คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : แบบฟอร์มไร้ขีดจำกัด
แบบฟอร์ม
ส่วนที่,,,,,1
ชื่อ(ไทยนะคะ- -)// นัยเนตร ทุรติธร
ชื่อเล่น(เอาไทยยยนะ)// เนตร
นิสัยที่เป็นเอกลักษณ์ จุดเด่น// เงินคือชีวิตของเธอ เธอสามารถทำได้ทุกอย่างเพื่อเงิน แม้แต่ขายตัว 555+ เพราะถึงขายไปก็ขายไม่ออก กระล่อน ไหลลื่น เอาตัวรอดเก่งสุดๆ ความสามารถในการแสดงตบตาผู้คนเหลือล้น มืออาชีพยิ่งกว่าสิบแปดมงกุฎเสียอีก เรียกน้ำตาได้ทุกที่ทุกเวลา แต่ถึงเธอจะทำทุกอย่างเพื่อเงิน แต่ความรักเพื่อนเธอก็ไม่น้อยหน้าใคร ขอแค่มีความจริงใจ ถึงไหนถึงกัน ขอให้บอกลุยโลด
นิสัยรวมๆ// เพราะวันๆมีแต่เรื่องการหาเงิน เธอจึงไม่ค่อยได้มีกิจกรรมชีวิตเหมือนวัยรุ่นทั่วๆไป แม้แต่ความสัมพันธ์กับเพื่อนในห้องเธอก็แค่พูดคุยกับเพื่อนในห้องเท่าไหร่ แต่เพราะความที่เธอเป็นคนมีความสามารถมากจึงเป็นที่รักใคร่ของเพื่อนในห้อง เป็นคนใจเย็น อดทนเป็นเลิศ ฉลาด แก้ไขสถานการณ์เก่ง แต่หัวดื้อสุดๆ เก็บความรู้สึกเก่ง รักครอบครัวอันดับหนึ่ง ไม่ว่าจะเหน็ดเหนื่อยเพียงใดก็ไม่เคยบ่น เป็นคนสู้ชีวิตสุดๆ
ชอบ// เงิน
เกลียด// ความจน ที่หลายครั้งทำให้เธอต้องยอมก้มหัวให้กับพวกนายทุนน่าเลือดงี่เง่า
ประวัติครอบครัว(ไม่เอาฐานะเดี๋ยวเราจะจัดให้เองจะดูจากนิสัย^^)// อ่านะ...พอดีเพราะหน้าเลือด ด้วยความจน อยากให้นางเอกจนมากๆอ่ะ เป็นเด็กที่พ่อแม่ตอกย้ำทุกวันว่าเก็บมาจากถังขยะ ฉะนั้นก็ต้องตอบแทนบุญคุณโดยหาเงินมาให้ถลุง พ่อเล่นม้า แม่บ้าหวย น้องชายไม่แท้แต่ลูกบ้านนี้บ้าบอล ทำเอาเธอมีหนี้ก้อนโตเพราะบุคคลที่รับเลี้ยงเธอมา แต่เธอก็สำนึกบุญคุณที่พวกเค้าเก็บมาเลี้ยงเสมอ เลยไม่คิดบ่น ถึงบ้านนี้จะดูเหมือนไม่มีใครรักเธอเลย แต่ครั้งหนึ่งสมัยคุณตา พ่อของแม่เธอยังอยู่ คุณตามักจะใจดีกับเธอเสมอ และบ้านที่อาศัยอยู่นี้ก็เป็นมรดกชิ้นสุดท้ายของคุณตา ฉะนั้นเธอจึงต้องพยายามสุดความสามารถที่จะรักษาบ้านนี้ไว้ให้ได้
ความสามารถพิเศษ(อย่างที่เราบอกไปนะ พวกคุณอ่ะ อยู่ฝั่งแฟชั่น+แอคติ้ง การแสดง ประมาณนี้ ตอบให้เข้าหน่อยนะ- -)// ความสามารถอันโดดเด่นที่ทำให้เด็กจนๆธรรมดาอย่างเธอได้ทุนการศึกษาที่นี่ก็คือ การแอคติ้งและการแสดง เพราะเธอมักจะใช้ความสามารถด้านนี้ในชีวิตประจำวันอยู่เสมอ จนบ้างครั้งเธอก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน ว่าเวลาไหนกันแน่ที่เป็นตัวเธอจริงๆ
