คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่2:ความก้าวร้าว
Run In The Dead
คนที่ผมเห็นนั้นเค้าเป็นตำรวจ ชายคนนั้นเค้ายังตั้งปืนพร้อมยิงอีกรอบคงกังวลว่าไนน์จะโดนกัด ผมยังไม่เวลาที่จะมาสนใจคนอื่นผมรีบเข้าไปดูอาการไนน์ แต่ยังโชคดีที่ไม่เป็นไร
“ไม่เป็นไรนะไอ้หนู” ตำรวจคนนั้นวิ่งมาหาผม
“ไม่ป็นไรครับ” ผมตอบอย่างนุ่มนวล
“แล้วเพื่อนเธอละ” ตำรวจนายนั้นถาม
“คงเป็นลมแดดนะครับ” ผมอุ้มไนน์ขึ้นหลัง
“’งั้นไปหาที่พักกันก่อนละกัน” พูดจบตำรวจก็เดินเข้าบ้านหลังใกลๆไป
ผ่านไปสักพักไนน์ก็ตื่น
“อ..โอย...ที่นี่ที่ใหนเนี่ย” ไนน์พูดด้วยด้วยน้ำเสียงที่ยังไม่ได้สติ
“ก็บ้านแถวนี้ละนะ” ผมตอบไนน์ไป
“แล้วเรามาได้ไงไม่ใช่ว่าต้องไปห้างหรอ” พูดจบไนน์ก็ลุกขึ้น
เดินได้ไม่ทันไรไนน์ก็ร่วงไป ผมรีบไปช่วยลากขึ้นเตียง
“นอนพักไปก่อนดีกว่าอีกสักพักก็ได้กิอะไรกันละ” ผมพูดและเดินลงไปด้านล่าง
“นี่นัฏทำอาหารเป็นด้วยหรอ” ไนน์ถาม
“มาม่า” ผมตะโกนกลับมา
ผมลงมาข้างล่างก็พบกับตำรวจนายนั้นกำลังใส่กระสุนเข้า
ซองกระสุนอยู่
“คุณชื่ออะไรเนี่ยผมยังไม่ได้ถามเลย” ผมถามพร้อมเดินไปแบ่งมาม่าใส่ชาม
“พี่ชื่อ แจ็ค อายุ 22” แจ็คตอบ
พอผมได้ยินชื่อจบ ผมก็เดินขึ้นไปข้างบน
“เอ้ามาม่าของพี่” ผมยื่นมาม่าให้ไนน์
“อือใจมากนัฏ” ไนน์รับมาม่าไปก็รีบกินทันที
“ผมลงไปรอด้านล่างนะ” ผมกำลังจะออกจากห้อง
“แล้วใครมาหรอ” ไนน์พูดพร้อมกับจับหอก
“อ๋อเค้าเป็นตำรวจนะเค้าช่วยพวกเราไว้นะพี่” ผมพูดและเดินลงไป
พักไปได้สักพักไนน์ก็ฟื้นตัวได้ในระดับหนึ่งแล้ว
“พี่ไปกันต่อเถอะ” ผมพูดพร้อมสะพายดาบ
“อื้อ...ไปกันเลยปะ” ไนน์พูดจบก็เตรียมของ
ตอนนี้ประมาณบ่าย 3 แล้วแดดตอนนี้ไม่แรงแล้วเพราะว่าตอนนี้
มีแต่เมฆเต็มท้องฟ้า
“ฝนคงจะตกแล้ว” แจ็คพูดพร้อมเตรียมร่มไป 2 คัน
“นั่นสินะเรารีบไปกันเถอะ” ไนน์พูดพร้อมเดินไปทางห้าง
เราเดินกันมาเรื่อยๆ ก็พบกับซอมบี้จำนวนมากที่อยู่ทางไปห้าง
พวกเราเลยเดินไปอีกทาง ก็ยังไม่ค่อยดีเพราะมี walker จำนวนหนึ่ง
ยืนนิ่งๆไม่ยอมขยับ ผมเดินไปและชักดาบขึ้นมา มีตัวนึงสนใจผม
และเดินมาผมจึงใช้ดาบฟันไปที่ขมับมันทำให้หัวขาดเลือดพุ่งเต็มไปมั่วพื้นที่ หัวที่ขาดมาหล่นกระแทกพื้นต่อหน้าผม ‘โพละ’ walker ทุกตัวก็สนใจผมในทันที ไนน์พุ่งไปใช้หอกเสียบไว้ที่หัว
