คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ทำสัญญาเสร็จสมบูรณ์
ตอนที่7 ทำสัญญาเสร็จสมบูรณ์
23/11/64
haikyuu (kuroo x oc ) แค่คุณกับฉัน
7:20
น้ำผึ้งตื่นขึ้นมาตอนเช้าก็พบว่าตาบวมมากจากการร้องไห้ไม่หยุดเลยไม่สามารถใส่คอนแทคเลนส์ได้ จึงต้องเดินไปขอน้ำแข็งเพื่อเอามาประคบให้ตายุบก่อน ระหว่างทางเดินก็เหมือนคนตาบอดค่อยๆคลำตามกำแพง เพื่อไปให้ถึงที่หมาย แต่เรื่องที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น น้ำผึ้งก้าวผิดขั้นทำให้เกือบตกบันได แต่กลับมีมือปริศนามาคว้าเอวเอาไว้ก่อนที่หญิงสาวจะหน้าทิ่มพื้น
“เฮ้! ระวังหน่อยสิ เดี๋ยวก็เกิดอุบัติเหตุหรอก”ชายหนุ่มที่ช่วยเธอไว้พูดขึ้น เขากำลังเดินขึ้นมาเอาสนับเข่าที่ลืมไว้ ระหว่างเดินลงมาก็เห็นหญิงสาวกำลังจะก้าวลงบันไดแต่กลับก้าวผิดขั้น ดีที่เขารีบวิ่งมาคว้าเอาไว้ก่อน
“เสียงแบบนี้ โบคุโตะซังหรอคะ”หญิงสาวหันมามองชายหนุ่ม พลางหลี่ตามองเพื่อให้เห็นหน้าอีกฝ่ายถึงจะมองไม่เห็นอยู่ดีก็ตาม
“ก็ใช่น่ะสิ ถ้าฉันมาไม่ทัน ฮันจังตายเป็นผีแน่ๆ”
“ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะ โบคุโตะซัง ”
“ขนาดนั้นเลยแหละ แล้วนี่จะไปไหน”
“จะไปหาน้ำแข็งมาประคบตาค่ะ พอดีตาบวมเลยใส่คอนแทคเลนส์ไม่ได้”
“เอะ ที่ร้องไห้เมื่อวานใช่ไหม ตาบวมมากเลยล่ะฮันจัง”ชายหนุ่มพูดพร้อมกับก้มตัวลงมามองตาของหญิงสาว
“งั้นเดี๋ยวฉันอุ้มฮันจังไปเอง ให้เดินไปเอง ชาตินี้ก็ไม่ถึงหรอก”หญิงสาวยังไม่ทันจะตอบ ชายหนุมก็ช้อนร่างของหญิงสาวขึ้นมาแล้วเดินลงบันไดไปทีละขั้น
โบคุโตะอุ้มน้ำผึ้งเข้ามาในโรงยิมเดินไปทางทีมเนโกะมะแล้ววางลงเก้าอี้
“ผู้จัดการของพวกนายตาบอดน่ะ หาน้ำแข็งมาประคบด้วยล่ะ”เมื่อนำลูกแมวมาส่งถึงที่โบคุโตะก็เดินกลับไปที่ทีมของตัวเอง
เมื่อเห็นผู้จัดการสาวตาบวมปูดคุณแม่แมวของทีมอย่างยาคุก็รีบเอาน้ำแข็งยัดใส่มือกัปตันทันที
“ไปประคบให้ซะสิ ต้นเหตุมาจากนายหนิ”
คุโรโอะรับน้ำแข็งมาก่อนจะเดินไปทางหญิงสาว นั่งลงข้างๆและจับตัวหญิงสาวให้นั่งหันหน้ามาทางเขา การกระทำของชายหนุ่มอยู่่ในสายตาของหญิงสาวตลอด
“หลับตา” หญิงสาวหลับตาลงอย่างว่าง่ายให้ชายหนุ่มประคบตาให้ เธอนอนคิดทั้งคืนว่ายังไงก็ต้องคุยกับเขาให้รู้เรื่อง และเธอก็รู้สาเหตุแล้วว่าอะไรทำให้เขาโกรธ ก็เธอไม่ได้ตั้งใจนี่ แต่ก็นะเธอเป็นคนพูดกับเขาเองว่าจะไม่ยิ้มแบบที่ยิ้มกับเขาให้ใครอื่น ก็มันเผลอตัวนี่หน่า
