คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : มนตราแห่งความมืด
พันธนาารแห่มนรา (อนที่ 11: มนราแห่วามมื)
มอร์เฟียส อมเวทแห่วามมื เริ่มร่ายมนร์โบรา อัระสีำลอยึ้นวนเวียนรอบัวเา พลัาน้านมืแผ่ระายไปทั่วห้อโถ ทำให้อาาศเย็นยะเยือนรู้สึไ้ถึวามหนาวเย็นที่สัมผัสไ้ในทุอู
เเรนและอาเธอร์รู้สึถึแรันมหาศาลที่เ้ามาใล้ แ่พวเาไม่หวั่นไหวในวามหวาลัว เเรนัาบออมาเรียมพร้อมที่ะแสวามล้าหาในศึรั้นี้ ะที่อาเธอร์หลับาล รวบรวมสมาธิเพื่อเรียมร่ายเวทมนร์ที่รุนแรที่สุอเา
“ออมา อสูรแห่รัิาล!” มอร์เฟียสร่ายมนร์ เสียำรามัึ้อไปทั่วปราสาทที่มืมิ
เาำทะมึนเริ่มพวยพุ่ึ้นมาาพื้น รวมัวันเป็นอสูรนายัษ์ที่มีรเล็บแหลมมและเี้ยวที่น่าลัว อสูรำรามใส่เเรนและอาเธอร์้วยวามโรธแ้น นห้อโถสั่นสะเทือน
“ัารพวมัน!” มอร์เฟียสสั่ อสูรพุ่เ้าโมีเเรนและอาเธอร์อย่ารวเร็ว
เเรนใ้วามเร็วเหนือั้นหลบารโมีออสูร พร้อมับฟาฟันาบใส่แนอมันอย่ารวเร็ว แ่ผิวหนัออสูรลับมีวามแ็แร่นาบอเเรนไม่สามารถทำอันรายไ้
“มันแ็แร่เินไป!” เเรนะโนออมา
อาเธอร์พยายาม่วยโยารร่ายเวทมนร์ โมีอสูร้วยลูไฟและสายฟ้า แู่เหมือนว่าอสูระมีวาม้านทานสู มันำราม้วยวามเ็บปวแ่็ยัพยายามเ้าถึัวเเรนและอาเธอร์อย่าไม่ลละ
“เรา้อร่วมมือัน” เเรนะโนบอพี่าย “ถ้าเราไม่ทำ เราะไม่รอ!”
“ล!” อาเธอร์อบรับ้วยน้ำเสียมั่นใ
เเรนใ้เวทมนร์สร้าำแพน้ำแ็ึ้นมาวาอสูรไว้ั่วราว แล้วอาเธอร์็ั้สมาธิและร่ายเวทมนร์ระับสู สร้าพายุหมุนนาให่ึ้นมาท่ามลาห้อโถ
พายุหมุนพัแร อสูรถููึ้นไปในอาาศ หมุนว้าไปมา ร่าายอมันเริ่มบิเบี้ยวและสลายไปในที่สุ เสียำรามอมัน่อย ๆ าหายไป
“เรียบร้อย” เเรนล่าว้วยวามโล่ใ
แ่าร่อสู้ยัไม่บ มอร์เฟียสยัยืนอยู่ เามอเเรนและอาเธอร์้วยวามโรธแ้นที่รุนแร
“พวเ้าิว่าะเอานะ้าไ้ั้นรึ?” มอร์เฟียสล่าวเสียเย็นยะเยือ
“เราไม่มีทาเลือ เรา้อเอานะเ้าให้ไ้!” เเรนล่าวอย่ามุ่มั่น “เพื่อแ้ำสาป และนำวามสบสุลับืนสู่โล”
“หึ ฝันไปเถอะ” มอร์เฟียสหัวเราะเยาะ “้าะไม่ยอมให้พวเ้าทำลายเผ่าพันธุ์อสูรอ้า”
มอร์เฟียสยมือึ้น ร่ายเวทมนร์อีรั้ ราวนี้เาใ้มนร์ที่รุนแรว่าเิม พลัาน้านมืมหาศาลพุ่เ้าใส่เเรนและอาเธอร์
เเรนและอาเธอร์ร่วมมือัน ใ้เวทมนร์ป้อันารโมีอมอร์เฟียส แ่พลัอมอร์เฟียสแ็แร่เินไป ทำให้พวเาเริ่ม้านทานไม่ไหว
“เเรน! เรา้อใ้พลัทั้หมที่เรามี” อาเธอร์ะโนบอน้อาย ะที่พลั้านมืเ้ามาใล้พวเา
“ล!” เเรนอบรับ พร้อมทั้หลับาลรวบรวมพลัทั้หมที่มี
