ลำดับตอนที่ #41
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #41 : ภาคพิเศษ(6) : เมื่อเฟลิโอน่าป่วย
ร่างน้อยๆที่หนาวสั่นได้ถูกส่งเข้ารักษากับแพทย์หลวงแห่งคาโนวาลในทันทีที่กลับมาถึงพระราชวัง โดยที่มีเจ้าชายคาโลรีบออกคำสั่งมาทันทีที่เจ้าตัวถึงวัง
อลิเซียที่แทบหมดแรงเมื่อรู้ว่าลูกสาวของตนเองไม่สบาย หากแต่คนที่อาการหนักกว่าดูจะเป็นเจ้าชายคาโล ที่ดูจะกังวลเกินเหตุจนออกท่าทางร้อนรนจนเห็นได้ชัด อาการที่ไม่เคยปรากฏในเจ้าชายองค์นี้เลยซักครั้ง
อาการ ที่ปรากฏให้เห็นอย่างง่ายดาย เพียงแค่ เจ้าหญิง จากแดนประจิม ล้มป่วยลงไป เพียงแค่นั้นจริงๆ แต่ เพียงแค่นั้น ก็เพียงพอแล้ว สำหรับคำสั่งอันเด็ดขาด ที่ให้บรรยากาศเดียวกับผู้เป็นบิดา จะถูกส่งออกมาจากปากของเจ้าชายองค์น้อยอย่างง่ายดาย
\"รักษาเฟลิโอน่า!! ต้องทำให้นางหายภายในวันพรุ่งนี้!!\" คำสั่งเด็ดขาดที่เหล่าแพทย์หลวงต่างพากันรีบทำตาม
การรักษาเฟลิโอน่าที่ป่วยอยู่ ได้รู้ไปถึงหูของคิงแห่งคาโนวาลในเวลาเพียงชั่วครู่ ความที่อลิเซียคิดจะปิดไว้จนกว่าจะถึงเวลาเย็น หากแต่ มันคงจะห้ามข่าวปากต่อปากไม่ได้หรอก เพราะ คำสั่งนี้ของเจ้าชายคาโล ได้ไปสะกิคต่อมนินทาของเหล่านางกำนัลหลายๆคนเข้าน่ะสิ
คิงบาโรแทบจะผละมาดูอาการของหลานสาวคนน่ารักในทันที หากแต่ด้วยหน้าที่ ผู้เป็นใหญ่แห่งคาโนวาลจึงได้แต่เร่งสะสางงานของตัวเองให้เสร็จโดยเร็ว
ร่างน้อยๆของเฟลิโอน่าถูกเฝ้าอย่างใกล้ชิดจากควีนอลิเซียออฟเดมอส และ เจ้าชายคาโลแห่งคาโนวาล ความเป็นห่วงที่มีไม่แพ้กัน และตอนนี้ ก็แทบจะรับไม่ได้อยู่แล้ว
\"หม่อมฉันได้ถวายการวินิจฉัยแล้ว หม่อมฉันคิดว่า องค์หญิงน่าจะอาการดีขึ้นในเวลาไม่นานพะย่ะค่ะ เพียงแต่ นางต้องดื่มโอสถทุกๆหกชั่วโมง และต้องได้รับการพักผ่อนที่เพียงพอพะย่ะค่ะ\" หัวหน้าคณะแพทย์หลวงได้กล่าวคำวินิจฉัยโรค ก่อนจะบอกวิธีการรักษาตัวของเฟลิโอน่า
\"ขอบคุณท่านมากค่ะ ไว้ได้เวลาทานยาช่วยให้คนเอามาให้ข้าทีนะคะ\" อลิเซียเอ่ยขอบคุณ ก่อนจะเอ่ยกำชับแก่แพทย์หลวง
\"พะย่ะค่ะ\" แพทย์หลวงคนหนึ่งรับคำ และพากันเดินออกไปทั้งคณะ
เจ้าชายองค์น้อยยังคงไม่เอ่ยอะไรอีกเลย หลังจากคำสั่งที่สั่งหมอหลวงไปเมื่อกลับมาถึงพระราชวัง ได้แต่นั่งเงียบ มองร่างของเจ้าหญิงแห่งเดมอสผู้มีศักดิ์เป็นน้องสาวอยู่อย่างนั้น
