[fanfic] หัวขโมยแห่งบารามอส เรื่องราว หลังจากนั้น

ลำดับตอนที่ #62 : เทศน์ด้วยความหงุดหงิด วิธีแต่งแฟนฟิคอย่างถูกวิธี

ด้วยความหงุดหงิดนะฮะ

ขออนุญาตเทศน์ (รวมไปถึงสัญญาไว้เมื่อสองอาทิตย์ก่อน)

กลวิธีการแต่งแฟนฟิคชั่นอย่างถูกวิธี

จะไม่ขอบอกว่าฟิคคืออะไร เพราะเราๆท่านๆรู้ดีอยู่แล้ว

เนื่องด้วยว่าเราหงุดหงิดฮะ

และเพราะเราเองก็มีประสบการณ์แต่งฟิคมาร่วมปี

ไม่นับการแต่งยิบย่อยอีกเป็นปี

และค่อนข้างประสบความสำเร็จพอสมควร

(ไม่รู้ว่ามันเป็นไปได้ยังไง)

เริ่มเลยแล้วกัน สิ่งแรกที่คุณต้องมีเมื่อคุณจะแต่งฟิคซักเรื่องคือ

คุณต้องรักและเข้าใจสิ่งที่คุณจะแต่งมันซะก่อน

จะขอไม่พูดถึงฟิคดารา เพราะเราไม่บ้าดารา

แต่โดยรวมแล้วน่าจะเหมือนกัน

ปน่นอนว่าคุณต้องรักมัน คุณถึงมีความคิดอยากจะแต่ง

แต่แค่รักมันยังไม่พอ คุณต้องเข้าใจมันด้วย

ขออนุญาตพูดถึงในแง่ของนิยายหรือการ์ตูน

ขอแนะนำให้อ่านให้ละเอียด เก็บมันทุกเม็ดเท่าที่จะเก็บได้

มีเพื่อนที่รัก(บ้าในภาษาเราๆ)เรื่องเดียวกันเรียกมันมาคุย

มีเว็บเข้าเว็บ รู้จักคนเขียนคุยกับคนเขียน

รู้จักแฟนคลับคุยกับแฟนคลับ

คุณต้องมั่นใจว่าคุณรู้จักและเข้าใจมันดีก่อนคุณถึงจะเริ่มแต่งมันได้

สอง สิ่งที่คุณต้องมีเมื่อคุณคิดจะแต่งฟิคซักเรื่องคือ

คุณต้องมั่นใจในผลการเรียนของคุณ

อย่างน้อยก็ด้านสะกดคำล่ะ

เราไม่รู้หรอกนะฮะว่าคนอื่นจะว่าไง

แต่โดยส่วนตัวแล้วถ้าใช้ภาษาวิบัติ ภาษาไทยแบบผิดๆและตัวอีโมชั่นจะไม่อ่านฮะ

เรื่องแบบนี้ขอแนะนำให้ไปอ่านหนังสือภาษาสวยๆไว้เยอะๆ

แล้วคุณจะซึมซับมันเข้ามาเอง (โดยส่วนแล้วใช้วิธีนี้นะฮะ)

สาม สิ่งจำเป็นที่คุณจะต้องมีเมื่อคุณอยากจะแต่งฟิคก็คือ พล็อตเรื่อง

แน่นอน ไม่มีพล็อตแล้วจะแต่งยังไงล่ะ จริงมั้ย

ข้อนี้ต้องไปเชื่อมเข้ากับข้อหนึ่งฮะ

คุณต้องอ่านเรื่องออริจินัลของมันแล้วเกิดสะกิดใจขึ้นมาก่อน

อย่างเรา เราหงุดหงิดถึงลุกขึ้นมาแต่งภาคต่อ

หรือไม่คุณต้องมีความคิดว่า เฮ้ย แล้วถ้าเรื่องมันเป็นแบบนั้นล่ะ แบบนี้ล่ะ จะทำยังไง