ต้องการคู่กับ....// ยุนโฮค่ะ
อิมเมจ(+ชื่ออิมเมจ)+4// เจสสิก้า โซนยอชิแด
อิมเมจคู่+3//
ส่วนที่,,,,,2(คำถามทั่วๆไป ออกแนวกวนๆ 55 ลองใจค่ะ 55)
แน่ใจหรอว่าจะติด?^^// อืม ก็แต่งมาดีแล้ว ไม่ติด คนแต่งก็ตาถั่ว (555+ ล้อเล่น) ไม่เป็นนางอกไม่เห็นเป็นไรเลย ได้เป็นตัวประกอบก็ยังติดจริงม่ะ
ถ้าไม่ติดอ่ะTTโกรธเค้าป่าวว*-*// แค้นฝังหุ่นเลยหล่ะ ล้อเล่นน่ะ คนแต่งก็ต้องมีแนวที่ตัวเองต้องการใช่มั้ยหล่ะ
ทำไม13+1=0,13-1=0??- -// เหอๆ ถึงจะดูแปลกๆ ก็เป็นสมการที่ย้ายข้างได้สมดุลดี คงจะเป็นทฤษฎีใหม่ที่มีความหมายแอบแฝงอยู่ข้างใน
ถ้าติดแล้ว เราจัดบทไหนให้ก็ต้องรับนะ แต่ถ้ารับไม่ได้ก็สละสิทธ์ซะ!!^^// อ่ะจ้ะ รู้แล้วจ้า
เราจะไม่กำหนดวันมารายงานตัวแต่ถ้าประกาศครบทุกคนยังไม่มาตัดสิทธ์นะ!!^^// ครับผม ดุจังนะ
จิกๆทวงๆ แต่ขอสุภาพหน่อย-A-// รับรองครับ
เม้น+โหวต(ตามใจ)// จ้าไม่ลืม
ถ้าคุณผิดสัญญาล่ะ!!เราควรทำไงดี??// ไม่เคยผิดคำพูดครับ รับรอง
ถามมากเนาะ?- -"// ไม่อ่ะ แต่ระวังเราตอบเยอะนะ ฮ่าๆๆๆ ขอให้เราได้ติดบ้างก็ดีนะ
ส่วนที่,,,,,3(คำถามชิงงง)
คุณคิดว่าเค้ามีนิสัยแบบไหน??// หลงตัวเอง คิดว่าเงินซื้อได้ทุกอย่าง (ก็จริง) ขี้โมโห หงุดหงิดง่าย เอาแต่ใจ เรื่องมาก ขี้บ่น เรื่องโวยวายไม่มีใครเกิน
เจอเค้าได้ยังไง(เอาแบบไม่ธรรมดา!!= = ไอ่พวกเดินชน เค้าเข้ามาช่วย อย่างงี้ น่าเบื่อจะตาย!=0=")// ขอเริ่มต้นธรรมดานิดนะ
“อ๊าก ขอโทษค่ะ” ระหว่างที่วิ่งออกมาจากโรงเรียน ฉันก็ชนกับผู้ชายคนหนึ่ง
พอขอโทษเสร็จ ก็ไม่สนว่าจะยกโทษให้มั้ย ฉันจะรีบวิ่งดิ่งไปยังที่ทำงานพิเศษทันที
“เฮ้ย ยัยบ้า ชนเสร็จก็ชิ่งเลยรึไง” ยุนโฮโวยวายลั่น
“อ้าว ก็เค้าขอโทษแล้วจะเอาไรอีก” ยูชอนว่า
“แล้วไง ฉันไม่ยกโทษเลย อย่าให้เจออีกนะ” ยุนโฮอาฆาตตามหลัง เพราะไม่ใช่แค่เธอชนเค้า แต่เธอยังทำกาแฟที่เค่าที่อยู่หกเป็นเสื้ออีก รับรองได้เจอดีแน่ ยัยชนแล้วชิ่ง
ณ ร้านอาหารญี่ปุ่นชื่อดัง
“รับอะไรดีค่ะ” ฉันถามลูกค้าเสียงหวาน