\"ไม่เป็นไรหรอกคาโล น้าไม่โกรธหรอก ส่วนหนึ่งเองก็เป็นความผิดของเฟลิโอน่าด้วย หลานไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว\" อลิเซียเอ่ยปลอบคาโลที่ช๊อคกับสภาพของน้องสาวคนน่ารักของเขา ที่บัดนี้กลับต้องมานอนซมเพราะพิษไข้ไม่ได้สติ
\"จ.... เจ้าพี่.....\" เสียงเพ้อของร่างน้อยๆที่ไม่ได้สติ เสียงที่เรียกสติของเจ้าชายองค์น้อยกลับมา และเรียกให้ผู้เป็นแม่เริ่มใจชื้นขึ้นมา
เสียงเพ้อที่ไม่รู้ว่าจะเรียกใครกันแน่ หากแต่ว่า คงจะไม่มีใครใส่ใจในเวลาแบบนี้หรอก และยิ่งเป็นคนที่ไม่รู้ด้วยแล้วว่าเธอยังมีเจ้าพี่อีกคน ก็คงจะยิ่งไม่ใส่ใจกับคำเรียกที่ไม่ระบุตัวคนแบบนี้หรอก
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
\"หญิงไม่ทานยาไม่ได้หรือเพคะ\" คำเอ่ยต่อรองเป็นครั้งที่เท่าไรแล้วไม่รู้ในรอบสองวัน พอเมื่อเจ้าหญิงองค์น้อยรู้ว่าตนจะต้องทานยาที่สีประหลาดและมีกลิ่นไม่น่าพิศมัย เธอก็เริ่มต่อรองทันที
\"ไม่ได้ เฟลิโอน่า ลูกต้องทาน ถ้าอยากหายเร็วๆและอยากไปเที่ยวต่อได้ไวๆ\" อลิเซียเอ่ยปฏิเสธเสียงแข็ง พร้อมใช้ข้ออ้างที่เฟลิโอน่าได้แต่ทำหน้ามุ่ยแล้วยอมดื่มยาถ้วยนั้นแต่โดยดี
\"พอแล้วได้มั้ยเพคะ หญิงกินมาหลายถ้วยแล้ว หญิงว่าถ้าให้พักผ่อนอย่างเดียวก็น่าจะพอแล้ว\" คำต่อรองที่ถูกเอ่ยขึ้นอีกครั้งหลังจากที่ดื่มยาถ้วยนั้นเสร็จไป แต่คำตอบที่ได้กลับมีเพียงถาดอาหารมาวางตรงหน้าเท่านั้น
\"ทานซะเฟลิโอน่า\" อลิเซียบอกลูกสาว น้ำเสียงอ่อนลง เด็กหญิงหน้ามุ่ยเมื่อผู้เป็นแม่ไม่ยอมตอบคำขอของเธอ
\"เฟลิโอน่า ลูกคงไม่อยากนอนซมอยู่บนเตียงแบบนี้ทั้งอาทิตย์หรอกนะ เพราะนั่นคงทำให้เราไม่ได้ไปบารามอส\" อลิเซียเอ่ยคำขู่อีกครั้งเมื่อเห็นคนเป็นลุกสาวไม่ยอมทานอาหารตรงหน้าเสียที
\"ก็ได้เพคะ ท่านแม่\" ผู้เป็นลูกรับคำไม่เต็มเสียง ก่อนจะลงมือจัดการกับถาดอาหารตรงหน้า
ประตูห้องพักถูกเปิดออกช้าๆด้วยฝีมือของเจ้าชายองค์น้อย ผู้ที่ถ้าไม่เข้าๆออกๆห้องนี้วันละหลายๆเวลา ก็ต้องฝังตัวเองเพื่ออยู่ดูเจ้าหญิงองค์น้อยวันละหลายๆชั่วโมง
\"คาโล หลานมาก็ดีแล้ว เฟลิโอน่าเริ่มจะเบื่อๆซะแล้วล่ะ หลานช่วยอยู่กับเฟลิโอน่าซักพักนะ ระหว่างที่น้าเอาถ้วยยากับสำรับอาหารไปเก็บที่ห้องอาหาร\" อลิเซียพูดยาวเหยียดเมื่อเห็นร่างของคาโลเดินเข้ามาในห้อง ทำให้เธอเดินออกจากห้องไปได้อย่างสบายใจเสียที
\"เจ้าพี่มาอยู่เป็นเพื่อนหญิงหรือคะ\" เด็กหญิงเอ่ยถาม สีหน้าแจ่มใสขึ้นเมื่อเห็นผู้มีศักดิ์พี่ชาย
\"อืม ถ้าหญิงอยากนะ\" คาโลตอบรับ ขยับตัวเข้ามานั่งใกล้ๆ
