One Piece The New Sorcerer Supreme รีไรท์ (Marvel & One Piece Crossover)

ตอนที่ 21 : ตอนที่ 14 : อาณาจักรที่ไม่มีชื่อ

     ลูฟี่ : ถ้าเอาน้ำสาดลงไป....ไข้จะลดมั้ยนะ?

     วีวี่/ซันจิ : จะบ้าเรอะ!!!!

     วีวี่และซันจิจัดบาทาให้กับลูฟี่จนเขากระเด็กไปทันที ก่อนที่คนอื่นจะมองด้วยความเหนื่อยใจ

     มอร์แกน : แย่แล้วสิ...เริ่มมืดอีกแล้ว

     วีวี่ : ถ้างั้นก็หาที่ทอดสมอเรือก่อนแล้วกัน....

     ซันจิ : คุณรินดา...time stone ของคุณยังใช้ไม่ได้อีกเหรอ?

     รินดา : ใช้ไ-เอ๊ย! ไม่รู้สิ....จู่ๆฉันก็ไม่สามารถวนลูบนามิได้เลยแต่สามารถทำกับสิ่งของได้ ฉันก็ไม่มั่นใจเหมือนกัน

     วีวี่ : ถ้าเป็นแบบนั่นเราก็ต้องรอหมออย่างเดียวแล้วล่ะ.....แต่ก็ยังตกใจไม่หายเลยนะที่เธอเป็นลูกสาวเทพีแห่งความตายน่ะ

     รินดา : ใช่....แต่ไม่ใช่ในมิตินี้ ที่สำคัญตอนนี้คือเราต้องรักษาอุณหภูมิร่างกายของนามิไว้อย่าให้ร่างกายอ่อนแอเกินไปไม่ฉะนั่น......แม่ฉันจะเอาวิญญานเธอไป

     ซันจิ/วีวี่/มอร์แกน : อะไรนะ!?

     ซันจิ : คุณรินดาอย่าให้คุณเฮร่าเอาวิญญานคุณนามิไปเลยนะครับ!!!

     รินดา : ฉันห้ามแม่ได้ซะที่ไหนล่ะ!

     วินแคน : จะเสียงดังกันทำไมเนี่ย!? ถ้าพี่รินห้ามไม่ได้....งั้นเราคงต้องเร่งมือหน่อยแล้ว

     เฮร่า : พวกเจ้ากลัวอะไรกัน.... ถึงเห็นข้าเป็นเทพีแห่งความตายไม่ใช่ว่าข้าจะเอาวิญญาณใครไปก็ได้นะ

     ซันจิ : คุณเฮร่า~

     มอร์แกน : สุดยอด....เหมือนกันไม่มีผิด...แต่ติดที่ว่าตาของพี่รินเป็นสีขาวอ่ะนะ

     รินดา : แม่?

     เฮร่าได้ปรากฏพร้อมกับคลุมพลังงานสีเขียวที่ออกมาจากตัวของรินดา จากนั้นเธอก็ค่อยๆเดินมายืนข้างเตียงของนามิ ก่อนจะเอามือลูปไปรอบๆ

     เฮร่า : นางยังไม่หมดเวลาหรอกนะ....ต่อให้อาการหนักกว่านี้เธอก็ไม่ตายง่ายๆแน่นอน ข้าเองก็เอาวิญญาณนางไปไม่ได้เหมือนกัน....ยกเว้นถ้าข้าจะฆ่านางอ่ะนะ

     ทุกคน : คุณเฮร่า/แม่!!!!

     เฮร่า : ข้าแค่ล้อเล่นน่ะ....อย่าตกใจเลย....

     มอร์แกน : แฮ่ๆ เทพีแห่งความตายเล่นแบบนี้พวกเราก็เสียวสันหลังเมื่อกันนะคะ

     ทางด้านนอกเรือ พวกโซโลในตอนนี้ก็ช่วยกันทอดสมอและเมื่อทอดสมอเขาก็มีคำถามกับเอ็ดดี้โดยที่ลูฟี่และอุซปก็สงสัยด้วย

     โซโล : นิเอ็ดดี้! นายไม่รู้เลยเหรอว่าสเตรนจ์....ไม่สิหมายถึงนายไม่รู้เลยเหรอว่ารินดาเป็นลูกสาวของเทพีแห่งความตายน่ะ?

     เอ็ดดี้ : ไม่เลยครับ....ตอนแรกผมก็คิดแค่ว่าเธอก็มีพลังเวทย์เหมือนกับฮีโร่คนอื่นๆ ผมไม่คิดเลยว่าเธอจะมีสายเลือดจากแอสการ์ต....

