คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่2
ิ๊!"
<สิ้นสุารำศีล>
"อือ~"เาราในลำอพร้อมบิี้เียถึเวลาแล้วสินะ "ระบบ อนนี้ถึไหนแล้ว"หลิหลันล่าวถาม
"อีี่วันที่พระเอะเ้าโรเรียน" หลิ
หลันล่าวถาม
<1ปีรับ>
ห้าัวน้อยในอนนั้นอนนี้ลาย เป็น้นไม้นาให่มีิ่้านสาามามาย ใบไม้ออสีเียวอ่อนลวลายสีทอ
"ระบบลายร่าเป็นมนุษย์ใ้เวลาเท่า ไหร่"เาล่าวถาม
<ใ้เวลาประมาหนึ่ปีรับ>
"ั้นเริ่มวิวันาารเป็นมนุษย์เลย"หลิหลันบอ
<เริ่มวิวันาาร>
3
2
1
<วิวันาารสมบูร์>
หลัานั้น็มีเถาวัลย์มามายมาห่อหุ้ม ร่าอหลิหลันรูปทรล้ายัแ้และมี แสสีทอเปล่ประายรอบเถาวัลย์
เวลาผ่านไปหเือนเ็ม็ไม่มีวี่แววที่เา ะออมา เวลาผ่านไปรบหนึ่ปีเถาวัลย์รอบ ัวเริ่มลายออานั้นเผยให้เห็นสิ่ที่อยู่ภายใน
า้นไม้้นให่ลายมาเป็นเ็น้อย อายุเ็วบผมสีเียวอ่อนวาสีฟ้า ร่าายเล็ูน่ารั
"ไ้เวลาเ้าโรเรียนแล้ว"หลิหลันล่า านั้นเา็เินไปหาโรเรียนและบอให้ ระบบเปลี่ยนให้เาเป็นนัเรียนพิเศษนที่ สามสิบเอ็
หลัาที่เาัารเรื่อเล่าเรียนเสร็ เา็เินไปหอพั "ห้อสามสามสาม... เอ๊ะนี่ ไ" หลัเาล่าวบเา็เปิประูเ้าไป
หลัาเินเ้าไปเาพบเ็ายนนึ ที่นอนอยู่บนเียและหลิหลันไ้ถามว่า"นี่ นายื่ออะไรหรอ" เ็หนุ่มที่อยู่บนเียไ้ ลุึ้นมาแล้วบอว่า"นายเป็นนัเรียนใหม่ หรอ" "ใ่" หลิหลันอบ
"สวัสีันหลานวนยูเป็นนัเรียนใหม่ เหมือนัน"หลานวนยูแนะนำัว "สวัสีัน หลิหลัน"
หลัาแนะนำัวเสร็หลิหลัน็ึ้น เียอเาทันที "อืม~สบายั"เาล่าว ออมาแล้วหลับไป
*ปล.อเพิ่มเป็นสี่เียนะ
"เฮ้! พวนายสอนนะ"เ็ายัวอ้วน ล่าว "อะไรหรอ"หลายวยยูับหลิหลัน ล่าวพร้อมัน "พวนายเป็นเ็ใหม่สินะ ัน เียนเล่ย ถึเวลาพัทาอาหารแล้วไปัน เถอะ" เ็หนุ่มที่ื่อเียนเล่ยล่าวทัทาย และเิวน
"โอ้สวัสี ันื่อหลานวนยูและนั้นหลิ หลัน"เาล่าวทัทายลับพร้อมี้ไปทา หลิหลัน "สวัสี"หลิหลันล่าวทัทาย
"รนั้นที่อันเอ ส่วนรนั้นอเห็น เียนะเารอที่โรอาหารแล้วไปัน เถอะ"เียนเล่ยล่าวบอ หลัานั้นทั้สาม น็เินไปโรอาหาร
โรอาหาร