\"อยากสิคะ\" เด็กหญิงยืนยัน ยิ้มดีใจเมื่อเจ้าพี่ของเธอยอมมานั่งใกล้เธอ ที่ตอนนี้ไม่ว่าใครก็ต่างไม่ยอมให้ลุกไปไหน ตั้งแต่ท่านแม่ของเธอ ไล่ไปจนถึงคิงบาโร แล้วก็รวมถึงรวมเจ้าพี่ของเธอคนนี้ด้วย
\"หญิงเบื่อจะแย่อยู่แล้ว ไม่มีใครยอมให้หญิงลุกจากเตียงเลย แล้วแถมท่านแม่ยังบังคับให้หญิงดื่มยาเป็นระยะๆอีกด้วย\" เด็กหญิงเอ่ยคำบ่นเสียงแจ้ว เรียกรอยยิ้มมุมปากของเด็กชาย
\"ก็เขาเป็นห่วงหญิงนี่ เอาเป็นว่า ถ้าหญิงหายดีเมื่อไร พี่สัญญาว่าจะพาไปเที่ยวในตัวเมืองคาโนวาลแล้วกันนะ\" คาโลเอ่ยคำปลอบใจเจ้าหญิงผู้เกลียดการที่จะต้องอยู่เฉยๆโดยที่ไม่ได้ทำอะไรสิ้นดี
\"จริงนะคะ\" เสียงใสร้องอย่างดีใจเมื่อได้ยินข้อเสนอของเจ้าพี่ของเธอตรงหน้า
\"อืม แต่หญิงต้องสัญญาว่าจะทำตัวดีๆ ต้องทานยาทุกครั้งเมื่อถึงเวลา ต้องทานอาหารมากๆ และก็ต้องเชื่อฟังท่านอลิเซียด้วย\" คาโลรับคำ ก่อนเพิ่มข้อกำชับลงไปอีก
\"ก็ได้ค่ะ\" เด็กหญิงยอมรับข้อกำชับด้วยรอยยิ้มกว้าง อาการที่ทำให้เขาเริ่มสบายใจขึ้นมานิดหน่อย รอยยิ้มบางถูกฉาบบนใบหน้า ก่อนจะฟังคำบ่นของเจ้าหญิงองค์น้อยต่อไป
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
วันเวลาผ่านไป ร่างกายของเฟลิโอน่าดีขึ้นตามลำดับ จนแพทย์หลวงบอกว่าไม่ต้องทานยาแล้ว ซึ่งนั่นทำให้เฟลิโอน่าแทบจะกระโดดตัวลอย แต่ข่าวดี ย่อมมาพร้อมกับข่าวร้าย เพราะเมื่อเฟลิโอน่าเริ่มหายดีพอที่จะลุกเดินไปไหนมาไหนได้ ก็กลับได้เวลาที่เธอจะต้องไปจากคาโนวาล ข่าวร้ายที่ได้รับรู้บนโต๊ะอาหารเมื่อยามเย็นของวันวาน
\"หมายความว่าเจ้าจะออกจากคาโนวาลพรุ่งนี้\" คิงบาโรเอ่ยถามซ้ำน้ำเสียงเรียบ
\"ใช่ค่ะ เอวิเดสให้เวลาข้างสองอาทิตย์ แล้วนี่ข้าอยู่คาโนวาลมาอาทิตย์กว่าแล้ว ข้าอยากจะไปเยี่ยมท่านพ่อหน่อย\" อลิเซียแจงเหตุผล
\"แล้วเจ้าจะไปเมื่อไรล่ะ\" บาโรถาม พลางวางแก้วน้ำดื่มลง
\"พรุ่งนี้เช้าค่ะ ยิ่งเร็วเท่าไรยิ่งดี\" อลิเซียตอบ
\"งั้นข้าจะให้ทหารจัดการเรื่องพาหนะให้\" บาโรว่า
\"ไม่ต้องดีกว่าค่ะ ข้ามายังไงก็อยากจะไปอย่างงั้น\" อลิเซียตอบปฏิเสธ
\"งั้นก็ตามใจเจ้า\"
ข่าวที่เพิ่งจะได้ทราบ ทำให้เจ้าชายองค์น้อยถึงกับนิ่งค้าง เธอกำลังจะไปแล้ว ได้ยังไง สัญญานั่น เขาก็ยังไม่ได้พาเธอไปเที่ยวตามที่สัญญาไว้ แล้วตอนนี้ เธอก็กำลังจะไปจากคาโนวาล หมายความว่าเขาจะไม่ได้เห็นรอยยิ้มนั้นของเธออีกแล้วงั้นเหรอ
ไม่รู้ว่าเธอจะว่ายังไง ถ้ารู้ว่าเธอจะไม่ได้ไปเที่ยวในตัวเมือง แต่ท่านอลิเซียคงไปบอกเรียบร้อยแล้วว่าพรุ่งนี้จะต้องออกเดินทาง แต่ท่านอลิเซียคงจะบอกเธอเรียบร้อยแล้วล่ะมั้ง เขาเคาะประตูห้อง ก่อนจะเดินเข้าไปภายในตัวห้อง
