[fanfic] หัวขโมยแห่งบารามอส เรื่องราว หลังจากนั้น

ลำดับตอนที่ #12 : ห้องพัก(100%)

    เสียงวิ่งบนระเบียงยังคงดังเรื่อยๆ แต่ก็ต้องลดเสียงลงเมื่อถึงชั้นหอพักของตนเอง รุ่นพี่ยังพอว่า ถ้าโดนไอ้พวกเพื่อนเวรนั่นออกมารุม เธอก็ตายพอดี แต่ก็ยังคงความเร็วไว้อยู่ แม้ตอนนี้ เธอจะเหนื่อยหอบ หวังว่าคงจะไม่ช้าเกินไปนะ



+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++



\"ช้าจริง\" เสียงบ่นจากคนไม่เคยบ่น



\"อืม ช้าไปหน่อยนะ\" คำรับง่ายๆ จากเจ้าคนรอบรู้



\"ก็จริง ช้า\" เสียงรับอย่างสบายๆจากเจ้าคนรักสนุก



    แต่ถึงจะบ่นไปก็เท่านั้น ก็ในเมื่อเจ้าคนช้านั่น มันยังไม่ลงมาฟังคำบ่น ส่วนเหล่ารุ่นน้อง ตอนนี้กำลังเริ่มมองมายังเหล่ารุ่นพี่ ไม่รู้ด้วยเหล่ารุ่นพี่ชื่อดัง หรือเพราะเบื่อที่จะรอรายชื่อแล้วกันแน่ ส่วนพวกรุ่นพี่ ตอนนี้กำลังนั่งรอรุ่นพี่อีกคน ที่ตอนนี้ไม่รุ้ว่าจะอยู่ชั้นไหนแล้ว



...ตึก ตึก ตึก ตึก...



    เสียงเสียงหนึ่งที่เริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ ดังเสียจนเหล่ารุ่นพี่รุ่นน้องป้อมอัศวินต้องหันมองไปตามแหล่งเสียง แล้วใครคนหนึ่งก็โผล่ออกมาให้เห็นตัว ดูเหมือนเธอจะเหนื่อยมาก ดูจากอาการที่เธอหอบหนักขนาดนั้น และเหงื่อที่ออกมาก แต่ดูเหมือนเธอก็ยังมีแรงเหลือที่จะตะโกน



\"เฮ้ย พวกนาย หลบไป!!!!!\" เสียงตะโกนอย่างตกใจ ก็จะไม่ให้ตกใจได้ยังไง ก็พวกรุ่นน้องผู้น่ารัก ดันอยากรู้มากเกินขนาด จนต้องมาดูแถวๆบันได แล้วคุณเธอก็ดันกระโดดลงมาจากบันไดชั้นบน ไม่รู้ว่าด้วยกลัวสาย หรือ อยากเล่นกันแน่ จะเบรกก็ไม่ทันแล้ว งานนี้ได้ชนแน่ เธอคิด หลับตาปี๋ แต่ก่อนที่อะไรๆจะเลวร้าย เธอก็ได้มาอยู่ในอ้อมแขนของเจ้าชายน้ำแข็งเรียบร้อย



\"ทำอะไรไม่รู้จักคิด\" คำพูดลุ่นๆจากปากเจ้าชายน้ำแข็ง ทำให้คนฟังฉุนกึก



\"ก็เห็นว่าช้ามากแล้ว เลยกระโดด ใครจะไปรู้ว่าจะมีพวกรุ่นน้องมายืนออกันอยู่หน้าบันไดล่ะ แล้วถ้ามันลำบากนายมาก วันหลังก็ไม่ต้องมารับ ปล่อยชั้นชนกับพวกรุ่นน้องไปนั่นแหละ แล้วนายก็ปล่อยได้แล้ว ชั้นยืนเองได้\" สิ้นคำ เจ้าปากดีก็ถูกปล่อยออกจากเจ้าชายน้ำแข็ง ดึงเชือกรัดผมที่โรรวบให้เมื่อเช้าออก แล้วลงมือรวบใหม่อีกครั้ง ก่อนจะลงไปทรุดตัวลงนั่งด้วยความเหนื่อยอ่อน



