ตอนที่ 6 : A thrilling adventure : 6
ร่างเล็กที่สั่นนั้นก็สั่นเบาลงจนไม่สั่นอีกน้ำตาที่ไหลนั้นก็หยุดไหล แทมยังขยัมตัวซบลงที่หน้าอกเขา เหมือนแมวที่กำลังหาความอบอุ่น โจทาโร่เห็นแบบนั้นก็เผลอยกยิ้มขึ้นมา ก่อนลูบหัวร่างเล็กอีกครั้ง ก่อนจะหลับไป...
เหมือนแมวน้อยขนสีทองที่กำลังหาความอบอุ่นเลยนะ...
.
.
.
กลิ่นของกาแฟ ลอยเข้ามาในจมูกของเอ็ดเวิร์ด ทำให้เจ้าตัวเริ่มมีปฏิกิริยา จนต้องลื่มตาขึ้นจากความฝัน
" อืม ...ห้าว~ "
ร่างเล็กลุกขึ้นมานั่งบนเตียง ห้าวเสียงดังๆ ก่อนจะทำการยื่นตัวเหมือนแมวบิดขี้เกี้ยง
สวัสดีผมเอง เอ็ดเวิร์ด จำความได้ว่าผมกำลังนั่งฟังคุณโจเซฟเล่าเรื่องอยู่นั้นก็เผลอหลับไป ตื่นขึ้นมาเพราะได้กลิ่นกาแฟก็พบว่าอยู่ในห้องนอนแล้ว ใครเป็นพาเขาเข้านอนในห้องกันละ? อ่อ! ลื่มไปคุณโจทาโร่ก็นอนห้องเดียวกับผมนี้น่า งั้นแสดงว่าเจ้าตัวพาผมมาในห้องสินะ....ห้องเดียวกัน...งั้นแสดงว่าเมื่อคืนผมนอนบนเตียงเดียวกับคุณโจทาโร่หรอ!!!! ผมนี้ตาสว่างเลย! แต่คง...ไม่เป็นไร...มั้ง? อย่างน้อยผมกับเขาเป็นผู้ชายคงไม่มีปัญหาอะไรหรอก...มั้งนะ
ผมที่ได้สติอีครั้งก็ทำการลงจากเตียง ดูเหมือนอาการบาดเจ็บจะดีขึ้นจนผมสามารถเดินไปไหนมาไหนได้ แทมยังกระโดดเหมือนคนไม่มีอาการบาดเจ็บได้อีก ผิดกับเมื่อวานที่จะเดินก็ลุกขึ้นเดินไม่ได้ ผมที่ทดสอบสภาพร่างกายตัวเองแล้ว ก็เดินไปที่ห้องน้ำ ก็เห็นคุณโจทาโร่กำลังจิบกาแฟอยู่
" ตื่นแล้วหรอ? "
" ครับ "
" อืม ไปอาบน้ำล้างหน้าเถอะ "
ผมพยักหน้าก่อนจะเข้าไปในห้องน้ำ อาบน้ำแต่งตัว ชุดก็เหมือนเดิมเสื้อดำ กางเกงดำ เสื้อโค๊ทสีแดง เมื่อแต่งตัวเสร็จแล้วก็ไปสบทบกับพวกคุณโจเซฟ และทานข้าวเช้ากัน
" นี้เอ็ด( พวกเขาเริ่มสนิทกันแล้วจึงเริ่มเรียกชื่อสั้นๆ ) "
คุณโปลนาเรฟเรียก ผมจึงหันถามเจ้าตัว
" มีอะไรหรอ?คุณโปลนาเรฟ( น้องเริ่มสนิทกับพวกโจทาโร่แล้วบวกกับน้องอยู่ในร่างเอ็ดเวิร์ด จึงทำให้เริ่มมีนิสัยห้าวๆบ้าง แต่ยังแทนตัวเองว่า ผม อยู่เหมือนเดิม ป.ล.ยกเว้นศัตรูที่ล้อเรื่องความสู้) "
" เอานี้นม หัดดื่มบ้างนะ จะได้สู้ๆ "
คุณโปลนาเรฟก็วางนมกล่องตรงหน้า ผมที่เห็นแบบนั้นก็ทำการ....ปัดมันทิ้งไปซะ!!!!