เจ้าหญิงองค์น้อยยังคงกึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนเตียง หันมายิ้มให้ผู้เข้ามาใหม่ด้วยรอยยิ้มที่เขาเห็นทุกวัน รอยยิ้มทีสดใสไม่ว่าสถานการณ์จะเป็นยังไง
\"เจ้าพี่ มาพอดีเลยค่ะ\" เสียงหวานเอ่ยทัก กวักมือเรียกเขาให้เข้าไปใกล้ๆ
\"พรุ่งนี้หญิงก็จะไปแล้ว\" เสียงเปรยที่แฝงแววเศร้า ก่อนจะปรับให้มันสดใสเหมือนเดิม
\"หญิงอยากให้เจ้าพี่เก็บมันไว้\" เธอยื่นสร้อยคอสีเงินเส้นหนึ่งมาให้เขา
จี้นั่นเป็นเงินบริสุทธิ์ กลิ่นไอเวทย์มนตร์บางเบา แต่ก็ยังสัมผัสได้ ดูเธอคงทำมันขึ้นมาด้วยเวทย์มนตร์ อาจจะเป็นเมื่อเช้านี้ ตัวจี้ทำจากเงินบริสุทธิ์ที่ทำมาจากเวทย์มนตร์ล้วนๆ จี้นั่นถูกประดิษฐ์ขึ้นเป็นรูปดอกเกล็ดหิมะ ล้อมรอบตัวอักษร K ที่อยู่ภายใน ฝีมือการทำดูแล้วไม่ถึงขั้นละเอียด แต่ก็ไม่ใช่หยาบ เธอคงจะทำมั้นขึ้นมาเอง
\"หญิงทำมันเองเหรอ\" เขาเอ่ยถาม
\"ค่ะ ท่านแม่สอนหญิงค่ะ\" เธอรับคำด้วยรอยยิ้ม เมื่อเห็นเจ้าพี่ของเธอหยิบมันไปคล้องที่คอ
\"พี่จะเก็บมันไว้อย่างดี\"
\"จริงนะคะ\" เฟลิโอน่าถามย้ำอย่างต้องการความมั่นใจ
\"จริง พี่สัญญาด้วยเกียรติของพี่\" เขาเอ่ยคำสัญญา ก่อนจะขยายความของคำสัญญาต่อ
\"แล้วถ้าหญิงมาคาโนวาลอีก พี่สัญญาว่าคราวหน้าพี่จะพาหญิงไปเที่ยวคาโนวาล\"
\"จริงนะคะ\" เสียงหวานเอ่ยถามย้ำอย่างรวดเร็ว
\"จริง\" คำตอบสั้นง่าย แต่ได้ใจความ เจ้าหญิงองค์น้อยยิ้มกว้าง แล้วกอดคนเป็นพี่ชายแน่นด้วยความดีใจ
\"แล้วหญิงจะมาเที่ยวใหม่ค่ะ\"
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
อลิเซียอุ้มเฟลิโอน่ามานั่งบนตัก ก่อนมือจะตวัดบังเหียนเพื่อให้เกวียนแล่นออกไป เกวียนสีซีดเล่มเก่าแล่นออกไปจากลานหน้าพระราชวังคาโนวาล อลิเซียค้อมศีรษะน้อยๆเป็นเชิงทำความเคารพ แก่คิงบาโรผู้สละเวลางานมาส่งคนรักเก่า ก่อนที่เกวียนเล่มนั้นจะแล่นห่างออกไป ห่างออกไป ออกไป ออกไปเรื่อยๆ จนลิบตา
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
พอ เลิกๆ จบๆ ไม่แต่งแล้ว
ไปเจอกันอีกทีภาคโตเลย
อ้อ ข่าวสำคัญของคนอยากอ่านภาคโต
เราจะแต่งฮะ ตามคำเรียกร้อง
แต่บอกไว้อย่าง ทำใจไว้ได้เลย
เราจะแต่งตามใจเรา ซึ่งนั่นก็คือ......
...........................................
................................
...................
........
...
.
