คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : นัม-พึง
ตอนที่8 นัม-พึง
30/11/64
haikyuu (kuroo x oc ) แค่คุณกับฉัน
น้ำผึ้งเดินมาหาคุโรโอะตามที่ได้นัดไว้ มาถึงก็เห็นชายหนุ่มยืนอยู่คนเดียวจึงเดินเข้าไปสกิดที่แขน
“คุโรโอะซังคะ”ชายหนุ่มหันมาตามเสียงเรียกของหญิงสาวมันเหมือนตอนที่เขาเจอกับเธอครั้งแรกตอนที่เธอสกิดเขาที่ร้านสะดวกซื้อ
“มาถึงแล้วหรอ นั่งก่อนสิ”และทั้งคู่ก็นั่งลงที่เนินหญ้าพลางมองพระจันทร์ไปด้วย โชคดีชะมัดที่วันนี้พระจันทร์เต็มดวง ทำให้ทั้งสองนั่งมองพระจันทร์ไปด้วยกัน
“วันนี้พระจันทร์สวยจังเลยนะ”ชายหนุ่มเริ่มพูดขึ้น แต่กลับหันมามองหญิงสาวที่นั่งข้างๆแทนที่จะมองพระจันทร์ หญิงสาวที่รู้ความหมายแฝงของประโยคนี้ดีแต่ก็อยากจะแกล้งเขาสักหน่อย
“อ๋อค่ะ แต่ฉันชอบพระอาทิตย์มากกว่าเพราะพระอาทิตย์ให้แสงกับทุกอย่างนี่คะรวมถึงพระจัทร์ด้วย”
เมื่อได้ยินคำตอบของหญิงสาวก็ทำให้ชายหนุ่มไปไม่เป็นเลย หรือว่าเธอจะไม่รู้จักความหมายที่แฝงอยู่ในประโยคนี้ เมื่อคิดเช่นนั้นชายหนุ่มก็ต้องคิดหนักว่าจะใช้วิธีบอกแบบไหนดี ทำให้สีหน้าดูเครียดอย่างเห็นได้ชัด
“อุ้บ ฮ่าๆ ฉันล้อเล่นค่ะ อย่าพึ่งทำหน้าเครียดอย่างนั้นสิคะ”น้ำผึ้งพูดไปพลางเอานิ้วจิ้มไปตรงกลางคิ้วที่ขมวดกันเป็นปมของชายหนุ่ม
“แล้วฮันจังจะพูดว่าอะไรล่ะ”เขาจับมือของหญิงสาวเอามาทาบไว้ที่อกข้างซ้ายของเขา
“อย่าล้อเล่นสิ”ชายหนุ่มจ้องมองเข้าไปที่นัยน์ตากลมโตของหญิงสาวตรงหน้าเพื่อรอคำตอบ
“…”หญิงสาวเงียบไปสักพักมองเข้าไปในนัยน์ตาที่เหมือนแมวของชายหนุ่มที่เธอหลงใหล ตั้งแต่แรกเห็น ซึ่งเขาก็จ้องมองเธออยู่เหมือนกัน
“จริงๆแล้ว…พระจันทร์มันก็สวยของมันมานานแล้วล่ะค่ะ”
เมื่อได้ยินคำตอบของหญิงสาวชายหนุ่มก็มีสีหน้าที่ดีใจขึ้นมา ก่อนจะดึงเธอเข้ามากอด
“จริงๆนะฮันจัง”ชายหนุ่มถามด้วยความดีใจพลางกอดหญิงสาวไว้แน่นจนจมอก
“จริงสิคะ”น้ำผึ้งกอดตอบพลางเอามือลูบหลังเขาไปด้วยอะไรมันจะดีใจขนาดนั้น
ทั้งคู่ถอนกอดออกจากกันก่อนที่ชายหนุ่มจะพูดขึ้น
“เป็นแฟนกับฉันนะฮันจัง”
“เป็นสิคะ” น้ำผึ้งตอบก่อนจะยิ้มออกมาให้เขา เมื่อได้ยินคำตอบจากหญิงสาวก็ทำให้คุโรโอะยิ้มออกมาไม่หยุด
ขณะที่คุโรโอะและน้ำผึ้งกำลังนั่งดูพระจันทร์ด้วยกันก็มีสายตานับสิบกำลังแอบมองพวกเขาทั้งคู่จากมุมมืด นั้นก็คือ สมาชิก ทีมเนโกะมะและแถมโบคุโตะและอาคาอาชิที่แอบดูอยู่ด้วย