“ยัยชนแล้วชิ่ง” ยุนโฮร้องลั่นร้าน
“อะ...อะไรค่ะ”
“ก็วันนี้เธอชนฉันเมื่อเย็น แล้วยังไม่รับผิดชอบอีก” ยุนโฮบอก
“เออ...จำคนผิดแล้วมั้งค่ะ ฉันยังไม่เคยชนใครเลยวันนี้” ฉันยิ้มให้ทำหน้าใสซื่อ
จะเจ้าคิดเจ้าแค้นไรนักหนาฟ่ะ
“หึ...บางทีฉันอาจจะเข้าใจผิดเองก็ได้มั้ง” ยุนโฮเหยียดยิ้มเมื่อเห็นผู้ร้านตัวดีไม่ยอมรับ
แต่อย่าคิดจะรอดตัวไปนะ คอยดูเค้าจะแกล้งซะให้เข็ด
“เดี๋ยวฉันเอาซูซิชุดเอนะ ไม่ดีกว่า เอาชุดบีมาสอง เอ๊ะ หรือว่าจะเอหนึ่ง บีหนึ่ง อืม...หรือซีหมดเลยดีนะ” ยุนโฮแกล้งสั่งมั่วไปมา
“สรุปจะอะไรดีค่ะ” ฉันถามเสียงแข็ง
“อืม...เอาน้ำชามาที่ก่อนแล้วกัน ยังคิดไม่ออก” ยุนโฮปิดเมนู ยักคิ้วให้ฉันอย่างกวนโอ้ย
ฉันกัดฟันยิ้ม เดินไปส่งเมนูน้ำชาแค่แก้วเดียว แต่ทำเอาฉันยืนขาแข็งร่วมครึ่งชั่วโมง ไอ้โรคจิต
“เนตร ผู้ชายโต๊ะสิบเค้าอยากให้เธอเป็นคนดูแลน่ะ” เพื่อนร่วมหน้าบอกฉันที่กำลังรับเมนูโต๊ะอื่น
“โธ่...นายนั่นเค้าจ้องเล่นงานฉันอยู่ เธอทำแทนไม่ได้เหรอ” ฉันโอดครวญ
“ก็อยากช่วยหรอกนะ แต่...เค้าเจาะจงแค่เธอ แถมยังเป็นลูกเพื่อนเจ้าของร้านอีก คงไม่มีใครปฏิเสธได้หรอก”
“อ๊าก...เบื่อคนรวยเฟ้ย” ฉันทำหน้าเซ็ง ก่อนจะเดินออกไปรับคำสั่ง
พอออกไป นายนั้นก็แผลงฤทธิ์เต็มที่ แกล้งทำช้อนส้อมหล่น ทำน้ำหกบ้างหล่ะ อาหารดูไม่น่ากินจะเอาใหม่
อ้าก...ถ้าฆ่าคนไม่ผิดกฎหมายฉันเอานายตายแน่ ทำให้ฉันเสียเวลาไปดูแลโต๊ะอื่นเอาทิปไม่ว่า นี่ยังจะมาปั่นหัวฉันอีก
ปัง
เสียงปืนดังขึ้น กระสุนไม่ถูกใครบาดเจ็บ แต่กระสุนแรกเจาะทะลุกระจกใสของร้านจนเป็นรอยร้าว
ทำเอาคนในร้านแตกตื่น กรี๊ดเสียงดังรีบวิ่งหลบกระสุนให้วุ่น ส่วนฉันก็ดันซวยต้องมาหลบโต๊ะเดียวกับนายเรื่องมาก
“เฮ้ย จับเป็นไอ้ยุนโฮ เราต้องเอามันไปเรียกค่าไถ่กับพ่อแม่มัน” หนึ่งในสามผู้ร้ายตะโกนบอกเพื่อน
ใครว่ะไอ้ยุนโฮ อย่าให้รู้แม่จะถีบออกจากร้านเลย
“โธ่เว้ย นี่ยัยบ้ามีทางออกหลังร้านมั้ย” ยุนโฮถาม
“มี ไม มันก็บอกจะจับแค่คนชื่อยุนโฮ อยู่เฉยๆเหอะ เดี๋ยวมันก็ไป” ฉันหันไปบอก
“ก็ฉันเนี่ยแหละชองยุนโฮ และถ้าฉันถูกจับได้ ฉันจะบอกมันว่าบ้านเธอรวยให้มันจับเธอเป็นตัวประกันอีกคน รับรองถ้ามันไม่ได้เงิน เธอไม่รอดแน่” ยุนโฮขู่
