คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : คุณแพ้แล้วล่ะค่ะ
ตอนที่9 คุณแพ้แล้วล่ะค่ะ
7/12/64
haikyuu (kuroo x oc ) แค่คุณกับฉัน
“ห้าม! ห้ามเด็ดขาด ไม่ต้องไปรับคำท้าของเด็กคนนั้นนะ ฉันไม่ยอมเลิกกับน้ำผึ้งหรอก”คุโรโอะโวยวายขึ้นจากที่แฟนสาวได้เล่าให้เขาฟังหลังจากที่เขาไปส่งเธอที่ชมรมเมื่อเช้าว่ามันเกิดอะไรขึ้น
“แต่ดูเหมือนว่าเธอคนนั้นจะไม่ยอมง่ายๆนะคะ”น้ำผึ้งพูดไปก่อนจะคีบข้าวใส่ปาก
“นั้นสินะ ตอนที่เด็กคนนั้นตามจีบคุโรโอะก็ตื้อนานอยู่เหมือนกัน แล้วนี่เล่นมาท้าฮันจัง คงจะไม่ยอมเลิกลาง่ายๆ”ยาคุพูดขึ้นในขณะที่นั่งฟังที่หญิงสาวเล่า
“ยังไงฉันก็ไม่เอาด้วยหรอกถ้าต้องเลิกกับน้ำผึ้ง”คุโรโอะวางตะเกียบก่อนจะจับมือของหญิงสาวไปกอดไว้และก้มหน้าซุกกับไหล่ของหญิงสาว ใครจะยอมเลิกด้วยวะ
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ถ้าไม่เคลียร์ตอนนี้เธอคงไม่เลิกลาอีกอย่างฉันไม่แพ้หรอกค่ะ เชื่อในตัวฉันสิคะ”หญิงสาวพูดไปพลางลูบหัวของแฟนหนุ่มไปด้วย
คุโรโอะยังคงซุกหน้าอยู่ที่ไหล่ของหญิงสาวโดยไม่สนใจภาพลักษณ์ของตน ไม่ใช่ว่าเขาไม่เชื่อในฝีมือของแฟนสาว แต่มันก็ขอระแวงไว้ก่อน
เมื่อเวลาเลิกเรียนน้ำผึ้งก็เก็บของและจะไปที่ชมรมมวยสากล โดยไม่รอให้เลฟเก็บของเสร็จ น้ำผึ้งเดินมาจนถึงห้องชมรมก็เจอหญิงสาวคนเมื่อเช้ายืนรออยู่พร้อมกับเพื่อนอีกสองคนและเปลี่ยนชุดมาเรียบร้อยที่ท้าไว้คงจะไม่ได้พูดเล่นสินะ
“รีบไปเปลี่ยนชุดซะสิ”เธอพูดขึ้นจ้องเขม่งมาที่น้ำผึ้ง
“ไม่หรอกค่ะ เพราะฉันจะใช้เวลาไม่นาน”น้ำผึ้งพูดก่อนจะเดินนำเข้าไปในห้องที่มีรุ่นพี่ของเธอมารออยู่ก่อนแล้ว
“แล้วจะดวลแบบไหนล่ะคะ”น้ำผึ้งวางกระเป๋าลงและหันมาถามหญิงสาวพลางยืดเส้นยืดสายไปด้วย
“สู้กันจนกว่าอีกฝ่ายจะสู้ต่อไม่ไหว ไม่จำกัดว่าจะเป็นคาราเต้หรือว่ามวย”เธอพูดพร้อมกับเดินขึ้นไปบนสังเวียน
น้ำผึ้งพยักหน้าช้าๆและเดินตามขึ้นไปบนสังเวียน อีกฝ่ายใส่ชุดสำหรับคาราเต้ส่วนน้ำผึ้งก็ใส่ชุดนักเรียนเพราะเธอจะใช้เวลาไม่นานในการรุกฆาตคู่ต่อสู้
เมื่อเสียงระฆังดังขึ้นเป็นสัญญานเริ่มการดวลหญิงสาวก็ไม่รอช้าตรงเข้ามาโจมตีน้ำผึ้งด้วยลูกเตะหลายๆครั้งแต่น้ำผึ้งก็หลบได้ โดยไม่โต้กลับ
“อย่ามัวแต่หลบเหมือนคนขี้ขาดสิ!”หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงโมโหเพราะไม่ว่าเธอจะโจมตีน้ำผึ้งไปเท่าไหร่ก็ไม่โดนแล้วยิ่งน้ำผึ้งเอาแต่หลบแต่กลับไม่โจมตีกลับมาก็ทำให้ยิ่งหงุดหงิดเข้าไปใหญ่