บึง!!
" ผมก็บอกว่าไม่ชอบนม! แล้วก็อย่ามาว่าผมเตี้ยนะ! "
" นายยังเตี้ยแบบนี้ก็เพราะไม่ดื่มไง นายควรจะดื่มนม! ด้วยความปราณนาดีจากคุณโปลนาเรฟ "
" ก็บอกผมไม่ชอบดื่มนมไงเล่า!!! เอ็ดเวิร์ดคิง!! "

" เฮือกกก! "
หลังจากจบสงครามระหว่าง ให้ดื่มนม และ ไม่ยอมดื่มนม (?) พวกเราทั้งสี่จึงเดิมเที่ยวในเมืองไปเรื่อยๆ ผมที่เหลือกไปเห็นรถบัสคันหนึ่งที่วิ่งผ่านพวกเขาไป ผมจะไม่ว่าอะไรเลยถ้า...ผมจับสัมผัสได้ว่ารถคันนั้นมันจะพาความชิบหายมาอีกแล้ว ( นี้นายเป็นริว จิตสัมผัสใช้บอ? ಠ∀ಠ )
ผมคิดไปแบบนั้นในใจคนเดียว ก่อนจะเลิกสนใจรถคันนั้น พวกเราจะเข้าร้านเพื่อพักดื่มน้ำชากัน แต่คุณโจเซฟกลัวว่าจะโดนวางยาพิษ แล้วตัดสิ้นใจกันเปลี่ยนร้านเมื่อได้รู้ว่าโคล่าที่นี้มันไม่เย็น แต่ต้องกลับมาร้านเดิมและสั่งชาเพราะร้านตรงข้ามดันไฟไหม้พอดี
พวกเราก็รอกัน จนชาได้เสริร์ฟมาที่โต๊ะ ขณะที่ผมยกถ้วยชาขึ้นเพื่อจะดื่มก่อนใครเพื่อน ก็ถูกมือของอัลเข้ามาขว้างไว้
" มีอะไรหรออัล? "
ผมถามอัลด้วยความสงสัย อัลก็ทำการชี้นิ้วไปที่กาน้ำชา ผมที่สงสัยว่าในกาน้ำมีอะไรถึงอัลต้องบอกแบบนั้นก็ำการหยิบกาน้ำมาดู พอเปิดดูเท่านั้นแหละ...
" นะ ในกาน้ำชามีแมลงทราบ!!!! "
พรู้ดดดดด!