     ลูฟี่ : แล้วแอสการ์ตเนี่ย....มันเป็นยังไงเหรอ?

     เอ็ดดี้ : เรื่องนั่นผมเองก็ไม่แน่ใจ....ตอนแรกผมก็คิดว่ามันเป็นแค่ตำนาน แต่พอรู้ว่ามันมีจริงผมก็เริ่มศึกษาว่าแอสการ์ตนั้น-

     เฮร่า : เป็นดาวเคราะห์ขนาดเล็กมีพื้นที่ไม่มากนัก มีลักษณะคล้ายแผ่นดินระนาบขนาดใหญ่ลอยอยู่กลางอวกาศ ไม่กลมเหมือนดาวทั่วไป และไม่โคจรรอบอะไรทั้งสิ้น สถานที่ตั้งอาณาจักรแอสการ์ดนี้ค่อนข้างซับซ้อน ซึ่งปัจจุบันไม่ได้มีแค่แอสการ์ตแค่ที่เดียวเพราะข้าได้สร้างแอสการ์ตขึ้นมาใหม่

     พวกเขาทั้งหมดสะดุ้งทันทีเมื่อเฮร่าเดินเปิดประตูออกมาพร้อมกับพูดขัดเอ็ดดี้ ทำให้พวกเสียวสันหลังเล็กน้อยกับที่รู้เลยว่ามีเทพีแห่งความตายมาอยู่ในเรือ

     เอ็ดดี้ : คุณเฮร่า?

     ลูฟี่ : ไม่เข้าใจแฮะ.....

     อุซป : เอ่อ....คนที่แอสการ์ตเนี่ย...เป็นยังไงเหรอ......?

     เฮร่า : ชาวแอสการ์ตนั้นเป็นเผ่าพันธุ์แห่งนักรบที่เชี่ยวชาญการทำสงคราม มีพละกำลังและอายุที่ยืนยาว เป็นเทพเจ้าแห่งนอร์ส ตามความเชื่อของโลกมนุษย์หรือมิดการ์ดหน้าที่หลักที่สืบทอดกันมานับหมื่นปีก็คือดูแลให้เกิดความสงบสุขของอาณาจักรทั้งเก้า ซึ่งตอนนี้มันถูกเพิ่มให้กลายเป็น 11 อาณาจักรเรียบร้อย แอสการ์ตมีเทคโนโลยีล้ำหน้าขนาดที่ว่าเวทมนต์และวิทยาศาสตร์คือสิ่งเดียวกัน ซับซ้อนใช่มั้ยล่ะ?

     จากนั้นเฮร่าก็เล่าเรื่องของตัวเธอและรินดาให้ทั้ง 4 หนุ่มฟังจนพวกเขาก็ถึงบางอ้อบางจุดและเธอก็บอกไปว่าเธอฆ่าทุกคนบนเรือของวาโปลูจนหมดและดูดวิญญานแล้วก็จมเรือทิ้งไปทำให้อุซปและโซโลก็ขนลุกขึ้นมาทันที

วันต่อมา

     เช้าวันต่อมาทุกคนก็ยังมองหาเกาะกันต่อไป ตอนนี้หิมะกลับไม่ตกแต่ก็ยังมีอากาศหนาวเหมือนเดิมและเงียบมาก โดยซันจิก็เป็นคนจัดอาหารให้ทุกคน ทางบีบีได้ออกมามองข้างนอกเพื่อสังเกต แต่เธอก็สะดุ้งตกใจเมื่อเห็นเฮร่ายืนดื่มกาแฟอยู่ข้างๆเธอ

     วีวี่ : คุณเฮร่ามาตอนไหนคะเนี่ย!?

     เฮร่า : ฮืม...กาแฟของพ่อหนุ่มนั่นใช้ได้เลยนะ

     ซันจิ : ขอบคุณคร้าบบบบ!!!!

     เสียงของซันจิตะโกนลงมาจากที่สังเกตการ จากนั้นเธอก็เริ่มสงสัยเล็กน้อยก่อนจะมองหน้าวีวี่ ทางด้านบีบีก็สะดุ้งเล็กน้อยที่เฮร่ามองหน้าเธอ แน่นอนว่าวีวี่ไม่ชินกับสีหน้าของเฮร่าแม้แต่เธอจะยิ้มให้ก็ตาม

     เฮร่า : จะว่าไปตอนนี้ทะเลมันก็เงียบและไม่หนาวเลยนะ

     วีวี่ : ค่ะ...นี่เป็นหลักฐานว่ามีเกาะอยู่ใกล้ๆนี้....ใกล้แถบนี้ต้องมีเกาะเหมันต์อยู่แน่นอน....

