ตอนนี้เป็นเวลา 8:50 AM ทางด้านของราเวนก็กำลังนั่งเล่น Nintendo Switch พร้อมกับกินอาหารเช้าของเธอไปด้วย แต่จังหวะนั้นเธอก็ไม่ได้สนใจสิ่งรอบกายเลยจนกระทั่งมีพลังงานบางอย่างพุ่งเข้ามาข้างหลัง
การิ : สแมคแคม!!!!
จังหวะนั้นการิได้เอาครีมมาตบใส่หน้าของราเวนจนแว่นเกือบหลุด ทางด้านของการิก็ได้ยิ้มอย่างสะใจในขณะที่ราเวนกำลังสตั้นกับสิ่งที่เกิดขึ้น จากนั้นก็มีออร่าสีดำออกมาจากตัวของราเวนและปกคลุมร่างกายของเธอ ในที่สุดเธอก็ของขึ้นและเปลี่ยนร่างเป็นบลูไปเรียบร้อย
ราเวน : การิ........!?
ยังไม่ทันที่ราเวนจะได้พูดต่อเธอก็ถูกการิเอามือจับหัวและกดลงใส่จานอาหารของเธอ ทำให้ตอนนี้ราเวนได้ของขึ้นอย่างเต็มที่แล้วส่วนการิก็กำลังหัวเราะอย่างสะใจ
ราเวน : การิ!!!!!
การิ : อาหารเช้าอร่อยมั้ย?
ราเวน : หน่อย!
ราเวนได้พุ่งเข้าใส่การิแต่ทว่าภายในเสี้ยววินาทีการิได้ไปโผล่ข้างหลังของราเวนทันที การิได้ใช้ความสามารถของเธอให้เกิดประโยชน์ถึงแม้ว่าราเวนจะเป็นลูกสาวของดร.ดูม แต่เธอก็ไม่ได้สร้างอุปกรณ์ที่เกี่ยวกับการหยุดเวลาเลย
ราเวน : เธอแกล้งฉันแรงไปนะ!!!!
การิ : ทีตอนเช้าเธอก็แกล้งฉันเหมือนกันนิ!
ราเวน : ฉันแค่ใช้น้ำ แต่เธอเล่นซะเละไปหมดเลย!!!
การิ : ยังไงซะเธอก็ชนะฉันไม่ได้หรอก!
การิได้ทำการพุ่งเข้าใส่ราเวนจนทั้งคู่พุ่งไปชนกับโซฟาหน้าทีวี ก่อนที่การิจะหยิบหมอนมากดหน้าของราเวนไว้ ทางด้านของราเวนก็พยายามใช้มือคล่ำจนหยิบหมอนอีกใบมาฟาดใส่หน้าของการิไปเต็มๆ
ราเวน : เล่นบ้าอะไรเนี่ย!?
การิ : สงครามหมอนเหรอ? ได้.......
ในขณะที่ทั้งคู่กำลังเอาหมอนฟาดกันไปฟาดกันมา ทั้งสองคนก็ไม่ได้ดูหรือรู้สึกถึงสิ่งที่เปลี่ยนไปของสิ่งรอบข้างแม้แต่น้อยเลย สถานที่เริ่มเปลี่ยนไปกลายเป็นตอนนี้ทั้งสองกำลังยืนอยู่บนสะพานที่ดูเหมือนมีการต่อสู้กัน ทั้งสองยังคงเถียงกันจนกระทั่งได้ยินเสียงคำรามแปลกดังขึ้น
การิ : เอ๋ เรามาอยู่ที่นี่ตอนไหน?
ราเวน : เอ่อ.....นั่นตัวอะไรน่ะ?
ทั้งสองสาวได้พบเจอกับสิ่งมีชีวิตประหลาดมีดวงตาสีแดง รูปร่างผิดแปลกมีร่างกลายเป็นเหมือนของเหลวสีฟ้ามีมือหลายมืออยู่ตามลำตัว ตอนนี้มันตัวใหญ่พอสมควร
ราเวน : เอ่อ.....ใครเอาเยลลี่ไปทำสัตว์ประหลาดน่ะ?
การิ : ข้าวเช้าก็ไม่ได้กิน.....เจ้านั่นมัน 30 แคลอรี่นี่น่า......
??? : พวกเธอสองคนเป็นใครน่ะรีบหนีไปเร็วเจ้านั่นมันอันตรายมากนะ!!!
เมื่อทั้งสองสาวหันไปทางเสียงที่ตะโกนมาก็พบกับเด็กผู้หญิงผมสีน้ำตาลที่อยู่ในชุดนักเรียนของญี่ปุ่นซึ่งก็คือมิซากะนั่นเอง ทางด้านของการิก็ถึงบางอ้อทันทีว่าตอนนี้เธอและราเวนได้เข้ามาอยู่ใน RailGun
ราเวน : เอ่อ........เธอรู้จักเจ้านี่มั้ย?
มิซากะ : มาถามอะไรตอนนี้? เจ้านั่นคือสิ่งมีชิวิตที่เกิดจากการหลอมรวมกันของสนามพลัง AIM ของผู้มีพลังพิเศษร่วมหมื่นคน กลายเป็น AIM Burst
การิ : เอ่อ..... AIM.......มันเหมือนกับATM หรือเปล่า?
ราเวน : นั่นมันที่กดเงิน.....พ้าม!!!!
