ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : รัตติกาล และ ความกังวล
\"เร็วเด้ มาช่วยกันแนะนำเมืองให้พี่ลอเรนซ์เค้าแทนชั้นหน่อย\" เสียงร้องเรียกอย่างนี้ คงจะเป็นใครไปไม่ได้ นอกจากเจ้าหญิงหัวขโมยตัวดี ผู้กำลังลุกขึ้นยืดเส้นยืดสาย แล้วกำลังจะก้าวเท้าออกไปจากวงสนทนา แต่ก่อนที่จะเดินออกไปนั้น ก็มีมือของใครบางคนมาคว้าข้อมือเอาไว้ซะก่อน
\"แล้วนายจะไปไหน\" คำถามสั้นๆที่ถูกถามออกมาจากปากของเจ้าชายน้ำแข็ง
\"ไปหาอะไรมาห่มแก้หนาว\" เฟรินตอบ แล้วจึงแจงต่อเมื่อเห็นว่าคนตรงหน้ายังไม่ปล่อยมือ\"นายก็รู้ คาโล ชั้นเกลียดอากาศหนาว\" คนที่ยึดข้อมือจึงต้องปล่อยให้เจ้าตัวดีออกไปหาอะไรมาห่ม
\"อ้อ แล้วพวกนายก็เล่าๆกันไปก่อนเลยนะ ไม่ต้องรอชั้น\" แล้วเจ้าตัวก็เดินออกไปจากวงสนทนา
++++++++++++++++++++++++++++++++++
เมื่อเฟรินกลับเข้ามาสู่วงสนทนาอีกครั้ง เสียงพูดคุยถึงเมืองนั้นเมืองนี้ ที่แต่เดิมก็ดังอยู่แล้ว ก็ดังมากขึ้นไปอีก สมกลับเป็นป้อมอัศวินผู้รักสนุกจริงๆเลย เมื่อพูดกันไปเรื่อยๆ ก็ดูเหมือนว่าจะค่อยๆเข้ามาสู่เมืองในเดมอส ตอนนี้ เฟรินจึงต้องรับบทพูดจนกระทั่ง
\"พอเถอะ เฟริน ชั้นคิดว่าเดมอสมันคงกว้างขนาดที่ว่าต่อให้เล่าคืนนี้ทั้งคืนก็คงยังไม่หมดหรอก แล้วพรุ่งนี้เรายังต้องเดินทางกันต่ออีก\" มาทิลด้าว่า ก่อนที่จะมีคนพยักหน้าหงึกๆเห็นด้วยอีกหลายคน
\"อืม ก็ได้ นี่ก็ดึกมากแล้ว\" ว่าแล้วทุกคนก็เลิกวงสนทนาแนะนำสถานที่ท่องเที่ยว ก่อนแยกย้ายกันไปนอน เพื่อเตรียมตัวเดินทางต่อในวันพรุ่งนี้
++++++++++++++++++++++++++++++++++
รัตติกาล เงียบสงบ สงบจนสงัด จันทราลอยเด่นอยู่ในนภา ทำให้รัตติกาลนี้ ยังพอมีแสงสลัวๆให้พอมองเห็นบ้าง นอกจากกองไฟที่จุดไว้ตั้งแต่หัวค่ำ ที่ตอนนี้ใกล้มอด
ร่างบางค่อยๆขยับตัวลุกขึ้นจากจุดที่เธอนอนอยู่อย่างเงียบๆเพื่อไม่ให้คนที่อยู่รอบตัวรู้สึกตัว แล้วค่อยๆเดินไปนั่งใกล้กับจุดที่เคยเธอนั่ง เหม่อมองดวงจันทร์ แล้วคิดถึงการสนทนาเมื่อหัวค่ำ \'ท่องเที่ยวเอเดน จะได้มีโอกาสไปอีกรึปล่าวนะ\'
--พรึ่บ--
เสียงกองไฟปะทุขึ้นมาอีกครั้ง โร กำลังโยนฟืนลงไปในกองไฟที่ใกล้มอด ก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งข้างๆเฟริน แล้วยื่นผ้าห่มมาให้
\"นอนไม่หลับเหรอ\" คำถามที่มาพร้อมกับความห่วงใยที่แอบแฝง \"มีอะไรกังวลอยู่รึไง\"
