ลำดับตอนที่ #48
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #48 : การเตรียมตัว
ชี้แจงนิดนึง เหตุที่ไม่เข้ามาอัพนะฮะ
คือเมื่อวานเราต้องไปฟังคะแนนสอบอ่ะ
แล้ว อ่า.... มันได้ที่17แน่ะฮะ
โดนด่าเลย แล้วบวกกับเมื่อวานไปดูหนังเลยกลับดึก
ง่า แล้วโดนบอกให้เลิกเล่นอ่ะฮะ
ไม่รู้จะทำไงดี เราอ่านหนังสือเรียนไม่เป็นด้วย
ไอ้จะให้เลิกมันก็..... เอ่อ ทำไมได้อ่ะฮะ
เราอาจจะได้มาอัพน้อยลงนะฮะ
แต่ก็จะพยายามมาอัพให้ได้มากที่สุดแล้วกันฮะ
พ่อขู่ไว้ว่าถ้ายังคว้าเอาท็อปเท็นมาไม่ได้จะงดเล่นของจริงแล้ว
แล้วก็บอกให้ตั้งใจเรียนอีก ง่า เราทำไม่ได้อ่ะ
เอาล่ะๆ มาอ่านกันต่อดีกว่า
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ภายในห้องนั่งเล่นรวมของปีสาม ที่ถูกนำมาเปิดประชุมชั้นปีโดยพลพรรคหัวหน้าชั้นปี ที่ตลอดปีตลอดชาติไม่เคยคิดจะมาเป็นประธานกับเขาซักครั้ง สาวน้อยเพียงหนึ่งเดียวของกลุ่มกำลังยืนดูกระดาษแผ่นหนึ่งหน้าเคร่งๆอยู่กับเจ้าคนที่ฉลาดที่สุดของกลุ่ม ก่อนที่จะดูเหมือนจะตกลงอะไรกันได้แล้ว การประชุมจึงได้เริ่มขึ้น
\"เอาล่ะ ที่พวกเรามาเปิดประชุมวันนี้ก็ไม่ใช่เรื่องอะไรนอกจากหมากกระดานเกียรติยศ\" คิลเป็นคนเปิดหัวข้อเป็นคนแรกด้วยน้ำเสียงสบายๆ
\"ไอ้เฟรินกับไอ้โรมันลากพวกชั้นสองคนเข้าไปคุยเรื่องตำแหน่งมา ก่อนที่พวกมันจะแบ่งตำแหน่งที่มันจัดออกมาเป็นสามแบบ\"
\"นี่คือแบบแรก\" โรพูด ชูกระดาษแผ่นหนึ่งขึ้นมา ในขณะที่สำเนาของกระดาษใบนั้นกำลังถูกแจกไปรอบห้อง
\"แบบแรก หรือแผนA สำหรับเอาไว้หลอกตาคู่ต่อสู้\" ตำแหน่งภายในที่ดูแล้ว ดูเหมือนจะเป็นแผนมั่วๆซะมากกว่า
เบี้ย คาโล ซีบิล คิล กัส นิกส์ โคลว์ ซอร์โร เอ็ดเวิร์ด
เรือ เจค ครี้ด
ม้า เดท อาชูร่า
บิชอป ทิวดอร์ แองจี้
ควีน มาทิลด้า
คิง เรนอน
ตัวสำรอง โร(เฟริน)
\"ต่อไปคือแผนB สำหรับคู่ต่อสู้ที่ฝีมือยกระดับขึ้นมา\" โรชูกระดาษของแผนBขึ้นมา \"ไม่ต้องคิดมาก ปีหนึ่งเล่นยังไง แผนBนี่ก็เล่นอย่างงั้น เพียงแต่ปรับตำแหน่งนิดหน่อย ให้คิลไปลงเบี้ย เรนอนเป็นหมากสำรอง ชั้นหรือไม่ก็เฟรินไปลงเบี้ย\" โรอธิบายแผนBให้ฟัง
\"ส่วนสุดท้ายคือแผนC สำหรับฝีมือระดับพระกาฬ\" เฟรินเป็นคงแจงแผนสุดท้าย เอกสารเกี่ยวกับแผนสุดท้ายของสองคนเดินหมากถูกแจกไปทั่วห้อง
เบี้ย โคลว์ ซอร์โร เอ็ดเวิร์ด ทิวดอร์ เจค เดท แองจี้
เรือ ครี้ด นิกส์
ม้า คิล กัส
บิชอป คาโล ซีบิล
ควีน มาทิลด้า
คิง โร
ตัวสำรอง เรนอน
\"เอาล่ะ ใครมีปัญหา\" เฟรินเอ่ยถามท้ายสุด หลายมือยกขึ้นในทันที
\"ครี้ด\" เฟรินเลือกคนเจ้าปัญหาขึ้นมาคนหนึ่ง
\"คิดยังไงถึงเอาเรนอนไปเป็นคิงในแผนแรก\"
\"เพราะว่าถ้าเอาไว้หลอกตา หมายความว่ายังไงก็ชนะ ซึ่งฉันคิดว่าอาจจะไม่ได้ใช้ เพราะเปิดมาอาจจะต้องใช้แผนBเลย แต่ทำไว้ก่อนก็ไม่เสียหาย\" เฟรินตอบ ไม่อยากจะพูดว่า เพราะไม่คิดว่าเรนอนจะคล่องในเรื่องต่อสู้ เลยเอาไปไว้ในตำแหน่งสำหรับหนี ครี้ดนั่งลงเมื่อได้ฟังคำตอบ
\"มีอะไรอีกรึเปล่า\" เฟรินถามต่อ
\"เดท\"
\"แล้วทำไมมีบางคนถึงตำแหน่งไม่เปลี่ยน\"
\"ก็เพราะพวกเราเห็นว่าตำแหน่งมันเหมาะกันดีอยู่แล้ว\" เฟรินตอบ หลังจากที่เห้นว่าไม่มีใครมีคำถามอีกแล้วจึงโยนหน้าที่ต่อ แล้วหันไปปรึกษากับโรและคิลต่อ
\"โอเค หมดแล้วผ่าน คาโลตานาย\"
\"งานที่เพิ่งเข้ามาใหม่ หมากกระดานเกียรติยศกับเหล่าคิงยี่สิบสี่ประเทศ\" คาโลเอ่ยหัวข้อ เสียงคุยดังขึ้นระงม จนคาโลต้องใช้สายตาปรามให้มันเงียบลง
\"หมากกระดานนี้เป็นกระดานพิเศษ ผู้ที่จะได้แข่งจะเป็นหอของผู้ชนะเลิศในงานนี้เท่านั้น\" เขาพูดรายละเอียดต่อ
\"งานนี้จะแข่งกันเป็นหอพัก สามารถจัดตัวหมากได้โดยใช้นักเรียนจากหอของผู้ชนะเลิศได้ทุกชั้นปีตั้งแต่ปีหนึ่งถึงปีเจ็ด โรเวนสั่งให้อย่าปล่อยโอกาสนี้หลุดมือ คว้ามาให้ได้ รายละเอียดหลักจะคุยหลังจากที่ป้อมอัศวินของพวกเราผ่านเข้ารอบสามไปแล้ว\"
\"แล้วงานนี้จะมีใครลงบ้างล่ะ ฝั่งคิงๆทั้งหลาย\" เจคโพล่งถามขึ้นอย่างสนใจที่สุด
\"เรายังไม่รู้ แต่เท่าที่พวกฉันเก็งกันเอาไว้ จะมีคิงเฮลด้า คิงกาเบรียล คิงริชาร์ด คิงบาโร อาจจะเป็นคิงเอวิเดสด้วย และสุดท้าย คิงวิลเลี่ยม\"
\"ตกลงตามนี้ จัดการเลย\" เสียงหวานโพล่งขึ้นมาทางข้างหลัง เรียกให้ทุกสายตาต้องหันไปมอง เฟรินตบกระดาษแผ่นที่ถืออยู่ไม่ยอมปล่อย แล้วส่งต่อไปให้โรและคิลคนละแผ่น
\"คาโล ไว้พวกเราต้องไปคุยกันนอกรอบอีกที\" เฟรินเอ่ยนัดขึ้นอย่างไม่สนใจสายตาฉงนสงสัยของเพื่อนร่วมชั้นปีทั้งหลาย คาโลพยักหน้ารับ
\"งั้นก็ แยกย้ายกันไปจัดการเลยแล้วกัน ชั้นต้องไปประชุมปีหนึ่งอีก ขอตัว\" เฟรินเอ่ยขอตัว แล้วเดินออกจากห้องนั่งเล่นรวมไปทันที พร้อมๆกับคิล โร และคาโลที่เดินตามออกมาด้วย ทิ้งไว้เพียงเครื่องหมายคำถามในใจของหลายๆคน
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
\"ประชุมโว้ย!! ประชุม เงียบๆกันหน่อยจะได้มั้ย ชั้นไม่ได้มีเวลาว่างมาประชุมกับพวกแกมากนักหรอกนะ ชั้นว่างถึงห้าโมงเท่านั้น\" เฟรินเอ็ดเหล่าทโมนรุ่นน้องที่คุยเสียงดังไม่หยุดตั้งแต่เธอพูดถึงเรื่องหมากกระดานเกียรติยศ เสียงพูดคุยค่อยๆเงียบลงตามลำดับ จนอยู่ในระดับที่เฟรินจะสามารถพูดต่อไปได้
