คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : รร.เปซาโคโล่ >>> วิชา จอมโจรราชันย์ ครั้งที่ 1
ส่งการบ้านวิชา จอมโจรราชันย์ ครั้งที่ 1
สถานที่....ที่เมืองหลวงอาคาบราวน์
โดย นายลักษณ์คุณ ฮัมเบิล ดิโอ ฌองเลก้า (รักคุณ)
หลังจากจบคาบเรียนจอมโจรราชันย์ ผมค่อนข้างรู้สึกชอบวิชานี้เป็นพิเศษจัง โดยปกติแล้ววิธีการที่ผ.อ.เป็นรูปแบบการต่อสู้ที่ผมใช้เป็นประจำอยู่แล้ว เพราะผมไม่ค่อนชอบทำร้ายใครจนบาดเจ็บเท่าไหร่ ถ้าไม่จำเป็น (ตั้งแต่เกิดมาก็ยังไม่คิดมามีใครจำเป็น) การบ้านก็ดูเหมือนก็ไม่น่าหนักใจ แต่ประเด็นจริงๆมันอยู่ที่ว่า...
“เฮ้อ...” ผมถอนหายใจเบาๆ เมื่อเข้ามาถึงในห้องพักของตัวเอง
“ไม่เห็นต้องหนักใจเลย การบ้านตัวเองไม่เห็นจะยากซักหน่อย” เลิฟยูที่นั่งอยู่บนเตียงหันมาพูด
“ก็ใช่ แต่รักจะไปเหยื่อจากไหนหล่ะครับ จำกัดเวลาแบบนี้อีก ใครมันจะๆปฟลุ๊ตเจอคนไม่ดีเหล่า” ผมบ่นถึงปัญหาที่อยู่ในใจ
“อ่า...จริงสินะ” เลิฟยูพยักหน้าช้าๆ “งั้นก็ทำใจซะนะ ที่รัก” เลิฟยูยิ้มกว้างให้ แล้วหันไปหยิบเกมมาเล่นบนเตียง
“ห่วงกันจริงนะ” ผมส่ายหน้าระอายัยเลิฟเบาๆ
“Amigo กือนยอลโบทา เนกา มิชยอ Amigo อิลรี โซเน อัน ชัพฮยอ” เสียงโทรศัพท์มือถือของผมดังขึ้น ผมจึงหยุดคิดไปชั่วขณะ แล้วหันไปสนใจโทรศัพท์ที่ร้องเพลงอย่างสนุกสนาน
เมื่อผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู ก็เป็นภาพไอ้หมาป่าขี้เซา เพื่อนรักผม...คาซัส
“ว่าไงไอ่ซัส นึกไงโทรมาเนี่ย”
(ตอนนี้เอลรับรักข้าแล้ว ข้าเลยโทรมาชวนเจ้าไปฉลองในฐานะพ่อสื่อน่ะ)
“เฮ้ย!!! จริงอ่ะ งั้นก็ต้องฉลองให้มันสะใจไปเลย แล้วที่ไหนหล่ะ”
(เป็นผับXXX ที่เมืองหลวงอาคาบราน์แล้วกัน)
“อืมๆ มีข้าวให้ฉันกินใช่มั้ย”
(มีน่า ข้ารู้หรอกว่าเจ้ามันคนดี ไม่ดื่มของมึนเมา)
“โอเคงั้นตกลง กี่โมงว่ามาเลย”
(สองทุ่มเจอกันในร้านแล้วกัน) แล้วเจ้าซัสก็ตัดสายไป
“มีอะไรอ่ะรัก ร้องซะดัง” เลิฟยูหันมาถาม
“ซัสกะเอลลงเอยกันแล้ว เลยมีฉลองน่ะ”
“ว้าวๆๆ ดีจังเลย ฝากยินดีกับซัสคุงด้วยนะ”
“ครับผม วันนี้รักกลับดึก ดูแลตัวเองดีๆนะ”
“ย่ะ เค้าก็โตพอๆกับตัวเองนั่นแหละ ห่วงเวอร์จริงๆ” แล้วเลิฟยูก็หันไปสนใจเกมต่อ
ในคืนวันนั้น ผมก็ออกไปฉลองกับเพื่อนรักอย่างไม่มีทางพลาดได้ เมื่อผมเข้าไปในร้านบรรยากาศฝุ่นควันจากบบุหรี่ก็ลอยคลุ้งไปหมด กลิ่นแอลกอฮอล์หลากรสลอยโชยเตะจมูก แสงสีไฟมืดๆสลัวๆ เสียงอึกทึกคึกโครม
‘เฮ้อ...ไม่ไหว ยังไงก็ไม่ชอบจริงๆซินะเรา’ ผมบ่นในใจเบาๆ
แล้วไอ่ซัสมันอยู่ไหนฟ่ะ...ผมพยายามสอดส่ายสายตาหาเพื่อนสุดรัก
“อุ้ย!!” จู่ๆก็มีผู้หญิงร่างเพรียวเซเข้ามาปะทะในอ้อมกอดผม กลิ่นแอลกอฮอล์คละคลุ้งไปกับน้ำหอม ดูท่าจะดื่มไปไม่น้อย
“ขอโทษนะค่ะ พอดีโนเนมึนๆน่ะ” ร่างบางเอ่ยเบาๆ มือไม้ไต่ไปตามตัวผมเหมือนจะหาที่ยึด
