คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : กระอักกระอ่วน
· บทที่2 ระอัระอ่วน
หลัาุยับเลาสาวบหิสาว็ไม่รู้สึัวอีเลยนระทั่ไ้ยินเสียอใรนหนึ่ถามว่า
“ุะ ุะ ไ้ยินไหมะ ุะ ุ”
านั้นหิสาวึอบออไป้วยเสียแหบแห้ว่า
“ ะ ไ้ยิน่ะ”
“นไ้รู้สึัวแล้ว่ะ”
“ียาระับอาารปวให้เธอ และรอให้หมอเพาะทามารวให้เธออีที”
“่ะ หมอ”
หลัานั้นหิสาว็หมสิไปอีรอบ นานเท่าไหร่ไม่รู้ เธอื่นึ้นมาอีที็ไ้ลิ่นยาที่รุนแรและเสียัมามายที่เ้าระทบับโสทปราสาทอเธอทั่วทุทิศทา สาเหุที่หิสาวไม่อบมาโรพยาบาล็เพราะไม่อเสียัเี้ยว้าวอนมามายที่เ้ามาใ้โรพยาบาล ส่วนให่หิสาวมันะใ้บริารอโรพยาบาลเอนเพื่อหลีเลี่ยเสียมามายเหล่านี้และวามเป็นส่วนัวที่เพิ่มมาเป็นพิเศษาเม็เินที่หิสาว่ายไป หลัาเธอไ้สินอนปรับสายาสัรู่็มีพยาบาลเ้ามาถามเธอว่า
“ื่นแล้วหรอ่ะ เป็นยัไบ้าะ อาารปวทุเลาลบ้าหรือยัะ”
“อาารปว เหมือนะทุเลาแล้ว่ะ ุพยาบาล”
“่ะ เี๋ยวอีสัประเี๋ยว ิันะให้แม่บ้านเอาอาหารมาให้แล้วะพาไปรวับุหมอเพาะทาอีทีนะะ”
พูบพยาบาลนนั้น็เินาไปทันทีทิ้ให้หิสาวมอามนลับสายาเพราะมีำถามะถามเธอแ่ถามไม่ทันเพราะเธอเหมือนะรีบมา ุยับหิสาวไม่ี่ประโย็เิน้ำอ้าวาไปะแล้ว ผ่านไปไม่เิน15นาที็มีแม่บ้านเ้ามาเปิม่านที่เธอเลื่อนปิเมื่อพยาบาลนนั้นาไปและย้าว้มมาให้เธอไม่พูอะไรและเินาไปที่เียอื่นในทันที หิสาวทำหน้าเหรอหราเพราะยัไม่ไ้ล่าวอบุแ่แม่บ้าน็เินาไป่อนแล้ว ่อนไปยัยืนบอหน้าห้อว่าินเสร็ให้ทุๆนเอาถาอาหารมารวมันไว้หน้าห้อเี๋ยวะมีนมาเ็บไปเอ พูบ็เ็นรถาไปทันที ทุนในห้อไม่ไ้พูอะไร่ามอหน้าันไปมา หิสาวเลยปิม่านอีรั้และิน้าว้มในถาอัวเอ รสาิอ้าว้มไม่ไ้อร่อยแ่็ไม่ถือว่าแย่นเินไปหิสาวำใินไปไ้รึ่หนึ่ึวา้อนลและเปิม่านมอูทุนในห้อที่เธออยู่ ในห้อมีเียที่ผู้ป่วยอยู่ราวๆ16เียมีผู้ป่วยทุเีย ทุนำลัลมือทาน้าว้มอยู่หน้าาบานบ่บอว่าไม่ไ้อร่อยเลยและำใอย่ามาในารทานอาหาร บานหน้าาเยาเหมือนไม่รู้รสาิ บ้า็ินเอบ้า็้อให้าิป้อนเพราะไม่มีแรแม้ระทั่ิน้าวเอ พอเห็นหิสาวเปิม่านออมาทุนหันมามอเธอโยอัโนมัิ เธอเิอาารระอัระอ่วนอย่ามาเพราะไม่เยโนนป่วยและาินป่วยมามาย้อมอมายัเธอมานานี้ เธอเิอาารทำอะไรไม่ถูนเวลาผ่านไปหลายวิทุนึหันไปใส่ใ้าว้มในมือนเอ หิสาวเลิสะใเินเอาถาอาหารอนเอไปไว้ที่หน้าห้อพัผู้ป่วยและเินลับมายัเียอนเพื่อรอพยาบาลมาพาัวเธอไปพบแพทย์เพาะทาามที่เธอบอไว้ทันที· บทที่2 ระอัระอ่วน