“ขอโทษค่ะ ที่ผิดคำพูด ต้องทำยังไงหรอคะคุณถึงจะหายโกรธ”หญิงสาวพูดขึ้นทั้งที่หลับตาอยู่
“…”ชายหนุ่มยังคงเงียบและประคบตาไปเรื่อยๆ
“ถ้าคุณไม่พูดฉันก็หมดหนทางแล้วนะคะ”
“เสร็จแล้ว จะไปใส่คอนแทคเลนส์ใช่ไหม” เขาหยุดประคบไม่ตอบคำถามเธอแต่กลับถามแทน
“ค่ะ”น้ำผึ้งลืมตาขึ้นมองชายหนุ่ม เขายืนขึ้นวางน้ำแข็งไปข้างๆก่อนจะสอดมือเข้าใต้วงแขนของหญิงสาวและอุ้มขึ้นเหมือนเด็ก
“ว้าย!คุโรโอะซังคะ”หญิงสาวตกใจการกระทำของชายหนุ่ม อยู่ดีๆเขาก็อุ้มเธอขึ้น
“ไปใส่คอนแทคเลนส์ก่อน แล้วค่อยคุยกันข้างนอก” พูดจบก็อุ้มหญิงสาวเดินออกไปท่ามกลางสายตาของคนในโรงยิม ที่กำลังกายบริหารกันอยู่ในช่วงเช้า
คุโรโอะอุ้มน้ำผึ้งมาที่ห้องพักผู้จัดการ เขาอยากจะอยู่กับเธอสองต่อสองมากกว่า จริงๆเขาหายโกรธตั้งแต่เห็นเธอร้องไห้แล้วแหละ เกิดมาพึ่งเคยทำผู้หญิงร้องไห้แถมเป็นคนที่เขาชอบอีก
น้ำผึ้งใส่คอนแทคเลนส์เสร็จเรียบร้อยก็เดินออกมาหาชายหนุ่มที่ยืนกอดอกรออยู่หน้าห้อง
“ฉันต้องทำยังไงคะ คุณถึงจะคุยกับฉันเหมือนเดิม” หญิงสาวเริ่มเปิดบทสนาก่อน ตอนที่เขาอุ้มเธอขึ้นมาที่ห้องก็ไม่ได้คุยกัน
“ฉันน่ะโกรธนะ ที่ฮันจังผิดคำพูด แต่พอเห็นฮันจังร้องไห้มันก็หงุดหงิดตัวเองขึ้นมา ว่าทำไมถึงไปโกรธด้วยเหตุผลแค่นั้น ฉันควรจะบอกฮันจังว่าเป็นอะไร แต่ก็ไม่ยอมพูดทั้งที่ฮันจังก็ถามฉันตั้งหลายครั้ง ขอโทษนะ” เขามองหน้าหญิงสาวและพูดสิ่งที่คิด หญิงสาวเงียบไปก่อนจะเริ่มพูดออกมา
“ฉันก็ผิดที่ผิดคำพูดกับคุณ ขอโทษเหมือนกันค่ะ”ต่างฝ่ายต่างพูดสิ่งที่คิดออกมา แค่วันเดียวก็จะทนไม่ไหวอยู่แล้ว
“ขอร้องนะคะ ว่าต่อไปมีอะไรช่วยบอกฉันมาตรงๆอย่าเงียบใส่ฉันแบบนี้อีกเลย” หญิงสาวพูดพร้อมกับเดินเข้าไปใกล้ๆชายหนุ่มและพิงหัวลงที่ไหล่ของเขา ไม่ชอบให้ผู้ชายคนนี้เงียบใส่เลย เธอคงจะติดเขาแล้ว
“อืม ฉันจะไม่เงียบใส่อีกแล้ว”ชายหนุ่มตอบก่อนจะสอดแขนไปที่เอวของหญิงสาวและดึงเธอเข้ามากอดไว้ อ่า เหมือนยกภูเขาออกจากออกเลย ทำไมเขาไม่พูดกับเธอตั้งแต่แรกกันนะทั้งที่ก็โหยหาเธอมากขนาดนี้
ทั้งคู่กอดกันอยู่สักพักก่อนจะผละออกจากกัน “จุ๊บ”น้ำผึ้งเขย่งตัวขึ้นไปจุ๊บแก้มชายหนุ่มโดยที่เขาไม่ทันตั้งตัว
“!!!” คุโรโอะตกใจกับการกระทำของหญิงสาว