และสะบัดไปตัดคอตัวข้างๆตอนนี้ไนน์เลือดท่วมไปทั้งตัว ดุจปีศาจกระหายเลือดที่เข่นฆ่าคนอย่างไม่ใยดี พอสู้ไปได้สักพักทางก็เปิดออกตอนนี้พวกผมก็ไม่ค่อยมีแรงกันแล้ว พอไปถึงห้างแล้วก็ต้องตกใจเพราะประตูกทุบานล็อคอย่างแน่นหนา และมีสิ่งของต่างๆมาปิดเอาไว้อีกชั้นพวกผมจึงเดินไปรอบๆก็พบประตูหนีไฟ
ที่ไมน่าจะมีการป้องกันเพราะประตูนั้นจะเปิดจากข้างนอกไม่ได้
“สงสัยจะไม่ได้เข้าไปแล้วละนะ” แจ็คพูด
“ไม่หรอกพี่ผมสะเดาะกุญแจเป็น” ผมพูดอย่างมั้นใจ
“นี่เดี๋ยวก็ได้นอนซังเตหรอก” แจ็คพูดด้วยเสียงกวนประสาท
“ผมคงไม่ได้นอนอีกแล้วละครับ” ผมพูดและลงมือสเดาะกุญแจ
ผมทำไปซักพักก็สำเร็จและได้เข้าไปข้างในกัน ด้านในเงียบสนิท
“คงไม่มีใครหรอกมั้ง” แจ็คพูด
“มีสิครับไม่งั้นจะมีของมากั้นทำไมละ” ผมพูด
เราเดินมาถึงแผนกขายของก็พบผู้คนจำนวนหนึ่งได้นอนสภาพหมดอาไลตายอยากภาพช่างน่าเวทนามากมีเด็กคนหนึ่งตื่นขึ้นมา
“แม่ๆมีคนมาด้วยเหละ” พูดจบทุกคนก็ตื่นขึ้นมา
“เฮ้พวกนั้นโดนกัดรึยังนะ” เสียงจากกลุ่มผู้ที่อยู่มาก่อนเริ่มนินทาว่าร้ายกันอย่างสนุกปาก
“พวกเรายังไม่โดนกัดกันครับไม่ต้องห่วง” ไนน์พูด
“แล้วเราจะเชื่อได้ไงกัน” ผู้หญิงที่คิดว่าน่าจะเป็นหัวหน้าพูดมา
“งั้นมาค้นตัวพวกผมก็ได้นะ” ผมพูดออกไปพร้อมทิ้งดาบลง
“ก็ได้งั้นให้เพื่อนๆเธอทิ้งอาวุธด้วย” ผู้หญิงคนนั้นพูด
ไนน์และแจ็คก็ทิ้งอาวุธอย่างว่าง่าย และยอมให้ค้นตัวอย่างไม่
ขัดขืนพวกผมคงจะไม่เป็นไรแล้วพวกผมจึงบอกให้ไนน์ไปนอนก่อนเพราะว่านี่ก็มืดแล้ว ผมจะไปหาของนิดหน่อย ผมเดินมาหาของคนเดียวในห้างที่ไร้แสงไฟ ผมเดินไปหยิบไฟฉายและแบตมาจำนวนหนึ่งพอผมสำรวจเสร็จผมก็เดินไปที่ประตู 6 เพราะมี walker น้อยที่สุดและวางของไว้จำนวนหนึ่ง พอผมกลับไปก็มีคนท่าทางแปลกๆ เดินไปทางไนน์ผมจึงใช้ทางช่องแอร์เพื่อไปดูว่าจะเกิดอะไรขึ้น คนกลุ่มนั้นเดินมาที่ไนน์
“นี่ไอ้นี่ใช่มั้ยที่มาใหม่แต่ทำไมไม่เจอพวกที่มาด้วยกันเลยละ” คนหนึ่งพูดขึ้น
“ช่างไอ้นั่นไปเหอะฆ่าไอ้นี่ก่อนพออีกคนกลับมาค่อยเก็บก็ได้” อีกคนพูด
พวกนั้นก็พูดคุยกันไปสักพักพอผมเห็นท่าไม่ดีผมก็
ทำลายช่องแอร์ลงมาเศษเหล็กที่ร่วงลงมาด้วยก็ฝังเข้าไปในใหล่ซ้ายของคนหน้าสุด
“อ้ากกกกก ใหล่กูๆ” คนนั้นตะโกนลั่นไปทั่วและวิ่งไปด้านนอก
“เฮ้ยทำไมแกมาอยู่ที่นี่” คนที่น่าจะเป็นหัวหน้าก็พูด
“ไม่ต้องมาหลอกกันครับ” ผมพูดอย่างนั้นและปลุกให้ไนน์ตื่น
“นัฏนี่มันยังไม่เช้าเลยนะ” ไนน์พูด