“ คุโรโอะซังคะ เราเป็นแฟนกันแล้วสินะคะ”น้ำผึ้งเริ่มพูดขึ้นหลังจากที่พึ่งตกลงเป็นแฟนกับชายหนุ่มไปหมาดๆ
“หืม มีอะไรหรอ”เขาละสายตาจากพระจันทร์และหันมามองหญิงสาวที่นั่งอยู่ข้างๆ
“ช่วยเรียกฉันว่า'น้ำผึ้ง'แทนฮันจะได้ไหมคะ”
“เอะ ทำไมล่ะ”
“ก็ชื่อนี้เป็นชื่อไทยของฉันที่คุณยายตั้งให้ตั้งแต่เกิด และฉันก็ชอบชื่อนี้มากกว่า เลยอยากให้คุณเรียกชื่อนี้มากกว่าค่ะ ลองเรียกดูสิคะ น้ำ-ผึ้ง”หญิงสาวค่อยๆพูดช้าเพื่อให้แฟนหนุ่มพูดตาม
“นัม-พึง”
“ไม่ใช่ค่ะ น้ำ-ผึ้ง”
“น้ำผึ้ง”
“นั้นแหละค่ะ ฝึกไว้นะคะ” และทั้งคู่ก็นั่งดูพระจันทร์ด้วยกันสักพักก่อนจะแยกกันไปนอน แต่ก่อนจะไปน้ำผึ้งก็ได้ขโมยจุ๊บแก้มแฟนหนุ่มทีเผลอแล้วรีบวิ่งหนีไป
เมื่อเห็นว่าหญิงสาวไปไกลแล้วสมาชิกทีมเนโกะมะ โบคุโตะและอาคาอาชิก็รีบวิ่งกลับไปที่ห้องก่อนที่คุโรโอะจะกลับไปถึงไม่งั้นเดี๋ยวจะซวยเอา ถ้าถามถึงพยานรักของทั้งคู่บอกได้เลยว่ามี มีเป็นสิบด้วย
น้ำผึ้งกลับขึ้นมาที่ห้องรีบเปิดหาแชทของเพื่อนสาว
อ่านแล้ว 20:33 แก ฉันแพ้แล้วล่ะ เดี๋ยวค่อยเล่าตอนเจอกัน : น้ำผึ้งหวานๆ
อ่านแล้ว 20:34 หาวันว่างมาโตเกียวเลย ตามใจหนึ่งวัน : น้ำผึ้งหวานๆ
ดาหลาสุดสวย : อุ้ยตาย! เห็นมะฉันบอกแล้ว 20:34
ดาหลาสุดสวย : เตรียมเงินไว้เยอะๆด้วยนะจ๊ะ 20:35
เมื่อแชทคุยกันไปสักพักก็ปิดโทรศัพท์แล้วเข้านอน ไม่อยากจะคิดว่าวันพรุ่งนี้เขาจะกลายมาเป็นแฟนของเธอ นี่เป็นครั้งแรกที่ได้คบกับคนที่อายุมากกว่าแถมยังตรงสเปคอีกและเธอยังชอบเขามากๆด้วย รู้สึกดีจังเลยแฮะ
วันนี้เป็นวันสุดท้ายของการฝึกซ้อม ทุกๆทีมเริ่มมีการพัฒนามากขึ้น รวมถึงโรงเรียนคาราสึโนะด้วย สำหรับพวกเขาเริ่มมีการเปลี่ยนแปลงขึ้นในวันที่สอง แต่ก็ยังไม่ลงตัวกัน กลับจากการฝึกซ้อมในครั้งนี้พวกเขาก็คงได้รู้ว่าต้องฝึกยังไงเพื่อให้พัฒนามากขึ้น ค่ายฝึกในครั้งหน้าก็คงจะได้เห็นการพัฒนาของพวกเขา
น้ำผึ้งก็ยังคงทำหน้าที่ผู้จัดการชั่วคราวให้กับทีมเนโกะมะอย่างเคยถึงเธอจะเป็นแฟนกับคุโรโอะแล้ว แต่ทุกอย่างก็ยังคงเหมือนเดิม
เย็นของวันสุดท้ายของการฝึกซ้อมทุกโรงเรียนก็ได้มายืนส่งโรงเรียนคาราสึโนะขึ้นรถกลับโรงเรียน น้ำผึ้งบอกลาผู้จัดการสาวทั้งสองคนของโรงเรียนคาราสีโนะ
“ไว้เจอกันครั้งหน้านะคะ ชิมิซึซัง ยาจิจัง” เมื่อส่งโรงเรียนคาราสึโนะและโรงเรียนอื่นๆเสร็จน้ำผึ้งก็เข้าไปเก็บของอีกนิดหน่อยก่อนจะเดินออกมาเจอกับแฟนหนุ่มของเธอที่ยืนรออยู่
