คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : หนักไปหน่อย (1)
ตอนที่11 หนักไปหน่อย
26/12/64
haikyuu (kuroo x oc ) แค่คุณกับฉัน
“ว่าไงแมวน้อย ซื้อมาทำไมครับ”
น้ำผึ้งไม่ตอบอะไรเอาแต่ก้มหน้าลงมองเท้าตัวเอง จะให้บอกไปตรงๆว่าต้องการมันก็เขินจนไม่กล้าพูดออกไป ก็นะมันก็ต้องมีบ้างแหละชีวิตวัยรุ่นกับเรื่องความต้องการ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกของน้ำผึ้งเพราะตอนอยู่ไทยก็ไม่ใช่เล่นๆ แต่ครั้งนี้เธอจะเกร็งกว่าครั้งที่ผ่านมา
เมื่อเห็นว่าหญิงสาวไม่ตอบอะไรชายหนุ่มจึงอุ้มเธอขึ้นก่อนจะพาไปที่ห้องเก็บของแทน เพราะในโรงยิมอาจจะมีใครเปิดเข้ามาเจอแต่ในห้องเก็บของจะส่วนตัวกว่า
“ไปทำในห้องเก็บของแทนนะ”คุโรโอะพูดไปก็อุ้มแมวน้อยของเขาเดินตรงไปทางห้องเก็บของ
น้ำผึ้งไม่พูดอะไรได้แต่พยักหน้าตอบและมุดหน้าลงที่ซอกคอของชายหนุ่มด้วยความเขิน
(เนื้อเรื่องที่เกิดหลังจากนี้ลองค้นหาตามชื่อเรื่องดูนะคะ)
เมื่อบทเพลงรักในห้องเก็บของจบลง น้ำผึ้งก็รีบทำความสะอาดพื้นที่ทันทีเดี๋ยวพรุ่งนี้ต้องมีคนเข้ามาในห้องเก็บของถ้าเจอร่องรอยจะซวยเอา ก่อนจะรีบแต่งตัวและเดินออกไปก่อนและคุโรโอะค่อยตามออกไปทีหลัง และเขาก็เป็นคนเก็บกล่องสี่เหลี่ยมอีกกล่องไว้บอกว่าเก็บไว้ที่เขาดีกว่า ส่วนเศษซากของกล่องแรกเขาก็จะเป็นคนเอาไปทิ้งเอง
20:10
น้ำผึ้งกลับมาที่ห้องพักผู้จัดการก็เจอยาจิและชิมิซึนั่งรออยู่ที่ฟูก
“ไปไหนมาฮันจัง โทรศัพท์ก็ไม่เอาไป”ยาจิเริ่มถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง
“นั้นสิ ไปไหนมา”ชิมิซึถามขึ้นพลางมองสำรวจหญิงสาว
“ไป…ไป เล่นกับแมวหลังโรงเรียนมาค่ะ เล่นกับแมวเพลินไปหน่อยเลยลืมเวลา”
“งั้นหรอ…ฉันก็เป็นห่วง คราวหลังพกโทรศัพท์ด้วยล่ะ”ชิมิซึเลิกมองหญิงสาวก่อนจะหันไปหยิบสมุดขึ้นมาจด
“ฮันจัง”
“ค…คะ”
“รีบไปอาบน้ำสิฮันจัง”ยาจิพูดเตือนหญิงสาว
“ป…ไปแล้วค่ะ”และน้ำผึ้งก็รีบวิ่งไปหยิบผ้าเช็ดตัวและเสื้อผ้ารีบตรงไปอาบน้ำทันที
คุโรโอะกลับมาที่ห้องก็ต้องเจอกับสายตาจับผิดจากสมาชิกทีมเนโกะมะที่กำลังสงสัยว่ากัปตันหายตัวไปไหนมา ปกติจะขึ้นมาอาบน้ำเป็นคนแรกและไปตั้งวงเล่นไพ่กับโบคุโตะ
“หายหัวไปไหนมาครับ”ยาคุเริ่มเปิดประเด็น
“ก็แค่ไปเดินเล่น แล้วเจอแมวเลยเล่นกับมันแค่นั้นเอง”
