คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่1:โกลาหล
Run In The Dead
ผมเดินออกมาก็ตรงเข้าไปในบ้านของไนน์ เพื่อนที่ผมรู้จักตอน ม.2
ไนน์เป็นคนร่างเล็ก ส่วนสูงเพียง 150 กว่าๆ หน้าเรียวได้รูป ถ้าลากไป
แต่งหญิงคงไม่ต่างจากผู้หญิงแน่นอน
“ไนน์อยู่มั้ย” ผมตะโกนอยู่หน้าบ้าน
‘เงียบ’ ผมจึงเดินเข้าไปในบ้านของไนน์ ด้านในนั้นของตกเกลื่อนกลาด
มีทั้งหนังสือ โคมไฟ หรือ รูป คราบเลือดกระเซ็นไปทั่ว แต่ก็ไม่พบ
ใครเลย ผมจึงหยิบมีดขึ้นมา และเดินไปอย่างระวังไม่ให้เกิดเสียง
เดินผ่านห้องนั่งเล่นก็พบ walker กำลังนั่งกินศพอย่างสบายใจ
บนโซฟาหนังที่ตอนนี้ขาดวิ่น และมีเลือดแต่งแต้มจนกลายเป็นสีแดงไป
ทั่ว ผมจึงไม่กวนมันและเดินผ่านไป เข้าไปในห้องครัวก็หยิบมีดทำครัว
และอาหารกระป๋องมาประมาณหนึ่งสำรวจชั้น 1 จนครบเลยเดินไปชั้น2
พอขึ้นชั้น 2 ก็เจอดาบที่ไว้ประดับบนผนังเลยหยิบมาตรวจ
ว่ายังใช้ได้รึเปล่า ปรากฎว่ามันยังใช้ได้สนิมยังไม่กิน ผมเดินเข้าไปในห้องนอนที่สุดทางเดิน ก็ไม่พบใคร ‘กุก กักๆ’ เสียงนั้นดังมาจากตู้เสื้อผ้า
ผมชักดาบขึ้นมาและใช้มือขวาเปิดประตูก็พบไนน์
“เอ้าไนน์มาหลบไนอยู่ตรงนี้” ผมดีใจและพยายามไปดึงมือ
‘ฟุบ’ มีบางอย่างพุ่งทะลุเสื้อแต่ยีงโชคดีที่โดนเพียงถากๆ
“ยะ. . .อย่ากินผมนะ” ไนน์ดึงไม่ที่มีมีดผูกติดอยู่ที่ปลายเข้าไปใกล้ตัวพร้อมที่จะแทงอีกรอบ
“นี่ไนน์ทำไรเนี่ยนี่เราเอง” ผมทักทายอย่างเป็นมิตร
“อ๋อนัฏเองหรอโทษทีๆ พอดีตรงนี้มันย้อนแสงเลยเห็นนัฏแล้วนึกว่าพวกมัน”
“ขอบใจครับพี่” ผมดึงมือไนน์ให้ลุกขึ้น
“แล้วมาทำไรที่นี่หรอนัฏ” ไนถามพร้อมจัดแจงของที่อยู่ในห้องลงกระเป๋า
“ก็มารับพี่ไง” ผมพูดจบก็เดินไปรอด้านล่าง
ผมมาถึงด้านล่างแล้วชักดาบมาเพื่อไปจัดการกับตัวที่อยู่ห้องนั่งเล่น
พอผมเดินไปถึงก็ยังเห็นมันนั่งกินอยู่ที่เดิมแต่คราวนี้ผมคงต้องกวน
มื้ออาหารมันนิดหน่อย ผมจึงลงดาบแทงทะลุหัวลงไปปักกับศพที่มัน
นั่งกินอยู่
“แหม่ตัวข้างล่างคงขยับไม่ได้สักพักละนะ” ผมพูดพร้อมชักมีด
ผมเดินสำรวจบ้านของไนน์ ไประหว่างรอไนน์ลงมา
“จะว่าไปทำไมไม่เห็นคนในครอบครัวไนน์เลยนะ” ผมคุยกับรูปของไนน์
“ก็เพราะว่าคนในครอบครับฉันไปต่างประเทศสัปดาห์หน้าถึงกลับ”
“อ๋องั้นหรอ” ผมเงียบและเดินไปดึงดาบที่ฝากกับไว้กับ walker ตัวนั้น
“’งั้นเดี๋ยวไปรอด้านนอกนะนัฏ” ไนน์ก็เดินออกไป