“นี่ไงคะ ข้อแม้ที่เคยบอก เราทำสัญญากันเสร็จสมบูรณ์แล้วนะคะ ต่อไปนี้ทุกอย่างของฉันจะเป็นของคุณ” และเธอก็จุ๊บเขาอีกครั้งและอีกครั้งจนเขาต้องจับเธอไว้ให้หยุดก่อน
“ฉันก็เหมือนกันนะ ทุกอย่างของฉันจะเป็นของเธอเหมือนกัน” ทั้งคู่ยิ้มให้กันก่อนจะพากันเดินไปที่โรงยิมด้วยอารมณ์ที่เปลี่ยนแปลงไป
คุโรโอะและน้ำผึ้งเดินเข้ามาในโรงยิมด้วยกันด้วยบรรยากาศที่เปลี่ยนแปลงไป ทำให้สมาชิกทีมเนโกะมะรู้ได้เลยว่าทั้งคู่กลับมาเหมือนเดิมแล้ว เพราะสีหน้าของทั้งคู่เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง เมื่อเห็นอย่างนั้นก็ทำให้สมาชิกในทีมเนโกะมะโล่งใจมากขึ้นที่กัปตันและผู้จัดการสาวกลับมาคุยกันเหมือนเดิม
ทั้งคู่แยกกันไปทำหน้าที่ของตน น้ำผึ้งเดินไปจัดการขวดน้ำและเตรียมผ้าให้ทุกคนในทีมส่วนคุโรโอะก็เดินไปยืดเส้นยืดสายต่อเตรียมเริ่มแข่งกับโรงเรีนอื่น และทุกอย่างก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมจนถึงช่วงพัก
คุโรโอะติดผู้จัดการสาวหนึบถึงกับลากมานั่งป้อนข้าวด้วยเพราะหญิงสาวดูจะกินข้าวน้อยเกินไปจากที่เขาดูเมื่อวาน กินไปยังไม่ถึงครึ่งจาน ก็หยุดกิน คราวนี้เขาจะให้เธอกินข้าวให้หมดจานไม่งั้นเขาไม่ปล่อยให้ไปไหนแน่
“พอแล้วค่ะคุโรโอะซัง ฉันอิ่มแล้ว” น้ำผึ้งพูดห้ามเขาเพราะว่าเธอนั่งให้เขาป้อนข้าวมานานแล้ว
“หมดพอดีเลย จะกินก็กินได้นี่ฮันจัง ทำไมชอบกินข้าวน้อยนะ”เขาพูดดุเธอก่อนจะเลื่อนน้ำมาให้
น้ำผึ้งรับขวดน้ำและเปิดดื่ม ก่อนจะสังเกตว่าโดนมอกจากคนอื่นๆที่นั่งกินข้าวอยู่โดยเฉพาะจากโบคุโตะที่จ้องเหมือนมีอะไรจะพูด เนื่องจากโต๊ะอยู่ไม่ห่างกันมากหญิงสาวจึงถามออกไป
“โบคุโตะซังมีอะไรรึป่าวคะ” เมื่อได้ยินอย่างนั้นชายหนุ่มก็รีบถือจานข้าวเดินมานั่งโต๊ะเดียวกับเธอและคุโรโอะ ตามด้วยอาคาอาชิที่เดินถือจานข้าวเดินตามมาด้วย
“นี่ ทั้งสองคนคบกันหรอ!”ถามด้วยเสียงที่ทำให้ได้ยินทั้งโรงอาหาร
“โบคุโตะซังครับ ดังไปแล้วครับ”อาคาอาชิพูดห้าม
เมื่อคุโรโอะเจอคำถามเปิดประเด็นของโบคุโตะเข้าไปก็เล่นไปไม่เป็น เพราะไม่คิดว่าไอ้นกฮูกมันจะเปิดประเด็นแถมพูดซะเสียงดังจนคนทั้งโรงอาหารหันมาสนใจพวกเขา
“ว่าไงล่ะ ฮันจังคบอยู่กับคุโรโอะรึป่าว”โบคุโตะยังคงย้ำคำถาม เรื่องของเพื่อนมันต้องรู้
“ป่าวค่ะ ไม่ได้เป็นอะไรกัน”น้ำผึ้งตอบตามความจริง ก็เธอกับคุโรโอะยังไม่ได้คบกันนี่หน่า
เมื่อคุโรโอะได้ยินอย่างนั้นก็เงียบไป ที่กอดกันขนาดนั้นแถมเธอยังจุ๊บเขาอีกเรียกว่าไม่ได้เป็นอะไรกันงั้นหรอ
