ดวงใจแห่งแสงสว่าง

ลำดับตอนที่ #1 : เริ่มรัชสมัย

                                                                                   บทที่ 1   เริ่มรัชสมัย

          ปีที  7  แห่งราชวงศ์โจว  ปกครองโดยโอรสสวรรค์ โจวกวงตี้  ราชวงค์โจวมีการตราระบบสืบสายวงค์ขึ้นใช้อย่างชัดเจนโดยกำหนดว่า กษัตริย์จะต้องสืบทอดเฉพาะบุตรคนโตของภรรยาเอกเท่านั้น 

พระเจ้าโจวกวงตี้มีฮองเฮาผู้งดงามและเป็นดั่งดวงใจ  ฮองเฮาชุนเย่หลิงให้การประสูติกาลโอรสองค์แรกในคืนที่มีหิมะตกหนักปกคลุมพระราชวังให้ขาวโพลนไปทั่วทุกหนแห่ง  ซ้ำร้ายอากาศในคืนนั้นยังหนาวเย็นมากกว่าที่เคย ห้องประสูติกาล  หมอหลวงและนางกำนันผู้เตรียมการประสูติกาลหวาดกลัวในสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นด้วยภาวะการประสูติกาลที่มิได้ราบรื่นอย่างผู้อื่น เสียงร้องครวญครางยามฮองเฮาเจ็บปวดพระครรภ์ดังประสานกับเสียงถอนหายใจของพระจ้าโจวกวงตี้ซึ่งประทับอย่างใจจดจ่อหน้าห้องประสูติกาล  แม้นบรรยากาศรอบนอกจะหนาวเย็นเพียงใด หากแต่ภายในห้องประสูติกาล นางกำนันต้องบรรจงซับพระพักต์ฮองเฮาอย่างแผ่วเบาราวเกรงว่าหากซับพระพักต์แรงกว่านี้จะทำให้ฮองเฮาได้รับความเจ็บปวดยิ่งขึ้นไปอีก  ลมหายใจของฮองเฮายังไม่่ถึงชั่วระยะใบไม้ปลิดปลิวร่วงหล่นตกลงถึงพื้นความเจ็บปวดก็วิ่งระรอกขึ้นมาอีกครั้ง เจ็บปวดดังเส้นเอ็นจะขาดทั่วร่าง เจ็บปวดยิ่งกว่าการเอามีดมาเฉือนเนื้อออกเป็นชิ้น ๆ  แม้นจะกลั่นพระทัยเบ่งประสูติกาลเช่นใด ความเจ็บปวดก็ยังมิคลายลง

                   " เรียนฮ้องเต้   พระครรภ์ของฮองเฮาผิดแผกจากครรภ์ธรรมดา เพคะ  ข้าน้อยเกรงว่า  ฮองเฮาจะได้รับความเจ็บปวดยิ่ง เพคะ " หมอหลวงผู้เตรียมการประสูติออกมาถวายรายงานฮ้องเต้ด้วยสีหน้าวิตกกังวลและหวาดกลัว แม้นฮองเฮาประสูติกาลพระโอรสได้สำเร็จแต่ก็เสี่ยงที่จะรักษาชีวิตระมารดาเอาไว้ได้ ด้วยขณะนี้ล่วงเลยเวลาการประสูติกาลมากแล้ว ซ้ำพระองค์ยังมีพระโลหิตไหลออกมาากมายนัก

                  "ท่านหมอหลวง  ท่านต้องจัดการให้พระโอรสประสูติกาลให้สำเร็จ  มิฉะนั้น ชีวิตของท่านหมออย่าหาว่าข้าใจร้าย"  ฮ่องเต้โจวกวงตี้รับสั่งเสียงลอดไรฟันแผ่วเบาราวเสียงแห่งภูติผีปีศาจก็มิปาน

                 " เพคะ "  หมอหลวงเอ่ยตอบผู้เป็นโอรสสวรรค์อย่างไร้เรี่ยวแรง  พลันเร่งเข้าไปห้องประสูติกาลเพื่อใช้ความสามารถที่มีทั้งหมดช่วยเหลือฮองเฮาให้ประสูติกาลพระโอรส ด้วยมิใช่เพียงการให้

กำเนิดหนึ่งชีวิตเท่านั้นแต่เป็นการให้กำเนิดถึงสองชีวิตในเวลาเดียวกัน หนึ่งชีวิตพระโอรส  หนึ่งชีวิตหมอหลวง  หากเกิดความผิดพลาดขึ้น หมอหลวงคงต้องดับดิ้นภายในคืนนี้อย่างแน่นอน