     เฮร่า : เกาะเหมันต์?

     วีวี่ : ว่ากันทางอุตุนิยมวิทยาเกาะของแกรนด์ไลน์ถูกแบ่งออกเป็น 4 แบบ เกาะคิมหันต์ เกาะวสันต์ เกาะฤดูใบไม้ร่วงและเกาะเหมันต์และเกาะส่วนมากจะมี 4 ฤดู พูดง่ายๆว่าการเดินเรือในแกรนด์ไลน์อย่างน้อยๆแล้ว....จากร้อนของเกาะคิมมหันต์ถึงฤดูหนาวของเกาะเหมันต์จะต้องสู้รบปรบมือกับฤดูต่างๆรวม 16 ฤดู

     เฮร่า : ฮืมซับซ้อนจริงๆนะ....

     วีวี่ : ถูกต้องค่ะ....ดังนั้นสภาพอากาศที่เงียบสงบก็แสดงว่ามีเกาะอยู่ใกล้ๆ

     ซันจิ : จริงด้วย....มองเห็นแล้ว!

     ในที่สุดพวกเขาก็เดินทางมาถึงเกาะแห่งหนึ่งซึ่งเต็มไปด้วยหิมะ ทุกคนก็ต้องเตรียมตัวให้พร้อมกับการออกหาผู้คน โดยลูฟี่ก็วิ่งออกมานั่งอยู่บนหัวแมรี่มองดูเกาะด้วยความตื่นเต้น ส่วนเฮร่าก็กลับร่างของรินดาไป เรือก็เริ่มเข้าสู่แม่น้ำในเกาะส่วนมอร์แกนก็เช็กข้อมูลความหนาวจากจาร์วิส

     ลูฟี่ : ฟู่....สุดยอดเลย นั่นภูเขาอะไรเนี่ย....!!!

     มอร์แกน : ว้าว....ติดลบ 10 องศาเป็นอุณหภูมิช่วงที่หมีเริ่มจำศีลในฤดูหนาวพอดีเลยด้วย

     วินแคน : ว่าแต่....นายไม่หนาวเหรอลูฟี่?

     ลูฟี่ : เอ๋? เอ่อ.....บรี๋อ~หนาว!!!

     อุซป/ซันจิ : เพิ่งจะหนาวกับเขาเรอะ!!!

     วีวี่ : ว่าแต่เอ็ดดี้ไม่หนาวเหรอ? 

     เอ็ดดี้ : แค่นี้ถือว่าเล็กน้อยครับ...

     รินดา : ซิมไบโอตไม่หนาว....แล้วไงฉันถึงหนาวได้ล่ะเนี่ย?

     มอร์แกน : นั่นธารน้ำตก....ดูท่าต้องเทียบเรือแถวนี้ล่ะ....

     โซโล : แล้ว.... ใครจะเป็นไปหาตัวหมอ แต่ก่อนอื่นเราต้องหาตัวคนให้เจอก่อน

     มอร์แกน : ฉันช่วยได้ค่ะ! ฉันจะคอยบินรอบๆเกาะให้!

     ??? : เจ้าพวกโจรสลัดหยุดอยู่แค่นั่นแหละ!!!

     ในขณะนั้นเองก็มีกลุ่มคนโผล่มาบนเนินเขาเหนือเรือทั้งสองฝั่ง ทุกคนมีอาวุธครบมือทำให้รู้ว่าพวกเขาไม่ไว้ใจโจรสลัด ทั้งหมดจึงรีบเจรจาไปเหมือนตอนแรกจะไม่สำเร็จและมีคนทำปืนลั่นใส่บีบีด้วยโชดดีที่ไม่โดน ทางรินดาก็พยายามควบคุมไม่ให้เฮร่าออกมา โชดดีที่หัวหน้าของพวกเขาจะนำไปเข้าไปในหมู่บ้านและเขาก็บอกว่าหมอที่นี่มีคนเดียว จากนั้นกลุ่มก็ตามเขาไปโดยมี โซโล เอ็ดดี้ มอร์แกนและนกเป็ดน้ำของวีวี่เฝ้าเรือ

     ??? : อาณาจักรนี้ยังไม่มีชื่อน่ะ

     รินดา : มีงี้ด้วยเหรอเนี่ย?

