คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : อาหารมื้อพิเศษ
( ทิวา )
วันนี้เป็นวันหยุ เ้าปอน์โทรุยับผมเมื่อืนว่าะให้ผมไปทำอาหารให้ทานที่บ้านท่านประธาน ผมเยทำอาหารโยเพาะยำ่าๆ และ้มยำ เ้าปอน์ิใมา ึอ้อนผมให้ผมไปทำให้ทานในวันนี้ เรานัเอันที่ห้าสรรพสิน้าเพื่อะื้ออ ริๆแล้วผมอบเินลาสมาว่า แ่้วยลัวว่าุท่านๆทั้หลายที่บ้านะว่าเอา็เลยเลือที่ะื้ออเรเอในุปเปอร์มาเ็ะีว่า
“ อาวามานานแล้วเหรอรับ” เ้าปอน์เรียผมพร้อมเินเ้ามาอ
“มาสัพัแล้วรับ อ้าว บอส สวัสีรับ” ผมพูับเ้าปอน์ แล้วหันไปยมือไหว้ทัทายบอส
“วันนีุ้พ่ออาสามา่วยถืออให้รับ เี๋ยวเราเินนำแล้วใหุ้พ่อเ็นรถามมาละันรับ” เ้าปอน์พูไปยิ้มไป
“ไม่ีมั้รับ อาวาัารเอไ้” ผมรีบพูัึ้นมา
“ไม่เป็นไร ันเ็มใ่วย” บอสอบเสียนิ่ๆ
“ะีเหรอรับ” ผมร้อถาม
“ันบอว่าะ่วย ็ือ่วย” บอสพูย้ำ
“อาวาอย่าไปัศรัทธาพ่อผมิรับ พ่อผมเาเ็มใมา่วยอาวานะ” เ้าปอน์พูแวบอส
ผมมอหน้าเ้าปอน์ แล้วหันไปมอบอสอย่าสสัย แ่ไม่ิะถามอะไร เ้าปอน์ึลาผมเินไปื้ออทันที
เราเินเลือื้อออยู่นาน มีทั้อที่ะไปทำเป็นอาหาร และอใ้ส่วนัวอเ้าปอน์ รวมทั้อบอส แ่อส่วนัวบอส บอสให้ผมเป็นน่วยเลือให้ ผม็ ทำไมไม่เลือเอ อัวเอแท้ๆ แ่ไม่ไ้ถามอะไรออไป นื้ออเสร็แล้วเินมาที่ทาอรถึ้นรถบอสลับบ้าน
ที่บ้านให่
ผม เ้าปอน์ แล้ว็บอส เินเ้ามาในบ้าน สาวใ้ในบ้านรีบมา่วยถืออเ้าไปเ็บ
“อ้าว มาันแล้วเหรอ” ท่านประธานที่นั่อยู่ห้อนั่เล่น ทัทายผม
“สวัสีรับ ท่านประธาน” ผมยมือไหว้ท่านประธาน
“ไม่้อพิธีรีอมา นันเอทั้นั้น ทิวาวันนี้ะทำอะไรให้เ้าพ่อลูู่นี้เาทานละ” ท่านประธานพูไปยิ้มไป
“วันนี้อาวาะทำยำวุ้นเส้นโบรา ยำุ้ส และ้มยำทะเลเือให้ทานรับ” เป็นเ้าปอน์ที่อบ
“ะนั่พั่อนไหมทิวา ่อยลมือทำ็ไ้” บอสหันมาพูับผม
“ไม่เป็นไรรับ เ้าไปทำเลย็ไ้ อีไม่ี่ั่วโม็ถึเวลาอาหารเย็นแล้ว” ผมอบ