\"อ้าว เฮ้ย เฟริน ไหนว่ายืนได้ไง ไหงลงไปนั่งอย่างนั้นล่ะเว้ย\" เสียงร้องถามอย่างไม่เข้าใจอาการของผู้เป็นเพื่อนจากนักฆ่าอารมณ์ดี



\"เหอะ... แกลองไปวิ่งจากหน้าปราสาทเอดินเบิร์กนะ... แล้วขึ้นไปชั้นแปดป้อมอัศวิน แล้วก็วิ่งลงมานี่... เดี๋ยว... แกก็จะรู้\" เสียงย้อน ปนเสียงหอบ บ่งชัดให้รู้ว่า เจ้าคนข้างหน้านี่เหนื่อยจริงๆ แต่แทนที่คนเหนื่อยจะนั่งพักให้หายเหนื่อยก่อน เธอกลับหยิบรายชื่อที่ในกระเป๋าเสื้อมาเปิดดู



\"เอ้า... เดี๋ยวพี่จะบอกรายชื่อห้องพักนะ... พี่คิดว่า เจ้าสองคนนี้มันคงจะบอกแล้วเรื่องหัวหน้าป้อมปีหนึ่ง เพราะฉะนั้น... พี่จะไม่พูดมาก... พี่...เหนื่อยจริงๆ พอบอกรายชื่อนี่เสร็จ... แล้ว... พวกเธอก็ต้องไปปฐมนิเทศต่ออีก แล้วพี่ก็มีที่อยากไป... ฉะนั้น... เรามารีบทำธุระให้เสร็จๆไปดีกว่า\" เฟรินเอ่ยคำพูดเป็นกันเอง ปนเสียงหอบ แม้จะยังคงนั่งอยู่ แต่ก็ยังยิ้มกว้าง ทำให้รุ่นน้องหลายคนรู้สึกดีขึ้น หลังจากที่ต้องในสถานการณ์เครียดๆจากสองเจ้าชาย ที่มาอธิบายเรื่องราวภายในป้อมให้ฟังพลาง ทะเลาะกันกลายๆไปพลาง



\"สามคนแรก เฟมินิน บาคาเอล เดอะ คิลเลอร์ ออฟ พริทส์โบโร  โรนอส เจอร์ริด เดอะ วอร์ริเออร์ ออฟ บารามอส  และ อารองเซีย อัสกาเซีย เดอะ อาร์ททิส ออฟ คาโนวาล\"



   สิ้นเสียงประกาศ สามหัวหน้าป้อมปีหนึ่งก็ยืนขึ้นก้าวออกมาข้างหน้า เตรียมจะมารับกุญแจห้องจากรุ่นพี่ โดยคนหนึ่ง นายเฟมินิน ไอ้ตาสีน้ำทะเลนั่น มันบอกไว้ชัดเลยว่า ตระกูลคนรักสนุกแน่ๆ เรือนผมสีกรมท่าเข้ม ผิวขาว ตาสองชั้น แต่อะไรก็คงไม่สะดุดตาเท่าจี้ห้อยคอรูปดาบกับรูปคทาสองอันบนคอเจ้าหนุ่มนั่น คนต่อไป โรนอส เดอะ วอร์ริเออร์ ออฟ บารามอส นายนี่มันจะเกี่ยวอะไรกับไธนอสรึปล่าวเนี่ย หน้าตาพ่อคุณดูเหมือนกับไปกินรังแตนที่ไหนมา ทั้งๆที่ก็ดูดีนะ ท่าทางสมกับเป็นนักรบ ท่าไม่ทำหน้าเครียด คงจะดีกว่านี้ ส่วนคนสุดท้าย เดอะ อาร์ททิส ออฟ คาโนวาล อารองเซีย ศิลปิน ก็คงแบบเดียวกับนิกส์ล่ะมั้ง แต่ก็ไม่น่าจะหลงมานี่ได้เลย นายนี่ ทั้งสีผม สีตา สีเดียวกับเธอเลย ดูออกจะใจดี รักสงบ ไม่น่าเชื่อว่าจะมาจากแดนนักรบคาโนวาล ท่าทางจะดีใจน่าดูที่ได้หัวหน้าป้อมเนี่ย ยิ้มไม่หุบเลย ทั้งสามคนเดินมารับกุญแจจากเธอ แล้วค้อมตัวนิดๆอย่างขอบคุณ แล้วเดินเข้าห้องตัวเองไป แต่เสียงหนึ่งก็เอ่ยขึ้นมาก่อนที่เขาจะหายเข้าห้องไป



