ตำนานแห่ง_601_รัตนกมล

ลำดับตอนที่ #1 : จากหนังสือรุ่นสู่ความทรงจำ

"น๊อต นี่อะไรเนี่ย" แม่ผมพูดขึ้นพลางหยิบหนังสือปกแข็ง สีน้ำเงินเข้มขึ้นมา

" เฮ้ย แม่ อย่าทิ้งนะน่ะ  นั่นหนังสือรุ่นของน๊อตนะแม่" ผมพูดพลางเดินเข้าไปหยิบหนังสือเล่มนั้นจากมือแม่ แล้วเดินมายังโต๊ะเขียนหนังสือของผมก่อนที่จะเปิดดูอย่างทะนุถนอม "เราจบแล้วรึเนี่ย" 

ผมพึมพำกับตัวเองเบาๆ พลางเปิดหนังสือรุ่นไปทีละหน้า ทีละหน้า ภาพความทรงจำเก่าๆในสมัย ม.6 เริ่มพรั่งพรูเข้ามาในสมองของผม รูปงานกีฬาสีที่เขาเป็นเชียร์ลีดเดอร์ รูปงานบริจาคโลหิต หรือแม้แต่งานสานสัมพันธ์ของ 6 โรงเรียน ทุกเหตุการณ์ผมจำได้อย่างดี แม้ว่าบางทีมันจะไม่น่าจดจำเท่าไหร่ก็ตาม

หน้าตาของเพื่อนๆผมยังจำได้ดี แม้ว่าจะสนิทหรือไม่ก็ตาม ทุกคนล้วนมีอิทธิพลต่อผมทั้งนั้น ภาพแต่ละภาพสะท้อนเหตุการณ์ต่างๆออกมามากมาย จนทำให้ผลอดเสียดายวันเวลาที่ผ่านมาไม่ได้ 

ผมอ่านหนังสือรุ่นไปเรื่อยๆ จนกระทั่ง ได้สะดุดตากับภาพวาดภาพหนึ่ง ซึ่งเพื่อนในห้องผมมันวาดเอาไว้ ผมมองหาตัวผมอยู่ซักพัก แต่ก็ต้องอึ้งเพราะภาพที่วาดออกมานั้น... ไม่เหมือนผมซักนิดเดียว มัน.. เอ่อ หน้าตาดีเกินไป แต่ก็อดที่จะอมยิ้มไว้ไม่ได้ และสุดท้าย...

                                                                       จากตรงนี้ที่พวกเราได้รักกัน
                                                                            จะจดจำไปนานเท่านาน
                                                                              แม้ต่อจากนี้จะไม่มีเรา
                                                                แต่เลือดน้ามเงิน-ฟ้า สัญญาจะไม่ลืม

ผมอ่านข้อความด้านหลังปกหนังสือรุ่นอย่างช้าๆ แม้ว่ามันจะไม่ค่อยสัมผัสอะไรสักเท่าไหร่ แต่มันก็มี

ความหมายสำหรับพวกเรา สำหรับคนที่อยู่ในฐานะ "ศิษย์เก่า" ของโรงเรียนปทุมคงคา

เหตุการณ์ที่ผ่านมา ล้วงถูกตราตรึงไว้ในความทรงจำ แม้จะผ่านไปนานเท่าไร ทุกอย่างจะยังคงเหมือนเดิม

                                                                                        น้อย 601
                                                                      (เมาท์มากไปอย่าว่ากันนะเว้ย อิอิ)