“ุปู่รับ เี๋ยวผมให้พี่ๆไป่วยทำวามสะอาห้อ้าบนนะรับ ห้อผมร้ร ห้อุพ่อ้วย ุพ่อไป่วยอาวาในรัวนะรับ อาวาผมฝาลูมือ้วยนะรับ” เ้าปอน์พูเสร็็เรียสาวใ้ในบ้านึ้น้าบนทันที ท่านประธานยิ้มไปส่ายหน้าไป ผมรู้สึับนบ้านนี้ั
อนนี้ผมับบอสำลั่วยันเรียมอเพื่อทำอาหาร
“ทิวามีอะไรให้ผม่วย็บอไ้เลยนะ ไม่้อเรใ” บอสพูับผมพร้อมส่รอยยิ้มหวานมาให้
“โอ้ยยยย ะบ้าาย ูะทำอาหารเสร็ไหมเนี้ยะวันนี้” ผมิในใ
“ั้นบอส่วยล้าอาหารทะเลให้ผมหน่อยรับ” ผนหันมาบอบอส แล้ว็ใเมื่อบอสยืนอยู่้านหลัผม
“หันมา ใส่ผ้าันเปื้อน่อน” บอสพูับผมพร้อมใส่ผ้าันเปื้อนให้แล้วเอื้อมไปผูผ้า้านหลัให้ผม อนนี้หน้าเราสอนะนันอยู่แล้ว ใผม ใผม ทำไมมันเ้นเร็วแบบนี้ละ
“ใส่ให้ผม้วยสิ” แล้วบอส็ยื่นผ้าันเปื้อนอีผืนมาให้ ผมรับแล้วใส่ให้บอส แ่ผมอ้อมไปผูผ้า้านหลัให้บอส ผมไม่ล้าทำแบบที่บอสทำับผมหรอ ผมอาย เมื่อใส่ผ้าันเปื้อนเสร็เราสอน็่วยันทำนละไม้ละมือ ทำไปุยันไป ิมันไป แหม บรรยาาศเหมือนแฟนทำอาหารันเลย ผมอิไปเอนเียวนะ เพราะไม่รู้ว่าอีนะิเหมือนผมรึป่าว
มุมหนึ่อบ้าน
เ้าปอน์ ุปู่ ุย่า ุให่ ุลา ภรรยาุให่และุลา
“เป็นไรับ รัวบ้านเราหวานไหมรับุปู่ ุย่า” เ้าปอน์ถาม
“ย่าว่าวันนี้ น้ำาลในร่าายึ้นแน่ๆ ้มยำ้อรสั้านลายเป็นน้ำเื่อม”
“อ๊ะุหิวันนี้แวเ่นะ วัน่อนยัยือเป็นหส์ไม่พูไม่าอยู่เลย” ุปู่แวุย่า
“ุพี่!!!” ุย่าว่าุปู่
“เราเ้าไปรอทานอาหาร้านในันีว่ารับ ะไ้รู้รสาิอาหารที่ว่าที่สะใภ้เล็ทำะถูปาว่าที่แม่สามีรึป่าว” ุให่พู แล้วทั้หม็เินเ้าไปรอที่ห้อทาน้าว
“มาแล้วรับอาหารพร้อมเสริฟท์” บอสส่เสียมาแ่ไล
“เย้ ไ้ทานอาหารสัทีปอน์หิวนไส้ิ่วแล้ว อาวามานั่้าน้อปอน์รับ” เ้าปอน์เรียผม
บนโ๊ะอาหารหัวโ๊ะมีท่านประธานให่นั่ ้าน้ายท่านประธานเป็นุหิ ถัมาเป็นุลา ภรรยาุลา และบอส ้านวาท่านประธาน เป็นุให่ ภรรยาุให่ เ้าปอน์แล้ว็ผม
ทุนบนโ๊ะ ส่สายาไปทีุ่หิพร้อมสบาันส่ยิ้มเหมือนรู้ัน เพราะอนนีุ้หิั้หน้าั้ิมน้ำ้มยำ และัยำมาทานอย่าไม่มอหน้าใร และไม่รู้้วยว่าทุสายาับ้อมาที่น
