คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : หมอ...ครับ
- 12 -
“ เ เื่นนนนนนนน ”
เสียปลุุ้ิ้อยู่้าหูเรียให้ผมื่นาฝันีในอนเ้ารู่แบบนี้
“ ยัเ้าอยู่เลย รีบปลุไมอะหมอ ”
“ เ้าบ้าอะไร วันนี้ไปทะเลไลืมหรอ
ลุไปอาบน้ำเี๋ยวนี้เลย! ”
ผมไม่่อยแน่ใเท่าไหร่
ว่านี่หมอหรือแม่แ่็นั่นแหละยัไ็ัุแฟนสุน่ารันนี้ไม่ไ้อยู่แล้ว
อยูเหอะ ืนนี้ะเอาใหุ้หมออทุนไม่ล้าหืออีเลย
“ ร้าบ ลุแล้วร้าบ ”
“ เี๋ยวเราทำอาหารเ้ารอ ทำไปเผื่อนอื่นๆ
ในรถ้วย ”
น่ารั
อบอุ่น
และใีเสมอ
ผมไ้แ่อมยิ้มเินเ้าห้อน้ำเหมือนนบ้า อยู่ๆ
ยิ้ม หุบไม่ไ้้วยิ ูหน้าหมันไส้ไปหน่อย แุ่หมออผมว่ะทุน โทษที J
“ โห อย่าสวย ”
“ หล่อแถมรวย แบมึโรโี ”
เพื่อนๆ
หมอมาถึเาะส่วนัวอผม็ื่นาันพอสมวร ที่นี่่อน้าเียบและเป็นส่วนัว
นอานานในเาะ็ไม่มีนอื่นๆ มาเพ่นพ่านแล้ว
“ เอาระเป๋าไปเ็บแล้ว็เลือห้อันเลยนะ ”
ผมเอ่ยบอับทุนทั้เพื่อนผมและเพื่อนหมอ
อ๋อรวมยอูไป้วยนะ ไม่รู้ว่าไม่านยอลมันไปทำยัไให้เายอมมา้วยไ้
อเมิ่น่าูทริปนี้
“ ไ อบป่าว ”
ผมเินเ้าไปออแฟนัวเล็แล้วเอ่ยถาม
แ่็ไ้ำอบมาเป็นรอยยิ้มหวานๆ บับุหมอเานั่นแหละ
“ ให้เรานอนห้อไหน ”
“ รู้แล้วยัะมาถามอี เี๋ยวะโน ”
ผมเินนำุหมอไปที่ห้อส่วนัวอผมในบ้านพัหลันี้
ห้ออผมแ่สบายๆ า้วยผ้าม่านสีเทาอ่อน มีเ้าอี้ไม้สอัวอยู่รระเบียเล็ๆ
ไว้สำหรับนั่ื่มหรือสูบบุหรี่ เอาริๆ
ผมไม่เ้าใว่าพ่อะทำเ้าอี้สอัวไปทำไมเพราะผมไม่เยให้ใรเ้ามาในนี้อยู่แล้ว
แ่วันนี้ผมว่าผมเ้าใแล้วล่ะ ว่าทำไมถึมีสอัว
“ ห้อสวย ”
“ ทีแร็สวยีอยู่หรอ พอหมอมาแล้วทำไมมันถึไม่สวย็ไม่รู้
”
“ ปาหวาน ”
ัให้ทันทีรับ
พอมปุ๊ปผม็ประบปาไปบนอวัยวะเียวันบนใบหน้าอุหมอ
เป็นเพียารูบแบบปาแะปาธรรมาไม่หวือหวา แ่หมอโรหวานเลยว่ะ
“ ามใหน่อยเอาให่เลยนะ ”
ุหมอเอ่ยอนผมละริมฝีปาออมาแล้ว
แ่มูเรายันันอยู่เพราะุหมอเอาสอมือับใบหน้าผมเอาไว้ เนี่ย
หมอ็เป็นะแบบเนี้ย แล้วะไม่ให้ผมหลไ้ไอะ
“ หมอ อย่าอ่อย ”
“ อ่อนอะ อ่อยแ่นี้็หูแแล้ว ”
ร้าย
ร้ายามา
ุ๊บ
“ ไปเินเล่นัน ”
ุหมอออออออออออออออออออออออออออ
ทำไมทำับไอ้เฮุนแบบนี้ อะไรือารุ๊บปาผมนเิเสียแบบนั้น
แถมยัยิ้มหวานโรๆ มาให้ ไหนะมาวนไปเินเล่นอี บอเลยไม่รอแน่ๆ ผมเนี่ย
