ตอนที่ 2 : ตอนที่ 2
{ เมือง____ ก็ได้สงบลง โดยฮีโร่ที่ไม่ค่อยออกสื่อ หรือ ไม่อยากดัง ฮีโร่ไซตามะ! ต้องขอบคุณเขาจริงๆ ที่ช่วยพวกเราอีกแล้ว โดยพูดให้ข้อมูลคือเด็กสาวที่รอดจาก วัดซีนแมนได้- }
ไซตามะที่กำลังดื่มกาแฟนั้นก็ทำได้แก้วกาเฟตก พร้อมกับอาการช๊อกค้าง ก่อนจะตะโกนออกไปดังๆ
" ตูไม่อยากดังโว๊ยยยยย!! ไม่ต้องทำข่าวเรื่องตูก็ได้!!! "
…………………………………………………………………………………………
“ ป๊าๆ ทำไมป๊าถึงต้องช่วยเหลือคนอื่นละ? ”
ร่างตอนเด็กของไซตามะ ได้เดินเข้ามาถามพ่อบุญธรรมของตนด้วยความสงสัย คุณพ่อก็ได้หันมามองไซตามะช่วงครู่ก่อนจะหันกลับไปทำความสะอาดอาวุธของตนต่อ
“ …ฉันทำไปเพื่อลบความผิดที่เป็นบาปหนาของฉันที่ได้ทำลงไปในสมัยก่อนนะ… ”
คุณพ่อได้ตอบไปพร้อมกับดวงตาที่ดูเหมือนว่างเปล่าแต่ถ้าได้มองลึกๆแล้วคุณจะเห็นความเศร้าและเจ็บปวดอยู่
“ แล้วทำไมพวกฮีโร่ที่ลงทะเบียน กลุ่มบ้างกลุ่มที่อยู่ในนั้น ไม่ได้ช่วยเหลือประชาชนอะไรมากแค่ยกของนิดๆหน่อยๆ ถึงได้เงินกันละครับ? ”
ไซตามะถามออกไปด้วยความไม่พอใจ ทั้งๆที่ป๊าของตนนั้นได้จัดการพวกสัตว์ประหลาดที่อัตรายทั้งหลายที่จะทำลายเมือง ทำร้ายประชาชน ป๊าของตนกลับไม่ได้อะไรเลย ไม่มีใครรู้ว่าสัตว์ประหลาดพวกนั้นถูกกำจัดคือใคร ทำไมพวกเขาถึงไม่เห็นตัวตนของป๊าเลย ป๊านะ เหมาะกับการเป็นฮีโร่มากกว่าเจ้าพวกนั้นซะอีก….
“ ฉันรู้นะว่าเธอคิดอะไรอยู่ ….การเป็นฮีโร่นะ ไม่ใช้แค่ว่าจะต้องช่วยเหลือโดยไม่ต้องการของตอบแทนตลอดนะ ทุกคนบนโลกนี้ต่างต้องการสิ่งของตอบแทนไม่ว่ารูปแบบใด ไม่ว่า เงิน , เกียรติยศ หรือ แค่รอยยิ้มของประชาชน….ทุกคนบนโลกนี้ต่างมีสิ่งตอบแทนที่อยากได้รับไม่เหมือนกัน เช่น ฉัน สิ่งที่ฉันได้สิ่งตอบแทนนั้นคือ การลบความผิดที่บาปหนาของฉันที่ได้ก่อไว้ในอดีต…ถึงตอนนี้ยังลบไม่หมดก็เถอะ ”
คุณพ่อที่ทำความสะอาดอาวุธเสร็จแล้วก็วางลงบนโต๊ะ ก่อนจะเดินเข้ามาหาไซตามะ ยื่นมือออกมาลูบหัวของไซตามะเบาๆ ไซตามะสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นที่อยู่บนหัวของตน
“ แล้วเธอละ ไซตามะ สิ่งตอบแทนที่เธอต้องการคืออะไร… "
[ ณ ในห้องพักของไซตามะ 7.10 น. ]
กริ๊งๆ!!