“อืม ไม่ได้เป็นอะไรกัน” คุโรโอะพูดออกไปแต่มีสีหน้าที่เปลี่ยนไปจนเห็นได้ชัด
“บ้าหน่า ป้อนข้าวกันขนาดนี้จะไม่ได้เป็นอะไรกันเนี่ยนะ!!” โบคุโตะโวยวายขึ้นเขาไม่เข้าใจจริงๆขนาดนี้ยังไม่ได้เป็นไรกันอีกงั้นหรอ
เมื่อพูดจบน้ำผึ้งก็ลุกเอาจานไปเก็บและขอตัวไปห้องพักก่อน เหลือแค่คุโรโอะโบคุโตะและอาคาอาชิที่นั่งอยู่ที่โต๊ะ
“อะไรอะคุโร ยังไม่ได้เป็นอะไรกันงั้นหรอ”โบคุโตะพูดขึ้นหลังจากที่หญิงสาวเดินออกไปแล้ว
“ก็ทางผู้หญิงเขาบอกว่ายังไม่ได้เป็นอะไรนี่หว่า ทั้งๆที่ก็ทำอย่างนั้นไปแล้ว ยังไม่เป็นอะไรกันอีกงั้นหรอ”คุโรโอะคีบข้าวใส่ปากด้วยความหงุดหงิด
“แล้วคุโรโอะซังได้พูดขอเป็นแฟนไปรึยังครับ ผู้หญิงน่ะต้องการความชัดเจนนะครับ”อาคาอาชิพูดขึ้นและคีบข้าวใส่ปากไปด้วย
“เออนั้นสิ นายได้พูดขอฮันจังเป็นแฟนรึยัง”โบคุโตะพูดเสริม
เมื่อได้ยินอย่างนั้นตะเกียบที่อยู่ในมือก็แทบตก นึกขึ้นได้ว่าเขายังไม่ได้พูดขอหญิงสาวเป็นแฟนเลย และจะเป็นอะไรกันได้ไง
“เออจริงด้วย ฉันไม่ได้พูดนี่หว่า”
“โถ่เอ้ยไอ้หงอนไก่ ก็รีบๆสิวะอย่าให้ผู้หญิงเขารอนาน”
“เออ ฉันรูู้แล้ว”ได้แต่คิดอยู่ในหัวว่าเขาลืมไปได้ยังไงว่าผู้หญิงต้องการความชัดเจน ทำให้ต้องคิดหนักว่าจะขอเธอยังไงจนต้องไปปรึกษากับสมาชิกในทีม ในช่วงที่หญิงสาวไม่อยู่
20:00
เป็นเวลาที่นักกีฬาทุกคนกินข้าวกันเสร็จเรียบร้อยและแยกย้ายกันไปอาบน้ำนอน แต่น้ำผึ้งพึ่งล้างจานที่โรงอาหารกับผู้จัดการคนอื่นๆเสร็จและกำลังจะไปอาบน้ำเช่นเดียวกัน
‘ติ้ง’เสียงข้อความในโทรศัพท์ดัง
“หืม ใครกัน” น้ำผึ้งหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดดูว่าข้อความจากใคร
Kuroo ได้ส่งข้อความ
“คุโรโอะซังหรอ”เมื่อเห็นชื่อคนส่งข้อความน้ำผึ้งจึงเปิดดูข้อความที่อีกฝ่ายส่งมา
Kuroo : ฮันจัง ว่างอยู่รึป่าว 20:00
อ่านแล้ว 20:01 ค่ะ กำลังจะไปอาบน้ำ : Kamisato
Kuroo : ถ้างั้นอาบเสร็จช่วยลงมาเจอฉันที่หลังโรงยิมหน่อยนะ 20:01
อ่านแล้ว 20:02 ได้ค่ะ งั้นรอสักครู่นะคะ : Kamisato
และน้ำผึ้งก็ไปอาบน้ำแต่งตัวและไปเจอชายหนุ่มตามที่ที่เขานัดไว้ น้ำผึ้งเดินมาจนถึงหลังโรงยิมก็เห็นว่าชายหนุ่มได้มายืนรอเธออยู่แล้ว ดูจากการแต่งตัวเขาคงจะอาบน้ำเรียบร้อยแล้ว คงจะมีเรื่องสำคัญที่จะคุยกับเธอจริงๆสินะ
ตัดฉับๆ
ความคิดเห็น