มหายุทธหมื่นมรดกเทพ

ณ ห้วงโกหลาหล ดินเเดนต้องห้ามเเห่งสิ่งมีชีวิต มีร่างบุรุษผู้หนึ่งที่ล่องลอยท่ามกลางท้องฟ้าที่ไร้ดวงดาว ร่างของเขาเต็มไปด้วยบาดเเผลจากร่องรอยอาวุธ นับไม่ถ้วน ฮ่าๆสวรรค์! . ชายคนนั้นได้หัวเราะเเละกล่าวขึ้น ภพนี้เจ้าอาจจะชนะข้าได้! เเต่ไม่นานข้าจะกลับมา! ดวงตาขนาดใหญ่ดั่งห้วงเอกภพได้จองมอง มายังบุรุษตรงหน้าอย่างโกรธเกรี้ยว บุรุษตรงหน้าเขารู้ดีว่าเต๋าสวรรค์ไม่อาจทำลาย วิญณานของเขาได้จึงกล่าวขึ้นอย่างอหังการ เพราะเต๋าดาบอมตะของเขาไม่อาจดับสูญได้หากเขา ไม่ต้องการมีเพียงร่างกายที่เเตกสลายเเต่วิณญาน เป็นนิรันดร์! เต๋าสวรรค์ได้กล่าวขึ้นลิขิตมิอาจฝืนเหตุใดจึงดื้อดึง! บรุษตรงหน้าได้กล่าวกลับไป จักฝึกตนเพื่ิอเหตุใดหากมิใช่นิรันดร์กาล! วิ้่ง! วิ่ง! ศิลาบางอย่างได้ลอยออกมาจากถุงสมบัติ ราวกับว่ามันตอบสนองต่อความต้องการของเขา เต๋าสวรรค์กล่าวขึ้นอย่างตกตลึง เจ้ามีสมบัติเเห่งความโกหลาหลได้เช่นไร! เต๋าสวรรค์พยายามจะหยุดยั่งมัน เเต่ไม่ทันเสียเเล้ว ศิลาได้พุ่งเขาใส่บุรุษผู้นั้นไปเเล้วเเละเเสดงอำนาจของมัน ออกมาสรรพสิ่งได้ถูกย้อนคืนกงล้อเเห่งกาลเวลา ได้หวนกลับ ตู้ม! อำนาจที่ทรงพลังได้กวาดผ่านไปทั่ว จักวาลส่วนบุรุษผู้นั้นได้ไปยังดินเเดนที่ห่างไกลเเต่ไม่าน ้้เขาจะกลับมาสู่เเดนศักดิ์สิทธิ์เพื่อความเป็นนิรันดร์