ทุกคนที่กำลังกลื่นน้ำชาก็พ้นออกมาอย่างรวดเร็ว ร่วมไปถึงโต๊ะข้างๆด้วย ต่อให้ในถ้วยของตนไม่มีซากแมลงทราบ ผมก็คงดื่มต่อไม่ลง พวกคุณโจเซฟก็เช่นกัน พวกเราก็เดินออกจากร้านนั้นทั้นที
" ขอบใจมากนะอัลที่บอก ถ้านายไม่ได้บอกน้ำชานั้นคงได้อยู่กระเพาะแน่ๆ คิดแล้วขนลุก "
ผมก็ลูบหัวอัลเป็นการขอบคุณ อัลก็ก้มน้อมให้ผมลูบหัวเจ้าตัวอย่างสะบายๆ
หลังจากนั้นคุณโจทาโร่ก็ขอตัวไปโรงพยาบาลก่อน ส่วนผม คุณโจเซฟ และคุณโปลนาเรฟก็จอดรถเพื่อซื้อผลไม้ไปฝากคุณคะเคียวอินกับคุณอับดุลที่ถูกคุณหมอให้นอนอยู่ที่นั้นเพื่อดูอาการ
เมื่อพวกเราซื้อผลไม้เสร็จแล้วก็เดินกลับรถกัน แต่เหมือนมีใครบ้างคนอยู่ในรถของพวกเราทำให้คุณโปลนาเรฟต้องตะโกนถามไป
" เฮ้ย! ใครอยู่บนรถนะ! "
แล้วก็ร่างใครคนหนึ่งก็ลงมาจากรถซึ้งเป็น...คุณโจทาโร่นั้นเอง แต่อยู่ในชุดเสื้อกั๊กยีนส์ เสื้อยืดสีชมพู่ กับหมวดที่สูงกว่าปกติ
ทำไมคุณโจทาโร่อยู่นี้ แล้วทำไมถึงใส่ชุดแบบนั้น? ใช้คุณโจทาโร่แน่หรอ? ผมก็คงสงสัยในใจ
ผมที่ไม่รับประกันว่าชายคนนั้นเป็นโจทาโร่ตัวจริงก็มอง ชายคนนั้นถูกคุณโปลนาเรฟที่คิดว่าชายคนนั้นเป็นโจทาโร่ตัวจริงก็ผลักเข้าไปในรถ ผมก็ขึ้นรถตามเข้าไป ก่อนจะคว้าถุงส้ม เมื่อเห็นว่าถุงจะตก
คุณโปลนาเรฟก็ชวนคุยกับชายคนนั้นพร้อมกับแรงกดดันจนผมเห็นว่าคุณโจทาโร่( ตัวปลอม ) เหงือแตกพลั่ก คุณโปลนาเรฟก็ให้ดื่มน้ำหวานอะไรสักอย่างลงคอขณะที่ยังอบบุหรี่ในปาก ทำเอาคุณโจทาโร่ตัวปลอมแสดงสีหน้าพะอืดพระอมน้ำมูกไหลน้ำตาเล็ด ก่อนจะสำลักพร้อมกับคายบุหรี่ออก ผมที่เห็นแบบนั้นก็ยื่นน้ำให้ ถึงจะรู้ว่าเขาไม่ใช้โจทาโร่ตัวจริง แต่ก็แอบสงสารหน่อยๆ
" ขอบใจนะ "
คุณโจทาโร่( ตัวปลอม )ก็รับขวดน้ำมาดื่มอย่างรวดเร็ว
" เฮ้ยๆ โจทาโร่ ไม่สมเป็นนายเลยนะ- "
ขณะที่คุณโปลนาเรฟพูดอยู่นั้นจู่ๆ ผมก็ได้กลิ่นแปลกๆจากถุกส้มที่ผมถืออยู่ ซึ่งกลิ่นนั้นคือ... กลิ่นดินปืน ผมก็ค้นดูในถุงส้มและยิบส้มลูกหนึ่งขึ้นมาดม ลูกนี้แหละที่ผมได้กลิ่นดินปื่น
คุณโจทาโร่(ตัวปลอม) ก็ร้องโวยวายบอกว่าปวดท้องก่อนจะกระโดดหนีลงจากรถ ทำให้ผมมั่นใจขึ้นมาทั้นทีว่า... คนที่ปลอมเป็นคุณโจทาโร่มาวางระเบิดที่สอดในส้มไว้ในรถของพวกเรา!
ผมที่เห็นว่าเขากำลังจะหนี ก็เขวี้ยงส้มที่สอดใสระเบิดใส่เขาคนนั้น
เอาคืนไป!!
หลังจากนั้นก็ได้ยินเสียงระเบิดดังขึ้นมาไม่กี่นาที
บึ่มมมม!!!
#จบ
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
แล้วอิกกี้อยู่ไหน
เป็นกำลังใจให้นะค่ะ(｡•̀ᴗ-)✧