เราขอแนะนำ หัดมองในมุมกว้าง พล็อตมันจะได้ไม่ซ้ำ

ตอนเราแต่งฟิคแรกๆ รู้สึกว่าเราจะเป็นคนแรกๆเลยมั้งฮะ

ที่แต่งภาคต่อของบารามอส ฟิคRxFเราก็ลงเป็นคนแรกๆด้วย

(ถ้ามีคนที่คิดว่าตัวเองเป็นคนบุกเบิกก่อนเราก็ขอโทษด้วยนะฮะ)

มองให้มันกว้าง อย่าทำตัวละครให้มันเหลวเป๋ว

คุณจะเปลี่ยนนิสัยมันก็ได้ แต่ต้องค่อยๆเปลี่ยนอย่างเป็นเหตุเป็นผล

ไม่ใช่ว่าคิดจะให้มันเป็นแบบนั้นก็ให้มันเป็นแบบนั้นไปเลย

ถ้าเราเจอแบบนี้เราปิดทิ้งนะฮะ ไม่อ่าน

การแต่งฟิคไม่ใช่เรื่องง่าย การแต่งฟิคให้สนุกและลื่นไหลยิ่งยากกว่า

แต่สิ่งที่จะทำให้มันไปได้ตลอดรอดฝั่งคือพล็อตล้วนๆฮะ

คุณต้องมีจุดเริ่ม (ถ้ามีทั้งเรื่องจะยิ่งยอดเยี่ยม) ตอนจบช่างมัน

ที่เหลือคือฝีมือแล้วฮะ คุณจะทำยังไงถึงจะผูกเรื่องได้อย่างมีเหตุมีผล

นี่คือที่มาของข้อสองฮะ คนแต่งฟิคต้องมั่นใจในผลการเรียน

โดยส่วนมากแล้วคนที่มั่นใจในผลการเรียนมักจะคิดอย่างเป็นเหตุเป็นผลได้

(ไม่ได้บอกว่าต้องดี แค่มั่นใจ หมายถึงรับมันได้ ไม่ใช่ว่าหลอกตัวเอง)

สี่ สิ่งที่คุณจะต้องมีถ้าจะแต่งแฟนฟิคซักเรื่องก็คือ ข้อมูล

โดยส่วนตัวแล้วเราแทบไม่ได้ใช้ แต่ก็ต้องมีไว้บ้าง

ถ้าคุณจะแต่งแฟนฟิคที่ค่อนข้างจะฉีกเรื่อง

คุณต้องมีข้อมูลที่คุณจะเอามันมาใส่ (ต่อให้คุณเมคมันขึ้นมาทั้งหมดเลยก็เถอะ)

และแน่นอนว่าข้อมูลนั้นมันต้องมีที่มาที่ไปอย่างเป็นเหตุเป็นผล

ห้า สิ่งที่จะทำให้แฟนฟิคซักเรื่องที่คุณแต่งไปได้ตลอดรอดฝั่งคือเหตุผล

อ่านไม่ผิดฮะ เหตุผล แต่เป็นเหตุผลในการแต่ง

ตอนเราแต่ง เราไม่สนนะฮะ ว่าใครอ่าน แน่นอนว่ามีการขอคอมเม้นบ้างในช่วงแรก

แต่หลังๆไปชักเริ่มเซง จะทิ้งไม่ทิ้งเชิญตามสบาย

ก็เราแต่งแค่เอามันส์ไม่ใช่เหรอ

การที่มีคนทิ้งคอมเม้นไว้ถือเป็นเรื่องดี แต่นั่นใช่เหตุผลเริ่มแรกที่เราแต่งรึเปล่าล่ะ