\"ก็นิดหน่อย\" เฟรินที่รับผ้าห่มไปห่ม ตอบทั้ง2คำถามในครั้งเดียว ก่อนมองหน้าบุรุษคู่สนทนา แล้วยื่นการ์ดใบเล็กๆให้ดู \"มันอยู่ในตัวชั้น เมื่อเช้า ก่อนจะเจอพวกรุ่นพี่\"
โรเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะอ่านข้อความในการ์ด
เฟลิโอน่า ลูกรัก
เมื่อถึงเอดินเบิร์กแล้ว ลูกช่วยมาหาพ่อที่ชายแดนด้วย
เอวิเดส
\"นายคิดว่าไง\" คำถามจากสาวน้อยดังขึ้นเมื่อบุรุษคู่สนทนาอ่านการ์ดจบ
\"จากท่าจ้าว?\" โรเอ่ยขึ้นเป็นเชิงถาม
เฟรินพยักหน้า \"ชั้นคิดว่างั้น\"
\"ก็ไปซะสิ ที่นายกำลังเร่งการเดินทางนี่ก็เพราะอยากไปไม่ใช่เหรอ\" ความเห็นที่มาพร้อมกับคำถามจากโร
\"ก็ใช่ ที่กำลังกังวลอยู่นี่ก็เรื่องจะทำยังไงให้กลับมาทันวันพิธีเปิดการศึกษา\" เธอเอ่ยความกังวลให้เขาฟัง \"ถ้าวันพิธีเปิดอีก7วันล่ะก็ กว่าจะไปถึงเอดินเบิร์กคงใช้เวลาอีก2วัน แล้วเท่าที่คำนวนแล้วยังไงก็ไม่น่าทัน\"
\"หืม ไม่ทัน ทำไมล่ะ\" โรยังคงถาม เพราะเท่าที่เขาคำนวน ดูยังไง มันก็น่าจะทันแบบเฉียดฉิว
\"อย่าทำเป็นโง่น่า ไอ้โร ชั้นวิ่งไปนะเฟ้ย พ่อยึดเจ้าโรซี่คืนไปแล้ว แล้วนายคิดว่าวิ่งยังไงถึงจะทันมิทราบ\" เธอแจงเหตุผลของเธอให้เขาฟังอย่างละเอียด ซ้ำยังแถมด้วยการถามความเห็นแบบออกจะประชดด้วย
โรยิ้มน้อยๆ กับคำถามที่เธอโยนมาให้ ก่อนจะเอ่ยคำที่ไพล่ไปอีกเรื่อง
\"แต่นั่นคงไม่ใช่ทั้งหมดที่นายกังวล\"
\"นายจะเคยไม่รู้อะไรกับเค้าซักเรื่องได้มั้ยเนี่ย\" เฟรินถามคู่สนทนายามดึกของเธอลอยๆ ก่อนที่จะ \"ใช่ ชั้นกังวลเรื่องเส้นทางนิดหน่อย\"
\"ไหนนายบอกว่าถ้าจำทางผิดก็ไปโผล่บารามอสไง\" โรเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่เข้มขึ้น
\"ก็ใช่ นั่นมันหมายถึงว่า ถ้าชั้นเลี้ยวผิดตรงทางแยกที่จะไปบารามอส หรือ เอดินเบิร์ก แต่ที่ชั้นกังวลคือ ทางที่ชั้นรู้จักน่ะ มัน ต้องจากบารามอสหรือเอดินเบิร์กมา ไม่ใช่สวนทางแบบนี้ เลย...กังวลนิดหน่อย\" เฟรินบอกเหตุผลแห่งความกังวลที่แท้จริงด้วยเสียงอ่อยๆ
\"แล้วนายมั่นใจจริงๆกี่เปอร์เซนต์ เฟริน\" โรยังคงเอ่ยถามเสียงเข้ม
\"แน่นอน ว่าชั้นมั่นใจว่าจะไม่หลง70%\" เฟรินยังคงยืนยันคำเดิม
โรมองเจ้าตัวดี แล้วถอนใจ \"เอาน่ะ นายไปนอนเหอะ ยังไงพรุ่งนี้ก็ยังต้องเดินทางต่อ แล้วพวกเราก็ยังต้องพึ่งนาย\"
\"อืม ราตรีสวัสดิ์\"
------------------------------------------------------------------
เอ่อ อยากจะบอกตรงๆว่า บทนี้ เราเขียนไม่ค่อยออกเลยอ่ะ จะสังเกตุว่าบทนี้ภาษามันแข็งๆ