เเรนและอาเธอร์รู้สึถึพลัเวทที่ไหลผ่านร่าายอพวเา มันรู้สึอบอุ่นและมีีวิีวา พวเาปลปล่อยพลัเวทออมาในะเียวัน
แสสว่าสีาวและสีฟ้าพุ่ออมาาร่าอเเรนและอาเธอร์ ปะทะับพลัาน้านมือมอร์เฟียส เิเป็นแรระเบินาให่สั่นสะเทือนไปทั่วปราสาท เสีย้อัวานั้อไปทั่วที่นั่น
เมื่อแสาหายไป มอร์เฟียสล้มลับพื้น ร่าายอเาอ่อนแร พลัเวทหายไปนหมสิ้น
“เรา... นะแล้ว” เเรนล่าว้วยวามีใ ใที่เ้นแรนแทบะหยุ
อาเธอร์เินเ้าไปหา มอร์เฟียสที่นอนหมสิอยู่บนพื้น วามรู้สึสับสนและผิหวัยัหลเหลืออยู่
“ท่านมอร์เฟียส” อาเธอเรียายราที่อนนีู้อ่อนล้าเินะสู้่อไ้
มอร์เฟียสลืมาึ้นมออาเธอร์้วยสายาที่อ่อนแรและเหนื่อยล้า
“ทำไม... พวเ้าถึ้อาร่วยพวเรา?” มอร์เฟียสถาม้วยวามสสัย
“พวเราไม่ไ้้อาร่วยแ่พวเ้า” อาเธอร์อบ “พวเรา้อาร่วยทุน ทั้มนุษย์และอสูร”
“พวเรา้อารให้โลนี้ลับมาเป็นสบสุอีรั้” เเรนล่าวเสริม เายืนรพร้อมับสายาที่มุ่มั่น
มอร์เฟียสเียบไปรู่หนึ่ เามอเเรนและอาเธอร์้วยแววาที่เปลี่ยนไป ในแววาอเามีารเปลี่ยนแปลที่ัเนึ้น
“้าเ้าใแล้ว” มอร์เฟียสล่าว “้าอโทษที่เ้าใพวเ้าผิ”
“ไม่เป็นไรรับ” เเรนล่าวอบ้วยน้ำเสียที่มีวามรุา
มอร์เฟียสหันไปมอแท่นบูาที่บรรุหัวใแห่วามมื ึ่แสามันส่อสว่าไสว เายิ้มให้ับวามหวัใหม่ที่เาเห็น
“เอาหัวใแห่วามมืไปเถอะ” มอร์เฟียสล่าว “และนำวามสบสุลับืนมาในโลนี้”
เเรนเินเ้าไปหยิบลูแ้วสีำที่บรรุหัวใแห่วามมืาแท่นบูา เารู้สึถึพลัอันมหาศาลที่แผ่ระายออมาาลูแ้วนั้น มันเหมือนะสั่นสะเทือนอยู่ในมืออเา
“อบุรับ” เเรนล่าว้วยวามอบุ่อมอร์เฟียส
“อให้โี” มอร์เฟียสล่าวอวยพร ะที่พวเาเริ่มเินทาลับ
เเรนและอาเธอร์ออาปราสาทแห่เามื พร้อมับหัวใแห่วามมืในมือ พวเาเินทาลับไปยัวิหารแห่แสสว่า เพื่อเรียมประอบพิธีรรมแ้ำสาป แ่ในใอพวเายัมีวามัวลเี่ยวับอนาที่รออยู่
ในระหว่าทาลับ เเรนมอไปที่อาเธอร์ “ถ้าเราใ้หัวใแห่วามมืนี้ไ้อย่าถู้อ เราะสามารถแ้ไทุสิ่ไ้”
“แ่เรา้อระวั” อาเธอร์อบ “มีสิ่ที่เราไม่รู้เี่ยวับพลันี้”
“ใ่” เเรนอบรับ เารู้ว่าารเินทารั้นี้ยัมีอีหลายวามท้าทายรออยู่้าหน้า
เมื่อพวเาเินทาถึวิหารแห่แสสว่า วามึเรียในบรรยาาศเริ่มแผ่ระาย พวเารู้ว่า้อเรียมัวให้พร้อมสำหรับาร่อสู้รั้่อไป เพราะารเินทาสู่ารแ้ไวามผิพลาที่ผ่านมานั้นะไม่มีทา่ายาย
เเรนและอาเธอร์ั้ใแน่วแน่ที่ะทำให้ภาริอพวเาสำเร็ และพวเาะไม่ยอมให้วามมืมิลับืนมาอีรั้
ความคิดเห็น