หญิงสาวโจมตีน้ำผึ้งหลายต่อหลายครั้งแต่น้ำผึ้งก็ไม่โต้ตอบกลับเอาแต่หลบการโจมตีจนหญิงสาวเริ่มเหนื่อย
“เหนื่อยแล้วใช่ไหมคะ ถ้างั้นคงได้เวลาพักผ่อนแล้วนะคะ”พูดจบน้ำผึ้งก็ตรงเข้าไปต่อยเข้าที่หน้าของหญิงสาวจนอีกฝ่ายล้มลงไป แต่เหมือนว่าเธอจะยังไม่ยอม ลุกขึ้นมาโจมตีน้ำผึ้งต่อจนเตะโดนเข้าที่ปากของน้ำผึ้งแต่มันไม่แรงมากทำให้น้ำผึ้งใช้จังหวะนี้สวนกลับไปด้วยเหมือนกัน ในเมื่ออีกฝ่ายใช้ลูกเตะเธอก็คงต้องโต้กลับไปด้วยลูกเตะเหมือนกัน น้ำผึ้งใช้ท่าฟาดหางจระเข้ฟาดเข้าไปที่ต้นคอของอีกฝ่ายจนอีกฝ่ายล้มลงไปกองกับพื้นและสลบไป
เมื่อเห็นว่าหญิงสาวสลบลงไปเพื่อนของหญิงสาวก็รีบวิ่งขึ้นมาพาไปห้องพยาบาล ทำให้น้ำผึ้งชนะน็อคไปเลย ที่เพื่อนมาก็เพื่อมาเก็บศพนี่เอง
เมื่อเห็นเช่นนั้นน้ำผึ้งจึงลงจากสังเวียนและเดินไปหยิบกระเป๋าและเดินตามไปที่ห้องพยาบาลเพราะยังไงๆอาจารย์ห้องพยาบาลก็คงจะถามว่าเรื่องเป็นมายังไงใครเป็นคนทำ และเธอก็จะไปทำแผลที่ปากด้วย
ตอนนี้น้ำผึ้งทำแผลที่ปากเสร็จแล้ว อาจารย์ที่ห้องพยาบาลก็บ่นไปยกใหญ่ก่อนจะให้น้ำผึ้งอยู่รอให้หญิงสาวฟื้นกับเพื่อนของอีกฝ่าย ระหว่างรอก็แชทไปหาคุโรโอะว่าอยู่ที่ห้องพยาบาลกำลังรอให้อีกฝ่ายฟื้นเพราะเธอดันใช้แรงเตะมากไปทำให้อีกฝ่ายสลบไป เลยกะว่าจะรอให้อีกฝ่ายฟื้นและขอโทษพร้อมกับอยากคุยด้วยนิดหน่อย และแฟนหนุ่มของเธอก็บอกว่าเขาซ้อมเสร็จจะไปรอที่หน้าห้องพยาบาลแถมยังบ่นเธอต่อนิดหน่อย
น้ำผึ้งนั่งรอให้หญิงสาวผู้เคราะห์ร้ายที่โดนฟาดหางจระเข้ของเธอเข้าไปฟื้นขึ้น ในขณะเดียวกันเธอก็นั่งคุยกับเพื่อนของหญิงสาวไปพลางๆ ก็ได้รู้ว่าหญิงสาวคนนี้ชอบคุโรโอะซังมากๆเพราะคุโรโอะซังเคยช่วยสอนวอลเลย์บอลให้เลยทำให้เธอเริ่มชอบคุโรโอะซังเอามากๆ จากนั้นก็เริ่มตามตื้อจีบคุโรโอะซังมาเรื่อยๆแต่ก็โดนปฏิเสธมาเรื่อยๆ ถึงขั้นเคยไปต่อผมมาเพื่อให้ตรงสเปคของชายหนุ่ม แต่ชายหนุ่มก็ยังคงปฏิเสธเหมือนเดิม แล้วพอมารู้ว่าคุโรโอะซังกำลังคบกับเด็กปี1ที่พึ่งย้ายมาใหม่ก็ไม่พอใจเอามากๆ เรื่องมันก็เลยมาเป็นแบบนี้
น้ำผึ้งฟังไปก็เข้าใจเหมือนกันว่าแฟนของเธอน่ะใจดีทำให้ตกหลุมรักได้ง่ายซึ่งเธอก็เป็นเหมือนกัน แต่ก็นะถ้าเธอคนนี้ใช่สำหรับคุโรโอะซัง เขาก็คงคบกับเธอไปตั้งนานแล้ว