"หลานวยยูั้นหรอ ไม่เป็นอะไรแล้ว หรอ"เ็สาวผมเินาส้มล่าวถาม "ใ่ัน ไม่เป็นไรแล้วละ"วนยูล่าวอบ "อบุ สําหรับวันนั้นนะ"หิสาวนนั้นล่าว วยยู ็ไอบลับ"ไม่้อหรอมันไม่ใ่วามผิ อเธอหรอ ไม่้อไปีเรียส"หลัล้าวบ เา็เินผ่านไป
"ไปันเถอะันหิวแล้ว"วนยูบอ "ัน ้วย"หลิหลันล่าวเห็น้วย "อืมไปัน เถอะ"เียนเล่ยอบ
หลัาที่เามาถึเียนเล่ย็ไ้ล่าว แนะนำเ็ใหม่ให้เฟร็นเียรู้ั "สวัสี รับผมื่อหลานบวนยู'วนยูล่าว แนะนำ "ส่วนันหลิหลัน"หลิหลันไ้ล่าว่อ
"ันื่อหลุยเฟิ พลัวิาอพว นายแร์อะไรละ "น่าะ ประมา14"วนยูอบ "14เอหรอ"เา ล่าวพร้อมสีหน้าผิหวั "แล้วนาย ละ"เียนเล่ยถามอีน "ัน หรอ19นะ"หลิหลันอบ
"แล้วแร์ะส่ผล่อลาสอพวเรารึ ป่าว"วนยูล่าวถาม "ใ่ๆ"หลิหลันล่าวเห็น ้วย "เี๋ยวันอธิบายเอ"เียนเล่ยล่าว หลัาเียนเล่ยอธิบายบเา็เริ่มทาน อาหารัน
"เอ่อ...นายินเยอะไปรึป่าว"หลิหลันถาม "็ไม่นะนี้ยัน้อยไป้วย้า'วนยูอบ 'น้อย ไปหรอนี้นายินไปห้าถาแล้วนะ"เียนเล่ยล่าวในใ
หลัาที่เห็นแบบนั้นนอื่นๆเริ่มนินทา เา "เฮ้ พอเลยนายนะ นายินเยอะไปแล้ว นะ"เ็หนุ่มนนึล่าว "แล้วมันทำไม หรอ?'วนยูถามลับ "ัน็พูสาเหุไปแล้ว นิ"เ็หนุ่มล่าว "ผมไม่อบให้นอื่นมาั เวลาอาหารอผม"วนยูล่าว "แล้วไ"เ็ หนุ่มล่าวพร้อมท่าหน้าาหาเรื่อ
หลัานั้นวนยู็ยื่นมือไปหาเ็หนุ่มน นั้นเ็หนุ่มหลบแล้วล่าวว่า"หึ ฝันไป เถอะ"หลัานั้นไหลอพวเา็นัน เ็หนุ่มนที่มาหาเรื่อระเ็นออไปแล้ว ล่าวว่า"นี่ันำลัระแทับเหล็หรือไเนี่ย"
"นี่นายอยามีปัหาับห้อ333อพว เราหรอ"เียนเล่ยล่าว "นี่พวเธอำลัทำ อะไรันอยู่ห้ามสู้ันในโรอาหารมันทําให้ อาหารเสียป่าวหม ถ้าอยาสู้ันไปสู่ที่สนาม วันทั้หมามรูมาที่สนาม"เสียรูผู้หิ ัึ้น
"ในานะที่พวเราเป็นทีมเียวันพยายาม อย่า่อสู้ับทีมเียวันเอเ้าใไหม าม พัลาวันอวันนี้หมแล้ว พวเธอ้อยืน อยู่รนี้นว่าลาสเรียนอนบ่ายะเริ่ม้น ึ้น"รูผู้หิล่าว
"รูบอว่าพวนายสามารถสู้ันไ้ใน สนามหรือะให้เราัารพวนายทั้สอ ละ"เ็หนุ่มหัวทอล่าว "ริหรอ? หลาน วนยูใไหม มาสนุันเถอะ"เ็หนุ่มล่าว