\"จัดตำแหน่งอะไรกันเรียบร้อยรึยัง\" เฟรินเอ่ยถามคำถามแรกอย่างใจเย็น ความเงียบเท่านั้นที่เป็นคำตอบ เฟรินเอามือกุมขมับ
\"ชั้นว่าข่าวพวกแกไวกว่าชั้นซะอีก แล้วทำอีท่าไหนถึงยังไม่จักตำแหน่งอะไรกันเลยเนี่ย\" คำถามที่เฟรินบังคับให้น้ำเสียงเรียบที่สุดเท่าที่จะเรียบได้
\"งานจะมีอีกในไม่ถึงอาทิตย์ แล้วพวกแกเสือ กยังไม่คิดจะลงมือจัดการอะไรกันซักนิดเนี่ยนะ ข่าวต่อไปไม่ต้องพูดกันแล้ว เพราะถ้าพวกแกยังทำตัวไร้ความรับผิดชอบมันก็คงไม่ผ่านรอบสามหรอกโว้ย\" คำด่าอย่างหมดความอดทนกับไอ้รุ่นน้องที่ไม่มีความรับผิดชอบอะไรเลย ตั้งแต่ที่เธอรับหน้าที่มาเป็นพี่เลี้ยงให้พวกมัน
\"ปีหน้าชั้นไม่ได้คอยมาคุมพวกแกใกล้ชิดแบบนี้หรอกนะเฟ้ย หัดทำเองซะบ้าง ไอ้พวกหัวหน้าชั้นปีน่ะ\"
\"จัดซะ ถ้าป้อมอัศวินปีหนึ่งไม่ชนะ หรือไม่มีโอกาสรุกฆาตแม้แต่นิดชั้นเอาพวกแกตาย\" เฟรินเอ่ยขู่ทิ้งท้าย
\"ข่าวต่อไป สำคัญมาก เพราะโรเวนสั่งมาโดยตรง\" เฟรินทิ้งช่วง นัยน์ตาสีน้ำตาลยังวาววับไม่หาย
\"หมากกระดานเกียรติยศกับเหล่าคิงยี่สิบสี่ประเทศ เล่นกันโดยเลือกผู้เล่นจากหอของผู้ชนะหมากกระดานเกียรติยศ ไม่สนว่าจะต้องทำยังไง แต่คนจากป้อมเราต้องชนะเลิศ นี่คือคำสั่งจากโรเวน\" คำสั่งที่หลายคนผู้เป็นเสาหลักของปีหนึ่งหมายเอาไว้ว่าไม่ทำตามคงมีหวังไม่ต้องเกิด และต้องรีบจัดตำแหน่งโดยเร็วที่สุด
\"กรุณาร่วมมือด้วย เพราะพวกนายทุกคนอยู่ความรับผิดชอบของฉัน ฉันไม่อยากมานั่งเคลียร์อะไรที่พวกนายก่อไว้อีก แค่ชั้นปีตัวเองก็ยุ่งจนหัวปั่นแล้ว\" เฟรินทิ้งท้าย ก่อนประกาศสลายโต๋
\"โอเค รู้กันแล้วก็ไว้แค่นี้ พี่ไม่ว่าง ไปล่ะ\" สิ้นคำเฟรินก็หลบฉากออกไปทางประตูทันที ทิ้งไว้แต่เหล่ารุ่นน้องที่เริ่มขยับเข้ามารวมหัวกันปรึกษาเรื่องตำแหน่ง
ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก
!!ปัง!!
\"เฟรินอยู่นี่รึเปล่า\" เสียงรุ่นพี่ที่น่าเกรงขามเปิดประตูผางถามกันดื้อๆ เหล่ารุ่นน้องผู้น่ารักส่ายหัวกันวืด
\"แล้วรู้รึเปล่าว่าเฟรี่จะไปไหน\" คู่หูอีกคนเอ่ยถามขึ้น
\"เห็นบอกจะไปประชุมปีหนึ่งครับ นี่คุณคาโล คุณคิล คุณโรก็หายไปด้วย ไม่รู้ว่าจะไปไหนกัน\" ซีบิลเอ่ยตอบแทนเพื่อนๆ
\"งั้นก็แสดงว่าเจ้าหนูเฟรี่จัดการเรียบร้อยแล้ว ขอบใจแล้วกันนะซีบี้\" ลูคัสขอบใจยิ้มๆ ก่อนจะถูกนักบวชคู่หูลากออกไป
\"ไปได้แล้ว ไปรายงานโรเวน แล้วเดี๋ยวจะได้มีเวลาไปคุยกับเฟริน\" คำพูดชวนสงสัยของลอเรนซ์เรียกให้เหล่ารุ่นน้องเหลียวตามองกันเป็นแถวๆ คุยกับเฟริน มีอะไรให้คุย จะเกี่ยวกับเรื่องที่เฟรินต้องมาคุยกันระหว่างประชุมด้วยรึเปล่า
\"ไปแล้วๆ ลอ.... ลอเรนซ์ โธ่ ไม่เห็นต้องลากคอเสื้อออกไปเลยนี่นา\" เสียงท้วงปนตัดพ้อน้อยๆดังมาจากเจ้าซาตานคนขี้เล่น หากแต่รอยยิ้มบางมุมปากกำลังกระตุกบนดวงหน้าคมของเจ้าของเรือนผมสีทอง ยังรักษาสัญญาดีนี่ ก่อนจะเดินออกจากห้องนั่งเล่นรวมของปีสามออกไป (ใครไม่รู้เรื่องสัญญาของสองคนนี้กรุณากลับไปอ่านบทแรกๆใหม่ฮะ)
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ขั้นต่อไป ก็ได้แต่รอ เธอให้คาโลไปกระตุ้นรุ่นตัวเองตามคำสั่ง ส่วนรุ่นน้องเป็นหน้าที่ของเธอ แล้วอีกสองคน โร มีหน้าที่เข้าไปคอยสอบถามสอดแนมเหล่าคิงทั้งหลาย เพราะมันว่าง และรู้งาน ส่วนคิล รายนี้ให้มันไปคอยประสานงานจะดีกว่า เพราะมันไม่รู้งาน แต่มันดันว่างตลอดชาติ ไม่เห็นจะเหมือนเธอซักนิด ไอ้คิลผู้น่าอิจฉา
ถึงจะบอกว่ารอ เธอก็ไม่ว่างขนาดนั้น นี่ห้าโมงครึ่ง ถึงจะเหมือนว่าง แต่เธอไม่ว่าง เธอต้องไปซ้อมดาบต่ออีก เพราะโรเวนดันยัดหน้าที่อันน่าปวดหัวมาให้เธอตอนช่วงเที่ยงพร้อมกับเพื่อนอีกสาม เลยต้องพากันไปเข้าประชุมกันจริงๆจังๆอย่างเร่งด่วน แล้วก็เลยยังไม่ได้กินข้าวเย็นตามเป็นของแถมไปด้วย
กะว่าจะไปหาท่านพ่อหลายวันแล้วก็ยังไม่ได้ไปซักที ป่านนี้ไม่รู้โกรธเธอบ้างรึเปล่า แย่จริง หวังว่าไอ้โรคงไม่พูดอะไรบ้าๆกับพ่อของเธอนะ ส่วนพ่อมาดัสกับพี่ไคน์ก็ยังผลุบๆโผล่ๆ แต่บางทีพี่ไคน์อาจจะหลบหน้าออกไปในวันสองวันนี้ เพราะเท่าที่คุยกับวิสทำให้รู้ว่าพี่แคลร์ใกล้จะมาถึงเต็มที
งานเลือกไฮคิงก็ยังดำเนินต่อไปเรื่อยๆ สิ่งที่เธอทำได้ก็ได้แต่ใช้ให้คิลเล่าให้ฟัง เพราะตัวเองต้องมานั่งเดินเอกสารไม่ได้เห็นเดือนเห็นตะวันกับเขาบ้างซักนิด วันหยุดสองวันที่ได้มานั่นก็หมดไปเร็วอย่างกับอะไรดี คิดแล้วหน้าก็ต้องซับสีจางๆ เมื่อนึกถึงเรื่องที่คาโลนัดเธอขึ้นไปบนดาดฟ้าตอนกลางคืนของวันหยุดวันแรก โอเค ไม่ได้นัด แต่พาขึ้นไป
คืนนั้นจำได้ว่าดาวสวย หรือว่ามันจะรู้มาก่อนแล้วถึงได้พาขึ้นไปก็ไม่รู้ล่ะ แต่เอาเป็นว่ามันเลือกวันที่เหมาะที่สุดในการดูดาว(และจีบสาวในเวลาเดียวกัน)ได้อย่างพอดีเป๊ะ
\"คิดยังไงถึงพามานี่ล่ะ\" เธอลองถามเล่นๆ รอยยิ้มอ่อนโยนอย่างที่ไม่ค่อยได้เห็นผุดขึ้นบนดวงหน้าคม
\"แค่เห็นว่านายชอบดูดาว\" มันยังจำได้อีก แค่เธอไปพูดไว้แค่นั้นว่าขึ้นไปดูดาวกับโรเท่านั้นเนี่ยนะ ยังอุตส่าห์จำได้ น่าดีใจเหมือนกัน
\"แค่นั้น? ถ้าแค่นั้นอยู่ในห้องก็ได้มั้ง ไม่เห็นต้องพาขึ้นมาเลย\" เธอยังคงเอ่ยรวนคำเสียงใส