อ๊าก...ซวยได้อีก แม่ง วันนี้เป็นวันตกอับของฉันรึไงนะ
“เกี่ยวกันมั้ยเนี่ย งั้นก็ตามมาดีๆนะ โดนยิงตายไม่รู้ตัว” ฉันบ่นกระปอดประแปด พลางคลานนำไปด้านหลังร้าน
พอก้าวออกมาถึงประตูร้านได้ นายหมี(หน้ามันเหมือน)ดันโง่เตะกองจานที่วางใกล้แตก เรียกสายตาพวกโจรเรียกค่าไถ่ให้หันมา ก่อนจะวิ่งตามมาเป็นขบวน
“ไอ้บ้า โง่เตะกองจานเนี่ยนะ อย่าตายรึไง” ฉันตวาดใส่ พลางวิ่งหนีพวกโจร
“ทีเธอยังบ๊องชนฉันได้ กะอีกแค่จานทำไมฉันจะชนไม่ได้” ไอ้นี่มันแค้นฝังหุ่นรึไงฟ่ะ กะอีกแค่ชนอ่ะ
“ทีนีเป็นไง ล้างแค้นให้ฉันมาวิ่งหนีกระสุน สะใจมาก” ฉันว่า
ปัง
กระสุนอันหนึ่งเฉียดแขนเสื้อฉันอย่างฉิวเฉียดระหว่างที่เรากำลังเลี้ยวเข้าตรอก
“อ๊าก” ฉันร้องลั่น เมื่อหันไปเห็นรอยกระสุนถาก
“เธอโดนยิ่งเหรอ เจ็บมากมั้ย” ยุนโฮถามอย่างห่วงใย เมื่อเห็นเลือดสีแดงซึมออกมาจากเสื้อของฉัน
“ไม่อ่ะ แต่นายรู้มั้ย ว่าถ้าฉันทำเสื้อขาดหรือเป็นรอยต้องจ่ายเงินชดใช้ตั้ง 1,500 บาทอ่ะ โธ่ ทำงานทั้งเดือนยังไม่คุ้มเลย” ฉันร้องไห้ราวกับจะตายเสียให้ได้
“ยัยบ้า จะตายอยู่แล้วยังห่วงเงินอีก ถ้าเรารอดจากที่นี่ได้ ค่าชุดฉันจ่ายให้เอง”
“จริงเหรอ ไหนๆก็ขาดแล้ว ขอฉีกออกหน่อยเหอะ วิ่งยากชะมัด” ฉันหยุดร้องในบัดดล แล้วฉีกชายชุดกิโมโนที่รั้งขาเธอไว้
“แฮ่กๆๆ มันจะตามไปถึงไหนเนี่ย” ยุนโฮบ่น
“ก็จนกว่าจะได้ตัวนายมั้ง ฉันไม่มีเวลาวิ่งกับนายทั้งคืนหรอกนะ ฉันมีงานต้องไปทำต่อ”
“งาน? นี่มันจะเที่ยงคืนแล้วเธอยังมีงานที่ไหนอีก” ยุนโฮว่าพลางเหลือบมองนาฬิกา
“ก็รับจ้างร้านจานร้านในผับไง งั้นทางแยกข้างหน้าจะแยกทางใครทางมันแล้วกัน คนที่มันอยากได้คือนาย ไว้ฉันเจอตำรวจก็แจ้งให้มาช่วยนะ”
“แล้วเกิดมันตามไปข่มขืนเธอทำไงเหล่า”
“ไม่หรอก ฉันไม่สวยขนาดนั้น ลาหล่ะนะ”
“เดี๋ยว ฉันไม่รู้ทางกลับบ้าน เธอไปส่งฉันก่อนได้มั้ย” ยุนโฮรั้งแขนเธอไว้
“บ้านนายแล้วฉันจะไปรู้มั้ย ก็บอกว่ารีบไงเหล่า” ฉันพยายามสะบัดแขน
“เอางี้ ที่ร้านนั่นให้เธอเท่าไหร่ ฉันให้สิบเท่า ถ้าเธอไปส่งฉันที่บ้าน” ยุนโฮเอาเงินมาล่อ เมื่อเห็นหญิงสาวตรงหน้าเอะอะอะไรก็เงิน
“สิบเท่าเหรอ แต่ตอนจากล้างจานที่ผับ ฉันก็ต้องไปรับเข็นปลาที่ตลาดโต้รุ่ง ตอนตีสาม ถ้ามันนานขนาดนั้น...”