'สปิรินเพลิ'เาปลปล่อยสปิริออ มาพร้อมเ้าไปโมี วนยู็ไ้ปลปล่อย สปิริสอเาออมาะร้อมสวนลับ
'ระเบิหมอน้ำแ็หรอเ็บเป็นบ้า'เา ล่าวในใวนยูพุ่เ้ามาและใ้สปิริอ เาโมีหลัาเ่ารนนั้นโนโมีเา ็ระเ็นออมาและวนยู็โมีอีรอบ โยทุบลไปที่พื้นและมีน้ำโผล่ึ้นมาหลั านั้น็โึ้นไปบนฟ้าพร้อมระแทเ่า ใส่เ็หนุ่มนนั้นและวนยูเป็นผู้นะในที่สุ
และเ็หนุ่มหัวทอที่ื่อลู่ เียนุน็เิน เ้ามาทัทายและเาถามวนยูว่า"นายเป็นผู้ ใ้สปิริู่หรอ" วนยูไ้พยัหน้า ทุนใน นั้น่าใ
"ผู้ใ้สปิริู่หรอฟัูเท่ไปเลย"เียนเล่ ยล่าว เ็นอื่นๆ็เริ่มลับั้นเรียนแล้ว "เป็นรั้แรที่ันเยเห็นผู้ใ้สปิริู่เลยนะ เนี่ยแล้วนายทีอะไรบ้าหรอ"เียนเล่ยถาม
"สปิริทั้สออันือห้าสีฟ้าลาย พันธุ์นะ ส่วนที่ทอะเน้น้านวามแ็แร่ นะส่วนอีอันไปทา้านวามุมน้านะ"วน ยูอบ "ไม่แปลใที่นายเอานะิเียไ้ ั้นาันละนะ สปิริอัน่อน้าพิเศษ นิหน่อยแบบนี้ ไละ"่อนที่เาะโยน เหรียึ้นมา
"ันสามารถเรียอสูรสปิริออมาไ้ แ่ ว่า... มันยัไม่เสถียรเท่าไหร่มันะอัเิ ัวอะไรออมาัน็ยัไม่รู้เลย"เียนเล่ยล่า วแนะนำสปิริอัวเอ
"าอันสปิริอันือหอมัราว ทัษะสปิริือเร่วามเร็วเป็นเท่าัว"แล้ว เา็เริ่มอธิบายวามสามารถอสปิริัว เอ
"ั้น่อไปาันสปิริอันือห้า ฟื้นฟูนะันเป็นสาย่วยเหลือวบุม "หลิ หลันล่าว "ว้าว สาย่วยเหลือ่อานี้พว เราะปป้อนายเอ"เียนเล่ยล่าว
ลาสเรียน
ุรูผู้สอนอธิบาย"พวเธอทําให้ อาารย์นที่สอประมับใพวเาะเลือ พวเธอเอแ่ละนนั้นฝึไม่เหมือนันส่วน หนึ่ฝึเป็นสปิริมาสเอร์อีนฝึเป็น นับินอวาศพวเธอ้อัสินใ่อนสอบ"
วนยูับหลิหลันไ้เลือเรียนทั้สอ
อย่า
"ในที่สุนาย็ลับมา"หลิหลันล่าว "ลับมาแล้วหรอันเห็นอนาอันยิ่ให่ อนายห้อเราไม่ใ่อันับสุท้ายแล้ว ละ"เียนเล่ยล่าว "ัน็ไม่แน่ใ้วยพลั วิาที่ไม่น่าเื่อถือนั้น"หลุยเฟิล่าว านนั้นเา็ทะเลาะัน
"พวเราไปฝึที่ห้อ้อม่อสู้ัน เถอะ"หลุยเฟิล่าว "ไอเียี"วนยูล่าวม "นายไปไหมหลิหลิ"บวนยูล่าวถาม "ไปอยู่ แล้วถ้าันไม่ไปันะอยู่ับใรละ"หลิหลัน ล่าว
______________________________________
บอนที่สอ
ความคิดเห็น