\"แต่บนนี้เห็นชัดกว่า\" คาโลตอบกลับเสียงเรียบ
\"แต่ก็เอาเถอะ ยกให้ซักวันแล้วกัน วันนี้ดาวสวย\" เฟรินบอกปัด กระโดดขึ้นไปนั่งบนขอบระเบียง ท่าทางที่คนเห็นแทบจะรีบร้องห้าม ด้วยกลัวสาวน้อยของเขาจะตกลงไป แต่เจ้าตัวกลับไม่สนเลยด้วยซ้ำ จนเมื่อเห็นว่าเธอน่าจะไม่เป็นอะไรจึงค่อยวางใจขึ้น แม้ว่าจะคอยส่งสายตาตามดูตลอดเวลาก็ตาม
\"แล้วสรุปว่านายมีเรื่องอะไรล่ะ คาโล\" เฟรินเอ่ยถามอีกครั้งเมื่อเริ่มดูดาวจนเต็มอิ่ม
\"นิดหน่อย\" เขารับ แม้จะยังไม่พูดอะไร สาวน้อยมองอย่างสนใจว่าเจ้าชายน้ำแข็งคนนี้จะพาเธอขึ้นมาเพื่ออะไร (แม้ว่าภาพพจน์มันจะพังเพราะเราก็ตามที เหอๆๆ ถนัดแต่งโรมากกว่าแฮะ)
\"ว่าไง นายมีอะไรรึเปล่า\" นัยน์ตาสีน้ำตาลเป็นประกาย สาวน้อยที่ทำตัวเหมาะกับเป็นสาวน้อยมากขึ้นในเทอมนี้
\"หลับตาก่อน\" เฟรินทำตามทันที ด้วยอยากรู้ว่าคาโลจะทำอะไร หญิงสาวหลับตาพริ้ม ชายหนุมมองภาพนั้นด้วยรอยยิ้มบาง ก่อนจะหยิบเอาสร้อยคอสีเงินเส้นบางขึ้นมาบรรจงสวมลงบนลำคอระหง แล้วจบด้วยจุมพิตเบาๆครั้งหนึ่ง จุมพิตที่เรียกให้เฟรินลืมตาขึ้นมาทันที
\"ทำอะไรน่ะ\" เธอผลักร่างสูงให้ออกห่างตัว ก่อนที่จะไปสะดุดกับสัมผัสแปลกๆที่บริเวณคอ
\"คาโล สร้อยนี่.....\" ดวงตากลมโตสีน้ำตาลฉายประกายแปลกใจนิดๆกับสร้อยคอ ก่อนจะหยิบขึ้นมาพินิจ สายสร้อยเส้นบาง ที่แทบจะไม่สังเกตุเห็น ร้อยติดกับโอปอลเม็ดโตที่ดูแล้วเป็นประกายสวยอย่างผิดไปจากโอปอลธรรมดา
\" โอปอลพันดารา อัญมณีที่ว่ากันว่าอาบแสงดาวเก้าร้อยเก้าสิบเก้าราตรี และเก็บเอาสะเก็ดดาวตกจากอีกหนึ่งราตรีสุดท้าย ร้อยปีจะมีซักเม็ด เพราะโอกาสที่จำทำซักเม็ดหายากเอามากๆ ใช้แทนไข่มุกแสงจันทร์ไปก่อน\" คาโลแจงรายละเอียดของอัญมณีเม็ดนั้น
\"หมายความว่า....\" เฟรินเว้นช่วงเหมือนจะแกล้งถาม
\"ชั้นจะขอจองนายเอาไว้ก่อน\" คาโลเข้ามากระซิบข้างหูเสียงนุ่ม
\"แล้วคิดเหรอว่าฉันจะยอม\" เฟรินถามยิ้มๆ
\"คิดสิ\" คาโลรับ
\"แล้วถ้าชั้นไม่รับโอปอลนี่ล่ะ\" ไม่ว่าเปล่า มือทำท่าจะถอดสายสร้อยทิ้งเสียด้วย
\"ไม่มีทาง\" คาโลพูดอย่างมั่นใจเต็มที แต่เหตุผลที่ตามมาของมันนี่น่าถีบเหลือเกิน
\"เพราะอย่างนายคงไม่ปฏิเสธของมีค่าหรอก\" มู้ดดีๆที่สร้างมาถูกทำลายลงในพริบตาด้วยเหตุผลอันแสนกวนตีนของมัน
\"ไม่คุยด้วยแล้ว\" เฟรินกระโดดลงจากระเบียงหินที่ยึดเป็นที่นั่ง แล้วทำท่าจะเดินไปทางประตูดาดฟ้า เพื่อจะกลับลงไปยังห้องนอนของตัวเอง
\"นายยังไม่ตอบเลยว่าจะเอายังไง\" คาโลยึดข้อมือเล็กไว้พร้อมถามคำถามยืนยัน
\".......\" คนถูกถามก้มหน้าตอบเสียงเบา แต่คนฟังก็ยังพอจะจับคำพูดได้ ถึงจะอย่างนั้น ก็ยังอยากจะแกล้งซักนิด
\"นายว่าไงนะ ฉันไม่ได้ยิน\"
\"ก็บอกว่า.......ไง\" คราวนี้เสียงดังขึ้นอีกนิด แต่ก็ยังไม่น่าพอใจสำหรับคนเอาแต่ใจ คาโลเปลี่ยนจากที่จับมือ มาเป็นกอดแทน จนคราวนี้คนถูกเอาเปรียบต้องพูดออกมาเสียงดังๆอย่างจนใจ
\"ก็ไม่คืนแล้วไง ยังจะมาถามอะไรอีก\" คาโลขยับรอยยิ้ม แล้วหอมแก้มใสครั้งหนึ่ง ก่อนจะอุ้มสาวน้อยลงไปส่งถึงห้องด้วยความสุขใจเป็นที่สุด
ให้ตายสิ ไม่รู้ว่ามันหัดหลอมตัวเองเป็นตั้งแต่เมื่อไร นึกทีไรก็อายขึ้นมาทุกครั้ง ไม่รู้ทำไมตอนนั้นไปยอมมันได้ยังไง สายสร้อยบางบนลำคอระหงบัดนี้ถูกซ่อนอยู่ในคอเสื้อ ด้วยกลัวว่าจะสะดุดตาใคร เฟรินคิดบางจัดการกับอาหารส่วนสุดท้ายในจาน ก่อนจะลุกขึ้นไปซ้อมดาบกับไธนอส และโซมาเนีย ตอนนี้เธอชักอยากได้วันหยุดขึ้นมาตะหงิดๆอีกแล้วสิ
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
\"เดี๋ยวฮะ พี่ พี่ลอเรนซ์ พี่ลูคัส กับพี่ชิวาสมาได้ไงฮะเนี่ย\" เจ้าตัวดีร้องถามขึ้นอย่างไม่เข้าใจ เมื่อสามรุ่นพี่ที่ไม่ได้อยู่ในรายนามครูฝึกดาบกิติมศักดิ์ ได้เข้ามาอยู่กันพร้อมหน้าในห้องฝึกซ้อม
\"ชิวาสจะมาช่วยเธอฝึกดาบอีกคน ส่วนพวกเราจะมาคุยกับเธอเรื่องธุระที่โรเวนให้ไปจัดการ\" ลอเรนซืเป็นคนตอบคำถามนี้ เฟรินกลืนน้ำลายอึกใหญ่ ถ้าพี่ไธนอสได้ชื่อเรื่องความแข็งแกร่ง พี่โซมาเนียได้ชื่อเรื่องความเร้ว พี่ชิวาสก็เป็นจ้าวท่วงท่า กระบวนท่าของพี่ชิวาสจะงดงามที่สุดในบรรดานักรบทั้งสามคน แล้วนี่ ตลอดสี่ห้าวันมานี่เธอก็ได้รับการกวดขันเรื่องพลังและความเร็วมากขึ้นเรื่อยๆ แค่นี้กลับไปถึงห้องก็นอนแผ่แล้ว แล้วถ้าพี่ชิวาสมาอีกคน เธอมิต้องคลานกลับไปห้องรึไง
\"พี่ว่าพี่ชิวาสจะมาฝึกดาบผมอีกคน\" เฟรินถามย้ำอย่างไม่มั่นใจ
\"แน่นอนเฟรี่ เธอได้ยินไม่ผิดแน่นอน\" คราวนี้เป็นลูคัสที่ย้ำคำ คำย้ำที่เฟรินแทบอยากจะย้อนเวลากลับไปช่วงวันหยุดเสียเดี๋ยวนั้น
\"ง่า... คือ พี่ฮะ....\" คนโชคร้ายยังไม่ทันได้อุทธรณ์ ก็ถูกเรียกไปฝึกโดยครูฝึกดาบคนใหม่เสียแล้ว
\"ไหนเฟริน เห็นไธนอสกับโซมาเนียมากระบวนท่าเราดีพอสมควร ให้พี่ลองดูหน่อยซิ\" สิ้นคำ ชิวาสก็ลุกขึ้นแล้วลากเฟรินให้ออกไปกลางห้องฝึกซ้อมที่ดูเหมือนว่าจะถูกจองมาเพื่อเธอโดยเฉพาะ เพื่อให้ไปลองดาบกันซักเล็กน้อย(?) แค่เรียกกำลังใจ เฟรินที่เห็นว่าขัดไม่ได้ จึงต้องเรียกดาบขึ้นมาในมืออย่างจนใจ ก่อนจะขยับดาบในมือให้เข้าที่
\"รับมือ!!\"
!เคร้ง!