“ไม่เป็นไรครับ” ผมพยายามรวบมือผู้หญิงคนนั้นไว้ และพยุงให้ยืนได้โดยไม่ต้องมาพิงผม
“โนเนค่ะ สุดหล่อชื่ออะไรเหรอ” โนเนตามที่เธอแนะนำ ยังไม่ยอมอยู่นิ่งๆง่ายๆ กลับขัดขืนมือเอามาโอบรอบต้นคอผม พลางเบียดร่างกายให้แนบชิดเข้าไปใหญ่
“รักคุณครับ แต่คุณถอยห่างๆหน่อยดีกว่ามั้ยครับ มันดูไม่ดี” ผมพยายามแกะมือเธอออก แต่เธอกลับเกาะแน่นยิ่งกว่าปลิงเสียอีก
“รักเนเหรอ เนก็ชอบสุดหล่อนะ คิกคิก” ว่าแล้วเธอก็พยายามเขย่งปลายเท้ามาจูบผมเสียให้ได้ ทำเอาต้องออกแรงดันเธอมากขึ้น
“ผมชื่อ รักคุณครับ ไม่ได้บอกรัก เพื่อนคุณอยู่ไหนครับ เดี๋ยวผมไปส่ง” ในที่สุดผมจะรวบมือปลาหมึกเธอเอาไว้ได้ แต่เจ้าหล่อนยังไม่วายเซมาพิงอกผม
“ไม่บอกหรอก เนอยากอยู่กับรักคุณมากกว่าอ่ะ” หล่อนก็พยายามเสียดสีร่างกายกับผมมาขึ้น
อ๊ากกก จะพ่นไฟแล้วนะครับ ผมก็ผู้ชายนะครับ อย่ายั่วให้มากนักซี
“แต่ผมนัดเพื่อนไว้เหมือนกัน ผมไปส่งคุณที่โต๊ะที่กว่านะครับ” ผมพยายามสะกดกลั้นตัวเองอย่างเต็มที่ ไม่ให้เป็นไปตามแรงปรารถนาทางร่างกาย
“เนเมา เนจำไม่ได้” โนเนส่ายหัวไปมาอย่างไม่รู้เรื่อง แต่เจ้าตัวกลับอาศัยจังหวะผมเผลอดึงมือตัวเองออก แล้วลูบไล้ไปตามอกผมอย่างยั่วยวน
ระหว่างที่ผมกำลังเครียดหาทางออกให้ตัวเองอยู่ สายตาผมก็ไปสะดุดกับผู้หญิงกลุ่มนึงที่หัวเราะคิกคักเมื่อมองผมกับโนเน ซึ่งจากที่คาดคงหนีไม่พ้นเพื่อนกันแหงๆ ดีหล่ะมีทางสะบัดหลุดแล้ว
“หรอครับ” ผมปั้นหน้ายิ้มเท่ห์ละลายใจสาวให้โนเน
“ค่ะ รักคุณดูแลโนเนหน่อยนะ” โนเนส่งสายตาหวานฉ่ำมาให้กับผม
“ครับ งั้นเราไปทางด้านนั้นดีกว่า” ผมชี้ไปทางโต๊ะที่เพื่อนของเธอกำลังนั่ง
“ไหนค่ะ” โนเนหันไปตามที่ผมชี้
เปิดโอกาสให้ผมยืนประชิดด้านหลังของเธอ ก่อนจะใช้สันมือสับไปที่ต้นคอของเธอเบาๆแต่ออกแรงกดไปยังเส้นประสาทส่วนกลาง จนเกิดเสียงดังก๊อก ทำให้ร่างบางสลบลงให้ทันที
ผมเองก็ไม่รอช้ารีบคว้าร่างเธอขึ้นมา แล้ววิ่งตรงไปยังกลุ่มของเธอ
“นี่เพื่อนคุณใช่มั้ยครับ” ผมวางโนเนบนโซฟาข้างๆเพื่อนเธอ
“ค่ะ” คนนึงให้มาตอบส่ง พร้อมส่งสายตายั่วยวนผมอีก
อ๊าก..สาวๆสมัยนี้นี่มันยังไงนะ
“ยัยเนก็ดื่มไม่เยอะนี่หน่า ไหงสลบไปได้อ่ะ” ผู้หญิงคนนึงบ่นเบาๆ แต่ก็ดังพอที่คนหูดีอย่างผมจะได้ยิน
“^ ^ งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ” ผมยิ้มบางๆให้ แล้วรีบออกมาจากกลุ่มสาวๆนั้นทันที ก่อนที่ผมต้องใช้วิชาที่ร่ำเรียนมากับใครอีกซักคน
เห็นผมอย่างงี้ ขอบอกว่าผมรักเดียวใจเดียวนะครับ และคนที่ผมจะมีอะไรด้วยก็แค่คนคนเดียวด้วย (จะบอกไมหว่าเรา)
เอาเป็นว่าอย่างน้อยวันนี้ก็ไม่เสียเที่ยว ได้ฉลองให้ไอ่ซัส แล้วยังได้ทำการบ้านส่งผ.อ.อีก ถึงจะผิดกฎเรื่องที่ผมไม่ค่อยทำร้ายผู้หญิง แต่กรณีนี้คงต้องขอยกเว้นซักครั้ง อย่างน้อยๆผมก็ทำเบาๆนะครับ เพราะขืนไม่ทำ ผมคงเสียจิ้นแน่ๆเลย T_T
ความคิดเห็น