อา..ความเหงา

เนื้อเรื่อง

อา...สิ่งนี้มันคืออะไร สิ่งที่อยู่ภายใน

สิ่งนี้มันกัดกร่อนหัวใจดวงนี้ไปทีละน้อยๆ

มันทำให้เราปวดที่ใจ นี่สินะ ความเหงา...





ผู้คนรอบข้างมากมายต่างพูดคุยกันอย่างออกรส จนเสียงจอแจหนวกหูดังรุมเล้าเข้ามาในโสตประสาท

บางกลุ่มก็นั่งล้อมวงเล่น บางกลุ่มก็พูดคุยเรื่องวงการบันเทิง ตามประสา

แต่ทำไมมีเพียงเราคนเดียวที่ไม่มีใครมาคุยด้วย
ทำไมมีเพียงเราคนเดียวที่ต้องคอยเฝ้ามองพวกเขา ทำไมกันนะ



ไม่มีใครสนใจ ไม่มีใครเหลียวแล ไม่มีใครคิดถึง ไม่มี... แม้แต่คนเดียว



ทั้งๆที่ทุกคนเป็นเพื่อนกัน ทั้งๆที่ทุกคนอยู่ด้วยกันมา

ทั้งๆที่พวกเราเดินเข้ามาในรั้วโรงเรียนเดียวกัน แต่ด้วยเหตุใด

ทำไมรู้จึงรู้สึกว่าตัวเองไม่มีตัวตน




ไม่มีตัวตนในสายตาของพวกเขา

ไม่มีความสัมพันธ์อะไรที่เกี่ยวข้องกันเลย... ไม่มีเลย




ความเหงาช่างโหดร้าย มันทำให้เรารู้สึกเจ็บปวด รู้สึกเหมือนโชคชะตาเล่นตลก รู้สึกน้อยใจคนพวกนั้น ที่ไม่มีใครเห็นค่าของเราเลย




จะมีใครสักคนไหมที่ยื่นมือมา  ฉุดเราออกจากความเหงานี้ จะมาเข้าใจในตัวตนของเรา  มานั่งเคียงข้างอยู่เป็นเพื่อน
และ...เป็นเพื่อนที่ดีของเรา