เสียงดาบแรกปะทะกันในทันทีที่สัญญาณการเริ่มประลองดังขึ้น คนทั้งคู่กระโดดถอยหลังไปคนละก้าว เพื่อเพิ่มความมั่นคง ก่อนจะเริ่มปะทะกันอีกครั้ง และเริ่มกระบวนท่าแรกของแต่ละคน
การปะทะกันที่ดูแล้วสวยงามขึ้น ด้วยท่วงท่าที่ดูราวกับการร่ายรำ โดยมีดาบเป็นองค์ประกอบ เสียงดาบที่ปะทะกันดุจดังเสียงเครื่องดนตรีกำกับจังหวะการร่ายรำครั้งนี้(งั้นเหรอ) ผมสีน้ำตาลยาวสยายปลิวไปด้วยแรงปะทะดาบ เช่นเดียวกับบุรุษรุ่นพี่ ที่เริ่มเรียกเหงื่ออกมาได้เล็กน้อยแล้ว
ชิวาสเริ่มกระบวนท่าใหม่ เร่งการรุกให้เร็วขึ้น เฟรินจึงต้องกลายมาเป็นฝ่ายรับ สำหรับความเร็วขนาดนี้ถือว่ากำลังดี ส่วนด้านกำลังยังพอไหว แต่ท่วงท่าคงต้องปรับอีกนิด ชิวาสประเมินเด็กสาวในใจ ก่อนจะเร่งการรุกต่อ เมื่อเฟรินไม่ยอมที่จะจนมุมเสียที
เฟรินกระโดดหลบดาบหลักของกระบวนท่านี้ ก่อนจะตวัดดาบวูบเดียว ดาบในมือชิวาสก็กระเด็นหลุดไปจากมือของเขาทันที ดาบของชิวาสกลิ้งโคโล่อยู่บนพื้นห้อง ส่วนปลายดาบของเฟรินจ่อมาอยู่ที่ลำตัวของเขา ชิวาสยกมือขึ้นสองข้างเป็นเชิงยอมแพ้ เฟรินจึงยอมถอนดาบออก ให้ชิวาสได้ก้มลงหยิบดาบของตัวเอง
\"วิถีดาบแห่งจิต เยี่ยมมากเฟริน คมดีมาก\" ชิวาสเอ่ยชมวิถีดาบแห่งจิตของเธอ โดยที่ไม่รู้เลยว่า ที่ฝึกมาตลอดห้าวันน่ะ นี่เป็นครั้งแรกที่เป็นผลโดยสมบูรณ์ที่สุด
\"เราจะทำก็ทำได้นี่นา เห็นมั้ย พี่บอกแล้ว\" ไธนอสเอ่ยชมขึ้นอีกคน เช่นเดียวกับโซมาเนีย ที่เอ่ยชทเรื่องความเร็ว
\"ความเร็วใช้ได้แล้วนี่ แบบนี้ค่อยดีหน่อย\"
\"แต่ตรงท่วงท่ายังต้องปรับอีกหน่อยนะ\" ชิวาสท้วงขึ้น นั่นไงล่ะ วันนี้ตายแหง
\"แต่ให้พี่พักก่อน แล้วค่อยมาฝึกกันต่อ\" ชิวาสทิ้งตัวลงนั่งพักเหนื่อย แล้วหยิบขวดน้ำดื่มขึ้นมาดื่มดับกระหาย ซึ่งเฟรินก็ทำอย่างเดียวกัน ทิ้งตัวลงนั่ง แล้วรีบคว้าน้ำมาดื่มในทันใด เพื่อดับร้อน และดับเครียด แน่นอนว่า อย่างหลังย่อมหนักกว่า
\"ว่าแต่ พวกพี่มีเรื่องด่วนรึเปล่าฮะ จะคุยกับผมก่อนมั้ย ไม่งั้นผมว่าพี่คงรอยาว\" เฟรินหันไปถามรุ่นพี่อีกสองที่มารอคุยกับเธอ
\"ไม่หรอก ดูเราฝึกดาบก็เพลินดี ทางดาบเราสวยดีนี่\" ลอเรนซ์ตอบปัด พลางเอ่ยชมถึงท่าทางการเล่นดาบของเธอ
\"จริงด้วยเฟรี่ ดูท่าการฝึกกับไธนี่และโซมี่จะได้ผลนะ\" ลูคัสผสมโรง เฟรินเบ้หน้า
\"ฮะ ได้ผลก็ได้ผลจริงอยู่ แต่เหนื่อยจับใจนี่สิฮะ สิ่งที่แลกมันมา พอจบแต่ละวันทีไรผมล่ะได้นอนแผ่ ผมเหนื่อยฮะพี่ ผมอยากจะพักซักหน่อย อย่างได้ให้ได้นอนวันล่ะเจ็ดชั่วโมงอย่างคนปกติบ้าง\" เฟรินบ่นยาวเหยีดใส่รุ่นพี่สองคนที่ไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิดหลังจากมารู้จักกันจริงๆจังๆเมื่อปีสุดท้ายของเหล่ารุ่นพี่ทั้งคู่
\"งั้นก็หัดทำตัวดีๆสิ งานจะได้น้อยลง\" ลอเรนซ์แนะนำ
\"ไอ้ผมน่ะ ลองแล้ว แต่พี่ก็รู้ ผมมีปีหนึ่งต้องดูแลอีก แล้วไอ้พวกนั้นก็ก่อเรื่องให้ผมตามแก้ได้เกือบจะทุกสามวัน ผมจะประสาทกินตายอยู่แล้ว\" คนบ่นยังไม่ทันบ่นได้จุใจ รุ่นพี่ครูฝึกดาบกิติมศักดิ์คนที่สามก็ลุกขึ้น และลากเธอไปฝึกต่อแล้ว
\"พี่ชิวาส ขอผมพักเถอะฮะ ผมเหนื่อยแล้ว\" เฟรินอุทธรณ์อย่างเหนื่อยหอบ ดาบใหญ่ถูกใช้เป็นที่ค้ำยันไม่ให้ตัวเธอล้มลงไปกองอยู่กับพื้น ชิวาสพยักหน้าน้อยๆเป็นเชิงอนุญาต
\"เลิกเลยก็ได้ ดูท่าเราต้องคุยกันเรื่องงานอีก\" เฟรินพ่นลมออกอย่างโล่งอก ทรุดตัวลงนั่งกับพื้นห้องอย่างหมดแรง สองทุ่มสี่สิบห้า วันนี้เลิกเร็ว ปกติต้องเลิกโน่น สามทุ่มครึ่งเป็นอย่างต่ำ แต่วันนี้เล่นเอาเธอหมดแรง ซ้อมกันเข้าไปได้ยังไง เกือบสองชั่วโมง แถมยังเป็นแบบสามรุมหนึ่ง!! แถมยังเป็นรุ่นพี่กันหมด มาเล่นรุมเธออยู่คนเดียวเนี่ยนะ มันจะโกงกันไปหน่อยรึเปล่า
\"คุยงาน.... ไว้ให้ผมหายเหนื่อยก่อนได้รึเปล่าฮะ\" เฟรินต่อรอง
\"เดี๋ยวไม่มีเวลาหรอกนะ\" โซมาเนียท้วง แต่เมื่อเห็นรุ่นน้องยังหอบไม่หาย เลยต้องยอมอนุญาต
\"ก็ได้ แต่ให้อีกห้านาทีเท่านั้นนะ\"
\"ขอบคุณฮะ พี่โซมาเนีย\"
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
สี่ทุ่ม พวกพี่แกคุยนานเป็นบ้า ซักเอาซักเอาหยั่งกับไม่ไว้ใจเธองั้นแหละ ไม่ไว้ใจวันหลังอย่าโยนงานมาให้เซ่ เฟรินบ่นในใจระหว่างเดินกลับห้องตัวเอง ความจริงพวกพี่ๆเขาก็อาสามาส่งอยู่หรอก แต่เธอกลัวไอ้บ้าบางคนมีปัญหาเลยบอกปัดไป
ความจริงป้อมอัศวินมืดๆนี่ก็น่ากลัวเหมือนกันนะ ถ้าไม่ใช่ว่าเธอเดินมาหลายรอบแล้ว ทั้งกลางวันกลางคืน เธอต้องขวัญหนียิ่งกว่านี้แน่นอน แน่นนอนว่า ถ้าใช้คำว่า \'กว่านี้\' มันหมายความว่า เธอกลัว ไม่ใช่ไม่กลัว แต่เพราะใครก็ไม่รู้ เธอเลยต้องเดินกลับเอง แล้วจู่ๆ ก็มีมือใหญ่มาแปะที่ด้านกลังของเธอ เฟรินสะดุ้งเฮือก หลับตาแน่น ปากพึมพำไม่ได้ศัพท์ ก่อนที่เสียงทักคุ้นหูจะลอดเข้ามา
\"นี่เรากลัวผีด้วยเหรอ\" เฟรินค่อยๆหันหน้ากลับไปเผชิญกับผู้ที่ทัก แล้วก็ต้องเบิกตากว้างด้วยความงุนงงระคนตกใจ
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ตัดจบฮะ เรามันแย่ฮะ เรามันแย่
ดอดมาอัพให้ โดนงดเล่นแล้ว
ไม่อ๊าววววว เรารับไม่ได้ง่า~~
อาจจะคอยดอดมาอัพให้แล้วกันนะฮะ
เลิกเหอะๆ มาพูดเรื่องจรรโลงใจกันดีกว่า
โอ้ เดือนนี้(ต.ค.)มีคะแนนถึง400ด้วยล่ะ ดีใจจัง