     อุซป : จ๊าก!!! หมี!!! ทุกคนรีบแกล้งตายเร็ว!!!

     ขณะที่กลุ่มกำลังไปที่หมู่บ้าน ก็พบกับหมีตัวใหญ่เดินสองขาถือที่ขุดมาด้วย จากนั้นทุกคนก็ต่างคำนับกัน

     ??? : หมีปีนเขาน่ะ ไม่มีอันตรายหรอกแล้วอย่าลืมการคำนับซึ่งเป็นมารยาทของการปีนเขาล่ะ

     ตัดกลับมาที่เรือโกอิ้ง แมรี่ ทางด้านของโซโลก็กำลังเตรียมฝึกร่างกาย ส่วนมอร์แกนและนกเป็ดน้ำกำลังเช็กอุปกรณ์ที่เธอติดตั้งไว้ ไม่ว่าจะเป็นการตรวจสภาพของเหล็กของเรือหรือสภาพต่างๆ เอ็ดดี้เองก็สังเกตการณ์อยู่บนยอด

     โซโล : ทีนี้จะได้ฝึกพิเศษเต็มที่ซะที...กล้ามเนื้อฉันเหี่ยวฝ่อไปหมดแล้ว

     มอร์แกน : หือ? ฉันก็ยังเห็นเหมือนเดิมเลยนิค่ะ?

     โซโล : งั้นเหรอ....แต่ก็คงจะน่าเบื่อมากเลยเนอะที่ต้องมาเฝ้าเรือแบบนี้ เอ็ดดี้นายเห็นอะไรหรือเปล่า?

     เอ็ดดี้ : ไม่เลยครับ....ว่าแต่คุณโซโลจะไปไหนน่ะ?

     โซโล : จะฝึกฝนจิตใจด้วยการไปว่ายน้ำท่ามกลางอากาศหนาวน่ะ

     ในที่สุดตอนนี้ทั้งกลุ่มก็เดินทางมาถึงพื้นที่ที่คนอาศัยอยู่ ซึ่งเป็นหมู่บ้านที่ใหญ่พอสมควรและมีสัตว์แปลกๆเดินเต็มไปหมด ซึ่งถูกเรียนว่าบิ๊กฮอร์นหมู่บ้านแดนหิมะ

     ลูฟี่ : มีสัตว์แปลกๆเต็มไปหมดเลยแฮะ

     อุซป : สมกับเป็นเมืองหิมะจริงๆ

     ซันจิ : คุณนามิเรามาถึงหมู่บ้านที่มีคนอาศัยอยู่แล้ว!!

     วีวี่ : ไม่มีกองกำลังป้องกันอาณาจักรเลยเหรอ?

     ??? : ก็พวกชาวเมืองนั่นแหละ....ไปพักที่บ้านฉันก่อนล่ะกัน

     จากนั้นเขาก็พาเข้าไปในบ้านของเขา ก่อนที่ซันจิจะวางนามิลงบนเตียง ทุกคนเข้ามาในบ้านหมดยกเว้นลูฟี่และอุซป

     ??? : ใช้เตียงตรงนั่นล่ะกัน...เดี๋ยวฉันจะทำให้ห้องอุ่นขึ้น โทษทีที่แนะนำช้าไปหน่อย... ฉันชื่อดอลตันทำหน้าที่คอยพิทักษ์เกาะนี้ ยกโทษให้กับต้อนรับอันเสียมารยาทของเราด้วย

     รินดา : ไม่เป็นไรค่ะ เป็นใครก็ต้องป้องกันตัวไว้ก่อน

     ดอลตัน : งั้นขอถามอะไรอย่างสิ....

    วีวี่ : เอ๋? 

     ดอลตัน : ฉันรู้สึกคุ้นๆว่าเคยเห็นเธอที่ไหนมาก่อนนะ....

    วีวี่ : คิดไปเองมั้ง....แต่ว่าช่วยเล่าเรื่องแม่มดนั่นให้ฟังหน่อยสิ-

     วินแคน : เดี๋ยวก่อนไข้ของนามิสูงขึ้นอีกแล้ว!!!

     ในขณะที่วีวี่กำลังถามดอลตัน วินแคนก็ตะโกนขึ้นพร้อมกับวิ่งไปนั่งข้างเตียงของนามิจากนั้นก็ค่อยๆปล่อยพลังจิตของเธอใส่หัวของนามิเพื่อที่จะประคองให้ความร้อนกลับมาอยู่สภาพเดิม ซึ่งก็ทำให้ดอลตันประหลาดใจเล็กน้อย

     ดอลตัน : นั่นเธอกำลังทำอะไรน่ะ?