“น้ำผึ้งกลับบ้านกัน”เมื่อได้ยินแฟนหนุ่มเรียกแบบนั้นหญิงสาวก็แทบจะกระโดดเข้าไปจุ๊บเขาหลายๆทีถ้าไม่เกรงใจเคนมะที่ยืนอยู่ด้วย เธอชอบจริงๆที่เขาเรียกชื่อนี้ถึงจะยังเรียกไม่ค่อยชัดก็เถอะ ตอนแรกทีี่เขาเรียกเธอด้วยชื่อนี้ให้สมาชิกคนอื่นๆได้ยิน พวกเขาก็ประท้วงอยากจะเรียกด้วย แต่หญิงสาวก็พูดดักไว้ก่อนว่าชื่อนี้เธอสงวนให้กับแฟนหนุ่มของเธอเท่านั้น เล่นเอาฝูงแมวงอนเป็นแถว รวมถึงนกฮูกอีกตัวที่งอนตุ๊บป่องใส่เธอ
“กลับกันค่ะ”และพวกเขาก็กลับบ้านด้วยกัน เมื่อเดินไปถึงร้านสะดวกซื้อคุโรโอะก็เดินไปส่งน้ำผึ้งเหมือนเดิมแต่คราวนี้ไม่ใช่ในฐานะรุ่นพี่แต่เป็นในฐานะแฟนหนุ่มที่เดินไปส่งแฟนสาว
“ถึงบ้านแล้วค่ะ ขอบคุณค่ะที่มาส่ง”
“อืม…ถึงเร็วจังยังอยากอยู่ด้วยกันอยู่เลย”ชายหนุ่มพูดพลางจับมือหญิงสาวมาแกว่งเล่นตั้งแต่ที่แยกจากเคนมะทั้งคู่ก็เดินจับมือกันจนมาถึงบ้านของหญิงสาว
“เอาไว้คืนนี้ค่อยโทรคุยกันก็ได้ค่ะ กลับบ้านได้แล้วค่ะ”
“อืมม ลืมอะไรรึป่าว” เขาพูดพร้อมกับก้มตัวลงมาให้หน้าอยู่ในระดับเดียวกันกับหญิงสาว
“ไม่ลืมหรอกค่ะ ‘จุ๊บ’” น้ำผึ้งจุ๊บที่แก้มของคุโรโอะเสียงดังจุ๊บ ก่อนจะเดินเข้าบ้านและส่งเขาจากทางหน้าต่างเหมือนเดิม
เวลาผ่านไปสองอาทิตย์ที่คุโรโอะและน้ำผึ้งคบกัน เช้าของวันใหม่ก็เป็นเหมือนเดิมคุโรโอะมารับน้ำผึ้งไปโรงเรียนเหมือนเดิมแต่ครั้งนี้น้ำผึ้งไม่ได้ไปช่วยที่โรงยิมในตอนเช้าเหมือนเคยเพราะว่ากลับจากค่ายฝึกทุกอย่างก็ต้องกลับมาเหมือนเดิม น้ำผึ้งก็ต้องกลับไปที่ชมรมวยสากลเหมือนเดิมเพื่อฝึกซ้อมในตอนเช้า แต่สิ่งที่ไม่เหมือนเดิมคงจะเป็นแฟนหนุ่มของเธอที่เดินไปส่งที่ชมรมทุกเช้าและมารับทุกเย็น
“ถึงห้องชมรมแล้วค่ะ คุณกลับไปซ้อมได้แล้ว”
“งั้นเย็นนี้เจอกันนะ”คุโรโอะบอกลาแฟนสาวก่อนจะเดินกลับไปทางโรงยิม
น้ำผึ้งเดินเข้ามาในห้องชมรมก็เห็นรุ่นพี่มายืดเส้นยืดสายกันแล้ว แต่สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นเพราะเมื่อน้ำผึ้งก้าวเข้ามาในห้องเธอก็โดนโจมตีโดยหญิงสาวปริศนาโดยที่น้ำผึ้งยังไม่ทันตั้งตัว แต่เธอก็เอาแขนป้องกันไว้ได้และถอยหลังไปไม่กี่ก้าว
“มาแล้วหรอ ให้ฉันรอซะนาน”หญิงสาวปริศนาพูดขึ้นก่อนจะเริ่มโจมตีน้ำผึ้งด้วยลูกเตะ แต่ก็โดนน้ำผึ้งจับขาเอาไว้และเหวี่ยงลง