แล้วเม้นท์ก็ใกล้จะถึงเก้าร้อย
ใจจริงอยากแต่งภาคพิเศษรับฮาโลวีนนะเนี่ย
แต่ไม่ว่างซะแล้ว คงต้องดองต่อไปจนถึงคริสมาสต์ล่ะฮะ(ที่ไม่รู้ว่าจะว่างรึเปล่าด้วย)
ขอให้ทุกคนโชคดีกับการเรียนฮะ(อย่าเป็นเหมือนเราเลย)
อ่านให้สนุกฮะ ขอเม้นท์เป็นกำลังใจสุดท้ายหน่อยก็ดีนะฮะ
ขอบคุณทุกคนที่คอยมาอ่านฟิคเรื่องนี้ฮะ
คือเมื่อวานเราต้องไปฟังคะแนนสอบอ่ะ
แล้ว อ่า.... มันได้ที่17แน่ะฮะ
โดนด่าเลย แล้วบวกกับเมื่อวานไปดูหนังเลยกลับดึก
ง่า แล้วโดนบอกให้เลิกเล่นอ่ะฮะ
ไม่รู้จะทำไงดี เราอ่านหนังสือเรียนไม่เป็นด้วย
ไอ้จะให้เลิกมันก็..... เอ่อ ทำไมได้อ่ะฮะ
เราอาจจะได้มาอัพน้อยลงนะฮะ
แต่ก็จะพยายามมาอัพให้ได้มากที่สุดแล้วกันฮะ
พ่อขู่ไว้ว่าถ้ายังคว้าเอาท็อปเท็นมาไม่ได้จะงดเล่นของจริงแล้ว
แล้วก็บอกให้ตั้งใจเรียนอีก ง่า เราทำไม่ได้อ่ะ
เอาล่ะๆ มาอ่านกันต่อดีกว่า
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ภายในห้องนั่งเล่นรวมของปีสาม ที่ถูกนำมาเปิดประชุมชั้นปีโดยพลพรรคหัวหน้าชั้นปี ที่ตลอดปีตลอดชาติไม่เคยคิดจะมาเป็นประธานกับเขาซักครั้ง สาวน้อยเพียงหนึ่งเดียวของกลุ่มกำลังยืนดูกระดาษแผ่นหนึ่งหน้าเคร่งๆอยู่กับเจ้าคนที่ฉลาดที่สุดของกลุ่ม ก่อนที่จะดูเหมือนจะตกลงอะไรกันได้แล้ว การประชุมจึงได้เริ่มขึ้น
\"เอาล่ะ ที่พวกเรามาเปิดประชุมวันนี้ก็ไม่ใช่เรื่องอะไรนอกจากหมากกระดานเกียรติยศ\" คิลเป็นคนเปิดหัวข้อเป็นคนแรกด้วยน้ำเสียงสบายๆ
\"ไอ้เฟรินกับไอ้โรมันลากพวกชั้นสองคนเข้าไปคุยเรื่องตำแหน่งมา ก่อนที่พวกมันจะแบ่งตำแหน่งที่มันจัดออกมาเป็นสามแบบ\"
\"นี่คือแบบแรก\" โรพูด ชูกระดาษแผ่นหนึ่งขึ้นมา ในขณะที่สำเนาของกระดาษใบนั้นกำลังถูกแจกไปรอบห้อง
\"แบบแรก หรือแผนA สำหรับเอาไว้หลอกตาคู่ต่อสู้\" ตำแหน่งภายในที่ดูแล้ว ดูเหมือนจะเป็นแผนมั่วๆซะมากกว่า
เบี้ย คาโล ซีบิล คิล กัส นิกส์ โคลว์ ซอร์โร เอ็ดเวิร์ด
เรือ เจค ครี้ด
ม้า เดท อาชูร่า
บิชอป ทิวดอร์ แองจี้
ควีน มาทิลด้า
คิง เรนอน
ตัวสำรอง โร(เฟริน)
\"ต่อไปคือแผนB สำหรับคู่ต่อสู้ที่ฝีมือยกระดับขึ้นมา\" โรชูกระดาษของแผนBขึ้นมา \"ไม่ต้องคิดมาก ปีหนึ่งเล่นยังไง แผนBนี่ก็เล่นอย่างงั้น เพียงแต่ปรับตำแหน่งนิดหน่อย ให้คิลไปลงเบี้ย เรนอนเป็นหมากสำรอง ชั้นหรือไม่ก็เฟรินไปลงเบี้ย\" โรอธิบายแผนBให้ฟัง
\"ส่วนสุดท้ายคือแผนC สำหรับฝีมือระดับพระกาฬ\" เฟรินเป็นคงแจงแผนสุดท้าย เอกสารเกี่ยวกับแผนสุดท้ายของสองคนเดินหมากถูกแจกไปทั่วห้อง
เบี้ย โคลว์ ซอร์โร เอ็ดเวิร์ด ทิวดอร์ เจค เดท แองจี้
เรือ ครี้ด นิกส์
ม้า คิล กัส
บิชอป คาโล ซีบิล
ควีน มาทิลด้า
คิง โร
ตัวสำรอง เรนอน
\"เอาล่ะ ใครมีปัญหา\" เฟรินเอ่ยถามท้ายสุด หลายมือยกขึ้นในทันที
\"ครี้ด\" เฟรินเลือกคนเจ้าปัญหาขึ้นมาคนหนึ่ง
\"คิดยังไงถึงเอาเรนอนไปเป็นคิงในแผนแรก\"
\"เพราะว่าถ้าเอาไว้หลอกตา หมายความว่ายังไงก็ชนะ ซึ่งฉันคิดว่าอาจจะไม่ได้ใช้ เพราะเปิดมาอาจจะต้องใช้แผนBเลย แต่ทำไว้ก่อนก็ไม่เสียหาย\" เฟรินตอบ ไม่อยากจะพูดว่า เพราะไม่คิดว่าเรนอนจะคล่องในเรื่องต่อสู้ เลยเอาไปไว้ในตำแหน่งสำหรับหนี ครี้ดนั่งลงเมื่อได้ฟังคำตอบ
\"มีอะไรอีกรึเปล่า\" เฟรินถามต่อ
\"เดท\"
\"แล้วทำไมมีบางคนถึงตำแหน่งไม่เปลี่ยน\"
\"ก็เพราะพวกเราเห็นว่าตำแหน่งมันเหมาะกันดีอยู่แล้ว\" เฟรินตอบ หลังจากที่เห้นว่าไม่มีใครมีคำถามอีกแล้วจึงโยนหน้าที่ต่อ แล้วหันไปปรึกษากับโรและคิลต่อ
\"โอเค หมดแล้วผ่าน คาโลตานาย\"
\"งานที่เพิ่งเข้ามาใหม่ หมากกระดานเกียรติยศกับเหล่าคิงยี่สิบสี่ประเทศ\" คาโลเอ่ยหัวข้อ เสียงคุยดังขึ้นระงม จนคาโลต้องใช้สายตาปรามให้มันเงียบลง
\"หมากกระดานนี้เป็นกระดานพิเศษ ผู้ที่จะได้แข่งจะเป็นหอของผู้ชนะเลิศในงานนี้เท่านั้น\" เขาพูดรายละเอียดต่อ
\"งานนี้จะแข่งกันเป็นหอพัก สามารถจัดตัวหมากได้โดยใช้นักเรียนจากหอของผู้ชนะเลิศได้ทุกชั้นปีตั้งแต่ปีหนึ่งถึงปีเจ็ด โรเวนสั่งให้อย่าปล่อยโอกาสนี้หลุดมือ คว้ามาให้ได้ รายละเอียดหลักจะคุยหลังจากที่ป้อมอัศวินของพวกเราผ่านเข้ารอบสามไปแล้ว\"
\"แล้วงานนี้จะมีใครลงบ้างล่ะ ฝั่งคิงๆทั้งหลาย\" เจคโพล่งถามขึ้นอย่างสนใจที่สุด
\"เรายังไม่รู้ แต่เท่าที่พวกฉันเก็งกันเอาไว้ จะมีคิงเฮลด้า คิงกาเบรียล คิงริชาร์ด คิงบาโร อาจจะเป็นคิงเอวิเดสด้วย และสุดท้าย คิงวิลเลี่ยม\"
\"ตกลงตามนี้ จัดการเลย\" เสียงหวานโพล่งขึ้นมาทางข้างหลัง เรียกให้ทุกสายตาต้องหันไปมอง เฟรินตบกระดาษแผ่นที่ถืออยู่ไม่ยอมปล่อย แล้วส่งต่อไปให้โรและคิลคนละแผ่น
\"คาโล ไว้พวกเราต้องไปคุยกันนอกรอบอีกที\" เฟรินเอ่ยนัดขึ้นอย่างไม่สนใจสายตาฉงนสงสัยของเพื่อนร่วมชั้นปีทั้งหลาย คาโลพยักหน้ารับ
\"งั้นก็ แยกย้ายกันไปจัดการเลยแล้วกัน ชั้นต้องไปประชุมปีหนึ่งอีก ขอตัว\" เฟรินเอ่ยขอตัว แล้วเดินออกจากห้องนั่งเล่นรวมไปทันที พร้อมๆกับคิล โร และคาโลที่เดินตามออกมาด้วย ทิ้งไว้เพียงเครื่องหมายคำถามในใจของหลายๆคน
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
