ือ ือ ผมยัไม่พร้อม” ผมพูออไปแล้ว้มมอพื้นห้อ
“ผมอโทษทิวา ผมอโทษ ถ้าทิวายัไม่พร้อม ผมะไม่ทำอะไร ผมะรอนว่าทิวาะพร้อม แ่ืนนี้ผมอนอนอทิวาไ้ไหม ผมอแ่นี้” บอสมอผม้วยสายาที่สำนึผิอย่าน่าสสาร
“ ็ไ้รับ ั้นเราไปนอนันรับ ึแล้ว ผม่วมาๆเลย” ผมพูออไปเพื่อที่ะเลี่ยไม่ให้บอสทำอะไรมาว่านี้
ผมเินึ้นมาบนเียพร้อมบอส แล้วสอัวเ้าใ้ผ้าห่ม บอส็นอนสวมอผม
“ทิวา อึอัไหมรับ”บอสถามผม ผมส่ายหน้าแ่ไม่พูอะไร ็ผมเินนี่
“ืนนี้ผมอนอนอทิวาทั้ืนเลยนะ” แล้วบอส็้มลมาูบหน้าผา และหอมแ้มผม
“แ่มีทิวาอยู่ใล้ๆ แ่นี้ผม็มีวามสุแล้ว ผมอยานอนอทิวาอย่านี้ทุืนเลย ฝันีนะรับที่รัอผม”
“ฝันีรับ บอส” ผมมีวามสุั ไม่เยิเลยว่าะไ้มาอยู่ในอ้อมออผู้ายนนี้ อนนี้ผมยิ้มอย่ามีวามสุ และวามเิน แถมยัไ้ยินว่าที่รัอผมาปาเาอี อหยุเวลาไว้รนี้นานๆไ้ไหม ผมอยาเ็บวามทรำทุวินาทีไว้ในใอผม พรุ่นี้ื่นึ้นมาะเป็นอย่าไรไม่รู้ รู้แ่ว่านาทีอมีวามสุในอ้อมออายนนี้็พอ
……….. ………………………………………..รารีสวัสิ์…………………………………………………
ความคิดเห็น