“เออ...เธอเสียรายได้เท่าไหร่ ใช้คืนสิบเท่าเท่านั้น” ยุนโฮรีบรวมรัด
“ตกลง งั้นนายหลบตรงนี้ก่อนนะ เดี๋ยวฉันจะล่อมันไว้ พอส่งสัญญาณเมื่อไหร่ นายค่อยออกมา”
“ยัยบ้า เธอเป็นผู้หญิง จะให้ฉันปล่อยให้เธอล่อโจรได้ไง”
“เหอะน่า...เชื่อมือเหอะ เพราะถ้านายเป็นอะไรไป ใครจะจ่ายค่าชุดกับรายได้ที่ฉันต้องเสียไปหล่ะ อ๋อ รวมกับรายได้ที่ร้านอาหารด้วยนะ เพราะวันนี้ทำงานไม่เต็มเวลา ได้เงินไม่ครบ” ฉันผลักให้ยุนโฮหลบไปอยู่รวมกับถังขยะ ก่อนจะทรุดนั่งกุมข้อเท้ากลางซอย
“เฮ้ย นี่มันพนักงานที่วิ่งกับยุนโฮนี่หว่า” โจรคนหนึ่งพูด
“ใช่ แล้วนี่ไอ้ยุนโฮมันหายไปไหนห๊า”โจรอีกคนตวาดใส่ฉัน
“ฮือๆๆๆ คะ...คุณยุนโฮทิ้งฉันไปแล้ว เค้าบอกว่าฉัน...ฮือๆๆ เป็นแค่ตัวถ่วง ตอนนี้ฉันเจ็บข้อเท้าจนหนีไปไหนไม่ไหวแล้ว” ฉันบีบน้ำตา ขุดวิชาการแสดงมาใส่ให้เป็นประโยชน์
“หึ...ลูกคุณหนูใจเสาะก็เงี้ย แล้วมันไปทางไหน บอกมาฉันอาจจะไว้ชีวิตเธอ” โจรคนแรกว่า
“ไปทางนั้นค่ะ” ฉันเงยหน้าทำเสียงสะอึกสะอื้น
“ดี ถ้าเราเจอมันแล้วจะปล่อยเธอไปแล้วกัน แกเฝ้ายัยนี่ไว้ก่อนหล่ะ” โจรคนเดิมสั่งเพื่อนอีกคนที่ยังไม่ได้พูดอะไร
พอโจรสองคนวิ่งไปอีกทางที่ฉันหลอกไว้ ก็ถึงเวลาจัดการอีกคนที่เหลือ
“โอ้ย...เจ็บขาจังเลย” ฉันกุมข้อเท้า พลางแหวกชายผ้ากิโมโนให้ขึ้นถึงขาอ่อน
“ซี้ด...ไหนขอดูซิ” โจรนั่นทำหน้าหื่นก้มลงมาดูข้อเท้าให้ฉันอย่างไม่ระวังตัว
ฉันส่งสัญญาณให้นายยุนโฮเดินออกมาช่วย และเมื่อถึงระยะใกล้ประชิดตัวฉันก็ยกขาอ่อนขาวๆนั่นเสยเข้าหน้าโจรหื่นเต็มๆ ก่อนจะใช้ความไวคว้าปืนในมือมาถือไว้ ส่วนนายยุนโฮเมื่อสบโอกาสก็จัดการเสยอีกหมัดเข้าที่หน้า แล้วเตะท้องจนโจรนั่นตัวงอแล้วสลบไป
“ไปกันได้แล้ว” ฉันกระตุกข้อมือยุนโฮให้วิ่งไปในทิศตรงกันข้ามกับที่ชี้ให้พวกโจรเห็น
คุณเกลียดเค้ามากๆ แต่วันนึงต้องทำงานร่วมกัน เพราะต่างฝ่ายถูกบังคับ จะทำไงอ่ะ??//
“เงอะ...นายจะเลือกฉันทำไม ในเมื่อเราเหม็นขี้หน้ากันจะตายชักอยู่ยังเงี้ย” ฉันโอดครวญ ระหว่างที่อาจารย์ไปหยิบใบสัญญาตกลงจะทำงานร่วมกัน