“หรออออ”ยาคุทำเสียงไม่เชื่อ
“ก็ตามนั้นแหละครับ ฉันไปอาบน้ำก่อนเหนียวไปทั้งตัวแล้วเนี่ย”
เช้าวันใหม่น้ำผึ้งตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกเจ็บช่วงล่างเมื่อคืนยังไม่เจ็บขนาดนี้เลย ทำให้หญิงสาวต้องฝืนสังขารลุกขึ้นมาเก็บฟูกและรีบไปอาบน้ำแต่งตัวลงไปช่วยแม่ครัวเตรียมอาหารในช่วงเช้า แต่ละก้าวเดินมันแสนยากลำบากเหลือเกิน
นักกีฬาเริ่มทยอยเข้ามากินข้าวที่โรงอาหารในช่วงเช้า ครั้งนี้น้ำผึ้งไม่ได้ยืนตักอาหารแต่มานั่งกินข้าวกับแฟนหนุ่มแทน ต้อนแรกก็มีเขินๆอยู่บ้างกับเรื่องที่ทำไปเมื่อวานแต่ก็ต้องเก็บอาการไว้เดี๋ยวคนอื่นสงสัย
“น้ำผึ้ง ส่งมือมาซิ”คุโรโอะขอมือหญิงสาวเพราะวันนี้เขาจะตัดเล็บเธอจะได้ไม่จิกมืออีก คิดแล้วมันก็เจ็บชะมัด ตอนที่ยัยแมวน้อยจิกเล็บที่มือของเขาเมื่อคืนพอมาดูมืออีกทีมันมีเลือดซิบออกมา คราวนี้ต้องจับตัดให้สั้นคราวหน้าเวลามีอะไรกันจะได้ไม่เป็นปัญหา
หญิงสาวส่งมือให้อย่างว่าง่ายเพราะตอนแรกเธอก็ไม่ได้ตั้งใจจะไว้เล็บรู้ตัวอีกทีมันก็ยาวซะแล้ว
คุโรโอะนั่งตัดเล็บให้กับแฟนสาวโดยที่เธอก็นั่งกินข้าวไปด้วย เป็นภาพที่หาได้ยากสำหรับนักกีฬาโรงเรียนอื่นๆ กัปตันคุโรโอะ เท็ตสึโร่ที่หน้าตาดุๆคนนั้นกำลังนั่งตัดเล็บมือให้กับแฟนสาว แถมยังเคยนั่งป้อนข้าวเธออีก ต้องเป็นผู้หญิงที่โชคดีขนาดไหน
“เสร็จแล้ว”
“ขอบคุณค่ะ”
“แล้วทีหลังอย่าไว้อีกนะ เดี๋ยวเล็บมันฉีกขึ้นมาแล้วก็มานั่งร้องไห้อีก”
“ค่ะๆจะไม่ไว้เล็บแล้วค่ะ”
คุโรโอะตัดเล็บให้เสร็จน้ำผึ้งก็กินข้าวหมดพอดี ก่อนที่น้ำผึ้งจะขอตัวไปเตรียมของอีกนิดหน่อยที่โรงยิม
เข้าสู่การซ้อมในช่วงเช้าน้ำผึ้งก็ยังยืนดูการซ้อมของทุกทีมก่อนจะได้รับข่าวจากผู้จัดการทีมไซตามะว่ามีสมาคมผู้ปกครองของโรงเรียนไซตามะได้เอาแตงโมมาให้เลยขอแรงไปช่วยกันผ่าแตงโมสำหรับนักกีฬา ถึงน้ำผึ้งจะไม่ค่อยมีแรงเดินแต่ก็ยังพอช่วยได้
เมื่อผ่าแตงโมเสร็จผู้จัดการคนอื่นๆก็เข้าไปตามนักกีฬาให้หยุดซ้อมและออกมากินแตงโมก่อน
น้ำผึ้งเดินแจกแตงโมให้นักกีฬาแต่ละคนจนหมดก่อนจะเดินไปนั่งกินแตงโมข้างๆกับคุโรโอะที่กำลังนั่งคุยอยู่กับนักกีฬาจากคาราสึโนะ
“คุยอะไรกันอยู่หรอคะ”
“คุยเรื่องนายแว่นเมื่อวานน่ะ รู้สึกว่าฉันจะไปพูดอะไรให้นายนั้นไม่พอใจเข้า”