เสียงนาฟิกาได้ดังขึ้นทำให้ชายที่นอนอยู่บนเตียงหรือก็คือไซตามะนั้นแหละต้องยื่นแขนออกมากดปุ้มปิดนาฟิกาลง
ตุ้ม…
ไซตามะขยัมตัวยุกยิกไปมาบนเตียง ก่อนจะลุกขึ้นมานั่งห่าวเสียงดัง
“ ห่าว¬…เมื่อกี้…ฝันสินะ ดันไปฝันตอนสมัยเด็กๆ อีกแล้ว ”
ไซตามะถอดหายใจออกมาก่อนจะหันไปมองรูปที่ตั้งอยู่บนโต๊ะ เป็นรูปถ่ายที่มีชายผมดำยาวถึงบ่า ใต้ตาคลำเหมือนทำงานดึก มีผ้าที่ยาวจนเหมือนผ้าพันแผลพันรอบคอ กำลังขยี้หัวเด็กชายผมดำสั้นที่ท่าทางเหมือนกำลังโวยวายใส่ชายผมดำยาวอยู่
“ ผมจะเป็นฮีโร่เหมือนป๊าได้รึเปล่านะ.… ”
ไซตามะพูดกับตัวเองเบาๆ ก่อนจะลุกขึ้นไปอาบน้ำให้ตัวสบาย ก่อนจะเข้าห้องครัวเพื่อทำมืดเช้ากิน โดยเปิดทีวีช่องรายการเพลงทิ้งไว้
{ เขาเรียกผมว่าเอเลน เอเลนที่ใครๆศรัทธา เขาเรียกให้ผมลุกขึ้นมา จากโลกใบนั้นที่เคยมืดดำ จากโลกใบนั้นที่เคยฝันร้ายยยย เอเลนนนนน!!!- ติ๊ก! ขออภัยค่ะ ขอคั่นรายการด้วยข่าวด่วนนะคะ มีฝูงยุงขนาดมหึมากำลังมุ่งหน้าไปทางเมื่อง Z ขอให้ประชาชนที่อยู่ในเมือง Z อยู่แต่ในบ้านของท่านด้วย เพราะนี้คือ ภัยพิบัติระดับปีศาจ นี้คือภาพ ของหมู่บ้านที่ถูกฝูงยุงเข้าโจมตี ทุกสิ่งที่เป็นสิ่งมีชีวิต ไม่ว่า หมู , หมา , ไก่ และ คน ต่างไม่รอดเหลือเพียงแค่ร่างที่หนังติดกระดูก พวกเราขอเตือนไว้ว่า ขอให้ทุกคนอยู่ในบ้าน แต่ถ้าได้พบกับฝูงยุงเหล่านี้ ชีวิตของคุณก็คงไม่รอดแล้ว }
“ งำๆหืม? อึก(เสียงกลืนข้าว)- ฝูงยุงนะหรอ? เป็นฝูงแบบนั้นมันดูแปลกๆนะ สงสัยต้องมีเบืองหลังแน่ๆ ”
ไซตามะก็เงยหน้าขึ้นจากจานข้าวเช้าของตน มองข่าวในทีวี
“ สงสัยต้องออกไปดูเสียหน่อยแล้วละ ”
[ ณ ร้านขายของสักแห่งหนึ่งในเมือง Z ]
ได้มีชายคนหนึ่งที่น่าจะเป็นโจรทำการทุบกระจกร้านจนแตก ก่อนจะเดินเข้าไปในร้าน โดยไร้ซึ่งควมกลัวเกี่ยวกับฝูงยุงที่ได้ประกาศเตือนภัยกัน
“ ฮ่าฮ่าๆ ใครมันจะไปกลัวกันเหล่า ก็อีกแค่ยุงอยู่เป็นฝูงเอง กัดนิดหน่อยมันจะตายได้ยังไง ก็แค่เสียเลือดแต่ได้ของตั้งเยอะ เสียแค่นิดหน่อยก็ยังคุ้มค่า ”
โจรคนนั้นก็ได้พูดกับตัวเองก่อนจะหยิบของในร้านใส่ถุงผ้าให้หมดก่อนจะลากถุงออกจากร้านไป แต่ในขณะนั้นก็ได้มีลมปริศาพัดมาจนหมวกของโจรที่ใส่อยู่หลุน
“ ลมอะไรวะ? อะ- ”
โจรคนนั้นก็หันไปมองทิศทางที่ลมได้พัดมา แต่โจรคนนั้นต้องชะงัก เพราะสิ่งที่เข้าเห็นนั้นคือ ฝูงยุงขนาดใหญ่อยู่ตรงหน้าเขา ไม่ทั้นที่จะร้องตกใจ ฝูงยุงพวกนั้นก็พุ่งตรงมาที่โจรคนนั้นปกคลุมร่างโจรคนนั้นไปทั่วร่าง ก่อนจะทำการดูดเลือด
“ อ๊ากกกกกกกกกกก!!!!!!!!!! "