\"ประชุมโว้ย!! ประชุม เงียบๆกันหน่อยจะได้มั้ย ชั้นไม่ได้มีเวลาว่างมาประชุมกับพวกแกมากนักหรอกนะ ชั้นว่างถึงห้าโมงเท่านั้น\" เฟรินเอ็ดเหล่าทโมนรุ่นน้องที่คุยเสียงดังไม่หยุดตั้งแต่เธอพูดถึงเรื่องหมากกระดานเกียรติยศ เสียงพูดคุยค่อยๆเงียบลงตามลำดับ จนอยู่ในระดับที่เฟรินจะสามารถพูดต่อไปได้
\"จัดตำแหน่งอะไรกันเรียบร้อยรึยัง\" เฟรินเอ่ยถามคำถามแรกอย่างใจเย็น ความเงียบเท่านั้นที่เป็นคำตอบ เฟรินเอามือกุมขมับ
\"ชั้นว่าข่าวพวกแกไวกว่าชั้นซะอีก แล้วทำอีท่าไหนถึงยังไม่จักตำแหน่งอะไรกันเลยเนี่ย\" คำถามที่เฟรินบังคับให้น้ำเสียงเรียบที่สุดเท่าที่จะเรียบได้
\"งานจะมีอีกในไม่ถึงอาทิตย์ แล้วพวกแกเสือ กยังไม่คิดจะลงมือจัดการอะไรกันซักนิดเนี่ยนะ ข่าวต่อไปไม่ต้องพูดกันแล้ว เพราะถ้าพวกแกยังทำตัวไร้ความรับผิดชอบมันก็คงไม่ผ่านรอบสามหรอกโว้ย\" คำด่าอย่างหมดความอดทนกับไอ้รุ่นน้องที่ไม่มีความรับผิดชอบอะไรเลย ตั้งแต่ที่เธอรับหน้าที่มาเป็นพี่เลี้ยงให้พวกมัน
\"ปีหน้าชั้นไม่ได้คอยมาคุมพวกแกใกล้ชิดแบบนี้หรอกนะเฟ้ย หัดทำเองซะบ้าง ไอ้พวกหัวหน้าชั้นปีน่ะ\"
\"จัดซะ ถ้าป้อมอัศวินปีหนึ่งไม่ชนะ หรือไม่มีโอกาสรุกฆาตแม้แต่นิดชั้นเอาพวกแกตาย\" เฟรินเอ่ยขู่ทิ้งท้าย
\"ข่าวต่อไป สำคัญมาก เพราะโรเวนสั่งมาโดยตรง\" เฟรินทิ้งช่วง นัยน์ตาสีน้ำตาลยังวาววับไม่หาย
\"หมากกระดานเกียรติยศกับเหล่าคิงยี่สิบสี่ประเทศ เล่นกันโดยเลือกผู้เล่นจากหอของผู้ชนะหมากกระดานเกียรติยศ ไม่สนว่าจะต้องทำยังไง แต่คนจากป้อมเราต้องชนะเลิศ นี่คือคำสั่งจากโรเวน\" คำสั่งที่หลายคนผู้เป็นเสาหลักของปีหนึ่งหมายเอาไว้ว่าไม่ทำตามคงมีหวังไม่ต้องเกิด และต้องรีบจัดตำแหน่งโดยเร็วที่สุด
\"กรุณาร่วมมือด้วย เพราะพวกนายทุกคนอยู่ความรับผิดชอบของฉัน ฉันไม่อยากมานั่งเคลียร์อะไรที่พวกนายก่อไว้อีก แค่ชั้นปีตัวเองก็ยุ่งจนหัวปั่นแล้ว\" เฟรินทิ้งท้าย ก่อนประกาศสลายโต๋
\"โอเค รู้กันแล้วก็ไว้แค่นี้ พี่ไม่ว่าง ไปล่ะ\" สิ้นคำเฟรินก็หลบฉากออกไปทางประตูทันที ทิ้งไว้แต่เหล่ารุ่นน้องที่เริ่มขยับเข้ามารวมหัวกันปรึกษาเรื่องตำแหน่ง
ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก
!!ปัง!!
\"เฟรินอยู่นี่รึเปล่า\" เสียงรุ่นพี่ที่น่าเกรงขามเปิดประตูผางถามกันดื้อๆ เหล่ารุ่นน้องผู้น่ารักส่ายหัวกันวืด
\"แล้วรู้รึเปล่าว่าเฟรี่จะไปไหน\" คู่หูอีกคนเอ่ยถามขึ้น
\"เห็นบอกจะไปประชุมปีหนึ่งครับ นี่คุณคาโล คุณคิล คุณโรก็หายไปด้วย ไม่รู้ว่าจะไปไหนกัน\" ซีบิลเอ่ยตอบแทนเพื่อนๆ
\"งั้นก็แสดงว่าเจ้าหนูเฟรี่จัดการเรียบร้อยแล้ว ขอบใจแล้วกันนะซีบี้\" ลูคัสขอบใจยิ้มๆ ก่อนจะถูกนักบวชคู่หูลากออกไป
\"ไปได้แล้ว ไปรายงานโรเวน แล้วเดี๋ยวจะได้มีเวลาไปคุยกับเฟริน\" คำพูดชวนสงสัยของลอเรนซ์เรียกให้เหล่ารุ่นน้องเหลียวตามองกันเป็นแถวๆ คุยกับเฟริน มีอะไรให้คุย จะเกี่ยวกับเรื่องที่เฟรินต้องมาคุยกันระหว่างประชุมด้วยรึเปล่า
\"ไปแล้วๆ ลอ.... ลอเรนซ์ โธ่ ไม่เห็นต้องลากคอเสื้อออกไปเลยนี่นา\" เสียงท้วงปนตัดพ้อน้อยๆดังมาจากเจ้าซาตานคนขี้เล่น หากแต่รอยยิ้มบางมุมปากกำลังกระตุกบนดวงหน้าคมของเจ้าของเรือนผมสีทอง ยังรักษาสัญญาดีนี่ ก่อนจะเดินออกจากห้องนั่งเล่นรวมของปีสามออกไป (ใครไม่รู้เรื่องสัญญาของสองคนนี้กรุณากลับไปอ่านบทแรกๆใหม่ฮะ)
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ขั้นต่อไป ก็ได้แต่รอ เธอให้คาโลไปกระตุ้นรุ่นตัวเองตามคำสั่ง ส่วนรุ่นน้องเป็นหน้าที่ของเธอ แล้วอีกสองคน โร มีหน้าที่เข้าไปคอยสอบถามสอดแนมเหล่าคิงทั้งหลาย เพราะมันว่าง และรู้งาน ส่วนคิล รายนี้ให้มันไปคอยประสานงานจะดีกว่า เพราะมันไม่รู้งาน แต่มันดันว่างตลอดชาติ ไม่เห็นจะเหมือนเธอซักนิด ไอ้คิลผู้น่าอิจฉา
ถึงจะบอกว่ารอ เธอก็ไม่ว่างขนาดนั้น นี่ห้าโมงครึ่ง ถึงจะเหมือนว่าง แต่เธอไม่ว่าง เธอต้องไปซ้อมดาบต่ออีก เพราะโรเวนดันยัดหน้าที่อันน่าปวดหัวมาให้เธอตอนช่วงเที่ยงพร้อมกับเพื่อนอีกสาม เลยต้องพากันไปเข้าประชุมกันจริงๆจังๆอย่างเร่งด่วน แล้วก็เลยยังไม่ได้กินข้าวเย็นตามเป็นของแถมไปด้วย
กะว่าจะไปหาท่านพ่อหลายวันแล้วก็ยังไม่ได้ไปซักที ป่านนี้ไม่รู้โกรธเธอบ้างรึเปล่า แย่จริง หวังว่าไอ้โรคงไม่พูดอะไรบ้าๆกับพ่อของเธอนะ ส่วนพ่อมาดัสกับพี่ไคน์ก็ยังผลุบๆโผล่ๆ แต่บางทีพี่ไคน์อาจจะหลบหน้าออกไปในวันสองวันนี้ เพราะเท่าที่คุยกับวิสทำให้รู้ว่าพี่แคลร์ใกล้จะมาถึงเต็มที
งานเลือกไฮคิงก็ยังดำเนินต่อไปเรื่อยๆ สิ่งที่เธอทำได้ก็ได้แต่ใช้ให้คิลเล่าให้ฟัง เพราะตัวเองต้องมานั่งเดินเอกสารไม่ได้เห็นเดือนเห็นตะวันกับเขาบ้างซักนิด วันหยุดสองวันที่ได้มานั่นก็หมดไปเร็วอย่างกับอะไรดี คิดแล้วหน้าก็ต้องซับสีจางๆ เมื่อนึกถึงเรื่องที่คาโลนัดเธอขึ้นไปบนดาดฟ้าตอนกลางคืนของวันหยุดวันแรก โอเค ไม่ได้นัด แต่พาขึ้นไป
คืนนั้นจำได้ว่าดาวสวย หรือว่ามันจะรู้มาก่อนแล้วถึงได้พาขึ้นไปก็ไม่รู้ล่ะ แต่เอาเป็นว่ามันเลือกวันที่เหมาะที่สุดในการดูดาว(และจีบสาวในเวลาเดียวกัน)ได้อย่างพอดีเป๊ะ
\"คิดยังไงถึงพามานี่ล่ะ\" เธอลองถามเล่นๆ รอยยิ้มอ่อนโยนอย่างที่ไม่ค่อยได้เห็นผุดขึ้นบนดวงหน้าคม
\"แค่เห็นว่านายชอบดูดาว\" มันยังจำได้อีก แค่เธอไปพูดไว้แค่นั้นว่าขึ้นไปดูดาวกับโรเท่านั้นเนี่ยนะ ยังอุตส่าห์จำได้ น่าดีใจเหมือนกัน
