กู่อี้เฉาแพทย์หญิงหัตถ์เทวะ

“กู่อี้เฉา สตรีวัยเยาว์ผู้อาภัพ นางผู้ไร้สิ้นซึ่งความสามารถในการฝึกฝน กำเนิดมาพร้อมกับชะตาที่ลิขิตไว้ตั้งแต่ต้นว่าอ่อนแอและไร้ค่า ผู้ใดจะคาดคิดได้เล่าว่าในยามที่นางจวนเจียนจะตายแหล่ไม่ตายแหล่ ในจิตสำนึกกลับปรากฏระบบปฏิบัติการจากต่างกาแลกซี่ขึ้น

ระบบปฏิบัติการ มู่มู่ จากดินแดนซึ่งกำลังดับสูญ พร้อมด้วยคลังวิวัฒนาการทางด้านการแพทย์สมัยใหม่ เป็นตัวช่วยอัจฉริยะผู้ฉุดรั้งนางออกมาจากความมืดมิดไร้จุดจบ

ร่วมเติบโตไปพร้อมกับการเรียนรู้ทางการแพทย์ของกู่อี้เฉา ภายในโลกของผู้ฝึกปราณ อุปกรณ์สมัยใหม่จะสามารถปรับเข้ากับยุคสมัยที่แตกต่างนี้ได้อย่างไร

นางจะฝ่าฝืนพาตนเองออกไปจากโลกซึ่งถูกจำกัดเอาไว้ว่าตัวไร้ค่านี้ได้หรือไม่ ปัญหาความสัมพันธ์ในครอบครัวที่พันกันยุ่งเหยิงนี้อีกเล่า ลุ้นไปด้วยกันใน กู่อี้เฉาแพทย์หญิงหัตถ์เทวะ”

*******************************************************

สวัสดีผู้อ่านอีกครั้งหลังจากห่างหายจากการออกเล่มใหม่มากกว่า 2 เดือน ครั้งนี้ผู้เขียนได้กลับมาอีกครั้งพร้อมกับนวนิยายทางการแพทย์ที่ผสมผสานกลิ่นอายจีนเล็ก ๆ น้อย ๆ ในเรื่อง กู่อี้เฉาแพทย์หญิงหัตถ์เทวะ

เล่าถึงความคิดตั้งต้นที่ทำให้ข้าพเจ้าเริ่มแต่งนิยายแนวนี้ คงต้องเกริ่นมาตั้งแต่ที่ข้าพเจ้าได้เผลอไผลกดเข้าไปในช่องของคุณหมอคนหนึ่งที่พบเห็นทางสื่อสังคมช่องทางหนึ่ง ข้าพเจ้าเห็นเขาถ่ายทอดเรื่องราวและเคสที่ทำการผ่าตัด ข้าพเจ้าในยามนั้นรู้สึกขึ้นมาฉับพลันโดยไม่ทันตั้งตัวว่า ‘เราลองท้าทายตัวเองดูสักครั้งดีไหม? โดยมุ่งแต่งนิยายทางการแพทย์?’

แต่ต้องขอออกตัวไว้ก่อนว่าตัวของข้าพเจ้านั้นหาใช่คนที่มีความรู้ทางการแพทย์แต่อย่างใด เพียงเพราะความต้องการของข้าพเจ้าที่ยากจะดับได้ ข้าพเจ้าต้องใช้ความพยายามมานานหลายเดือนเพื่อสืบค้นข้อมูล ข้าพเจ้าหมดสมุดเล่มหนามากกว่าร้อยหน้าไปกับการเขียนสิ่งที่ข้าพเจ้าสืบพบ โรค อุปกรณ์ทางการแพทย์ ศัพท์ วิธีการรักษา การเฝ้าระวังและข้อควรปฏิบัติ ข้อมูลมากมายเหล่านี้ข้าพเจ้ากลับรู้สึกว่าตนยังศึกษาได้เพียงผิวเผิน แต่ถึงกระนั้นข้าพเจ้าได้พยายามมากสุดความสามารถแล้ว

ข้าพเจ้ายังได้เลือกตัวละครหนึ่งตัวข้นมาเป็นตัวนำของเรื่อง เด็กสาวอายุเพียง 14 ปีเท่านั้น ถูกกระทำหยามเหยียด รังแก ทรมาน และที่สำคัญที่สุด ตัวละครตัวนี้ข้าพเจ้าวางไว้ให้นางเป็นเพียงคนธรรมดาคนหนึ่ง ท่ามกลางผู้คนที่สามารถฝึกพลังปราณได้ คิดไปแล้วข้าพเจ้าเกิดสำนึกผิดแต่ยากที่จะเข้าไปแก้ไขได้อีก เพราะข้าพเจ้าแต่งจบเล่มหนึ่งไปแล้ว

ทั้งนี้ข้าพเจ้าดันสร้างปมเอาไว้ให้กับตัวละครไม่น้อยเลย ข้าพเจ้าพยายามเป็นอย่างยิ่งยวด หมั่นจด หมั่นเขียน จนกลัวตัวเองเหมือนกันว่าจะเผลอเลอหลงลืมไปหรือไม่ แต่ข้าพเจ้ามุ่งหวังว่าจะไม่เป็นเช่นนั้น ถ้อยคำส่งต่อของข้าพเจ้านับจากนี้คงไม่มีอีกแล้ว หวังเพียงผู้อ่านทุกท่านที่ได้อ่านเตรียมพร้อมที่จะรับความรู้สึก เศร้าโศก เกลียดชัง การเติบโตพร้อมความสามารถที่เพิ่มพูนขึ้นไปเรื่อย ๆ ของ ’ กู่อี้เฉา’ เหนือสิ่งอื่นใดนวนิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่ง โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน

ขอบพระคุณ

*******************************************************

สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับที่ 1) พ.ศ. 2537 และ

พระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2558

เปิดเรื่องวันที่ 22/12/2566