พล็อตเรื่องน่ะ มันมีอยู่ในหัว แต่ไม่รู้จะบรรยายออกไปยังไง เลยออกจะแข็งๆไปหน่อย
ถ้าไม่ชอบ เราก็ขอโทษด้วยนะฮะ แล้วก็อย่าลืมติชมกันนะฮะ
ขอบคุณทุกความเห็นและทุกคะแนนฮะ
\"แล้วนายจะไปไหน\" คำถามสั้นๆที่ถูกถามออกมาจากปากของเจ้าชายน้ำแข็ง
\"ไปหาอะไรมาห่มแก้หนาว\" เฟรินตอบ แล้วจึงแจงต่อเมื่อเห็นว่าคนตรงหน้ายังไม่ปล่อยมือ\"นายก็รู้ คาโล ชั้นเกลียดอากาศหนาว\" คนที่ยึดข้อมือจึงต้องปล่อยให้เจ้าตัวดีออกไปหาอะไรมาห่ม
\"อ้อ แล้วพวกนายก็เล่าๆกันไปก่อนเลยนะ ไม่ต้องรอชั้น\" แล้วเจ้าตัวก็เดินออกไปจากวงสนทนา
++++++++++++++++++++++++++++++++++
เมื่อเฟรินกลับเข้ามาสู่วงสนทนาอีกครั้ง เสียงพูดคุยถึงเมืองนั้นเมืองนี้ ที่แต่เดิมก็ดังอยู่แล้ว ก็ดังมากขึ้นไปอีก สมกลับเป็นป้อมอัศวินผู้รักสนุกจริงๆเลย เมื่อพูดกันไปเรื่อยๆ ก็ดูเหมือนว่าจะค่อยๆเข้ามาสู่เมืองในเดมอส ตอนนี้ เฟรินจึงต้องรับบทพูดจนกระทั่ง
\"พอเถอะ เฟริน ชั้นคิดว่าเดมอสมันคงกว้างขนาดที่ว่าต่อให้เล่าคืนนี้ทั้งคืนก็คงยังไม่หมดหรอก แล้วพรุ่งนี้เรายังต้องเดินทางกันต่ออีก\" มาทิลด้าว่า ก่อนที่จะมีคนพยักหน้าหงึกๆเห็นด้วยอีกหลายคน
\"อืม ก็ได้ นี่ก็ดึกมากแล้ว\" ว่าแล้วทุกคนก็เลิกวงสนทนาแนะนำสถานที่ท่องเที่ยว ก่อนแยกย้ายกันไปนอน เพื่อเตรียมตัวเดินทางต่อในวันพรุ่งนี้
++++++++++++++++++++++++++++++++++
รัตติกาล เงียบสงบ สงบจนสงัด จันทราลอยเด่นอยู่ในนภา ทำให้รัตติกาลนี้ ยังพอมีแสงสลัวๆให้พอมองเห็นบ้าง นอกจากกองไฟที่จุดไว้ตั้งแต่หัวค่ำ ที่ตอนนี้ใกล้มอด
ร่างบางค่อยๆขยับตัวลุกขึ้นจากจุดที่เธอนอนอยู่อย่างเงียบๆเพื่อไม่ให้คนที่อยู่รอบตัวรู้สึกตัว แล้วค่อยๆเดินไปนั่งใกล้กับจุดที่เคยเธอนั่ง เหม่อมองดวงจันทร์ แล้วคิดถึงการสนทนาเมื่อหัวค่ำ \'ท่องเที่ยวเอเดน จะได้มีโอกาสไปอีกรึปล่าวนะ\'
--พรึ่บ--
เสียงกองไฟปะทุขึ้นมาอีกครั้ง โร กำลังโยนฟืนลงไปในกองไฟที่ใกล้มอด ก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งข้างๆเฟริน แล้วยื่นผ้าห่มมาให้
\"นอนไม่หลับเหรอ\" คำถามที่มาพร้อมกับความห่วงใยที่แอบแฝง \"มีอะไรกังวลอยู่รึไง\"
\"ก็นิดหน่อย\" เฟรินที่รับผ้าห่มไปห่ม ตอบทั้ง2คำถามในครั้งเดียว ก่อนมองหน้าบุรุษคู่สนทนา แล้วยื่นการ์ดใบเล็กๆให้ดู \"มันอยู่ในตัวชั้น เมื่อเช้า ก่อนจะเจอพวกรุ่นพี่\"
โรเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะอ่านข้อความในการ์ด
เฟลิโอน่า ลูกรัก