\"เอ่อ จะว่ามั้ยฮะ ถ้าผมจะถามชื่อพี่\" เจ้าหนุ่มศิลปินคนนั้น อารองเซีย



เฟรินเลิกคิ้วขึ้นนิดๆ ก่อนเอ่ยชื่อเก่าของเธอ \"เฟริน เฟริน เดอเบอโรว์ เดอะ ทีฟ ออฟ บารามอส\" เธอหันไปยิ้มกว้างให้กับพวกเพื่อนๆ แล้วเอ่ยดักคอกับคนที่ส่งสายตาดุๆมาให้เธอ



\"แล้วนายจะเอาอะไรนักหนาฮึ คาโล ก็ในเมื่อนายก็ยังเรียกชั้นว่า เฟริน อยู่\" คนเป็นรุ่นพี่ ยิ้มเย็น คนเป็นรุ่นน้องงุนงง



\"จะเอางั้นใช่มั้ย เฟลิโอน่า\" น้ำเสียงเย็นๆที่เน้น นามของคู่กรณีแบบสุดๆ จนคู่กรณีแยกเขี้ยวงุด ก่อนคาดโทษคนเป็นเจ้าชายไว้ในใจ \'มันจะเอาอะไรนักหนาเนี่ย เดี๋ยวเสร็จงานเมื่อไร นายตายแน่ คาโล\'



\"เฟลิโอน่า เกรเดลเวล เดอะ ปรินเซส ออฟ บารามอส แอนด์ เดมอส\" คำแนะนำตัวจากปากของคาโล ทำให้เหล่ารุ่นน้องทั้งหลายส่งเสียงฮือฮา แล้วอีกสองบุรุษที่เกือบจะเดินเข้าห้องไปแล้ว ต้องเดินออกมาใหม่



\"พี่หมายความว่า...\"



\"ชิ ไอ้คาโล จำไว้เลย เออ พี่เอง ธิดาแห่งความมืดนั่นน่ะ\" เสียงยอมรับอย่งหงุดหงิดจากคนมีศักดิ์เป็นเจ้าหญิง เรียกรอยยิ้มเหยียดพอใจจากเจ้าชาย และแววระริกสนุกสนานจนเกือบหัวเราะจากอีกสองสหายนักฆ่าและขอทาน



เสียงกระซิบกระซาบดังขึ้นอย่างไม่ได้นัดหมาย เกี่ยวกับเรื่องของสงครามเมื่อปีก่อน รุ่นพี่ใจดี ธิดาแห่งความมืด เทพีสงคราม และ ความสำพันธ์ของหนึ่งบุรุษหนึ่งสตรีตรงหน้าที่กำลังเขม่นกันอยู่ จนผู้หนึ่งในรุ่นพี่อดรนทนไม่ได้ ต้องเรียกความสงบกลับมาอีกครั้ง



\"พอๆ เรื่องพวกนี้ไว้คุยกันนอกรอบ ตอนนี้ ฟังเฟรินก่อน\" เสียงเรียกความสงบกลั้วหัวเราะเล็กๆ จากโร ที่ทำให้เสียงคุยค่อยๆซาลงไป และอีกสามคนหัวหน้าป้อมปีหนึ่ง ก็หายเข้าไปในห้อง