\"แค่นั้น? ถ้าแค่นั้นอยู่ในห้องก็ได้มั้ง ไม่เห็นต้องพาขึ้นมาเลย\" เธอยังคงเอ่ยรวนคำเสียงใส
\"แต่บนนี้เห็นชัดกว่า\" คาโลตอบกลับเสียงเรียบ
\"แต่ก็เอาเถอะ ยกให้ซักวันแล้วกัน วันนี้ดาวสวย\" เฟรินบอกปัด กระโดดขึ้นไปนั่งบนขอบระเบียง ท่าทางที่คนเห็นแทบจะรีบร้องห้าม ด้วยกลัวสาวน้อยของเขาจะตกลงไป แต่เจ้าตัวกลับไม่สนเลยด้วยซ้ำ จนเมื่อเห็นว่าเธอน่าจะไม่เป็นอะไรจึงค่อยวางใจขึ้น แม้ว่าจะคอยส่งสายตาตามดูตลอดเวลาก็ตาม
\"แล้วสรุปว่านายมีเรื่องอะไรล่ะ คาโล\" เฟรินเอ่ยถามอีกครั้งเมื่อเริ่มดูดาวจนเต็มอิ่ม
\"นิดหน่อย\" เขารับ แม้จะยังไม่พูดอะไร สาวน้อยมองอย่างสนใจว่าเจ้าชายน้ำแข็งคนนี้จะพาเธอขึ้นมาเพื่ออะไร (แม้ว่าภาพพจน์มันจะพังเพราะเราก็ตามที เหอๆๆ ถนัดแต่งโรมากกว่าแฮะ)
\"ว่าไง นายมีอะไรรึเปล่า\" นัยน์ตาสีน้ำตาลเป็นประกาย สาวน้อยที่ทำตัวเหมาะกับเป็นสาวน้อยมากขึ้นในเทอมนี้
\"หลับตาก่อน\" เฟรินทำตามทันที ด้วยอยากรู้ว่าคาโลจะทำอะไร หญิงสาวหลับตาพริ้ม ชายหนุมมองภาพนั้นด้วยรอยยิ้มบาง ก่อนจะหยิบเอาสร้อยคอสีเงินเส้นบางขึ้นมาบรรจงสวมลงบนลำคอระหง แล้วจบด้วยจุมพิตเบาๆครั้งหนึ่ง จุมพิตที่เรียกให้เฟรินลืมตาขึ้นมาทันที
\"ทำอะไรน่ะ\" เธอผลักร่างสูงให้ออกห่างตัว ก่อนที่จะไปสะดุดกับสัมผัสแปลกๆที่บริเวณคอ
\"คาโล สร้อยนี่.....\" ดวงตากลมโตสีน้ำตาลฉายประกายแปลกใจนิดๆกับสร้อยคอ ก่อนจะหยิบขึ้นมาพินิจ สายสร้อยเส้นบาง ที่แทบจะไม่สังเกตุเห็น ร้อยติดกับโอปอลเม็ดโตที่ดูแล้วเป็นประกายสวยอย่างผิดไปจากโอปอลธรรมดา
\" โอปอลพันดารา อัญมณีที่ว่ากันว่าอาบแสงดาวเก้าร้อยเก้าสิบเก้าราตรี และเก็บเอาสะเก็ดดาวตกจากอีกหนึ่งราตรีสุดท้าย ร้อยปีจะมีซักเม็ด เพราะโอกาสที่จำทำซักเม็ดหายากเอามากๆ ใช้แทนไข่มุกแสงจันทร์ไปก่อน\" คาโลแจงรายละเอียดของอัญมณีเม็ดนั้น
\"หมายความว่า....\" เฟรินเว้นช่วงเหมือนจะแกล้งถาม
\"ชั้นจะขอจองนายเอาไว้ก่อน\" คาโลเข้ามากระซิบข้างหูเสียงนุ่ม
\"แล้วคิดเหรอว่าฉันจะยอม\" เฟรินถามยิ้มๆ
\"คิดสิ\" คาโลรับ
\"แล้วถ้าชั้นไม่รับโอปอลนี่ล่ะ\" ไม่ว่าเปล่า มือทำท่าจะถอดสายสร้อยทิ้งเสียด้วย
\"ไม่มีทาง\" คาโลพูดอย่างมั่นใจเต็มที แต่เหตุผลที่ตามมาของมันนี่น่าถีบเหลือเกิน
\"เพราะอย่างนายคงไม่ปฏิเสธของมีค่าหรอก\" มู้ดดีๆที่สร้างมาถูกทำลายลงในพริบตาด้วยเหตุผลอันแสนกวนตีนของมัน
\"ไม่คุยด้วยแล้ว\" เฟรินกระโดดลงจากระเบียงหินที่ยึดเป็นที่นั่ง แล้วทำท่าจะเดินไปทางประตูดาดฟ้า เพื่อจะกลับลงไปยังห้องนอนของตัวเอง
\"นายยังไม่ตอบเลยว่าจะเอายังไง\" คาโลยึดข้อมือเล็กไว้พร้อมถามคำถามยืนยัน
\".......\" คนถูกถามก้มหน้าตอบเสียงเบา แต่คนฟังก็ยังพอจะจับคำพูดได้ ถึงจะอย่างนั้น ก็ยังอยากจะแกล้งซักนิด
\"นายว่าไงนะ ฉันไม่ได้ยิน\"
\"ก็บอกว่า.......ไง\" คราวนี้เสียงดังขึ้นอีกนิด แต่ก็ยังไม่น่าพอใจสำหรับคนเอาแต่ใจ คาโลเปลี่ยนจากที่จับมือ มาเป็นกอดแทน จนคราวนี้คนถูกเอาเปรียบต้องพูดออกมาเสียงดังๆอย่างจนใจ
\"ก็ไม่คืนแล้วไง ยังจะมาถามอะไรอีก\" คาโลขยับรอยยิ้ม แล้วหอมแก้มใสครั้งหนึ่ง ก่อนจะอุ้มสาวน้อยลงไปส่งถึงห้องด้วยความสุขใจเป็นที่สุด
ให้ตายสิ ไม่รู้ว่ามันหัดหลอมตัวเองเป็นตั้งแต่เมื่อไร นึกทีไรก็อายขึ้นมาทุกครั้ง ไม่รู้ทำไมตอนนั้นไปยอมมันได้ยังไง สายสร้อยบางบนลำคอระหงบัดนี้ถูกซ่อนอยู่ในคอเสื้อ ด้วยกลัวว่าจะสะดุดตาใคร เฟรินคิดบางจัดการกับอาหารส่วนสุดท้ายในจาน ก่อนจะลุกขึ้นไปซ้อมดาบกับไธนอส และโซมาเนีย ตอนนี้เธอชักอยากได้วันหยุดขึ้นมาตะหงิดๆอีกแล้วสิ
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
\"เดี๋ยวฮะ พี่ พี่ลอเรนซ์ พี่ลูคัส กับพี่ชิวาสมาได้ไงฮะเนี่ย\" เจ้าตัวดีร้องถามขึ้นอย่างไม่เข้าใจ เมื่อสามรุ่นพี่ที่ไม่ได้อยู่ในรายนามครูฝึกดาบกิติมศักดิ์ ได้เข้ามาอยู่กันพร้อมหน้าในห้องฝึกซ้อม
\"ชิวาสจะมาช่วยเธอฝึกดาบอีกคน ส่วนพวกเราจะมาคุยกับเธอเรื่องธุระที่โรเวนให้ไปจัดการ\" ลอเรนซืเป็นคนตอบคำถามนี้ เฟรินกลืนน้ำลายอึกใหญ่ ถ้าพี่ไธนอสได้ชื่อเรื่องความแข็งแกร่ง พี่โซมาเนียได้ชื่อเรื่องความเร้ว พี่ชิวาสก็เป็นจ้าวท่วงท่า กระบวนท่าของพี่ชิวาสจะงดงามที่สุดในบรรดานักรบทั้งสามคน แล้วนี่ ตลอดสี่ห้าวันมานี่เธอก็ได้รับการกวดขันเรื่องพลังและความเร็วมากขึ้นเรื่อยๆ แค่นี้กลับไปถึงห้องก็นอนแผ่แล้ว แล้วถ้าพี่ชิวาสมาอีกคน เธอมิต้องคลานกลับไปห้องรึไง
\"พี่ว่าพี่ชิวาสจะมาฝึกดาบผมอีกคน\" เฟรินถามย้ำอย่างไม่มั่นใจ
\"แน่นอนเฟรี่ เธอได้ยินไม่ผิดแน่นอน\" คราวนี้เป็นลูคัสที่ย้ำคำ คำย้ำที่เฟรินแทบอยากจะย้อนเวลากลับไปช่วงวันหยุดเสียเดี๋ยวนั้น
\"ง่า... คือ พี่ฮะ....\" คนโชคร้ายยังไม่ทันได้อุทธรณ์ ก็ถูกเรียกไปฝึกโดยครูฝึกดาบคนใหม่เสียแล้ว
\"ไหนเฟริน เห็นไธนอสกับโซมาเนียมากระบวนท่าเราดีพอสมควร ให้พี่ลองดูหน่อยซิ\" สิ้นคำ ชิวาสก็ลุกขึ้นแล้วลากเฟรินให้ออกไปกลางห้องฝึกซ้อมที่ดูเหมือนว่าจะถูกจองมาเพื่อเธอโดยเฉพาะ เพื่อให้ไปลองดาบกันซักเล็กน้อย(?) แค่เรียกกำลังใจ เฟรินที่เห็นว่าขัดไม่ได้ จึงต้องเรียกดาบขึ้นมาในมืออย่างจนใจ ก่อนจะขยับดาบในมือให้เข้าที่
\"รับมือ!!\"
!เคร้ง!
