ฝันรัก (ธารณิชา)

พันธาฤทธิ์

          “อย่าเลย... อย่าไป!” 

          เสียงของใครบางคนกระซิบฝากสายลมแผ่วๆ มากระทบที่ริมใบหู ธารณิชาหันไปมองตามเสียงแต่ก็ไม่เห็นใคร ครั้นเพ่งมองฝ่าไปในความมืดก็พบกับแสงสลัวๆ ที่แผ่ออกจากร่างสูงของใครบางคน ที่ค่อยๆ ลอยห่างออกไป

          “เดี๋ยวค่ะ รอก่อน” 

          หล่อนร้องห้ามเขาไว้พร้อมกับขยับขาจะก้าวไปข้างหน้า แต่กลับก้าวไม่ออก ราวกับมีบางสิ่งมายึดตรึงเอาไว้

          “รอ... รอนะ”

          “รออะไร รอใคร”

          “รอ... แค่รอ...”

          แล้วทุกอย่างก็เลือนหาย... หายไปพร้อมกับความฝันที่สูญสลายจางไปเมื่อยามตื่น

ธารณิชา

จากไรท์ ถึงรีด 

แจ้งค่ะ!!! 

ไรท์กำลัง rewrite เรื่องนี้ใหม่ทั้งหมดตั้งแต่ต้นนะคะ สำหรับท่านที่อ่านค้างไว้ ขอเรียนว่า เริ่มอ่านใหม่ได้เลยค่ะ เพราะการ rewrite ครั้งนี้เท่ากับการเขียนใหม่ทั้งหมด ส่วนใหญ่ของเรื่องจะถูกเปลี่ยน และปรับให้กระชับมากขึ้น และเรื่องนี้อาจจะมีบทโรมานซ์น้อย แต่ก็จะพอมีให้ได้จิ้นฟินกันบ้าง ถ้าไม่ถูกจริตก็อย่าว่ากันนะคะ 

สุดท้าย... อ่านแล้วชอบ หรือไม่ชอบ รู้สึกยังไงก็อย่าลืมแวะมาคุยกันบ้างนะคะ ไรท์อาจจะพูดไม่เก่ง แก่นอยด์ไปบ้าง อย่าได้ถือสากันเลย หรือถ้าไม่รู้จะคุยอะไร แค่ทักทายกันก็ยังดีค่ะ แล้วเจอกันในเรื่องนะคะ

รักทุกคนค่ะ

ฉัตรชณา / นิลวนา