[fanfic] หัวขโมยแห่งบารามอส เรื่องราว หลังจากนั้น

ลำดับตอนที่ #8 : คำบอกรักยามวิกาล

                                     เวลาล่วงเลย รัตติกาลมาเยือน หากแต่ ยังมีบุคคลที่ยังไม่เข้าสู่นิทรา



หญิงสาวร่างบางยังคงนั่งจัดข้าวของ สัมภาระที่ตนเองติดมาให้เข้าที่เข้าทาง ก่อนที่เธอจะมานอนมองท้องฟ้าจากหน้าต่างบานขนาดที่ไม่ใหญ่ไม่เล็กจนเกินไป



    จะว่าไป... ห้องนี้ก็ไม่เลวนักหรอกนะ ก็กว้างดี แถมยังมีหน้าต่างด้วย ถึงจะไม่ถือว่าสะดวกสบายเหมือนกับห้องของท่านแม่ของเธอสมัยเรียน แต่มันก็ไม่ได้แย่จนเกินไปนัก แต่... ถึงจะอย่างนั้นก็เถอะ ให้มานอนคนเดียวแบบนี้ มันก็เหงาเหมือนกันนะ นอนกับพวกนั้นมาตั้งปีกว่า 2 ปี อยู่ๆ จะให้แยกมานอนคนเดียวแบบนี้ มันก็... เฮ้อ เธอถอนใจอย่างปลงๆ ก่อนจะมองท้องฟ้าต่อไป



    ประตูห้องถูกเปิดและปิดลงอย่างเงียบกริบ ดูราวกับว่า ผู้มาเยือนยามวิกาลจะรู้ว่ามีใครบางคนอยู่ในห้อง ผู้มาเยือนเดินเข้ามาอย่างเงียบๆ สายตาจดจ้องไปยังหญิงสาวร่างบางในห้อง ผู้ที่กำลังนอนมองท้องฟ้าจากหน้าต่างในห้อง โดยที่ไม่ได้รู้เลยว่า บัดนี้ ได้มีใครบางคนเข้ามาภายในห้องเธอ และกำลังจ้องมองเธอ พร้อมกับรอยยิ้ม และ ความสบายใจ สองสิ่งที่เขาไม่มีมาหลายวันแล้ว \'เธอกลับมาแล้ว\'



\"พรุ่งนี้ถ้านายเห็นชั้นกลับมาแล้ว นายจะทำหน้ายังไงนะ คาโล\" คำถามเปรยลอยๆ เหมือนกับเจ้าของคำถามรู้ว่าบุคคลที่เขาพูดถึงอยู่ในห้อง ผิดแต่ว่า เธอไม่รู้ ด้วยคำเปรยคำต่อไปของเธอ \"ช่างเถอะ พรุ่งนี้ก็รู้เอง\"



\"อยากรู้วันนี้เลยมั้ยล่ะ เฟริน\" น้ำเสียงเย็นเยียบ ทำให้เฟรินสะดุ้งเฮือก ก่อนที่เจ้าตัวดีจะหันกลับไปด่าเข้าให้



\"ไม่!! แล้วนายเข้ามาในห้องชั้นได้ยังไง รู้มั้ย มันเสียมารยาทที่ผู้ชายจะเข้ามาในห้องของผู้หญิงยามวิกาล\"



รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ผุดพรายขึ้นบนดวงหน้าสลักอย่างหาได้ยาก ก่อนจะจางไป เหลือแต่รอยระริกในดวงตา แล้วเอ่ยคำถามด้วยเสียงเย็นๆ \"นายไปไหนมา\"



\"แล้วนายจะอยากรู้ไปทำไม\" เฟรินยังคงย้อน แม้เธอจะรู้ก็เถอะว่า ถ้าไอ้คาโลมันทำหน้าแบบนั้นเมื่อไร ก็จะมีอะไรไม่ชอบมาพากลแน่ๆ แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะ เธอก็ยังอดย้อนไม่ได้อยู่ดี