เสียงดาบแรกปะทะกันในทันทีที่สัญญาณการเริ่มประลองดังขึ้น คนทั้งคู่กระโดดถอยหลังไปคนละก้าว เพื่อเพิ่มความมั่นคง ก่อนจะเริ่มปะทะกันอีกครั้ง และเริ่มกระบวนท่าแรกของแต่ละคน
การปะทะกันที่ดูแล้วสวยงามขึ้น ด้วยท่วงท่าที่ดูราวกับการร่ายรำ โดยมีดาบเป็นองค์ประกอบ เสียงดาบที่ปะทะกันดุจดังเสียงเครื่องดนตรีกำกับจังหวะการร่ายรำครั้งนี้(งั้นเหรอ) ผมสีน้ำตาลยาวสยายปลิวไปด้วยแรงปะทะดาบ เช่นเดียวกับบุรุษรุ่นพี่ ที่เริ่มเรียกเหงื่ออกมาได้เล็กน้อยแล้ว
ชิวาสเริ่มกระบวนท่าใหม่ เร่งการรุกให้เร็วขึ้น เฟรินจึงต้องกลายมาเป็นฝ่ายรับ สำหรับความเร็วขนาดนี้ถือว่ากำลังดี ส่วนด้านกำลังยังพอไหว แต่ท่วงท่าคงต้องปรับอีกนิด ชิวาสประเมินเด็กสาวในใจ ก่อนจะเร่งการรุกต่อ เมื่อเฟรินไม่ยอมที่จะจนมุมเสียที
เฟรินกระโดดหลบดาบหลักของกระบวนท่านี้ ก่อนจะตวัดดาบวูบเดียว ดาบในมือชิวาสก็กระเด็นหลุดไปจากมือของเขาทันที ดาบของชิวาสกลิ้งโคโล่อยู่บนพื้นห้อง ส่วนปลายดาบของเฟรินจ่อมาอยู่ที่ลำตัวของเขา ชิวาสยกมือขึ้นสองข้างเป็นเชิงยอมแพ้ เฟรินจึงยอมถอนดาบออก ให้ชิวาสได้ก้มลงหยิบดาบของตัวเอง
\"วิถีดาบแห่งจิต เยี่ยมมากเฟริน คมดีมาก\" ชิวาสเอ่ยชมวิถีดาบแห่งจิตของเธอ โดยที่ไม่รู้เลยว่า ที่ฝึกมาตลอดห้าวันน่ะ นี่เป็นครั้งแรกที่เป็นผลโดยสมบูรณ์ที่สุด
\"เราจะทำก็ทำได้นี่นา เห็นมั้ย พี่บอกแล้ว\" ไธนอสเอ่ยชมขึ้นอีกคน เช่นเดียวกับโซมาเนีย ที่เอ่ยชทเรื่องความเร็ว
\"ความเร็วใช้ได้แล้วนี่ แบบนี้ค่อยดีหน่อย\"
\"แต่ตรงท่วงท่ายังต้องปรับอีกหน่อยนะ\" ชิวาสท้วงขึ้น นั่นไงล่ะ วันนี้ตายแหง
\"แต่ให้พี่พักก่อน แล้วค่อยมาฝึกกันต่อ\" ชิวาสทิ้งตัวลงนั่งพักเหนื่อย แล้วหยิบขวดน้ำดื่มขึ้นมาดื่มดับกระหาย ซึ่งเฟรินก็ทำอย่างเดียวกัน ทิ้งตัวลงนั่ง แล้วรีบคว้าน้ำมาดื่มในทันใด เพื่อดับร้อน และดับเครียด แน่นอนว่า อย่างหลังย่อมหนักกว่า
\"ว่าแต่ พวกพี่มีเรื่องด่วนรึเปล่าฮะ จะคุยกับผมก่อนมั้ย ไม่งั้นผมว่าพี่คงรอยาว\" เฟรินหันไปถามรุ่นพี่อีกสองที่มารอคุยกับเธอ
\"ไม่หรอก ดูเราฝึกดาบก็เพลินดี ทางดาบเราสวยดีนี่\" ลอเรนซ์ตอบปัด พลางเอ่ยชมถึงท่าทางการเล่นดาบของเธอ
\"จริงด้วยเฟรี่ ดูท่าการฝึกกับไธนี่และโซมี่จะได้ผลนะ\" ลูคัสผสมโรง เฟรินเบ้หน้า
\"ฮะ ได้ผลก็ได้ผลจริงอยู่ แต่เหนื่อยจับใจนี่สิฮะ สิ่งที่แลกมันมา พอจบแต่ละวันทีไรผมล่ะได้นอนแผ่ ผมเหนื่อยฮะพี่ ผมอยากจะพักซักหน่อย อย่างได้ให้ได้นอนวันล่ะเจ็ดชั่วโมงอย่างคนปกติบ้าง\" เฟรินบ่นยาวเหยีดใส่รุ่นพี่สองคนที่ไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิดหลังจากมารู้จักกันจริงๆจังๆเมื่อปีสุดท้ายของเหล่ารุ่นพี่ทั้งคู่
\"งั้นก็หัดทำตัวดีๆสิ งานจะได้น้อยลง\" ลอเรนซ์แนะนำ
\"ไอ้ผมน่ะ ลองแล้ว แต่พี่ก็รู้ ผมมีปีหนึ่งต้องดูแลอีก แล้วไอ้พวกนั้นก็ก่อเรื่องให้ผมตามแก้ได้เกือบจะทุกสามวัน ผมจะประสาทกินตายอยู่แล้ว\" คนบ่นยังไม่ทันบ่นได้จุใจ รุ่นพี่ครูฝึกดาบกิติมศักดิ์คนที่สามก็ลุกขึ้น และลากเธอไปฝึกต่อแล้ว
\"พี่ชิวาส ขอผมพักเถอะฮะ ผมเหนื่อยแล้ว\" เฟรินอุทธรณ์อย่างเหนื่อยหอบ ดาบใหญ่ถูกใช้เป็นที่ค้ำยันไม่ให้ตัวเธอล้มลงไปกองอยู่กับพื้น ชิวาสพยักหน้าน้อยๆเป็นเชิงอนุญาต
\"เลิกเลยก็ได้ ดูท่าเราต้องคุยกันเรื่องงานอีก\" เฟรินพ่นลมออกอย่างโล่งอก ทรุดตัวลงนั่งกับพื้นห้องอย่างหมดแรง สองทุ่มสี่สิบห้า วันนี้เลิกเร็ว ปกติต้องเลิกโน่น สามทุ่มครึ่งเป็นอย่างต่ำ แต่วันนี้เล่นเอาเธอหมดแรง ซ้อมกันเข้าไปได้ยังไง เกือบสองชั่วโมง แถมยังเป็นแบบสามรุมหนึ่ง!! แถมยังเป็นรุ่นพี่กันหมด มาเล่นรุมเธออยู่คนเดียวเนี่ยนะ มันจะโกงกันไปหน่อยรึเปล่า
\"คุยงาน.... ไว้ให้ผมหายเหนื่อยก่อนได้รึเปล่าฮะ\" เฟรินต่อรอง
\"เดี๋ยวไม่มีเวลาหรอกนะ\" โซมาเนียท้วง แต่เมื่อเห็นรุ่นน้องยังหอบไม่หาย เลยต้องยอมอนุญาต
\"ก็ได้ แต่ให้อีกห้านาทีเท่านั้นนะ\"
\"ขอบคุณฮะ พี่โซมาเนีย\"
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
สี่ทุ่ม พวกพี่แกคุยนานเป็นบ้า ซักเอาซักเอาหยั่งกับไม่ไว้ใจเธองั้นแหละ ไม่ไว้ใจวันหลังอย่าโยนงานมาให้เซ่ เฟรินบ่นในใจระหว่างเดินกลับห้องตัวเอง ความจริงพวกพี่ๆเขาก็อาสามาส่งอยู่หรอก แต่เธอกลัวไอ้บ้าบางคนมีปัญหาเลยบอกปัดไป
ความจริงป้อมอัศวินมืดๆนี่ก็น่ากลัวเหมือนกันนะ ถ้าไม่ใช่ว่าเธอเดินมาหลายรอบแล้ว ทั้งกลางวันกลางคืน เธอต้องขวัญหนียิ่งกว่านี้แน่นอน แน่นนอนว่า ถ้าใช้คำว่า \'กว่านี้\' มันหมายความว่า เธอกลัว ไม่ใช่ไม่กลัว แต่เพราะใครก็ไม่รู้ เธอเลยต้องเดินกลับเอง แล้วจู่ๆ ก็มีมือใหญ่มาแปะที่ด้านกลังของเธอ เฟรินสะดุ้งเฮือก หลับตาแน่น ปากพึมพำไม่ได้ศัพท์ ก่อนที่เสียงทักคุ้นหูจะลอดเข้ามา
\"นี่เรากลัวผีด้วยเหรอ\" เฟรินค่อยๆหันหน้ากลับไปเผชิญกับผู้ที่ทัก แล้วก็ต้องเบิกตากว้างด้วยความงุนงงระคนตกใจ
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ตัดจบฮะ เรามันแย่ฮะ เรามันแย่
ดอดมาอัพให้ โดนงดเล่นแล้ว
ไม่อ๊าววววว เรารับไม่ได้ง่า~~
อาจจะคอยดอดมาอัพให้แล้วกันนะฮะ
เลิกเหอะๆ มาพูดเรื่องจรรโลงใจกันดีกว่า
โอ้ เดือนนี้(ต.ค.)มีคะแนนถึง400ด้วยล่ะ ดีใจจัง
แล้วเม้นท์ก็ใกล้จะถึงเก้าร้อย
ใจจริงอยากแต่งภาคพิเศษรับฮาโลวีนนะเนี่ย
แต่ไม่ว่างซะแล้ว คงต้องดองต่อไปจนถึงคริสมาสต์ล่ะฮะ(ที่ไม่รู้ว่าจะว่างรึเปล่าด้วย)
ขอให้ทุกคนโชคดีกับการเรียนฮะ(อย่าเป็นเหมือนเราเลย)
อ่านให้สนุกฮะ ขอเม้นท์เป็นกำลังใจสุดท้ายหน่อยก็ดีนะฮะ
ขอบคุณทุกคนที่คอยมาอ่านฟิคเรื่องนี้ฮะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น