เรียกข้าว่า 'เทพธิดาเฉิง!!'

หลังจากการต่อสู้ครั้งนั้น ข้าตื่นขึ้นมาในสำนักเซียนอันดับหนึ่ง แต่ข้ากลับจำอะไรไม่ได้เลยซักอย่าง ข้ารู้แค่ว่าข้ามีชื่อว่า จางลี่ แต่แน่นอน ข้าไม่รู้แซ่ของตัวเอง ผู้คนเรียกขานข้าว่า เทพธิดาเฉิง ข้าคงจะแซ่เฉิงละมั้ง? แต่ปากพวกเขาเรียกแบบนั้น แต่ใบหน้าพวกเขานี่สิ ไม่เห็นจะมีแววเคารพข้าเลย! โดยเฉพาะน้ำเสียงกับแววตา นั้นมันอะไรกัน ดูถูกงั้นเหรอ? เหยียดหยามงั้นเหรอ? เหอะ เสแสร้งเคารพข้าก็ยังดีหน่อยนะ ถึงข้าจะกลายเป็นคนไร้ประโยชน์ ก็ไม่มีวันยอมให้พวกเจ้ามาดูถูกหรอก! แต่ความทรงจำของข้านี่สิ ใครกันนะที่ทำให้ข้ากลายเป็นแบบนี้ แต่มีสิ่งหนึ่งที่ข้าจำได้แม่น และคงเป็นสิ่งเดียวนอกจากชื่อที่ข้าจำได้ ก่อนสลบไปในการต่อสู้ครั้งนั้น ข้าได้พูดไว้ว่า 'ข้า จางลี่ ได้สาบานไว้แล้ว ต่อไปนี้ ข้าจะไม่ขอเชื่อใจใครอีก! ข้าจะไม่ยอมโดนทรยศอีก! ใครก็ตามที่เคยหลอกข้าไว้ มันก็จะไม่มีวันได้อยู่เป็นสุข!!' ทำไมตอนนั้นข้าถึงพูดแบบนั้นนะ? แต่ความเกลียดชังในใจของข้ามันก็ช่างแรงนัก เอาเป็นว่า ข้าจะต้องลากเจ้าคนเลวคนนี้ หรือ พวกนี้ ออกมาสับเป็นหมื่นๆชิ้นเพื่อคลายความแค้นให้ได้!