\"จะบอกหรือไม่บอก เฟริน\" สายตาที่ส่งมามันบอกว่า ไม่บอก เจอดีแน่



\"โอเคๆ ชั้นไปชายแดนมา ไปหาท่านพ่อ แล้วก็ไปเดมอสต่อ ไปเอาของ แล้วก็เพิ่งกลับมานี่ เจ้ากวางมาส่ง พอใจยัง\" เธอตอบพร้อมแจงรายละเอียดครบ ก่อนจะล้มตัวลงไปนอนอีกรอบ



\"แล้วทำไม นายไม่บอกชั้นซักคำ\" เสียงซักต่อจากคาโลที่บ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่า มันโกรธมาก อย่างที่ไอ้คิลว่า



\"ก็ฝากคิลบอกแล้วไง\" เธอตอบอย่างปัดๆ



\"นายบอกคิล นายบอกโร แต่นายไม่บอกชั้นซักคำ นายเห็นชั้นเป็นอะไรกันแน่\" น้ำเสียงถามต่อของคาโลที่เป็นสัญญาณเตือนว่า เส้นอารมณ์ของเจ้าชายผู้มีความอดทนต่ำกำลังจะขาดลง



\"อ...เอ่อ...คาโล...เอ่อ...ชั้น\" เฟรินอึกอัก ก็จะให้พูดไปได้ยังไง เห็นมันเป็นอะไร มันก็แน่อยู่แล้วว่าเป็น... แต่ว่า จะให้พูดไปอย่างนี้ จะบ้ารึไง



\"ช่างเถอะ บางที ชั้นอาจสำคัญน้อยกว่าคิล หรือโร โทษทีที่รบกวน ราตรีสวัสดิ์\" น้ำตัดพ้อบวกน้อยใจเล็กๆ ที่ไม่น่าจะออกมาจากปากของคนตรงหน้าได้ แต่ทำใจเถอะ มันออกมาแล้ว เขาว่าก่อนจะหันหลังเดินกลับห้อง



\"คาโล\" เฟรินร้องเรียกเบาๆ ร่างสูงหยุดเดิน แต่ก็ยังไม่ยอมหันกลับมาสบตา \"มีอะไร\" น้ำเสียงเย็นเยียบ มันโกรธมากจริงๆ เอาวะ ง้อหน่อยก็ได้ เธอคิดอย่างปลงๆ แล้วจึงเดินไปกอดร่างสูงจากข้างหลัง เอ่ยคำขอโทษด้วยเสียงหวาน



\"ขอโทษ นายโกรธมากเหรอ อย่าโกรธนะ นะ คาโล\" แล้วคนใจแข็งแต่เปลือก ก็ใจอ่อนอีกจนได้...รึปล่าวนะ



คาโลหันกลับมาโอบร่างบางไว้ อย่างถือสิทธิ์ ไม่สนใจเจ้าคนที่รู้ตัวว่าถูกหลอกที่กำลังดิ้นขลุกขลักอยู่ในอ้อมแขน \"นี่นายหลอกชั้น ปล่อยนะคาโล\" ก่อนจะกระซิบเสียงนุ่มหู



\"วันหน้าวันหลัง จะไปไหนมาไหน ต้องบอกชั้นก่อน เข้าใจมั้ย รู้มั้ย นายหายไปสองรอบติด ทำเอาชั้นแทบบ้า\" แล้วประทับริมฝีปากลงบนริมฝีปากเรียวได้รูป จุมพิตที่เต็มไปด้วยรสสัมผัสอันอ่อนหวาน นุ่มนวล ทำเอาเจ้าหญิงหัวขโมยเคลิ้มไปกับรสสัมผัสที่ได้รับ จุมพิตอันยาวนาน จุมพิตสาบานรักแบบคาโนวาล



\"เข้าใจรึเปล่า\" เขาถอนริมฝีปากออกอย่างนึกเสียดาย แล้วมองไปยังเจ้าของดวงหน้าขาวๆ ที่บัดนี้ขึ้นสีเรื่อๆ ดูแล้วน่ารัก ก่อนที่ดวงหน้านั้นจะผงกลงเล็กน้อยเป็นนัยว่าเข้าใจ ร่างบางออกแรงผลักเจ้าคนถือสิทธิ์ตรงหน้าเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยเสียงหวานแต่แผ่วเบา \"เข้าใจแล้ว ปล่อยได้รึยังฮึ คาโล\"



คาโลขยับรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ แล้วเอ่ยคำตอบที่เล่นเอาคนฟังหน้าขึ้นสียิ่งกว่าเดิม \"ยัง จนกว่านายจะตอบคำถามชั้น นายเห็นชั้นเป็นอะไรกันแน่ฮึ\"



คนเจ้าเล่ห์ไม่ว่าเปล่า กระชับคนในอ้อมแขนให้เข้ามาใกล้ยิ่งขึ้น เร่งให้คนตรงหน้าตอบคำถาม \"เอ้า ว่าไง นายคิดกับชั้นยังไง\"



เฟรินหน้าขึ้นสี แม้ใจอยากจะออกแรงผลักเจ้าคนเจ้าเล่ห์ตรงหน้ามากแค่ไหน แต่ร่างกายเจ้ากรรมกลับไม่ยอมฟังคำสั่ง เรี่ยวแรงที่เคยมีอยู่เต็มเปี่ยม ตอนนี้กลับถูกดวงตาสีฟ้าสวยคู่นั้นดูดไปจนหมด ไม่มีทางเลือก เธอจึงต้องเอ่ยตอบไปอย่างช่วยไม่ได้ด้วยเสียงแผ่วเบา \"ฉ...ชั้น...\"



\"หืม ว่าไง\" คาโลยังคงเร่ง



\"ฉ...ชั้น...ชั้นรักนาย\" คำบอกรักเสียงแผ่วเบา แต่อ่อนหวาน น่ารัก ในสายตาของคนฟัง ก่อนจะโน้มดวงหน้าเข้ามาใกล้ แล้วบรรจงจุมพิตอย่างอ่อนหวานอีกครั้ง \"ชั้นก็รักนาย\" คำบอกรักเสียงนุ่มหูที่ออกมาจากปากของเจ้าชายน้ำแข็ง ที่น่าเปลี่ยนเป็นเจ้าชายนักรักเสียให้เข็ด ได้ซึมลงไปในใจของเจ้าหญิงหัวขโมยที่ตอนนี้ไม่สามารถคุมอารมณ์ได้แล้ว ก่อนที่เธอจะทวงสัญญา \"ไหนว่าบอกแล้วจะปล่อยไง\"



\"อืม ปล่อยก็ปล่อย\" คาโลว่า แล้วจึงปล่อยสาวน้อยในอ้อมแขนอย่างเสียดาย \"เอ้า นอนซะ พรุ่งนี้เป็นวันพิธีเปิดการศึกษา คงจะมีอะไรให้ทำอีกเยอะ\"



\"อืม\" เธอรับคำง่ายๆ แล้วเอ่ยคำราตรีสวัสดิ์ \"ราตรีสวัสดิ์นะ คาโล\"



\"อืม ราตรีสวัสดิ์\" เขารับคำราตรีสวัสดิ์จากเธอพลางลูบผมของเธอเล่น ก่อนจะเอ่ยคำหยอดสุดท้าย \"แล้วพรุ่งนี้ถ้านายตื่นสาย ชั้นอาจจะมาปลุกเองนะ เฟริน\"



--------------------------------------------------------------------------------------



อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก จะบ้าตาย ปั่นเสร็จใน 4 ชม. เป็นสถิติที่แย่มาก



ให้ตาย ฉากสวีท เป็นอะไรที่ไม่ถนัดเอาซะเลย



คาโลหวานไป เฟรินก็เรียบร้อยเกินไป โอ๊ยยยยย จะบ้าตาย



ติชมได้ตามใจชอบเลยฮะ บทนี้ มันเป็นอะไรที่เราคิดว่าแย่พอสมควรเลยล่ะ



ชื่อตอนก็คิดไม่ค่อยออก ถ้าใครคิดชื่อที่มันดีกว่านี้ได้ก็บอกได้เลยฮะ



ถ้าชอบก็เม้น+โหวตเยอะๆนะฮะ แต่ถ้าไม่ชอบ ไม่ชอบตรงไหนก็บอกเลยฮะ เราจะได้เอาไปปรับปรุงให้มันดีขึ้น



ขอบคุณทุกความเห็นและทุกคะแนนฮะ