                ฮองเฮากลั้นพระทัยเบ่งโอรสอย่างหนักน่วงโดยมิได้คิดออมแรงด้วยหวังเพียงให้โอรสน้อยประสูติกาลลืมตามองดูโลกอันสวยงาม   ยามฮองเฮาเบ่งลมครั้งใดหมอหลวง และนางกำนันผู้เตรียมการคลอดก็ออกแรงเบ่งร่วมกับฮองเฮาซ้ำแล้วซ้ำเล่า  

               "ฮองเฮาเพคะ  ใกล้แล้วเพคะ  อีกนิดเพคะ   เห็นพระเกศาพระโอรสแล้วเพคะ"   

             " อึบ  อืด" สิ้นเสียงเป่าลมเบ่งของฮองเฮาครั้งสุดท้าย   เสียงอุเว้  อุเว้ ดังขึ้นท่ามกลางความโลงอกของหมอหลวงและนางกำนัน  พระโอรสแรกประสูติกาลปรากฏให้พระมารดาได้ยลโฉมคราบเลือดติดตามพระวรกาย  ดวงพักต์ยังยับย่นอยู่เนื่องจากพึ่งประสูติกาลออกจากครรภ์พระมารดา  ในความรู้สึกของคนเป็นมารดา บุตรชายช่างเป็นพระโอรสที่น่ารักน่าชังเสียเหลือเกิน 

            "นำพระโอรสไปชำระพระวรกายให้สะอาด แล้วออกไปแจ้งแก่ฮ้องเต้"   สิ้นเสียงของหมอหลวง  นางกำนันประจำห้องประสูติกาลก็เร่งออกไปทูลรายงานให้ฮ้องเต้ทราบ

           "เรียนฮ้องเต้    พระโอรสได้ประสูติกาลเรียบร้อยแล้ว เพคะ"    ฮ้องเต้ยังมิได้สดับฟังเสียงรายงานของนางกำนันจนจบความก็ถลันเข้าไปยังห้องประสูติกาลอย่างว่องไว  ดวงพักต์แย้มพระโอษฐ์อย่าง

อ่อนหวานยิ่งนัก 

               "ฮองเฮา เจ้าเก่งเหลือเกิน"   ฮ้องเต้ทรงกล่าวกับฮองเฮาอย่างนุ่มนวล ทรงเอื้อมพระหัตถ์ไปลูบไล้พระเกษาที่ตกระวงพระพักต์ของฮองเฮาขึ้น  ทรงโน้มพระองค์จุมพิตซับพระเสโทที่ไหลรินของฮองเฮากอดกระชับฮองเฮาไว้ในอ้อมกอดส่งสายพระเนตรหวานแสดงความรักในตัวฮองเฮาอย่างลึกซึ้ง

            "ลูกชาย คลอดแล้วท่านพี่  ท่านจะให้มีชื่อว่าอย่างไร  ท่านพี่  "

           " น้องพี่ พี่คิดจะให้เจ้าเป็นผู้มอบนามให้แก่ลูกของเรา  เจ้าเห็นว่าเป็นเช่นไร"

           " ท่านพี่ ลูกเราคนนี้เกิดยามที่หิมะตกขาวโพลน  อากาศหนาวเหน็บยิ่งกว่าคราใด  แต่เขาเกิดมาท่ามกลางความรักของบิดา มารดา ถือเสมือนว่าเขาเป็นแหวนคล้องใจของบิดา มารดา ให้ชื่อว่า  หานเจี้ย ก็แล้วกันนะ ท่านพี่"

         "  ประเสริฐ  กงกงออกราชโองการ  พระโอรสประสูติ ปีที่  7 แห่งราชวงค์โจว  ท่ามกลาวความรักของบิดามารดา ให้พระราชนามว่า   "หานเจี้ย"  แต่งตั้งเป็นรัชทายาท ต่อไป   แล้วให้มีพิธีเฉลิมฉลองอันยิ่งใหญ่เจ็ดวันเจ็ดคืน พระราชทานเลี้ยงอาหารแก่ราษฏรทั่วทั้งแคว้น  นำความปิติยินดีนี้จารึกในบันทึกราชวงค์"

         "รับด้วยเกล้า  พะยะคะ  "

          บันทึกราชวงค์โจว   ปีที่  7   ได้ประสูติกาลพระโอรสท่ามกลางความรักของพระบิดาฮ้องเต้โจวกวงตี้  และฮองเฮาชุนเย่หลิง  ให้เถลิงพระนามว่า  โจวหานเจี้ย    ดำรงตำแหน่งรัชทายาท แคว้นโจว 

       ผู้บันทึกราชวงค์   จางอี้ซุนราชเลขาราชวงค์โจว