เราจะให้ภาคโตเป็นคู่ RxF นะฮะ
ใครรับไม่ได้ก็ขอโทษแล้วกันนะฮะ
แต่ถ้ารับไม่ได้กันเยอะๆก็จะไม่แต่งฮะ
ขอบคุณฮะที่ติดตามอ่านภาคพิเศษนี่มาตลอด
อลิเซียที่แทบหมดแรงเมื่อรู้ว่าลูกสาวของตนเองไม่สบาย หากแต่คนที่อาการหนักกว่าดูจะเป็นเจ้าชายคาโล ที่ดูจะกังวลเกินเหตุจนออกท่าทางร้อนรนจนเห็นได้ชัด อาการที่ไม่เคยปรากฏในเจ้าชายองค์นี้เลยซักครั้ง
อาการ ที่ปรากฏให้เห็นอย่างง่ายดาย เพียงแค่ เจ้าหญิง จากแดนประจิม ล้มป่วยลงไป เพียงแค่นั้นจริงๆ แต่ เพียงแค่นั้น ก็เพียงพอแล้ว สำหรับคำสั่งอันเด็ดขาด ที่ให้บรรยากาศเดียวกับผู้เป็นบิดา จะถูกส่งออกมาจากปากของเจ้าชายองค์น้อยอย่างง่ายดาย
\"รักษาเฟลิโอน่า!! ต้องทำให้นางหายภายในวันพรุ่งนี้!!\" คำสั่งเด็ดขาดที่เหล่าแพทย์หลวงต่างพากันรีบทำตาม
การรักษาเฟลิโอน่าที่ป่วยอยู่ ได้รู้ไปถึงหูของคิงแห่งคาโนวาลในเวลาเพียงชั่วครู่ ความที่อลิเซียคิดจะปิดไว้จนกว่าจะถึงเวลาเย็น หากแต่ มันคงจะห้ามข่าวปากต่อปากไม่ได้หรอก เพราะ คำสั่งนี้ของเจ้าชายคาโล ได้ไปสะกิคต่อมนินทาของเหล่านางกำนัลหลายๆคนเข้าน่ะสิ
คิงบาโรแทบจะผละมาดูอาการของหลานสาวคนน่ารักในทันที หากแต่ด้วยหน้าที่ ผู้เป็นใหญ่แห่งคาโนวาลจึงได้แต่เร่งสะสางงานของตัวเองให้เสร็จโดยเร็ว
ร่างน้อยๆของเฟลิโอน่าถูกเฝ้าอย่างใกล้ชิดจากควีนอลิเซียออฟเดมอส และ เจ้าชายคาโลแห่งคาโนวาล ความเป็นห่วงที่มีไม่แพ้กัน และตอนนี้ ก็แทบจะรับไม่ได้อยู่แล้ว
\"หม่อมฉันได้ถวายการวินิจฉัยแล้ว หม่อมฉันคิดว่า องค์หญิงน่าจะอาการดีขึ้นในเวลาไม่นานพะย่ะค่ะ เพียงแต่ นางต้องดื่มโอสถทุกๆหกชั่วโมง และต้องได้รับการพักผ่อนที่เพียงพอพะย่ะค่ะ\" หัวหน้าคณะแพทย์หลวงได้กล่าวคำวินิจฉัยโรค ก่อนจะบอกวิธีการรักษาตัวของเฟลิโอน่า
\"ขอบคุณท่านมากค่ะ ไว้ได้เวลาทานยาช่วยให้คนเอามาให้ข้าทีนะคะ\" อลิเซียเอ่ยขอบคุณ ก่อนจะเอ่ยกำชับแก่แพทย์หลวง
\"พะย่ะค่ะ\" แพทย์หลวงคนหนึ่งรับคำ และพากันเดินออกไปทั้งคณะ
เจ้าชายองค์น้อยยังคงไม่เอ่ยอะไรอีกเลย หลังจากคำสั่งที่สั่งหมอหลวงไปเมื่อกลับมาถึงพระราชวัง ได้แต่นั่งเงียบ มองร่างของเจ้าหญิงแห่งเดมอสผู้มีศักดิ์เป็นน้องสาวอยู่อย่างนั้น
\"ไม่เป็นไรหรอกคาโล น้าไม่โกรธหรอก ส่วนหนึ่งเองก็เป็นความผิดของเฟลิโอน่าด้วย หลานไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว\" อลิเซียเอ่ยปลอบคาโลที่ช๊อคกับสภาพของน้องสาวคนน่ารักของเขา ที่บัดนี้กลับต้องมานอนซมเพราะพิษไข้ไม่ได้สติ
