ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Run in the dead

    ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ:วันที่โลกย้อมไปด้วยเลือด

    • อัปเดตล่าสุด 24 มี.ค. 58


    Run In The Dead

    วันนี้เป็นวันเปิดภาคเรียนที่ผมเฝ้ารอ(?)มา4เดือนเต็มๆ ผมกำลังจะออกจากบ้าน ตึงเสียงกระแทกประตูบ้านผมดังสนั่น ประตูสั้นแทบจะกระเด็น

    ใครมันมาเล่นพิเรณหว่าเดี๋ยวตบทิ่ม”     ผมไม่สบอารมณ์นักจึงไปเปิดประตู

                       แต่ก็มีคนแปลกหน้าตัวเหม็นเน่าพุ่งมาชนผม

                       คนๆนั้นขึ้นค่อมแล้วพยายามจะกัดผม

    เฮ้ยจะทำอะไร!”      

    ผมถีบคนๆนั้นกระเด็นไปติดกำแพงแต่คนๆนั้นกับ

    ไม่สะทกสะท้านแม้แขนซ้ายที่รับแรงกระแทกอย่างจัง

    จนแหลกจนไม่น่าจะเป็นแขนได้ คนๆนั้นก็ยังลุกขึ้นมาพยายามจะเดินมากัดผมให้ได้

                  ผมรีบไปหยิบมีดพับขนากเล็กมา

    เฮ้ยอย่าเข้ามาไม่งั้นแทงนะผมตั้งท่าโดยถือมีดในมือซ้าย

                      

    คนๆนั้นก็เดินเข้ามาอย่างไม่รู้ร้อนหนาว

    ผมเตือนแล้วนะ”             ผมแทงไปที่หัวใจมีดนั้นปักมิดด้าม

    เฮ้ยเวรละเราฆ่าคนหรอ”     ผมพูดอย่างตกใจ

                       แต่คนๆนั้นก็ยังขยับได้อย่างน่าเหลือเชื่อ

                  เค้ายังพยายามจะกินผม ด้วยความตกใจผมเลยรีบวิ่ง

    ไปที่ห้องครัว พยายามหาของที่อยู่ใหล้มือ

    ผมเจอสากในระ 0.5 เมตร ผมพยายามไปหยิบ

    แต่คนๆนั้นก็ชนผมกระเด็นไปติดกับเตาอบ เคร้ง

    มีของร่วงลงมาจากเตาอบ

    มันคืออะไร”     ผมพยายามมอง

                       แต่ก็สายไปเพราะคนๆนั้นพุ่งมาจะกัดผมให้ได้

                       ผมรีบหยิบของที่ตกลงมากันหน้าผมและหลับตาอย่างหวาดกลัว

                       สวบ เสียงของบางอย่างที่ทะลุเข้าไป ผมลืมตามอง

                       ที่อยู่ในมือขงผมคือตะหลิว ส่วนปลายของตะหลิวนั้นได้ทะลุ

                       ลูกตาเข้าไปเสียบกับสมอง เลือดที่ใหลออกมานั้นเปลี่ยน

    เสื้อขาวปลอดกลายเป็นดำสนิท

    นี่เลือดคนแน่หรอ”     ผมพูดอย่างสงสัย

                       เมื่อมองดูดีๆ คนๆนั้นร่างกายได้เสียหายไปแล้วหลายส่วน

                       ขาขวาที่รอยบางอย่างกัดจนเหวอะหวะ ท้องกลายเป็นรูจนเห็น

                       อวัยวะภายใน แขนขวาที่ไม่มีตั้งแต่ข้อมือลงไป

    นี่มันตัวอะไรกัน

                  ผมรีบไปปิดประตู และมองไปทางหน้าต่าง ภายนอกนั้นเหมือน

                       นรกก็ไม่ปานเพราะบนถนนเต็มไปด้วยคราบเลือดและคนที่กำลัง

                       เคี้ยวเนื้อมนุษย์อย่างเป็นสุข บ้านเรือนที่ถูกเผาทำลาย

                       ผมได้สติผมก็รู้ทันทีว่าโลกนี้ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป เงินจะกลาย

                       เป็นกระดาษไร้ค่า บ้านเมืองเข้าสู่กลียุค ผมจึงรีบเก็บข้าวของ

                       ที่จำเป็นมาทั้งหมด เช่นอาหารกระป๋อง มีดที่เสียบคาคนๆนั้น

                       เสื้อผ้าจำนวนหนึ่ง

    โชคดีเฮะที่เราชอบดูหนังแนวนี้”    ผมแสยะยิ้ม

                       และเดินออกไปจากห้องที่เต็มไปด้วยความทรงจำ

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×