หลัาุยับเลาสาวบหิสาว็ไม่รู้สึัวอีเลยนระทั่ไ้ยินเสียอใรนหนึ่ถามว่า
“ุะ ุะ ไ้ยินไหมะ ุะ ุ”
านั้นหิสาวึอบออไป้วยเสียแหบแห้ว่า
“ ะ ไ้ยิน่ะ”
“นไ้รู้สึัวแล้ว่ะ”
“ียาระับอาารปวให้เธอ และรอให้หมอเพาะทามารวให้เธออีที”
“่ะ หมอ”
หลัานั้นหิสาว็หมสิไปอีรอบ นานเท่าไหร่ไม่รู้ เธอื่นึ้นมาอีที็ไ้ลิ่นยาที่รุนแรและเสียัมามายที่เ้าระทบับโสทปราสาทอเธอทั่วทุทิศทา สาเหุที่หิสาวไม่อบมาโรพยาบาล็เพราะไม่อเสียัเี้ยว้าวอนมามายที่เ้ามาใ้โรพยาบาล ส่วนให่หิสาวมันะใ้บริารอโรพยาบาลเอนเพื่อหลีเลี่ยเสียมามายเหล่านี้และวามเป็นส่วนัวที่เพิ่มมาเป็นพิเศษาเม็เินที่หิสาว่ายไป หลัาเธอไ้สินอนปรับสายาสัรู่็มีพยาบาลเ้ามาถามเธอว่า
“ื่นแล้วหรอ่ะ เป็นยัไบ้าะ อาารปวทุเลาลบ้าหรือยัะ”
“อาารปว เหมือนะทุเลาแล้ว่ะ ุพยาบาล”
“่ะ เี๋ยวอีสัประเี๋ยว ิันะให้แม่บ้านเอาอาหารมาให้แล้วะพาไปรวับุหมอเพาะทาอีทีนะะ”
พูบพยาบาลนนั้น็เินาไปทันทีทิ้ให้หิสาวมอามนลับสายาเพราะมีำถามะถามเธอแ่ถามไม่ทันเพราะเธอเหมือนะรีบมา ุยับหิสาวไม่ี่ประโย็เิน้ำอ้าวาไปะแล้ว ผ่านไปไม่เิน15นาที็มีแม่บ้านเ้ามาเปิม่านที่เธอเลื่อนปิเมื่อพยาบาลนนั้นาไปและย้าว้มมาให้เธอไม่พูอะไรและเินาไปที่เียอื่นในทันที หิสาวทำหน้าเหรอหราเพราะยัไม่ไ้ล่าวอบุแ่แม่บ้าน็เินาไป่อนแล้ว ่อนไปยัยืนบอหน้าห้อว่าินเสร็ให้ทุๆนเอาถาอาหารมารวมันไว้หน้าห้อเี๋ยวะมีนมาเ็บไปเอ พูบ็เ็นรถาไปทันที ทุนในห้อไม่ไ้พูอะไร่ามอหน้าันไปมา หิสาวเลยปิม่านอีรั้และิน้าว้มในถาอัวเอ รสาิอ้าว้มไม่ไ้อร่อยแ่็ไม่ถือว่าแย่นเินไปหิสาวำใินไปไ้รึ่หนึ่ึวา้อนลและเปิม่านมอูทุนในห้อที่เธออยู่ ในห้อมีเียที่ผู้ป่วยอยู่ราวๆ16เียมีผู้ป่วยทุเีย ทุนำลัลมือทาน้าว้มอยู่หน้าาบานบ่บอว่าไม่ไ้อร่อยเลยและำใอย่ามาในารทานอาหาร บานหน้าาเยาเหมือนไม่รู้รสาิ บ้า็ินเอบ้า็้อให้าิป้อนเพราะไม่มีแรแม้ระทั่ิน้าวเอ พอเห็นหิสาวเปิม่านออมาทุนหันมามอเธอโยอัโนมัิ เธอเิอาารระอัระอ่วนอย่ามาเพราะไม่เยโนนป่วยและาินป่วยมามาย้อมอมายัเธอมานานี้ เธอเิอาารทำอะไรไม่ถูนเวลาผ่านไปหลายวิทุนึหันไปใส่ใ้าว้มในมือนเอ หิสาวเลิสะใเินเอาถาอาหารอนเอไปไว้ที่หน้าห้อพัผู้ป่วยและเินลับมายัเียอนเพื่อรอพยาบาลมาพาัวเธอไปพบแพทย์เพาะทาามที่เธอบอไว้ทันที·
ความคิดเห็น