\"จ.... เจ้าพี่.....\" เสียงเพ้อของร่างน้อยๆที่ไม่ได้สติ เสียงที่เรียกสติของเจ้าชายองค์น้อยกลับมา และเรียกให้ผู้เป็นแม่เริ่มใจชื้นขึ้นมา
เสียงเพ้อที่ไม่รู้ว่าจะเรียกใครกันแน่ หากแต่ว่า คงจะไม่มีใครใส่ใจในเวลาแบบนี้หรอก และยิ่งเป็นคนที่ไม่รู้ด้วยแล้วว่าเธอยังมีเจ้าพี่อีกคน ก็คงจะยิ่งไม่ใส่ใจกับคำเรียกที่ไม่ระบุตัวคนแบบนี้หรอก
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
\"หญิงไม่ทานยาไม่ได้หรือเพคะ\" คำเอ่ยต่อรองเป็นครั้งที่เท่าไรแล้วไม่รู้ในรอบสองวัน พอเมื่อเจ้าหญิงองค์น้อยรู้ว่าตนจะต้องทานยาที่สีประหลาดและมีกลิ่นไม่น่าพิศมัย เธอก็เริ่มต่อรองทันที
\"ไม่ได้ เฟลิโอน่า ลูกต้องทาน ถ้าอยากหายเร็วๆและอยากไปเที่ยวต่อได้ไวๆ\" อลิเซียเอ่ยปฏิเสธเสียงแข็ง พร้อมใช้ข้ออ้างที่เฟลิโอน่าได้แต่ทำหน้ามุ่ยแล้วยอมดื่มยาถ้วยนั้นแต่โดยดี
\"พอแล้วได้มั้ยเพคะ หญิงกินมาหลายถ้วยแล้ว หญิงว่าถ้าให้พักผ่อนอย่างเดียวก็น่าจะพอแล้ว\" คำต่อรองที่ถูกเอ่ยขึ้นอีกครั้งหลังจากที่ดื่มยาถ้วยนั้นเสร็จไป แต่คำตอบที่ได้กลับมีเพียงถาดอาหารมาวางตรงหน้าเท่านั้น
\"ทานซะเฟลิโอน่า\" อลิเซียบอกลูกสาว น้ำเสียงอ่อนลง เด็กหญิงหน้ามุ่ยเมื่อผู้เป็นแม่ไม่ยอมตอบคำขอของเธอ
\"เฟลิโอน่า ลูกคงไม่อยากนอนซมอยู่บนเตียงแบบนี้ทั้งอาทิตย์หรอกนะ เพราะนั่นคงทำให้เราไม่ได้ไปบารามอส\" อลิเซียเอ่ยคำขู่อีกครั้งเมื่อเห็นคนเป็นลุกสาวไม่ยอมทานอาหารตรงหน้าเสียที
\"ก็ได้เพคะ ท่านแม่\" ผู้เป็นลูกรับคำไม่เต็มเสียง ก่อนจะลงมือจัดการกับถาดอาหารตรงหน้า
ประตูห้องพักถูกเปิดออกช้าๆด้วยฝีมือของเจ้าชายองค์น้อย ผู้ที่ถ้าไม่เข้าๆออกๆห้องนี้วันละหลายๆเวลา ก็ต้องฝังตัวเองเพื่ออยู่ดูเจ้าหญิงองค์น้อยวันละหลายๆชั่วโมง
\"คาโล หลานมาก็ดีแล้ว เฟลิโอน่าเริ่มจะเบื่อๆซะแล้วล่ะ หลานช่วยอยู่กับเฟลิโอน่าซักพักนะ ระหว่างที่น้าเอาถ้วยยากับสำรับอาหารไปเก็บที่ห้องอาหาร\" อลิเซียพูดยาวเหยียดเมื่อเห็นร่างของคาโลเดินเข้ามาในห้อง ทำให้เธอเดินออกจากห้องไปได้อย่างสบายใจเสียที
\"เจ้าพี่มาอยู่เป็นเพื่อนหญิงหรือคะ\" เด็กหญิงเอ่ยถาม สีหน้าแจ่มใสขึ้นเมื่อเห็นผู้มีศักดิ์พี่ชาย
\"อืม ถ้าหญิงอยากนะ\" คาโลตอบรับ ขยับตัวเข้ามานั่งใกล้ๆ
\"อยากสิคะ\" เด็กหญิงยืนยัน ยิ้มดีใจเมื่อเจ้าพี่ของเธอยอมมานั่งใกล้เธอ ที่ตอนนี้ไม่ว่าใครก็ต่างไม่ยอมให้ลุกไปไหน ตั้งแต่ท่านแม่ของเธอ ไล่ไปจนถึงคิงบาโร แล้วก็รวมถึงรวมเจ้าพี่ของเธอคนนี้ด้วย
