คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : กราบลาปทุม
กราบลาปทุม
ชีวิตน้ำเงินฟ้า มีดารามียาจก
มีมีดมีปืนพก มีกระจกมีชกกัน
ผ่านคนก็หลายหมู่ ผ่านคุณครูก็หลายท่าน
มาสายแทบทุกวัน ภาพเหล่านั้นฉันไม่ลืม
วันวานที่ผ่านพ้น เหมือนกับคนหลับพึ่งตื่น
อยากย้อนให้กลับคืน แต่ก็ฝืนไม่ได้นาน
จำได้ในทุกถิ่น อยากได้ยินเสียงอาจารย์
เดินเรียนเปลี่ยนอาคาร เช้าลอกงานการบ้านกัน
กินข้าวใต้ตึกใหญ่ เด็กเล็กใหม่แย่งซื้อกัน
เล่นบอลตอนกลางวัน จ้าละหวั่นหมั่นหนีเรียน
คุยกันมันให้ฟุ้ง จากผมยุ่งเป็นผมเกรียน
คำหยาบปากปราบเซียน จะจำไว้ไม่ลืมเลือน
ตอนเย็นไปเมเจอร์ นั่งเผลอเผลอเจอตักเตือน
รด. เรียนตามเพื่อน ซึ่งไม่เหมือนโรงเรียนใด
กีฬาสีปีมีหน แต่บางคนโดดหนีไป
มาสายโดนกักไว้ นั่งรวมใจไม่ติดพัน
บริจาคเลือดปีหก บ้างก็ยกไปตีกัน
เบญจสานสัมพันธ์ เชียร์บอลมันกันได้ใจ
บัดนี้เวลาเปลี่ยน ชุดนักเรียนที่เคยใส่
กระเป๋าบางครั้งใช้ จะจากไปตามเวลา
เสื้อขาวไร้รอยยับ เข็มประดับที่อกขวา
เสื้อพละพื้นสีฟ้า เล่นกีฬาพาดูดี
กางเกงถึงหัวเข่า กางเกงเราสีกากี
ถุงเท้าน้ำตาลมี รองเท้านี้สีเหมือนกัน
อีกเข็มอันทรงค่า เป็นดวงตราสถาบัน
ม.ปลายต้องติดกัน เห็นทุกวันจนชินตา
ชฎาไม่ต้องครอบ ไม่ต้องรอบด้วยบุปผา
แค่โล่ธรรมดา จะหาไหนก็ไม่มี
โล่เหล็กอันช่วงโชติ รูปสโรชเหนือนที
ข้าได้ตอนม.สี่ ถึงตอนนี้ต้องจากลา
โต๊ะเรียนเคยเขียนเล่น ที่โดดเด่นเล่นเฮฮา
เก้าอี้ที่นั่งมา อยากเก็บไว้ให้อยู่ดี
ห้องเรียนแม้ดูเก่า แต่ว่าเราชอบที่นี่
เหตุการณ์ล้วนมากมี เหมือนบ้านที่อยู่ทุกวัน
อำลาเจ้าเพื่อนยาก ที่ลำบากมาด้วยกัน
กี่ปีไม่สำคัญ เราเพื่อนกันฉันเมิงกุ
ลาแล้วอาคารสอน แหล่งสัญจรสอนความรู้
กราบลาพระคุณครู ผู้สอนศิษย์ให้คิดดี
ท่านพระยาสีมานนท์ฯ อันบุคคลล้นศักดิ์ศรี
ก่อตั้งที่แห่งนี้ รุ่นร้อยปีขอกราบลา
บัดนี้ต้องลาแล้ว เหล่าบัวแก้วเหนือธารา
สายเลือดน้ำเงินฟ้า ปทุมคงคาข้าไม่ลืม
ม.6
ความคิดเห็น