มิซากะ : ระวัง!!!!
เสียงของมิซากะตะโกนใส่พวกเธอในขณะที่พวกเธอเล่นมุขอยู่ เจ้า AIM Burst ได้เอาหนวดขนาดยักษ์ฟาดมาที่ทั้งคู่ แต่ก็เกิดระเบิดคลื่นพลังบางอย่างทำให้หนวดของ AIM สลายหายไปทันทีและเป็นฝีมือของราเวนแน่นอน โดยตอนนี้ทั้งสองก็แปลงร่างเรียบร้อยและมองเจ้าสิ่งนั่นเป็นของกิน
ราเวนไม่รอช้าบินขึ้นไปบนท้องฟ้าก่อนที่จะยิงพลังเวทย์ใส่ AIM จนเกิดแรงระเบิดมหาศาลขึ้น แต่ดูเหมือนว่าการิจะแสดงสีหน้าที่ไม่เห็นด้วยเล็กน้อย
การิ : ราเวน! อย่าทำลายมันสิขอฉันกินมันเหอะ!
ราเวน : จะบ้าเรอะ! ให้มันกลายเป็นของหวานดีกว่าให้เธอกินมันทั้งตัวยังจะดีซะกว่า!!!
การิ : งั้นคงต้องแข่งกันแล้วล่ะ
ทางด้านของการิก็ไม่ยอม เธอก็จัดแจงยิงลำแสงใส่มันด้วยเทคโนโยลีสุดทันสมัยของเธอ หวังที่จะกินเจ้า AIM และเธอจะได้กินคนเดียว
แต่ถึงอย่างนั้นการิไม่ได้ใช้พลังหยุดเวลาทำให้ราเวนเป็นฝ่ายลงมือก่อน เธอได้ยิงเวทย์ใส่เจ้า AIM จากนั้นร่างกายของมันก็ส่องสว่างออกมาทำให้แสบตาอย่างมาก ก่อนที่ร่างกายของมันจะระเบิดออก แต่สิ่งที่เกิดขึ้นก็คือมีขนมหวานหลากหลายชนิดล่วงลงเต็มท้องฟ้าไปหมด
การิ : ทำอะไรของเธอเนี่ย!?
ราเวน : ทำอะไร? เปลี่ยนมันไปเป็นพวกขนมหวานดีซะกว่า ว่าแต่เธอจะกินด้วยมั้ยมันอร่อยมากเลยนะ.....หื้ม~ คัพเค้กของโปรด~
การิ : ถามจริงไอ้เวทย์ที่เปลี่ยนเจ้าเยลลี่นั่นเป็นของหวานพ่อเธอสอนให้เหรอ?
ราเวน : เปล่า....พ่อฉันบอกว่ามันเป็นความสามารถส่วนตัวน่ะ
การิในตอนนี้ก็ยืนมองราเวนที่กำลังรับพวกของหวานที่ตกลงมาจากท้องฟ้า แต่ทางด้านของมิซากะที่ยืนมองทั้งคู่อย่างน่าตกใจกำลังสตั้นหนักมากและคำถามในหัวของเธอก็เริ่มต้นขึ้น
มิซากะ : พวกเธอสองคนเป็นใครทำไมมีพลังมากพอที่จัดการ AIM อย่างง่ายดายแบบนี้ล่ะ?
ราเวน : ฉันชื่อราเวน ส่วนนี่เพื่อนรักของฉันชื่อการิพวกเราสองคนเป็นผู้ที่มีพลังระดับคอสมิค.....
มิซากะ : คอสมิค?
การิ : อืม.....พลังเกือบๆระดับจักรวาลนั่นแหละ
มิซากะ : งะ-งั้นเหรอ ฉันอยากเห็นพลังของพวกเธอ อ้อ! ฉันชื่อมิซากะ มิโคโตะ
ราเวน : อ้อเหรอยินดีที่ได้รู้จักนะ
การิ : ยัยผิวชมพู เราต้องกลับแล้วนะ!!!!
จากนั้นการิก็ได้ทำการเปิดประตูวาร์ปกลับไปที่โลกจริงของเธอทันทีโดยดึงแขนของราเวนเข้ามาด้วยและปล่อยให้มิซากะยืนสตั้นอยู่ในเหตุการณ์นั้น
ลอสแอนเจลิส , สหรัฐอเมริกา , บ้านของกาแลคต้า เวลา 11:23 AM
เมื่อประตูวาร์ปเปิดออกทั้งการิและราเวนกระเด็นลงมานั่นที่โซฟาหน้าทีวีทันที แต่สิ่งที่ผิดไปก็คือรอบข้างเต็มไปด้วยเศษหมอนที่กระจัดกระจายเต็มพื้น จากนั้นทั้งสองก็ค่อยๆหันมามองหน้ากันอย่างช้าๆเพราะรู้ว่ามีงานให้ทำแล้วล่ะ
ราเวน : มีงานให้ทำแล้วสินะ
การิ : ถึงแม้ว่าจะมีพลังระดับสุดยอด.....แต่ไม่มีพลังในการเก็บกวาดบ้าน.....
ราเวน/การิ : เฮ้อ........
To Be Continue
อยากให้ไปเรื่องนารูโตะ ต่อค่ะ อัพพพพพพพพพด้วยยยยย
ไปเรื่องอะไรคะ