โจรคนนั้นก็ได้กรี๊ดร้องอย่างทรมาณอย่างดังก่อนเสียงร้องจะเบาลง เบาลง จนยุงก็ได้ดูดเลือดจนเต็มท้องแล้วก็ต่างเลิกดูดเลือดและบินขึ้นไปบนอากาศไปหาใครคนหนึ่งที่กำลังบินอยู่ โดยทิ้งร่างของโจรคนนั้นที่กลายเป็นร่างคนหนังติดกระดูกไปเสียแล้ว…
คนที่กำลังบินอยู่คือ หญิงสาวคนหนึ่งที่มีขาและแขนเหมือนยุง หมวกที่ใส่บนหัวเหมือนหัวยุ่งเช่นกัน เหมือนเป็นนางพยายุง ฝูงยุงก็ต่างบินรอบผู้หญิงคนนั้น
“ เอ๋อ ได้เลือดมาแค่นี้หรอ? เลือดแค่นี้ มันยังไม่พอหรอกนะ ไปหามากกว่านี้สิ ”
ฝูงยุงเหมือนเข้าใจในสิ่งที่หญิงสาวได้พูดก่อนจะกระจ่ายตัวไป นางพยายุง(ขอเรียกแบบนี้ก่อนแล้วกัน )ก็พยักหน้าให้กับตนเองอย่างพอใจ ก่อนจะตั้งใจบินรอบๆเมือง Z แต่ต้องหยุดชะงักเพราะเธอสามารณจับสัมผัสถึงการตายของยุงจำนวนหนึ่งที่ใกล้ๆบริเวณที่ตนอยู่ หญิงสาวสงสัยในใจ
“ เข้าใจละ แกสร้างยุงเพื่อดูดเลือดให้ตัวเองสินะ ถ้าจัดการแกได้ฝูงยุงพวกนั้น”
อยู่เสียงของชายปริศนาได้ดังขึ้น ทำให้นางพยายุงตกใจก่อนจะก้มมองดูพื้นล่างที่เต็มฝูงยุงก็พบกับร่างชายคนหนึ่งยื่นเงยหน้ามองเธออยู่ ด้วยความที่ฝูงยุงนั้นบินอยู่ข้างเต็มไปหมดจึงทำนางพยายุงมองไม่หน้าชายปริศนา แต่ธอสนใจไหม? บอกเลยว่า…..ไม่
“ หึ งั้น…..จนมาเป็นอาหารของฉันซะเถอะ! ลูกๆที่น่ารักของฉัน ไปดูดมันให้แห้งเหือดไปเลย!! ”
นางพยายุงก็ได้กล่าวสั่ง ฝูงยุงพุ่งใส่ชายปริศนาคนนั้นทั้นทีตามคำสั่งของนางพยา นางพยายุงก็ได้คิดว่าชายปริศนานั้นคงจะถูกดูดเลือดจนเหลือแค่ร่างแห้งๆแล้ว จึงหันหลังเตรียมบินดูรอบเมืองแต่แล้ว….
ตู้ม!!!!!
เสียงระเบิดดังขึ้นทำให้นางพยายุงจึงเลี้ยวหลังหันไปดูพบ ควันของระเบิดเต็มไปหมดก่อนที่ลมจะพัดกลุ่มควันนั้นหายไป ปรากฎร่างชายหุ่มผมทองที่ก้มโค้งตีหลังกา(?)มองยังไงก็รู้แล้วว่าชายคนนั้นเป็นไซบอร์ก
“ อยู่นิ่งซะ ฉันจะเป็นคนกำจัดแกเอง…. "
จบ
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ

22 ความคิดเห็น
-
#15 Yukie ผู้ใช้ชีวิตแบบสโลว์ไลฟ์ (จากตอนที่ 2)วันที่ 21 พฤศจิกายน 2563 / 23:04ผมดำยาว ใต้ตาคล้ำเหมือนคนไม่ได้นอน มีผ้าที่เหมือนผ้าพันแผลพันที่คอ.............นี่มันจารย์ไอซาวะชัดๆ#151
-
#15-1 ผู้สาวเสพยาดม(จากตอนที่ 2)22 พฤศจิกายน 2563 / 00:47อุ้ย! .....ไม่ใช้หรอกน่าาาาาาาาาาาาาาาา#15-1
-
-
#14 Portgas D Ace ^_^ (จากตอนที่ 2)วันที่ 20 พฤศจิกายน 2563 / 11:54รออ่านนะครับ#140
-
#13 -คนขายชานม- (จากตอนที่ 2)วันที่ 20 พฤศจิกายน 2563 / 11:26พระเอกมาแร้วจร้าาาาาาาาาาาาาาา!!!!!#130
-
#12 เด็กสาวผู้ง่วงงัน (จากตอนที่ 2)วันที่ 20 พฤศจิกายน 2563 / 11:09พระเอกออกโรงแล้ว#120