“อือ”หญิงสาวที่นอนอยู่ที่เตียงส่งเสียงขึ้น
“นี่ เธอเป็นไงบ้างเจ็บมากไหม”เมื่อเห็นว่าหญิงสาวฟื้นแล้ว เพื่อนสาวสองคนก็รีบตรงเข้าไปดูอาการ น้ำผึ้งก็ยังคงนั่งมองจากเก้าอี้
“นี่ฉันแพ้แล้วงั้นหรอ ไม่จริงๆ ไม่จริง ฮือๆ!!”เมื่อฟื้นขึ้นและรู้ว่าเป็นฝ่ายแพ้หญิงสาวก็ได้แต่ร้องไห้คร่ำครวญอยู่บนเตียงโดยมีเพื่อนสาวอีกสองคนกอดปลอบ คงจะชอบคุโรโอะซังมากเลยสินะ ไม่สิเธอคงจะรักแฟนหนุ่มของเธอมาก
“ใช่ค่ะ คุณแพ้แล้วล่ะค่ะ”น้ำผึ้งพูดขึ้นและนั่งมองหญิงสาวที่อยู่บนเตียง
“ขอโทษด้วยนะคะที่ใช้แรงหนักไปหน่อย และฉันหวังว่าคุณจะเข้าใจนะคะ เพราะว่าถ้าคุณใช่คุโรโอะซังก็คงคบกับคุณไปตั้งนานแล้วล่ะค่ะ”น้ำผึ้งพูดจบก็ลุกขึ้นเดินไปทางประตู
“แล้วก็อีกอย่างนะคะ ฉันก็รักแฟนของฉันเหมือนกัน ไม่ยอมเลิกกับเขาหรอกค่ะ”และน้ำผึ้งก็เปิดประตูห้องและเดินออกไป
น้ำผึ้งเดินออกมาจากห้องพยาบาลก็เจอแฟนหนุ่มของเธอที่ยืนยิ้มกรุ้มกริ่มรออยู่หน้าห้อง คงจะได้ยินที่เธอพูดเมื่อกี้
“ได้ยินแล้วสินะคะ ฉันก็ไม่ยอมเลิกกับคุณเหมือนกันหรอกค่ะ”น้ำผึ้งพูดกับคุโรโอะที่ยังยิ้มไม่หยุด
“ครับๆ ได้ยินแล้วครับ”
“แล้วเป็นแผลที่ปากด้วย เจ็บมากไหม”คุโรโอะถามหญิงสาวด้วยความเป็นห่วงพลางเอานิ้วแตะพลาสเตอร์ที่แปะตรงมุมปากของหญิงสาวเบาๆ
“ถ้าเทียบกับอีกฝ่ายยังน้อยนิดค่ะ”
“งั้นเรากลับบ้านกันเถอะ ฉันโทรบอกที่บ้านให้แล้วว่าเรื่องเป็นยังไง คุณแม่รอบ่นอยู่” ตั้งแต่ที่ทั้งคู่เริ่มคบกันน้ำผึ้งก็พา คุโรโอะไปแนะนำให้ที่บ้านรู้จัก และเขาก็พาเธอไปเจอกับที่บ้านเขาเหมือนกัน ทำให้คุโรโอะมีเบอร์แม่และพี่ชายของเธอ
“ไม่เห็นต้องบอกเลยนี่คะ”น้ำผึ้งบ่นอุบอิบอยู่กับตัวเองไม่เข้าใจเลยว่าทำไมแฟนของเธอถึงชอบทำตัวเป็นเหมือนพ่อด้วย
“ฮ่าๆ”และทั้งคู่ก็พากันเดินกลับบ้านซึ่งวันนี้คุโรโอะก็จะไปกินข้าวที่บ้านของน้ำผึ้งด้วยเหมือนกัน
เมื่อทั้งสองกลับมาถึงบ้าน คุโรโอะก็ไปช่วยพี่ชายของน้ำผึ้งทำอาหาร โดยที่น้ำผึ้งนั่งคุกเข่าอยู่ที่ห้องรับแขกโดยมีคุณแม่นั่งบ่นอยู่และคุณพ่อนั่งฟังอยู่ด้วย หลักๆก็คงจะเป็นเรื่องที่ไปทำอีกฝ่ายเขาสลบ แถมคุณแม่ยังโทรไปฟ้องคุณตากับคุณยายที่อยู่ที่ไทยถึงวีรกรรมของหลานสาว และน้ำผึ้งก็โดนบ่นคูณ3 ทั้งตายายและก็แม่ ถึงคุโรโอะจะไม่เข้าใจเพราะคุณตากับคุณยายดันพูดเป็นภาษาไทยแต่จากที่เข้าฟังแล้วคงจะบ่นอยู่แน่ๆ