\"หญิงเบื่อจะแย่อยู่แล้ว ไม่มีใครยอมให้หญิงลุกจากเตียงเลย แล้วแถมท่านแม่ยังบังคับให้หญิงดื่มยาเป็นระยะๆอีกด้วย\" เด็กหญิงเอ่ยคำบ่นเสียงแจ้ว เรียกรอยยิ้มมุมปากของเด็กชาย
\"ก็เขาเป็นห่วงหญิงนี่ เอาเป็นว่า ถ้าหญิงหายดีเมื่อไร พี่สัญญาว่าจะพาไปเที่ยวในตัวเมืองคาโนวาลแล้วกันนะ\" คาโลเอ่ยคำปลอบใจเจ้าหญิงผู้เกลียดการที่จะต้องอยู่เฉยๆโดยที่ไม่ได้ทำอะไรสิ้นดี
\"จริงนะคะ\" เสียงใสร้องอย่างดีใจเมื่อได้ยินข้อเสนอของเจ้าพี่ของเธอตรงหน้า
\"อืม แต่หญิงต้องสัญญาว่าจะทำตัวดีๆ ต้องทานยาทุกครั้งเมื่อถึงเวลา ต้องทานอาหารมากๆ และก็ต้องเชื่อฟังท่านอลิเซียด้วย\" คาโลรับคำ ก่อนเพิ่มข้อกำชับลงไปอีก
\"ก็ได้ค่ะ\" เด็กหญิงยอมรับข้อกำชับด้วยรอยยิ้มกว้าง อาการที่ทำให้เขาเริ่มสบายใจขึ้นมานิดหน่อย รอยยิ้มบางถูกฉาบบนใบหน้า ก่อนจะฟังคำบ่นของเจ้าหญิงองค์น้อยต่อไป
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
วันเวลาผ่านไป ร่างกายของเฟลิโอน่าดีขึ้นตามลำดับ จนแพทย์หลวงบอกว่าไม่ต้องทานยาแล้ว ซึ่งนั่นทำให้เฟลิโอน่าแทบจะกระโดดตัวลอย แต่ข่าวดี ย่อมมาพร้อมกับข่าวร้าย เพราะเมื่อเฟลิโอน่าเริ่มหายดีพอที่จะลุกเดินไปไหนมาไหนได้ ก็กลับได้เวลาที่เธอจะต้องไปจากคาโนวาล ข่าวร้ายที่ได้รับรู้บนโต๊ะอาหารเมื่อยามเย็นของวันวาน
\"หมายความว่าเจ้าจะออกจากคาโนวาลพรุ่งนี้\" คิงบาโรเอ่ยถามซ้ำน้ำเสียงเรียบ
\"ใช่ค่ะ เอวิเดสให้เวลาข้างสองอาทิตย์ แล้วนี่ข้าอยู่คาโนวาลมาอาทิตย์กว่าแล้ว ข้าอยากจะไปเยี่ยมท่านพ่อหน่อย\" อลิเซียแจงเหตุผล
\"แล้วเจ้าจะไปเมื่อไรล่ะ\" บาโรถาม พลางวางแก้วน้ำดื่มลง
\"พรุ่งนี้เช้าค่ะ ยิ่งเร็วเท่าไรยิ่งดี\" อลิเซียตอบ
\"งั้นข้าจะให้ทหารจัดการเรื่องพาหนะให้\" บาโรว่า
\"ไม่ต้องดีกว่าค่ะ ข้ามายังไงก็อยากจะไปอย่างงั้น\" อลิเซียตอบปฏิเสธ
\"งั้นก็ตามใจเจ้า\"
ข่าวที่เพิ่งจะได้ทราบ ทำให้เจ้าชายองค์น้อยถึงกับนิ่งค้าง เธอกำลังจะไปแล้ว ได้ยังไง สัญญานั่น เขาก็ยังไม่ได้พาเธอไปเที่ยวตามที่สัญญาไว้ แล้วตอนนี้ เธอก็กำลังจะไปจากคาโนวาล หมายความว่าเขาจะไม่ได้เห็นรอยยิ้มนั้นของเธออีกแล้วงั้นเหรอ
ไม่รู้ว่าเธอจะว่ายังไง ถ้ารู้ว่าเธอจะไม่ได้ไปเที่ยวในตัวเมือง แต่ท่านอลิเซียคงไปบอกเรียบร้อยแล้วว่าพรุ่งนี้จะต้องออกเดินทาง แต่ท่านอลิเซียคงจะบอกเธอเรียบร้อยแล้วล่ะมั้ง เขาเคาะประตูห้อง ก่อนจะเดินเข้าไปภายในตัวห้อง