เมื่อถึงเอดินเบิร์กแล้ว ลูกช่วยมาหาพ่อที่ชายแดนด้วย
เอวิเดส
\"นายคิดว่าไง\" คำถามจากสาวน้อยดังขึ้นเมื่อบุรุษคู่สนทนาอ่านการ์ดจบ
\"จากท่าจ้าว?\" โรเอ่ยขึ้นเป็นเชิงถาม
เฟรินพยักหน้า \"ชั้นคิดว่างั้น\"
\"ก็ไปซะสิ ที่นายกำลังเร่งการเดินทางนี่ก็เพราะอยากไปไม่ใช่เหรอ\" ความเห็นที่มาพร้อมกับคำถามจากโร
\"ก็ใช่ ที่กำลังกังวลอยู่นี่ก็เรื่องจะทำยังไงให้กลับมาทันวันพิธีเปิดการศึกษา\" เธอเอ่ยความกังวลให้เขาฟัง \"ถ้าวันพิธีเปิดอีก7วันล่ะก็ กว่าจะไปถึงเอดินเบิร์กคงใช้เวลาอีก2วัน แล้วเท่าที่คำนวนแล้วยังไงก็ไม่น่าทัน\"
\"หืม ไม่ทัน ทำไมล่ะ\" โรยังคงถาม เพราะเท่าที่เขาคำนวน ดูยังไง มันก็น่าจะทันแบบเฉียดฉิว
\"อย่าทำเป็นโง่น่า ไอ้โร ชั้นวิ่งไปนะเฟ้ย พ่อยึดเจ้าโรซี่คืนไปแล้ว แล้วนายคิดว่าวิ่งยังไงถึงจะทันมิทราบ\" เธอแจงเหตุผลของเธอให้เขาฟังอย่างละเอียด ซ้ำยังแถมด้วยการถามความเห็นแบบออกจะประชดด้วย
โรยิ้มน้อยๆ กับคำถามที่เธอโยนมาให้ ก่อนจะเอ่ยคำที่ไพล่ไปอีกเรื่อง
\"แต่นั่นคงไม่ใช่ทั้งหมดที่นายกังวล\"
\"นายจะเคยไม่รู้อะไรกับเค้าซักเรื่องได้มั้ยเนี่ย\" เฟรินถามคู่สนทนายามดึกของเธอลอยๆ ก่อนที่จะ \"ใช่ ชั้นกังวลเรื่องเส้นทางนิดหน่อย\"
\"ไหนนายบอกว่าถ้าจำทางผิดก็ไปโผล่บารามอสไง\" โรเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่เข้มขึ้น
\"ก็ใช่ นั่นมันหมายถึงว่า ถ้าชั้นเลี้ยวผิดตรงทางแยกที่จะไปบารามอส หรือ เอดินเบิร์ก แต่ที่ชั้นกังวลคือ ทางที่ชั้นรู้จักน่ะ มัน ต้องจากบารามอสหรือเอดินเบิร์กมา ไม่ใช่สวนทางแบบนี้ เลย...กังวลนิดหน่อย\" เฟรินบอกเหตุผลแห่งความกังวลที่แท้จริงด้วยเสียงอ่อยๆ
\"แล้วนายมั่นใจจริงๆกี่เปอร์เซนต์ เฟริน\" โรยังคงเอ่ยถามเสียงเข้ม
\"แน่นอน ว่าชั้นมั่นใจว่าจะไม่หลง70%\" เฟรินยังคงยืนยันคำเดิม
โรมองเจ้าตัวดี แล้วถอนใจ \"เอาน่ะ นายไปนอนเหอะ ยังไงพรุ่งนี้ก็ยังต้องเดินทางต่อ แล้วพวกเราก็ยังต้องพึ่งนาย\"
\"อืม ราตรีสวัสดิ์\"
------------------------------------------------------------------
เอ่อ อยากจะบอกตรงๆว่า บทนี้ เราเขียนไม่ค่อยออกเลยอ่ะ จะสังเกตุว่าบทนี้ภาษามันแข็งๆ
พล็อตเรื่องน่ะ มันมีอยู่ในหัว แต่ไม่รู้จะบรรยายออกไปยังไง เลยออกจะแข็งๆไปหน่อย
ถ้าไม่ชอบ เราก็ขอโทษด้วยนะฮะ แล้วก็อย่าลืมติชมกันนะฮะ
ขอบคุณทุกความเห็นและทุกคะแนนฮะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น