เมื่อแม่บ่นเสร็จก็เข้าไปพยุงลูกสาวที่นั่งคุกเข่าน้ำตาซึมอยู่ที่พื้นให้ลุกขึ้นนั่ง เพราะเหน็บกินขาลุกขึ้นเองไม่ได้ก่อนจะเรียกให้คุโรโอะมาอุ้มไปที่โต๊ะอาหาร และเริ่มกินข้าว
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่คุโรโอะเห็นน้ำผึ้งในสภาพแบบนี้เพราะเธอก็เคยเป็นตอนที่พาเขามาบ้านวันแรกดันไปมีเรื่องกับนักเลงตอนที่เดินกลับบ้านแล้วจะเข้ามาทำร้ายเคนมะ พอมาถึงบ้านก็เป็นสภาพแบบนี้ และที่ชายหนุ่มเข้ากับพ่อแม่หญิงสาวได้คงเป็นเพราะเขาก็มีความเป็นผู้ใหญ่สูงเลยทำให้เข้ากับพ่อแม่หญิงสาวได้ ส่วนกับพี่ชายของหญิงสาวคงเพราะนิสัยคล้ายๆกันเลยเข้ากันได้
เมื่อกินข้าวเสร็จคุโรโอะและน้ำผึ้งก็รับหน้าที่ล้างจาน
“เดี๋ยวก็จะไปค่ายฝึกอีกรอบแล้ว คราวนี้ไปไซตามะ”คุโรโอะพูดขึ้นและล้างจานไปด้วย
“งั้นสินะคะ”
“คราวนี้อยู่ห่างๆไอ้นกฮูกด้วยล่ะ”พูดไปแต่ตาก็ยังคงมองจานในมือ
“ค่ะๆจะอยู่ให้ห่างๆเลย”น้ำผึ้งพูดตอบและหันไปจุ๊บไหล่แฟนหนุ่มและงับเข้าที่ไหล่ของเขาเบาๆด้วยความหมั่นเขี้ยว
เมื่อล้างจานเสร็จน้ำผึ้งก็เดินไปส่งแฟนหนุ่มที่หน้าบ้าน และจุ๊บแก้มเขาเหมือนที่เคยทำ
“กลับบ้านดีๆค่ะ”
“ครับๆ เข้าบ้านได้แล้วเดี๋ยวอาบน้ำเสร็จจะโทรหา อย่าพึ่งหลับล่ะ”ชายหนุ่มพูดขึ้นก่อนจะเอามือยีหัวแฟนสาวด้วยความเอ็นดู
“ค่ะๆ”และน้ำผึ้งก็เดินเข้าบ้านไป ส่งแฟนหนุ่มจากทางหน้าต่างเหมือนเคย
น้ำผึ้งอาบน้ำเสร็จก็นั่งทำการบ้านจนเสร็จและเป็นเวลาเดียวกันที่คุโรโอะโทรมา ทางฝั่งเขาก็คงจะอาบน้ำทำการบ้านแล้วเรียบร้อยไม่งั้นคงจะไม่โทรมา ทั้งคู่ตกลงกันไว้ว่าต้องเคลียร์ทุกอย่างให้เรียบร้อยก่อนแล้วค่อยโทรคุยกันเพราะไม่งั้นจะเป็นการรบกวนเวลาทำการบ้านของอีกฝ่าย
“โมชิโมชิค่ะ คุโรโอะซัง”
‘โมชิโมชิ ทำการบ้านเสร็จแล้วหรอ’
“เรียบร้อยแล้วค่ะ คุณก็เสร็จแล้วใช่ไหมคะ”
‘เสร็จแล้วล่ะ วันนี้รีบนอนล่ะใช้แรงไปเยอะแล้วหนิ ’
“ค่ะๆ ก็คิดว่าวางสายจากคุณแล้วก็จะเข้านอนแล้วล่ะค่ะ”
‘งั้นหรอๆ งั้นก็ไปรีบนอนเลย ฉันโทรมาอยากได้ยินเสียงเฉยๆ’
“ถ้างั้นฝันดีค่ะ”
‘ฝันดีครับ’
และคุโรโอะก็วางสายไปปกติทั้งคู่โทรคุยกันไม่นานแค่ได้ยินเสียงกันก่อนนอนก็พอ เพราะต่างฝ่ายต่างก็ต้องตื่นเช้ากันบวกกับชายหนุ่มไม่อยากให้หญิงสาวนอนดึกและเขาก็เป็นพวกนอนเร็วเหมือนกันเวลาคุยกันผ่านโทรศัพท์จึงมีน้อยเพราะว่า ยังไงๆวันพรุ่งนี้ก็ได้เจอกันอยู่แล้ว
ความคิดเห็น