“งั้นสินะคะ”
“เด็กคนนี้เป็นผู้จัดการทีมเนโกะมะสินะ”กัปตันทีมโรงเรียนคาราสึโนะพูดขึ้นที่น้ำผึ้งรู้ว่าเขาเป็นกับตันก็ตอนที่ดูการแข่งของพวกเขา ในตอนแข่งมันจะรู้ได้เลยว่าใครคือกัปตัน
“มาเป็นให้ชั่วคราวน่ะค่ะ”น้ำผึ้งตอบไป ในความคิดของเธอผู้ชายคนนี้ต้องเป็นกัปตันแน่นอนเพราะเขาให้ความรู้สึกเหมือนคุณพ่อแบบเดียวกับคุโรโอะแต่ว่าเป็นคุณพ่อคนละแบบ
“เด็กคนนี้เป็นแฟนคุโรโอะซังหรอครับ”ผู้ชายอีกคนที่มีลักษณะเหมือนพระ ถามขึ้น
“อือใช่ แฟนฉันเอง”คุโรโอะตอบส่วนน้ำผึ้งก็หันไปยิ้มให้เป็นการยืนยันคำตอบว่าเธอเป็นแฟนเขา
น้ำผึ้งนั่งกินแตงโมไปก็เริ่มรู้สึกมึนหัวขึิ้นมาอาจเป็นเพราะเธอมีอาการอ่อนเพลียตั้งแต่แรกบวกกับอากาศที่ไซตามะตอนนี้ร้อนเอามากๆ
“เอะ คุณผู้จัดการหน้าซีดมากเลยครับ”ผู้ชายที่มีลักษณะเหมือนพระเริ่มทักขึ้นเพราะสังเกตเห็นสีหน้าหญิงสาว
“นั้นสิ หน้าซีดมากเลย”
เมื่อได้ยินเช่นนั้นคุโรโอะจึงรีบหันมาหาแฟนสาวเพื่อดูอาการ
“ซีดจริงๆด้วย ไหวรึป่าว ไปนอนพักก่อนไหม”ชายหนุ่มพูดไปพลางเอามือทาบที่หน้าผากของหญิงสาว
“ตัวก็อุ่นๆนะ”
“พักนิดหน่อยก็ดีค่ะ…เจ็บช่วงล่างมากเลยค่ะ”ประโยคแรกน้ำผึ้งพูดให้ได้ยินปกติก่อนที่จะขยับไปพูดประโยคที่สองใกล้ๆชายหนุ่มเพื่อให้ได้ยินแค่สองคน
เมื่อได้ยินเช่นนั้นคุโรโอะจึงต้องขอตัวพาแฟนสาวไปนอนพักห้องพยาบาลก่อน โดยที่เขาต้องอุ้มไปเพราะถ้าให้หญิงสาวเดินไปเองน่าจะขาดใจตายกลางทางซะก่อน
เมื่อมาถึงห้องพยาบาลคุโรโอะก็ฝากให้อาจารย์ห้องพยาบาลช่วยดูแลแฟนสาวให้ อาการของหญิงสาวตอนนี้หน้าซีดมากจนเหมือนศพ แถมยังมีไข้นิดๆอีกด้วย
“นอนอยู่นี่นะ แล้วถ้ามีอะไรก็เรียกอาจารย์”คุโรโอะพูดไปพลางใช้มือลูบหัวหญิงสาวจากตอนแรกที่ตัวอุ่นๆเริ่มมีอุณหภูมิสูงขึ้นอาจเป็นเพราะอากาศในตอนนี้มันร้อนเอามากๆเหมือนกับอยู่ในเตาอบ
“ค่ะๆ คุณเป็นซ้อมได้แล้วค่ะ”
และชายหนุ่มก็เดินออกจากห้องพยาบาลเพื่อไปซ้อมต่อ
คุโรโอะเดินกลับมาที่โรงยิมก็เห็นว่าทุกคนกำลังเริ่มทยอยกันกลับไปซ้อมต่อหลังจากที่กินแตงโมไป
“คุโรโอะซังครับ ฮันจังล่ะครับ”เลฟถามขึ้นจากที่มองหาเพื่อนสาวจนทั่วแต่ก็หาไม่เจอ
“นอนอยู่ห้องพยาบาลน่ะ ฉันเห็นหน้าซีดๆเลยให้ไปนอนพักก่อน”
“แล้วเป็นอะไรมากไหมครับ”