“ช่างเหอะไนน์ตอนนี้ต้อรีบไปกันแล้ว” พูดจบผมก็ลากไนน์ไปทางด้านหลัง
“เฮ้ยอย่าหนีนะเว้ย” คนที่เป็นหัวหน้าก็พูดขึ้น
ผมกับไนน์ก็วิ่งมาเรื่อยๆจนมาถึงประตู6
“นัฏนี่มันทางตันนะแล้วแจ็คละ” ไนน์พูดอย่างลนลาน
“เดี๋ยวก็รู้เองละน่า” ผมพูดอย่างสงบและหยุดรอ
ผมรอจนพวกนั้นตามกันมาทัน พวกมันมีกันประมาณ 7-8คน
ทุคนล้วนมีปืนขนาดต่างๆ ตั้งแต่ปืนพก ไปจนถึง ปืนกล
“แกหนีไปใหนไม่ได้แล้วไอ้หนู” ชายที่เป็นหัวหน้าได้พูดขึ้น
“ผมก็ไม่คิดหนีไปหรอกครับแจ็ค” ผมหยิบมีดพกปาใส่หัวหน้า
แต่มีดก็โดนเพียงถากๆ แต่ก็ทำให้หน้ากากเปิดออกมาได้
ภายใต้หน้ากากนั้นก็คือแจ็คที่มีใบหน้าเหี้ยมเกรียม
“แกรู้ได้ยังไง” แจ็คถาม
“ก็ตอนที่ผมเดินสำรวจก็ได้กลิ่นแปลกๆมาจากห้องเก็บของพอเปิดก็พบศพ
มนุษย์จำนวนมากนายคงจะฆ่าเพื่อเอาอาวุธและจะได้ไม่ต้องแบ่ง
อาหารจำนวนมากให้ใคร” ผมพูด
“ถึงจะรู้ก็ไม่ได้อะไรแล้วเพราะยังไงแกก็ต้องตายอยู่แล้วนี่” แจ็คพูด
และพวกมันก็หันปืนมาใส่พวกผมเสียววินาทีก่อนที่กระสุนจะ
พุ่งออกจากรังเพลิง ผมวิ่งไปผลักไนน์ร่างไนน์กระเด็นราว
เพียงเศษกระดาษแต่ไนน์ก็สามารถตั้งหลักในท่ายืนได้ผม
เห็นอย่างนั้นก็โอแล้วละ
“นัฏนี่ทำบ้าอะไรวะอยากตายหรอ” ไนน์ตะโกน
แต่ก็สายไปเสียแล้วห่ากระสุนพุ่งมาทะลุผ่านร่างผมไปนับไม่ถ้วน
ผมร่างลงไปกับพื้น
“เก็บได้คนนึงแล้ว…” ‘ตูม’ แจ็คพูดไม่ทันจบก็เกิดระเบิดขึ้น
ห่ากระสุนนั้นไม่ได้เพียงทะลุผ่านผมไปแต่ก็ไปโดนน้ำมัน
และแก๊สกระป๋องที่ผมนำมาวางไว้ที่ก่อนหน้า
แรงระเบิดแรงพอที่จะเป่าสิ่งของและประตูให้แหลกและ
ดังพอที่จะเรียก walker จำนวนมาก
“ไนน์หนีไปซะอีกไม่ถึง 3 นาทีที่ตรงนี้จะมีแต่ walker” ผมตะโกนบอกไนน์
“งั้นรีบตามมานะนัฏ” ไนน์พูดและออกวิ่งไป
“จะตามไปติดๆเลย” ผมตอบ
ผมเห็นร่างของไนน์ค่อยเลือนหายไปกับอาทิตย์ยามเช้า
“สำหรับเราคงจบแล้วซินะ” ผมพูดและมองไปทางแจ็ค
“ไม่มันต้องไม่จบอย่างนี้” แจ็คพูด
และแจ็คก็เริ่มฆ่าพวกเดียวกัน
“เฮ้ย ! ทำไมทำแบบนี้ละ” พวกมันเริ่มพูด
“ก็จะได้มีเหยื่อล่อพวกมันไง” แจ็คพูดด้วยใบหน้าบ้าคลั่ง
หลังจากที่แจ็คเรื่มฆ่าพวกเดียวกันสติผมก็เริ่มเลือนลาง
ทุกอย่างเริ่มและเงียบภาพเสียงคนโหยหวนเสียงปืนที่ยิงกันดุจสงคราม พวกนั้นกลับดูแสนไกล
‘เฮ้อจะว่าไปเรายังไม่อยากตายเลยนะ’ ผมได้แต่รำพึงกับตัวเอง
และทุกอย่างก็มืดลง
ความคิดเห็น