    เมื่อสามคนแรกหายตัวเข้าไปในห้อง เสียงบ่นไม่พอใจดังขึ้นระงม แต่คนละเรื่องกับเมื่อกี้ รอบนี้เป็นเรื่องตำแหน่ง ตำแหน่งที่เธอไม่เห็นจะอยากได้ แต่ไอ้พวกนี้ดูเหมือนจะผิดหวังนักหนาเมื่อไม่ได้ ส่วนสามหนุ่มที่ได้ตำแหน่งไป ก็ดูจะออกพอใจซะด้วย เธอส่ายหน้าเบา แล้วเรียกให้ความสงบกลับคืนมาอีกครั้ง



\"เอ้าๆ สามคนแรกก็ผ่านไปแล้ว พวกเธอก็เบาๆหน่อย ชั้นจะบอกห้องต่อไปแล้ว\" เฟรินว่า พลางขยับตัวลุกขึ้นยืน โดยมีอีกสามรุ่นพี่คอยมองดูเธออยู่ข้างหลัง \'มันจะทำ มันก็ทำได้นี่นา\'



\"สามคนต่อไป คาออส ซิลเวอร์ไนท์ เดอะ ซอเซอเรอร์ ออฟ ทริสทอร์  โคลิน คาร์กเกอร์ เดอะ พรีสท์ ออฟ ทริสทอร์  และ สลีฟ ชีลยาส เดอะ บาร์ด ออฟ ซาเรส\"



    สิ้นเสียงประกาศจากเธอ สามบุรุษก็ก้าวเดินออกมาข้างหน้า เพื่อมารับกุญแจห้องจากเธอ รายแรก คาออส หืม.. ผมสีขาว มันตัดกับไอ้ตาสีดำนั่นอย่างกับอะไรดี เฮ้อ แต่ก็น่ะ มันไม่ได้ขาวอย่งผมหงอกซะหน่อย แล้วไอ้รอยแผลที่เหมือนแมวข่วนนั่นมันรอยอะไรกัน รายต่อไป เดอะ พรีสท์ โคลิน เธอมุ่นหัวคิ้วลงเล็กน้อย ไม่เคยได้ยินว่าทริสทอร์รู้จักหันหน้าเข้าหาพระเจ้า แต่ไอ้รายนี้ ดูหน้าปุ๊บรู้ปั๊บว่าทำไมถึงได้มาอยู่นี่ ดูหน้ามัน มันบอกยี่ห้อเลยว่า กวนแน่นอน ผมสีดำ ตาสีน้ำเงิน แล้วก็ ผิวขาว รายสุดท้าย สลีฟ เดอะ บาร์ด นี่ก็อีกราย นักกวี ไม่น่าจะหลงเข้ามาได้เล้ย ไอ้พวกศิลปินเนี่ย แต่ ชื่อมันช่างเข้ากับหน้าดีเหลือเกิน ก็ดูหน้าพ่อคุณ ทำท่าเหมือนจะหลับได้ทุกนาทีเลย ให้ตาย นี่ก็อีกคน ผมขาวเนี่ย รายนี้ยาวถึงกลางหลังเลย มัดไว้ลวกๆ ไอ้ตาสีฟ้านั่น ก็ดูเหมือนว่าจะปิดได้ตลอดเวลาแต่ดูน่าดึงดูดอย่างประหลาด มีรอยยิ้มอ่อยโยน ผิวขาวออกซีดนิดๆ ใส่เสื้อผ้าหลวมๆ เซอๆ หวังว่ามันจะไม่ตีกันตายนะ เฮ้อ เธอปัดความคิดทิ้งไป แล้วส่งกุญแจให้กับสามรุ่นน้อง ที่ยิ้ม แล้วค้อมตัวนิดๆ อย่างให้ความเคารพ แล้วเดินหายเข้าไปในห้อง



\"ห้องต่อไป ห้องผู้หญิงนะ แอนนา แอสมี เดอะ เมอร์แชนท์ ออฟ บารามอส  เมอลิน เดลซ่า เดอะ วอร์ริเออร์ ออฟ อเมซอน  และ ไนเลฟ บาคาเอล เดอะ คิลเลอร์ ออฟ พริสท์โบโร  หืม บาคาเอล ไนเลฟ เธอเป็นอะไรกับ เฟมินินคนตะกี้\" เธอถามไนเลฟอย่างสงสัย เมื่อเธออ่านรายชื่อจบ