“มีไข้นิดหน่อย สงสัยว่าเมื่อคืนฉันคงจะทำหนักไปหน่อย”คุโรโอะพูดจบก็เดินไปเตรียมตัวเริ่มแข่งต่อทิ้งให้เลฟยืนงงว่าชายหนุ่มหมายถึงอะไร
น้ำผึ้งตื่นขึ้นมาในช่วงเย็น หลับเอาเรื่องอยู่เหมือนกันก่อนจะตรงไปที่โรงอาหารเพื่อกินข้าวเพราะเธอหลับยาวมาจนถึงเย็นข้าวก็กินไปแค่มื้อเดียว พอกินข้าวเสร็จก็กินยาที่อาจารย์ห้องพยาบาลให้มา ก่อนจะเริ่มออกตามหาแฟนหนุ่มที่หายไปอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้ถ้าให้เดาก็คงจะอยู่โรงยิมสามเหมือนเดิม
น้ำผึ้งเดินมาจนถึงโรงยิมสามก็เจอคุโรโอะ โบคุโตะ อาคาอาชิและเลฟรวมไปถึงคนที่เคยเดินสวนกันเมื่อวานกับคนผมส้มที่เจอที่โรงอาหาร
“ทำอะไรกันคะ”
“โอ้ส พวกฉันกำลังจะแข่งสามต่อสามกันน่ะฮันจัง”โบคุโตะพูดขึ้นเมื่อเห็นหญิงสาว
“มาพอดีเลย ฮันจังช่วยนับแต้มให้หน่อยสิ”
“ให้มันน้อยๆหน่อยไอ้นกฮูก แมวน้อยพึ่งจะหายไข้”พูดจบชายหนุ่มก็เดินเข้ามาเอามือทาบหน้าผากหญิงสาว
“ดีขึ้นแล้วค่ะคุโรโอะซัง ไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ แค่ยืนนับแต้มเฉยๆเอง”หญิงสาวพูดให้ชายหนุ่มหายห่วง
“งั้นก็ได้ ยืนระวังๆล่ะเดี๋ยวโดนลูกหลง”พูดจบชายหนุ่มก็เดินไปยังตำแหน่งของตัวเอง
ตอนนี้น้ำผึ้งยืนดูการแข่งสามต่อสามของพวกเขาอยู่ ยืนแทบจะสิงกระดานนับแต้มอันตรายเหลือเกินลูกตบของ โบคุโตะซังถ้าโดนเข้าไปเธอได้ไปนอนในห้องพยาบาลอีกแน่่ๆ ดูไปก็เกาะกระดานไปป้องกันไว้ก่อน
การแข่งขันของพวกเขาดำเนินมาเรื่อยๆจนกระทั่งคุณผู้จัดการจากโรงเรียนฟุคุโรดานิมาตามพวกเขาไปกินข้าวก่อนที่โรงอาหารจะปิด
เมื่อเห็นว่าปลอดภัยแล้วน้ำผึ้งก็เดินออกมาจากหลังกระดานนับแต้มแล้วรีบเดินไปหาแฟนหนุ่ม ก่อนจะเดินไปที่โรงอาหารพร้อมกัน
“ฮ่าๆเกาะเป็นแมวเลยนะน้ำผึ้ง”คุโรโอะพูดแซวแฟนสาวที่เอาแต่ยืนเกาะป้ายคะแนน
“ต้องระวังเอาไว้ก่อนนี่คะ ลูกตบของโบคุโตะซังอันตรายมากๆถ้าฉันโดนเข้าไปคราวนี้ได้นอนห้องพยาบาลยันเช้าแน่ๆค่ะ”
“นั้นสินะ แล้วกินข้าวกินยาแล้วใช่ไหม”ชายหนุ่มหันมาถามแฟนสาวที่เดินขนาบข้าง
“เรียบร้อยแล้วค่ะ ตื่นขึ้นมาก็รีบตรงไปโรงอาหารเลย”
“ฮ่าๆหิวล่ะสิ ก็เล่นนอนยาวขนาดนั้น”
จากนั้นทั้งคู่ก็พากันเดินไปที่โรงอาหารเพราะว่าชายหนุ่มยังไม่ได้กินข้าว มัวแต่แข่งจนลืมเวลา เมื่อกินข้าวเสร็จก็แยกย้ายกันไปอาบน้ำเข้านอน
ความคิดเห็น