The Birds of Paradise * ปักษาสวรรค์ *

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ (รีไรท์)

อากาศเย็นยะเยือกสร้างความประหลาดใจได้ไม่น้อย ทั้งที่ตอนนี้เป็นฤดูร้อนแต่กลับไม่ร้อนอย่างที่มันควรจะเป็น ร่างเล็กห่อตัวหาความอุ่นพลางลูบแขนไปมาหวังว่าความอบอุ่นจากการสัมผัสจะช่วยบรรเทาความเหน็บหนาวได้บ้าง แต่นี่...เธอคิดผิด

ความอบอุ่นที่หวังดูเลือนลาง มือบางที่ออกแรงลูบเนื้อลูบตัวชาจนเจ็บ ในขณะที่ไอเย็นและลมหนาวยังคงพัด แม้สายลมจะพัดเอื้อยและไร้ซึ่งหิมะทว่ามันกลับหนาวจับขั้วหัวใจ

หมอกบางเริ่มลงหนาตากลบภาพรอบด้านจนแทบมองไม่เห็น ทว่ามันคงไม่น่าแปลกอะไร ถ้าม่านหมอกนั้นจะเป็นสีขาวอย่างที่มันควรจะเป็นไม่ใช่...หมอกสีชมพู

หมอกสีชมพูหวานเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นสีชมพูเข้ม และเข้มขึ้นจนเกือบกลายเป็นสีแดง หมอกยังคงลงหนาขึ้นเรื่อยจนสัมผัสได้ถึงไอเย็นและน้ำค้างที่เพิ่มขึ้น 

เด็กสาวขยับผ้าคลุมเนื้อบางให้กระชับ แม้ว่ามันจะบางแสนบางและเธอก็ไม่เคยพิศวาสนึกต้องการมันสักนิด ทว่าตอนนี้เธอกลับขาดมันไม่ได้ เท้าเปล่าเปลือยยังคงเดินต่อไป หลบหลีกแอ่งน้ำอย่างระวังยามที่พื้นดินชุ่มไปด้วยน้ำค้าง 

จงมา...เศษเสี้ยวแห่งข้า จงมา…

แว่วเสียงประหลาดดังขึ้นแล้วเงียบหายจนคนขวัญอ่อนเริ่มขวัญเสีย เด็กสาวกระชับผ้าคลุมไหล่ให้แน่นขึ้นอีก แม้จะกลัวแสนกลัวแต่ก็มิอาจสู้ความอยากรู้อยากเห็น เท้าเล็กจึงก้าวเดินอย่างระมัดระวัง ดวงตาสีทองทอดมองทางเบื้องหน้าหวังจะพบอะไรบ้างหลังม่านหมอกสีชมพูเข้ม แต่แล้วมันกลับไม่มีอะไรนอกจากม่านหมอก

จงมา..เศษเสี้ยวแห่งข้าเอ๋ย จงมา...มายังดินแดนของเจ้า...

เสียงเย็นยะเยือกชวนขนลุกดังขึ้นมาใหม่และคราวนี้มันกลับดังไม่ขาดสาย โสตรับเสียงจึงมีโอกาสได้ทำงานเต็มที่ เด็กสาวเดินตามเสียงประหลาดไปอย่างกล้าๆ กลัวๆ แม้ตอนนี้จะแสนกลัว แต่เธอต้องรู้ที่มาของเสียงนั้นให้ได้

จงกลับมา...เศษเสี้ยวเอ๋ย เศษเสี้ยวแห่งความมืดมิด จงมา...จงกลับมายังดินแดนของเจ้า ดินแดนแห่งความมืด จงกลับมา....

เสียงนั้นยังคงดังและดังขึ้นเรื่อย ราวกับกระซิบอยู่ข้างหู ผ้าคลุมไหล่ถูกกระชับให้แน่นขึ้นเมื่อบรรยากาศรอบตัวเย็นจัด เย็นราวกับว่าเธอได้มาเยือนยังดินแดนน้ำแข็ง 

ม่านหมอกสีชมพูเข้มเมื่อครู่เริ่มจางเป็นสีชมพูอ่อน ภาพบางอย่างกำลังปรากฏแก่สายตา เงาตะครุ่มของอะไรบางอย่าง อะไรบางอย่างที่อาจเป็นปราสาทหรือไม่ก็วิหาร             

 กลับมาสู่ไนท์...