\"ตาเฟมน่ะเหรอ เค้าเป็นพี่ชายฝาแฝดชั้นค่ะ\" เสียงตอบอย่างสุภาพ(นิดๆนะ ในสายตาเฟริน) จากไนเลฟ ช่วยไขก็สงสัยให้คนเกือบทั้งป้อม ก่อนจะเดินออกมารับกุญแจจากเฟริน



    แม่หนูนี่ ไนเลฟ เหมือนกันมาก ก็สมควรหรอกที่เป็นฝาแฝด ทั้งสีตา สีผม ท่าทาง หรือหน้าตา ก็คล้ายกันมา ที่ไม่เหมือนกัน ก็คงจะเป็น ต่างหู...ล่ะมั้ง คนพี่มีจี้ คนน้องมีต่างหู คงเป็นอาวุธมั้ง ก็ของคนพี่มันมีรูปดาบ กับ คทานี่นะ คนน้องก็น่าจะคล้ายๆกัน คนต่อไป แอนนา เดอะ เมอร์แชนท์ น่ารักแฮะ แม่นี่ ผมยาว สีน้ำตาล ตากลมโตสีครีม ออกน่ารัก แต่ไม่สูงเท่าไร ดูบอบบางนะ แต่ก็ดูถูกไม่ได้หรอก ก็ได้มาอยู่ป้อมอัศวินนี่ อ้าวๆ ยิ้มมาให้ด้วยแฮะ คนสุดท้าย เมอลิน เดอะ วอร์ริเออร์ ผู้หญิงนี่นะ เป็นนักรบ อ้อ โทษที ลืมดูว่าคุณเธอมาจากอเมซอน เมืองหญิงแกร่ง ดูเจ้าระเบียบชะมัด เฮ้อ น่าสงสารตาหัวหน้าป้อมสามคนนั่น คงจะโดนยึดตำแหน่งแน่ๆ ถ้าทำตัวไม่สมหน้าที่นะ ผมสีดำกันหมดยาวตรง ตาสีม่วง ผิวสองสี มีรอยยิ้มน้อยๆอยู่บนหน้า ทำให้ไม่ดูดุเท่าไร เธอยื่นกุญแจให้กับแม่สามสาวนี่พลางกับยิ้มกว้าง ซึ่ง พวกเธอก็ยิ้มตอบ พร้อมรับกุญแจ แล้วเดินเข้าห้องไป แต่ก่อนที่แม่ค้าสาวแอนนาจะเข้าห้องไป ก็พูดขึ้นกับเธอซะก่อน



\"รุ่นพี่คะ เดี๋ยวปฐมนิเทศเสร็จแล้ว พาแอนนี่ไปดูโรงเรียนหน่อยนะคะ นะคะ รุ่นพี่เฟริน\" เธอก็ได้แต่ยิ้มแหยๆกลับไป ก็แหม เธอไม่ค่อยถนัดการปฏิเสธคำผู้หญิงนี่นา แล้วไอ้พวกข้างหลังนี่ มันก็ไม่ชวยเธอเลย เอาแต่กลั้นหัวเราะอยู่ได้ เสร็จงานเมื่อไร พ่อซัดกลิ้งแน่ เธอก็ได้แต่คิด แล้วก็ต้อง อ่านรายชื่อต่อไป...



------------------------------------------------------



เอ้า จบ จบห้วนๆแบบนี้เนี่ยแหละ



ก็เราไม่รู้จะจบยังไงให้สวยนี่นา



ได้แค่นี้ก็ดีแล้ว ขอโทษทีนะทุกคน



แล้วจะพยายามให้ทุกคนที่เราเอามาลงมีบทกันให้หมดฮะ



ขอโทษจริงๆ แล้วยังไงก็ อย่าลืมเม้นนะฮะ



ถ้าชอบก็โหวตให้ด้วยฮะ ขอบคุณมากฮะ