“เราก็คงต้องไปแล้วสินะ” ผมเดินตามไนน์ออกไป
“แล้วคิดไว้รึยังละนัฏว่าจะไปใหน” ไนน์ถามผม
“ไปห้างไงเผื่อจะเจอใครมั่ง” ผมตอบ
“แล้วจะไปยังไงเพราะถ้าเดินไปคงใช้เวลาหลายฃั่วโมง” ไนน์พูดและเดินไปโรงรถ
“ใครขับรถเป็นหรอ” ผมถามไนน์
“ใครบอกขับรถ” เสร็จไนน์ก็ชี้ไปทางจักรยาน 2 คัน
“’งั้นเดินไปเหอะ” เสร็จผมจึงเริ่มเดินไป
แล้วผมกัยไนน์ก็เดินไปห้างกัน ระหว่างทางก็เจอกับ walker บ้าง
ประปลายที่ที่ไม่พบมากคงเพราะว่าไล่ตามคนไปกันหมด
ตอนนี้เลยเหลือจำนวนไม่มาก
ส่วนคนที่เหลืออยู่ก็ไม่ค่อยเป็นมิตรนัก เอาแต่เก็บตัวในบ้าน ไม่ช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ พวกเราเดินมาเรื่อยๆ ตอนนี้ก็เที่ยงวันแล้ว แดดส่องหัว วันนี้เป็นวันที่ร้อนมาก โชคดีที่ผมหยิมหมวกมาด้วย
แต่ไนน์กลับไม่ได้หยิบมาซะนี่
“นี่พี่จะใช้หมวกผมก่อนมั้ยนี่ก็ร้อนมากเลยนะ” ผมพูดอย่างเป็นห่วง
“ไม่เป็นไรฉันยังเดินใหว” ไนน์พูดด้วยใบหน้าที่ซีดเซียว
“หน้าซีดซะขนาดนี้จะตายก่อนไปถึงนะสิ” ผมพูดและยื่นหมวกให้
“งั้นรับไว้หน่อยละกัน” ไนน์รับอย่างว่าง่าย
พวกเราเดินต่อไปเรื่อย ตอนนี้ไนน์เริ่มที่จะไม่ใหวแล้ว
“นี่เราพักกันก่อนดีมั้ยพี่” ผมถามไนน์อย่างเป็นห่วง
“อ...อือ ร..เราพักกันก่อนดีกว่า” เสียงไนน์ตอนนี้ไมสู้ดีนัก
“งั้นผมไปเดินนำไปสักระยะ รีบเดินมาด้วยละ” ผมเดินนำเพื่อไปดูที่พัก
ผมเดินห่างจากไนน์ 100 เมตรเห็นจะได้ ‘ตุบ’ เสียงบางอย่างหล่น
ลงพื้น ผมหันไปดูไนน์ในทันที ก็พบไนน์นอนสลบอยู่คงสลบเพราะลมแดด แต่ที่สำคัญกว่าคือมี walker 5 ตัวกำลังเข้าไปหาไนน์ จะทำยังไงดี
ตอนนี้คับขันสุดๆยังไงก็วิ่งเข้าไปเก็บตัวที่ใกล้ที่สุดซะก่อน ผมวิ่งด้วยแรงทั้งหมด พอวิ่งไปถึงตัวแรก ผมก็ประเคนฝักดาบอย่างแรงที่คอหอย
ทำให้คอขาดกระเด็น ตัวที่สองก็เริ่มหันมาสนใจผม ผมจึงฝากฝักดาบ
ไว้ที่เบ้าตามันก่อน ตอนนี้มีเลือดท่วมตัวผมราวกับปีศาจร้ายที่กำลัง
เข่นฆ่ามนุษย์อย่างง่ายดายจนจัดการไปหมดตอนนี้ผมมีแรงแล้วผมจึงหันไปหาไนน์ ก็พบ walker กำลังคว้าแขนไนน์เพื่อกินอยู่หนึ่งตัว
“เฮ้ย! ไนน์ตื่นดิเว้ย!” ผมตะโกนสุดเสียงเผื่อมันจะหันมาสนใจ
แต่มันก็ไม่สนใจผมเลย เวณละถ้าวิ่งไปยังไงก็ไม่ทัน โธ่เว้ย! จะเอาไงดี ขณะกำลังหน้าสิ่วหน้าขวาน ‘ปั้ง!’ ก็มีเสียงปืนดังสนั่นไปทั่วบริเวณ
Walker ตัวนั้นหัวกระจายเป็นเสี่ยง เมื่อได้สติผมก็รีบหันไปทางต้นเสียง
ปืนทันที
ความคิดเห็น