“ก็อาจารย์บังคับว่าต้องคู่กับผู้หญิงนี่ แล้วฉันก็รู้จักแค่เธอด้วย”
“แล้วไงฟ่ะ ผู้หญิงอีกเป็นร้อยที่อยากคู่กับนาย เปลี่ยนใจเดียวนี้นะ” เพราะเธอเป็นนักเรียนทุน อาจารย์สั่งอะไรก็ต้องยอม ทางเดียวที่จะรอดคือนายนี่เลือกคนใหม่
“เหอะน่า ได้คู่กับคนหล่อๆอย่างฉันมันเสียหายตรงไหนห๊ะ โวยวายอยู่ได้ แล้วที่ฉันไม่อยากคู่กับผู้หญิงพวกนั้น เพราะรำคาญ เอาแต่จ้องจะจับคนหล่อรวยอย่างฉัน ก็คงมีแต่เธอมั้งที่ไม่สนใจน่ะ”
“ฉันควรจะดีใจมั้ยเนี่ย ฉันไม่ว่างมาจับคู่บ้าๆกับนายจริงๆ ฉันไม่เกิดบนกองเงินกองทองนะ จะได้ว่างทำอะไรต่อมิอะไร”
“มันจะเสียเวลาอะไรนักหนาห๊า งานนี้ไม่ได้ทำตลอดยี่สิบสี่ชั้วโมงซะหน่อย”
“มันก็เสียเวลาทำงานพิเศษฉัน เพราะมาทำกิจกรรมไร้สาระกับนายไง รู้มั้ยแค่ไม่กี่ชั่วโมงรายได้ฉันหายไปเท่าไหร่”
“งั้นเอางี้ ที่ทำงานเธอจ่ายเท่าไหร่ ฉันให้เธอสองเท่า ทีนี้ตกลงได้ยัง”
อ่า...เงินสองเท่า แถมงานง่ายๆ แค่ทนอยู่กับคนหลงตัวเองแค่นี้เอง
แต่เอ๊ะ...ถ้าจบงานนี้ฉันก็ต้องตะเกียกตะกายหางานใหม่ดิ ไม่เอาไม่คุ้ม
“ไม่ตกลง ถ้าจบงานนี้ฉันก็ต้องหางานใหม่ ลำบากเค้าไปใหญ่ ยกเลิกๆ”
“งั้น...ห้าเท่า แถมงานใหม่ที่เงินเดือนมากกว่าเดิม ตกลงทีเหอะ เกิดมาไม่เคยยอมใครขนาดนี้เลยนะ”
“แล้วใครใช้ให้นายยอมเหล่า” ฉันว่าขณะประมวลผลประโยชน์
“เฮ้ย...ข้อเสนอดีขนาดนี้ยังไม่ยอมอีกเหรอ ยัยงก” ยุนโฮเริ่มโมโหซะแล้ว
“โอ๋ๆๆ เจ้านายขา ข้อเสนอดีขนาดนี้ ให้อิฉันทำอะไรยอมสุดใจขาดดิ้นเลยค่า”
ลงเอยตอนจบเป็นแบบไหน~// ก็คงจบลงที่ทั้งคู่เป็นแฟนกันซิค่ะ อารมณ์ประมาณว่าพอจบก็ต้องแยกย้ายไป ก็แยกกันแบบเศร้าๆเพราะไม่มีใครกล้าบอกรักกันก่อน แล้วนางเอกเจอพ่อแม่ที่แท้จริงว่าเป็นพ่อแม่พระเอกอ่ะค่ะ เวอร์ไปม่ะ ทีนี้พ่อแม่ทั้งคู่ว่าแผนให้ลูกตัวเองแต่งงานกันอยู่แล้ว และทั้งคู่ก็ไม่รู้ว่าเป็นกันและกัน จะต่อต้านก็ไม่ได้ เพราะเป็นลูกคนเดียวของตระกูล ก็เลยนัดเปิดเผยความในใจก่อนวันรุ่งขึ้นก็นัดดูตัวคู่หมั้น สุดท้ายยุนโฮก็ทนเสียงเรียกร้องในหัวใจไม่ไหวจะขอยกเลิกงานหมั้นเพราะรักนางเอก แต่พอเห็นว่าคู่หมั้นของตัวเองคือนางเอก ก็Happy Ending กันเลย