ไปไหนไม่รอแน่ๆ
เย็นพวเรา็ปาร์ี้บาร์บีิวับีฟู้ัน
รวมทั้เรื่อื่มแอลอฮอล์้วย อยาเห็นหมอเมาอะ อยารู้ว่าน่ารัแ่ไหน
“ ไอ้เ มอแ่หมอนะมึอะ ”
“ อ้าว ็แฟนู ”
“ เหม็นมึ ”
ไอ้านยอลับอินแวที่ผมเอาแ่นั่มอุหมอยื่นย่าอาหารทะเลอยู่รเา
เอ้า็มอแบบนี้มาเป็นปีๆ แล้วป่ะ ผมะมอ่อไปเรื่อยๆ ็ไม่ใ่เรื่อแปลอะไร
ว่าแล้ว็อลุไปหาุหมอหน่อย
ยืนอยู่นเียวะ้วย
“ ร้อนมั้ย หน้าแหมแล้ว ”
“ ร้อนนนนนน แ่สนุ ”
เรายิ้มให้ัน่อนที่ผมะส่แ้วน้ำไปใหุ้หมอื่ม
“ วันนี้ไม่มีนมปั่นนะรับ ”
“ ไม่เป็นไร แ่เราอเป็นเ็ไม่ีวันนึไ้ป่าว ”
“ หือ ยัไรับ ”
“ เนี่ยเพื่อนเรามันินเหล้าันทุนเลย ”
ผมไ้แ่ยิ้มเอ็นูับารพูแบบอ้อมโลอุหมอ
ไม่รู้เลยหรอว่าผมนี่แหละที่เป็นนอยาเหล้าให้หมอิน
“ อือฮึ แล้วไ่อ ”
“ เราอยาินบ้า ”
“ ็ินิ เี๋ยวเราูแลเอ ”
ุหมอยิ้มนาหยีมาให้ผม
น่ารัแบบไม่ล้าัใอะบอรๆ พ่อแม่เาเลี้ย้วยอะไรนะ ทำไมถึไ้น่ารัไ้นานี้
ผมะเป็นบ้าเอา
สอั่วโมผ่านไปับวามวุ่นวายที่เพิ่มเ้ามา
ใ่ มันวุ่นวาย
วุ่นวายมาๆ
“ ใระเ็บศพ ”
ผมพูับานยอลอินและหมอแทม
เพราะอนนี้นที่เหลือเมาันเรียบร้อยไปแล้ว รับ นที่เหลือนั่นมีุหมอ้วย
ที่อนนี้อแะนอนอย่าเียว ผมะลุไป็ไม่ไ้เพราะห่วพวที่เหลือ
“ เเรา่ว! เราะนอน! พาเราไปนอน!
เี๋ยวนี้เลย! ”
พูอย่าเียวไม่พอ มีารี้หน้าผม้วย
“ พาแบมันึ้นไปนอนเหอะ
เี๋ยวที่เหลือพวูัารเอ ”
อยาะราบไอ้อินับประโยสวรร์
พอไ้ยินันั้นผม็ประอุหมอเ้าบ้านทันที ีนะัวเบาไม่ั้นล่ะานหยาบแน่ๆ
“ ฮื่อเ ่วอะ ”
“ รับๆ ำลัพาไปนอนแล้ว ”
ผมเปิประูห้อและปิทันทีพร้อมล็อเรียบร้อย
ะไ้ไม่มีใรมาวนอนหมอนอน เพราะูาท่าทาน่าะหลับยาวยันเย็นพรุ่นี้
“ เ ”
อยู่ๆ ุหมอ็หยุเินแล้วหันหน้าเ้ามาหาผม
เท่านั้นไม่พอยัเอามือึ้นมาล้ออผมเอาไว้อี
ผมว่าผมใเย็นแล้วนะเพราะเห็นว่าุหมอเมา แ่พอมาแบบนี้ผมว่าผมไม่ไหวว่ะ
“ ว่าไรับ ”
มือที่ว่าอผมอนนี้ถูวาอยู่ที่เอวออุหมอ
“ ูบหน่อย ”
“ ไม่หน่อยไ้มั้ยรับ ”
“ อื้อ ”
70
แว่ามันะมีอะไร่อานี้มะ
ฮื่อเราอโทษมาเราไม่ไ้เ้ามา่อเพราะโน้บุ๊เราพัอะแล้ว้อมูลอยู่ในนั้นหมเลย
เราเลยมาไถ่โทษ้วยอันนี้เลยอันนี้ อีสามสิบับอันนั้นรอหน่อยนะ ฮึ้บๆ
ิถุเ้อนีอนุ้
ความคิดเห็น