ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Episode 3 | พื้นที่ปลอดภัย {Rewrite 65%}
REWRITE 65%
อนนี้เราำลันั่อยู่บนรถทหารบที่สูัน ทุๆน้มหน้าล่ำ ใบหน้าแห่วามสิ้นหวัวามสูเสีย บ้า็ร้อไห้บ้า็นั่อัวเอ
ผมเห็นู่รัู่หนึ่่อนึ้นรถทหาร เาทัู้่ำลัูบลารั้สุท้าย ผม็ไม่รู้ว่าทำไมเาถึแยาัน สุท้ายถึไ้รู้ว่าผู้หิำลัะลอลู ในเวลาแบบนี้ มันไม่แปลเพราะสภาพแวล้อมอนนี้เสี่ยเอามาๆ แผ่นินไม่ราบเรียบ บาึบาอนโยัระเบิไฟลุไหม้ ลิ่นวัน็แทบะหายใไม่ออ
ผมไ้เพียแ่ภาวนาให้ผู้หิับเ็นนั้นรอ.....
"เบ็น" อามส่เสียเรียเบาๆหาผม
"หืม?"
"นายว่า...พ่ออนายะรอไหม"
"ัน ไม่รู้"
"อืม" อามเม้มปา ิ้วย่นหาัน
อามำลัเรีย เรียเรื่ออะไร เรื่ออผม็เศร้ามาพอยัะมีอารม์มาถามถึรอบรัวผมอีนะเ้าอามเนี่ย แล้วรอบรัวมันละ? ผมถามมันไปเมื่อหลายั่วโม่อนแล้ว บ้านออามอยู่ห่าาแถวนี้พอสมวร ึ่ไม่น่าะเป็นอะไรแล้วอาะปลอภัยว่า้วย้ำ
"อาม" ผมเรีย
"ว่า"
"รอบรัวอนายละ ันไม่เห็นนายพูถึเลย"
"็นะ...รอบรัวันไปเที่ยว่าประเทศน่ะ"
"ั้นหรอ...." ผมถอนหายใอย่าโล่อนึว่าอามะเสียรอบรัวไป ถ้าเสียไปมีหวัอามไ้่าัวายแน่
"แุ่ย่าัน ยัอยู่ที่นั่น"
"ห้ะ!?" ผมอาปาว้า้วยวามใ
ุย่าออาม...อามเยบอว่าอามรัย่ามาอาะรัมาว่าพ่อแม่้วย้ำ อนเ็ๆอามอยู่ับุย่าลอเวลา เพราะุพ่อ้อไปทำานส่วนุแม่้อไปทำาน่าประเทศนานๆทีะลับมาสัรั้หนึ่
"ท่านไปสบายแล้วละ ฮึ" อามเสียสะอื้น
เายมือึ้นปาน้ำา เาะเ็บปวเหมือนผมแ่เาลับวบุมอารม์ไ้ี ่าาผมนัที่ไม่สามารถวบุมอารม์ัวเอไ้เลยสันิ
"เพื่อนนายเป็นอะไรน่ะ" เสียสาวน้อยถาม
ผมเยหน้าึ้นหันไปหาผู้ถาม เธอนั่รัน้ามันับพวเรา นัย์าสีน้ำาลอ่อนประอบับสีผิวน้ำผึ้สวย เส้นผมเธอเป็นสีน้ำาลอ่อนเหมือนับนัย์าอเธอ น่ารัริๆถ้าไม่มีรอยำามร่าายที่เิาเศษศา่าๆที่สำัเธอิ้วแ้าวา
"เธอน่าะเาออนะ" ผมบอ
"็พอะเาไ้" สาวน้อยอบ
านั้นเราทัู้่็ไม่พูอะไรอีเลย มีเพียเสียร้อไห้เบาๆออามที่เริ่มัออมา้าๆ
"เอ้านี่" ผมยื่นระาษทิูที่ผมพไว้เสมอให้ับอาม
ปิแล้วผมอบินนมไม่ยอมล้ามือทำให้มันเหนียวๆเวลาเียนหนัสือ เลยัสินใพมันไว้ลอเวลา ไม่ิเลยว่ามัน้อมาใ้ในสถานาร์แบบนี้
"อบุ เบ็น" อามรับระาษทิูไปับน้ำา
"นายื่ออะไร" เสียเ็สาวถาม
"พวเรา?"
"ใ่ พวนายแหละ" เ็สาวยืนยัน
"ันเบ็นแล้ว้าๆันืออาม"
"ันเรี่" เธอยิ้มเล็น้อย ่อนะยื่นอะไรบาอย่ามาให้
มันือนมปัรอบโรยน้ำาล เธอให้มา1ถุ
"เอาไปสิแบ่ันิน พอีันมีเยอะ"
ผมรับ านั้น็เปิปาถุแล้วหยิบมาิน รสาิอมันอร่อยถูปาอย่าไม่น่าเื่อ วามหวานอน้ำาล่วยบรรเทาอาารเรียไ้ี
"อามินเถอะ ผ่อนลายวามเรียบ้า" ผมยื่นถุนมไปให้ อามหยิบึ้นมาแล้วัเ้าปาอย่าเอร็อร่อย
อนนี้เรานั่รถทหารันนี้มานานแล้วแ่็ยัไม่ถึที่หมายสัทีมผมเลยหันไปถามลุำรวที่นั่้าๆผม
"ลุำรวทำไมยัไม่ถึอีหรอ"
"ัน็ไม่รู้หรอไอ้หนู รับาลไม่ยอมบออะไรับพวำรวไร้น้ำยาอย่าเราๆหรอ"
"หรอรับ"
ปัๆ! (เสียทุบี้ารถ)
"เบอร์27เ้าไ้!"
เสียายหนุ่มนนึพูึ้นหลัาที่รถอแล้ว็วิ่่อ น่าะถึแล้วละนะ....พื้นที่ปลอภัย....
ารมาถึที่นี่หวัว่าพอะ่วยอะไรไ้มาึ้น
สวัสีอีรั้่ะ วันนี้ไรท์ลเร็วไปหน่อยเพราะ่วอย่าแร ถ้ามันเรียไป สนุิัรุาอมเม้นท์้วยนะะ ถ้าอบอย่าลืมFavแร์้วยน้า :)
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น