คำพูดเด็ดขาดที่จะทำให้เค้าต้องยอมคุณคือ และทำยังไง แบบไหน// “ฉันรู้ตัวดีว่าเป็นแค่ลูกจ้าง” ทำเย็นชาใส่ เช่นอยากกินขนมแล้วพระเอกไม่ยอมแล้วกันก็จะประมาณว่า
“เฮ้...เนตร พูดอะไรบ้างซิ” ยุนโฮว่าพลางเบียดชิดใกล้ฉัน
“แล้วคุณอยากให้พูดอะไรหล่ะค่ะ” ฉันตอบแล้วกับถูกตั้งโปรแกรมไว้
“กะอีกแค่ไม่ให้แวะซื้อขนมแค่นี้ ไม่เห็นต้องงอนเลย” ยิ่งอยู่ใกล้กัน ก็ยิ่งไม่เข้าใจตัวเอง ว่าใครกันแน่ที่เป็นลุกน้อง เป็นเจ้านาย
“......” เงียบ ฉันหันไปมองทางอื่นอย่างไม่สนใจ
ปกติฉันก็ยอมนายทุกอย่าง กะอีกแค่วันเกิดฉันอยากินขนมไทยทำไมตามใจฉันไม่ได้ห๊า ถึงนายจะไม่รู้ว่าวันนี้สันเกิดฉันก็เหอะ
“ฉันเป็นเจ้านายเธอนะ” ทุกครั้งที่ไม่ได้ดั่งใจ ยุนโฮจะเอาคำนี้มาอ้างทุกที
“ค่ะ ฉันรู้ตัวดีว่าเป็นแค่ลูกจ้าง เจ้านายอยากให้ดิฉันรับใช้อะไรก็พูดซิค่ะ” ถ้าฉันอ้างคำนี้ นั่นก็หมายถึงฉันเริ่มโมโหอย่างเต็มที่
จะทำทุกอย่างตามหน้าที่ ไม่มีจิตใจ
“.....” เงียบ ทั้งรถตกอยู่ในความเงียบ ไม่มีเสียงใดๆเล็ดลอดออกมาเหลือแค่ช่วงวัดใจว่าใครจะแพ้ก่อนกัน
“โอ้ย...ยอมแล้ว นี่ลุงวนรถกลับไปซื้อขนมบ้านั่นทีซิ” ยุนโฮโวยออกมา ก่อนที่จะถึงบ้าน
เห็นมะ...ไม่ได้ขอร้อง แต่แผนนี้ทีไร ได้ผลทุกที
นิยายในแบบแฟนซีของคุณ เป็นแบบไหน!!^^// อืม...ไม่ค่อยเข้าใจคำว่าแฟนซีอ่ะ ไหนๆสองโรงเรียนต้องจับคู่กันทำภารกิจ ก็น่าจะเป็นตามหาของล้ำค่าของสองโรงเรียน อารมณ์คริสคัลซักสิทธิ์ ที่จะต้องใช้ผู้ที่ถูกเลือกเท่านั้น ถึงจะฝ่าฝันด่านต่างๆ จนกระทั่งได้ของสำคัญนั้นมาได้
ระหว่างรักเค้าแต่โดนคนรักทิ้ง กับคนรักตาย เลือก? เพราะ??// ให้คนรักตายดีกว่าค่ะ เพราะนั่นคือเค้ายังรักเราแต่ฝืนโชคชะตาไม่ได้ แต่ไอ้โดนเค้าทิ้งเนี่ย มันไม่เรียกคนรักแล้ว
คนที่เคยรักมาก กับคนที่พึ่งจะรัก เค้าทั้ง2มาขอคบด้วยเลือกใคร?หรือเก็บไว้ทั้ง 2-..- เพราะ??// ก็ต้องเลือกคนที่เพิ่งจะรัก เพราถึงคนที่เราเคยรัก ถึงจะเคยรักมากแค่ไหนก็เป็นแค่อดีต เราก็ต้องอยู่กับปัจจุบันไม่ดีกว่าเหรอ
ความคิดเห็น