“คุณเป็นใครคะ”น้ำผึ้งถามด้วยความสงสัยเพราะเธอไม่เคยรู้จักกับหญิงสาวตรงหน้า และเธอก็ไม่เคยไปมีเรื่องกับใคร
“เธอไม่จำเป็นต้องรู้ วันนี้ฉันจะมาท้าดวลกับเธอ ถ้าเธอชนะฉันถึงจะยอมรับว่าเธอเป็นแฟนคุโรโอะซัง แต่ถ้าฉันชนะ เธอต้องเลิกกับคุโรโอะซัง”หญิงสาวปริศนาพูดด้วยน้ำเสียงเคืองๆเหมือนโกรธน้ำผึ้งมาตั้งแต่ชาติปางไหน เธอตัวเท่าๆกับน้ำผึ้งแต่ผอมแห้งกว่า ตาตี่ๆ ผิวขาวซีด ผมสั้นถึงคาง ตัดผมหน้าม้า หน้าตาน่ารักเหมือนกับตุ๊กตา
“ไม่จำเป็นหรอกค่ะ เพราะยังไงๆคุโรโอะซังก็จะไม่เลิกกับฉัน”น้ำผึ้งพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งๆไม่คิดว่าเธอจะมาเจอไอการหาเรื่องคนอื่นเพราะผู้ชาย คิดว่าจะมีแค่ที่ไทยซะอีก
“เหอะ! ฉันไม่สน เย็นนี้ฉันจะมาที่นี้อีกครั้ง”พูดจบหญิงสาวปริศนาก็เดินออกจากห้องไป
เมื่อหญิงสาวปริศนาเดินออกไปแล้วน้ำผึ้งก็หันไปหารุ่นพี่ในชมรม3คนที่อยูู่ในเหตุการณ์
“ผู้หญิงคนเมื่อกี้เป็นใครหรอคะ”
“เธอคนนั้นอยู่ดีๆก็เข้ามาบอกว่าอยากจะรอเจอฮันจัง ฉันก็เลยให้นั่งรอ”
“อ่อ ฉันนึกออกแล้ว เด็กคนนั้นอยู่ปี2 ชมรมคาราเต้เห็นว่าตามจีบคุโรโอะซังตั้งแต่ปีที่แล้วแต่ก็โดนปฏิเสธกลับมาทุกครั้ง เลยหายไปพักนึงแล้วก็พึ่งจะกลับมานี่แหละ”รุ่นพี่ปี3อีกคนพูดขึ้น
“แต่ว่านะฮันจัง มาหยามกันถึงที่แบบนี้จะปล่อยไว้ไม่ได้นะ แถมจะมาให้เธอเลิกกับแฟนอีก มันต้องสั่งสอน!”รุ่นพี่คนที่เคยโดนลูกเตะของน้ำผึ้งในครั้งก่อนพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงโมโห เมื่อกี้เธอก็อยากจะเข้าไปชกหน้ายัยคนจากชมรมคาราเต้นั้นถ้าไม่ติดว่าโดนอีกสองคนห้ามเอาไว้ก่อน
น้ำผึ้งเงียบไปพร้อมใช้ความคิดว่าเธอไม่จำเป็นต้องไปเสียเวลากับเรื่องไร้สาระ แต่ถ้าไม่เคลียร์หญิงสาวคนนั้นก็คงจะไม่จบเพราะจากที่ฟังเรื่องของหญิงสาวจากรุ่นพี่ไป เธอก็คงเป็นพวกตื้อไม่เลิก ถ้าเป็นน้ำผึ้งในเมื่อก่อนคงจะตอบรับไปแล้วหรือไม่ก็ดวลกันตรงนี้เลย เพราะเธอชอบชะมัดพวกที่ชอบมาท้าดวล และในครั้งนี้อีกฝ่ายเป็นคนจากชมรมคาราเต้คงจะสนุกไม่น้อย แต่ถ้าเธอแพ้ก็ต้องแลกกับการต้องเลิกกับแฟนหนุ่มที่รัก ใครมันจะไปยอม เพราะถ้าแฟนหนุ่มของเธอรู้เรื่องเขาก็คงจะไม่ยอมเหมือนกัน
“ฉันคงต้องไปคุยกับคุโรโอะซังก่อนค่ะ ดูเหมือนเธอคนนั้นคงจะไม่ยอมง่ายๆ”น้ำผึ้งพูดขึ้นก่อนจะเดินไปเปลี่ยนเสื้อและซ้อมในตอนเช้าต่อ
ความคิดเห็น