เจ้าหญิงองค์น้อยยังคงกึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนเตียง หันมายิ้มให้ผู้เข้ามาใหม่ด้วยรอยยิ้มที่เขาเห็นทุกวัน รอยยิ้มทีสดใสไม่ว่าสถานการณ์จะเป็นยังไง
\"เจ้าพี่ มาพอดีเลยค่ะ\" เสียงหวานเอ่ยทัก กวักมือเรียกเขาให้เข้าไปใกล้ๆ
\"พรุ่งนี้หญิงก็จะไปแล้ว\" เสียงเปรยที่แฝงแววเศร้า ก่อนจะปรับให้มันสดใสเหมือนเดิม
\"หญิงอยากให้เจ้าพี่เก็บมันไว้\" เธอยื่นสร้อยคอสีเงินเส้นหนึ่งมาให้เขา
จี้นั่นเป็นเงินบริสุทธิ์ กลิ่นไอเวทย์มนตร์บางเบา แต่ก็ยังสัมผัสได้ ดูเธอคงทำมันขึ้นมาด้วยเวทย์มนตร์ อาจจะเป็นเมื่อเช้านี้ ตัวจี้ทำจากเงินบริสุทธิ์ที่ทำมาจากเวทย์มนตร์ล้วนๆ จี้นั่นถูกประดิษฐ์ขึ้นเป็นรูปดอกเกล็ดหิมะ ล้อมรอบตัวอักษร K ที่อยู่ภายใน ฝีมือการทำดูแล้วไม่ถึงขั้นละเอียด แต่ก็ไม่ใช่หยาบ เธอคงจะทำมั้นขึ้นมาเอง
\"หญิงทำมันเองเหรอ\" เขาเอ่ยถาม
\"ค่ะ ท่านแม่สอนหญิงค่ะ\" เธอรับคำด้วยรอยยิ้ม เมื่อเห็นเจ้าพี่ของเธอหยิบมันไปคล้องที่คอ
\"พี่จะเก็บมันไว้อย่างดี\"
\"จริงนะคะ\" เฟลิโอน่าถามย้ำอย่างต้องการความมั่นใจ
\"จริง พี่สัญญาด้วยเกียรติของพี่\" เขาเอ่ยคำสัญญา ก่อนจะขยายความของคำสัญญาต่อ
\"แล้วถ้าหญิงมาคาโนวาลอีก พี่สัญญาว่าคราวหน้าพี่จะพาหญิงไปเที่ยวคาโนวาล\"
\"จริงนะคะ\" เสียงหวานเอ่ยถามย้ำอย่างรวดเร็ว
\"จริง\" คำตอบสั้นง่าย แต่ได้ใจความ เจ้าหญิงองค์น้อยยิ้มกว้าง แล้วกอดคนเป็นพี่ชายแน่นด้วยความดีใจ
\"แล้วหญิงจะมาเที่ยวใหม่ค่ะ\"
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
อลิเซียอุ้มเฟลิโอน่ามานั่งบนตัก ก่อนมือจะตวัดบังเหียนเพื่อให้เกวียนแล่นออกไป เกวียนสีซีดเล่มเก่าแล่นออกไปจากลานหน้าพระราชวังคาโนวาล อลิเซียค้อมศีรษะน้อยๆเป็นเชิงทำความเคารพ แก่คิงบาโรผู้สละเวลางานมาส่งคนรักเก่า ก่อนที่เกวียนเล่มนั้นจะแล่นห่างออกไป ห่างออกไป ออกไป ออกไปเรื่อยๆ จนลิบตา
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
พอ เลิกๆ จบๆ ไม่แต่งแล้ว
ไปเจอกันอีกทีภาคโตเลย
อ้อ ข่าวสำคัญของคนอยากอ่านภาคโต
เราจะแต่งฮะ ตามคำเรียกร้อง
แต่บอกไว้อย่าง ทำใจไว้ได้เลย
เราจะแต่งตามใจเรา ซึ่งนั่นก็คือ......
...........................................
................................
...................
........
...
.
เราจะให้ภาคโตเป็นคู่ RxF นะฮะ
ใครรับไม่ได้ก็ขอโทษแล้วกันนะฮะ
แต่ถ้ารับไม่ได้กันเยอะๆก็จะไม่แต่งฮะ
ขอบคุณฮะที่ติดตามอ่านภาคพิเศษนี่มาตลอด
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น