ถ้าคุณแต่งเพื่อหวังคอมเม้นล่ะก็ ชาตินี้ทั้งชาติคุณก็ไม่ประสบความสำเร็จหรอก

ยิ่งพวกที่บอกว่า ถ้าไม่เม้นไม่อัพล่ะก็ ยิ่งยาก

เราจะบอกให้ในฐานะนักอ่านนะฮะ

ใครที่เราเห็นว่าทุกอย่างงั้นๆแล้วยังมีหน้ามาทิ้งไว้แบบนี้ล่ะก็

เราก็ไม่อ่านฮะ เราไม่ง้อ ไม่อัพก็ไม่อ่าน

ก็แค่นั้น คนอื่นทำไงเราไม่รู้นะฮะ แต่เราคิดงั้นจริงๆ

เราไงฮะ มีอยู่ช่วงนึงคอมเม้นน้อยมาก

เราก็ช่างมัน ทู่ซี้แต่งมันต่อไปนั่นแหละ

ทิ้งท้ายเอาไว้ข้างล่างว่า อ่านให้สนุกแค่นั้น

ถ้าเขาประทับใจหรือเห็นข้อผิดพลาดเขามาทิ้งคอมเม้นไว้เอง

แล้วมารู้เอาทีหลังฮะ (เมื่อตอนที่เขาเปลี่ยนโฉมเด็กดีนั่นไง)

ว่าแฟนฟิคเราคนเข้าเยอะมากเป็นอันดับต้นๆของหมวดแฟนตาซี

เราดีใจมากฮะ เพราะเราไม่คิดว่านักเขียนมือสมัครเล่นที่ไม่ง้อนักอ่าน

จะมาได้ไกลขนาดนี้ บอกตรงๆนะฮะ จนบัดนี้เราก็ยังไม่เข้าใจเลยว่ามันมีอะไรดี

เพราะเราแค่แต่งเอามันส์ แต่อยากเอามาลงเว็บแค่นั้นเอง

ไม่แนะนำนิสัยไม่ง้อนักอ่านแบบเรานะฮะ

แต่เพราะเราขี้รำคาญเกินไป ง้อไม่ค่อยไหว

เลยออกมาเสต็ปนี้ ประยุกต์ใช้ตามสะดวก

อ้อ ขอแนะนำพล็อตที่เราจะไม่อ่าน หรือพล็อตที่เราเรียกว่างี่เง่า

พล็อตที่เฟรินทำตัวงี่เง่าไม่เป็นผู้ใหญ่ หรือเอาให้ง่ายกว่านั้น

งอนในเรื่องไร้สาระ

เช่นๆ พวกที่แต่งไปว่าเฟรินมันไม่พอใจเรื่องที่คาโลจับมันแต่งหญิง

แล้วก็งอนจนหาเรื่องแกล้งกลับ(หรืออะไรที่ใกล้เคียงกัน) เราจะไม่อ่าน

เพราะโดยความเห็นส่วนตัวแล้ว

มันผ่านสงครามมาแล้วมันต้องคิดที่จะทำตัวให้มีเหตุผลมากขึ้นได้แล้ว

ไม่พอใจได้ฮะ แต่ไม่ใช่ว่าโวยวายจนไม่ทำอะไร

มันไม่ใช่เด็กแล้ว แม้ว่าเล่มแรกๆมันจะทำตัวเป็นเด็กก็เหอะ

แต่สงครามเปลี่ยนได้ทุกอย่างฮะ (เน้นอีกครั้ง ในความเห็นส่วนตัวเท่านั้น)

เสริม ภาษาไม่สวย วิบัติ อีโมก็ไม่อ่านนะฮะ หาทางบรรยายเอาดีกว่า

และขอทิ้งไว้สุดท้าย นี่คือวิธีแต่งฟิคอย่างถูกวิธี

ไม่ใช่แต่งฟิคให้ได้รับความนิยม เข้าใจใช่มั้ยฮะ

อ้อ พวกแต่งออริก็เอาไปใช้ได้ฮะ แค่ประยุกต์ให้เข้ากับเรื่องตัวเอง

ขอให้นำไปใช้ให้ถูกวิธีนะฮะ