อุตส่าห์ได้ไปโลกบลีชทั้งที ทำไมถึงมาอยู่โลกdxdว่ะ!!! (fanfic)

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

ผมเด็กหนุ่มธรรมดา ที่มีทุกอย่างธรรมดา ทั้งส่วนสูง สีผม หน้าตา ฐานะ นิสัย ผลการเรียน ชื่อเสียง และปืนใหญ่นีโออาร์มสตรองไซโคลนเจ็ทอาร์มสตรองที่ธรรมดาเช่นกัน ได้โดนรถมอไซค์ที่โดนรถยนต์ที่โดนรถบรรทุกชนพุ่งมาชนเข้า

เพราะเหตุนั้นจึงทำให้ผมมาเกิดใหม่ในโลกที่มีสตอเบอรี่เป็นตัวประกอบ แต่ผมมาไว้ไปหน่อย เลยเกิดก่อนเจ้านั้นเป็นร้อยกว่าปี

ในตอนที่มาแรกๆก็สับสนพอตัว เพราะดันไปเกิดในเขตสุดดุเดือดเลือดพล่านอย่างเขตที่ 80 

ยังจำได้อยู่เลยว่าพอรู้สึกอีกทีก็มีคนตีกันอยู่ตรงหน้า ผมก็งงดิครับ ว่าเชี้ยไรเนี่ยะ 

พอพวกนั้นตีกัน(ด้วยความรุนแรงจนถึงแก่กรรม)เสร็จ พวกนั้นก็จองจะเล่นผมต่อ ผมก็เลยต้องไปยืมดาบของคนที่นอนพักผ่อนบนน้ำสีแดงเพื่อมาป้องกันตัว(ด้วยความรุนแรงจนถึงแก่กรรม)

ตอนนั้นผมยังงงอยู่เลยว่า เชี้ย!! กูทำได้ไงว่ะเนี่ย!! หลังจากที่ผมเสร็จกิจกับพวกนั้น ผมก็มานั่งทบทวนจนได้ข้อสรุปว่า ผมไม่รู้เชี้ยไรเลย รู้แค่ที่นี้แม่งโคตรอันตราย

พอสรุปได้อย่างนั้น ผมก็ตัดสินใจที่จะหาว่าที่นี้คือที่ไหนกันแน่

จนในที่สุดผมก็ได้รู้ว่าที่นี้คือโลกบลีชนั้นเอง เชึ้ย!! ดีใจสัส!! 

พอผมรู้แบบนั้นแล้วก็ได้ตัดสินใจจะไปที่เซเรย์เทยเพื่อที่จะได้เป็นยมทูต!!!

พอผมมาถึงผมก็มุ่งไปโรงเรียนยมทูตเพื่อเข้า

โชคของผมนั้นยังดีที่มันยังเปิดรับยมทูตฝึกหัด ผมก็เลยได้เข้าไปเรียน แต่สังคมในโลกนี้มันดีย์เป็นอย่างมากเลยล่ะ ทุกคนเป็นมิตรกัน ไร้ซึ่งการบูลลี่และทุกคนค่อยช่วยเหลือซึ่งกันและกัน

อ่า~~ ช่างเป็นเวลาที่หอมหวานเหลือเกิน เอาเป็นว่ามันจบด้วยการที่ผมไปปรับความเข้าใจ(ด้วยความรุนแรง)กับขุนนางกลุ่มหนึ่งจนเป็นเรื่องใหญ่

แต่!! โชคก็เข้าข้างผมคนนี้ ที่มีลุงหัวหน้าหน่วย 11 คนหนึ่งมาชวนผมเข้าหน่วย และก็ดูออกหน้าแทนผมในระดับหนึ่ง ยังดีที่พวกนั้นเป็นขุนนางขั้นต่ำ เลยทำให้ผมรอดตัวไป

พอเวลาผ่านไปผมก็เก่งขึ้นเรื่อยๆจนเรียกได้ว่าผมเป็นคนที่เก่งมากคนหนึ่งเลยล่ะ แต่ว่าจุดเปลี่ยนของผมมันก็เริ่มขึ้นเมื่อผมสามารถใช้บังไคได้นี้แหละ เป็นเรื่องที่โดนถกเถียงพอตัวว่าจะทำยังไงกับมัน แต่ก็ไม่รู้ว่าเรื่องมันเป็นยังไงมันถึงได้ไปถึงหูหน่วย 0 ได้ ผมก็เลยได้ไปเที่ยววังราชันย์วิญญาณแบบงง และได้รับการฝึกนรกจากหน่วย 0 

พอเวลาผ่านไปผมก็ไปได้ยินข่าวหนึ่งมันเป็นข่าวที่มีชื่อว่า ตะลึง!! ยมทูตสาวจากตระกูลดังมอบพลังให้มนุษย์ 

พอผมได้ยินอย่างนั้นก็ยิ้มเลยดิครับ จะเข้าเนื้อเรื่องหลักแล้วโว้ย!!

แต่อยู่ๆภาพที่ผมเห็นก็มืดลงและตัวผมก็ล้มลงไป