“อะแฮม!!! ุหิอร่อยไหมรับ” ท่านประธานถาม
“อร่อยมา” ุหิอบแบบลืมัว
“ฮะ ็ั้นๆแหละฝีมือ็พอๆับแม่นม” ุหิรีบปิเสธเมื่อรู้ัว
“เหรอรับม๊า แ่ที่พวผมเห็น ม๊าทานอย่าอร่อยมา ไม่ยอมเยหน้ามาุยเลยนะ”ุลาแวุหิ
“าลามีมารยาทบนโ๊ะอาหาร้วย เวลาทานห้ามุย”
“อ้าว ผมลืมมารยาทบนโ๊ะไปเลย แ่ป๊ารับปิบ้านเรา็ทาน้าวันไปุยันไปไม่ใ่เหรอรับ” ุลายัไม่หยุ
“นี่าลาะทานีๆหรือทาน้วยน้ำา” ุหิเริ่มี้นเสีย
“ทานีๆรับ ผมยอมละ” ุลายมืออยอมแพ้
แล้วทุน็หัวเราะันและนั่ทาน้าวัน่อไป
“ทิวา ทานเยอะๆรับ เราอะร่าบาว่าผู้หิแล้วนะ” บอสพูับผมแล้วัอาหารมาใส่ในานให้
“รับ อบุรับ” ผมอบแล้วยิ้มอย่าอายๆ
เมื่อทานอาหารันเสร็ ทุน็ย้ายมานั่ที่ห้อนั่เล่น
“อาวาวันนี้ปอน์ทาน้าวเยอะมา อาหารที่อาวาทำอร่อยนปอน์หยุไม่ไ้เลย อาวามาทำอาหารให้ผมทานทุวันไ้ไหม” เ้าปอน์พูไปอเอวผมไป
“เ้าปอน์ เรานี่ะวนอาวาเาไปถึไหน เาทำานทั้วัน็เหนื่อยละ ะ้อมานั่ทำอาหารให้เราทานอีเหรอ วันนี้็วันหยุ อาวา็ไม่ไ้พัเลย้อมาทานอาหารให้เราทาน” ุหิพู
“ปอน์อโทษรับ อาวาเหนื่อยมาใ่ไหมรับ” เ้าปอน์พูออมาอย่าน่าเอ็นู
“ไม่เป็นไรรับุหิ ผมไม่เหนื่อย เห็นทุนทานอาหารที่ผมทำ ผม็มีวามสุรับ” ผมพูับุหิ และยิ้มให้ับทุน
“ลับบ้านไปพัผ่อนไ้แล้ว พรุ่นี้้อทำานอี” ุหิพูเสียั
ทุนหันมอหน้าัน้วยวามใ ที่อยู่ๆุหิ็ไล่ผมลับบ้าน
“ใรไปรับทิวามา ็ไปส่ทิวาให้ถึบ้าน้วย” ุหิสั่
“รับ รับ ผมะไปส่ให้ถึบ้านเลย” บอสอบและยิ้มว้าใหุ้หิ
“ั้นผมอัวลับ่อนนะรับ สวัสีรับ” ผมพูและยมือไหว้อย่าๆว่าุหิโรธอะไรผม
“ุพ่อรับ ไปส่อาวาให้ถึบ้านนะรับ อย่าพาอาวาไปแวะที่ไหนนะ” เ้าปอน์สัุ่พ่อ
“รับุแสบ ะส่อาวาอน้อแสบให้ถึบ้านให้ถึห้อนอนเลยีไหมรับ”
“ีรับ”
แล้วทุน็หัวเราะัน มีแ่ผมนเียวนี่แหละที่ และเินในเวลาเียวัน
“นบ้านนี้เาเป็นอะไรัน ทั้ำพู ทั้ทำัวแปลๆ” ผมิในใ
………………………………………………………………………………………………………………
ความคิดเห็น