     วินแคน : แค่เป็นการประคองอาการของเธอไว้น่ะ...

     วีวี่ : ถูกต้อง....แต่พวกเราไม่รู้ว่าอะไรเป็นสาเหตุของโรคและก็ไม่รู้ว่าจะจัดการเรื่องนี้ยังไงด้วย

     ซันจิ : จะสาเหตุอะไรก็ช่างเถอะแต่ตอนนี้เราต้องการหมอและแม่มดที่ว่านั่นอยู่ที่ไหนล่ะ?

     ดอลตัน : แม่มดน่ะรึ....เห็นภูเขานอกหน้าต่างนั่นมั้ย...!?

     ซันจิ : เห็นสิ...ที่สูงๆนั่น.....

     เมื่อทุกคนหันมาที่หน้าต่างเพื่อจะดูภูเขาที่ดอลตันพูดถึง แต่เมื่อมองไปก็ต้องพบกับตุ๊กตาหิมะขนาดใหญ่สองตัวตั้งบังหน้าต่างเอาไว้ แน่นอนว่าไม่ใช่ฝีมือของใครที่ไหนเลยนอกจาก....

     ลูฟี่ : คุณตุ๊กตาหิมะ!!!!

     อุซป : นี่คือปีศาจหิมะชิโรลา!!!!

     ซันจิ/รินดา : เดี๋ยวออกไปตื้บให้ซะนี่/เดี๋ยวก็เอาดาบปักหัวซะเลย!!!!

     จากนั้นทั้งซันจิและรินดาก็จัดการตุ๊กตาหิมะจากนั้นก็ลากลูฟี่และอุซปเข้ามาในบ้าน จากนั้นพวกเขาก็เห็นภูเขาได้อย่างชัดเจนมากขึ้น

     ดอลตัน : ชื่อของภูเขานั่นคือดรัมร็อคกี้และเห็นปราสาทบนยอดของภูเขาที่สูงที่สุดตรงกลางมั้ย? ตอนนี้เป็นปราสาทที่ไม่มีกษัตริย์อยู่....

     รินดา : เห็นชัดเลย....

     วีวี่ : ปราสาทนั่นมีอะไรหรือเปล่า?

     ดอลตัน : หมอเพียงคนเดียวของอาณาจักรนี้และทุกคนขนานนามให้ว่าแม่มด ดร.คุเรฮะ อาศัยอยู่ในปราสาทนั่นแหละ

     ซันจิ : ว่าแต่ทำไมถึงไปอยู่ไกลขนาดนั้นล่ะ....งั้นรีบเรียกมาที่นี่บอกว่ามีคนไข้อาการหนักรออยู่....

     ดอลตัน : ก็อยากจะทำอยู่เหมือกกันแต่หาวิธีติดต่อไม่ได้เลย

     ซันจิ : หา! แล้วแบบนี้เป็นหมอได้ยังไงเนี่ย!?

     จากนั้นดอลตันก็เริ่มเล่าเรื่องเกี่ยวกับดร.คุเรฮะ ว่าเธอมีฝีมือในการรักษาที่ยอดเยี่ยมและเธอเป็นคนที่แปลกแถมเธอยังมีอายุถึง 140 ปีและที่สำคัญเป็นคนชอบดองของมากถ้าเธอรักษาให้เสร็จเธอก็จะเอาของที่อยากได้ของบ้านนั้นกลับไปด้วยและเธอยังอาศัยอยู่กลับสิ่งมีชีวิตประหลาดด้วย วินแคนได้กระซิบบอกรินดาทำให้รู้ว่านั่นคือเจ้ากวางน้อยที่กลุ่มต้องการอยู่

     ลูฟี่ : ถ้างั้นเรารีบพานามิไปปีนภูเขากันเถอะ!

     ซันจิ : อย่าพูดพล่อยๆนะ! นายจะให้คุณนามิปีนเขางั้นเหรอ!?

     ลูฟี่ : ไม่เห็นเป็นไรเลยฉันแบกไปเองก็ได้

     วีวี่ : ถึงงั้นก็เถอะมันจะมีแต่ทำให้อาการแย่ลงได้นะ!!

     วินแคน : ทุกคนไม่ต้องเถียงกันหรอก....นามิจะไม่ได้ไปไหนทั้งนั่น

     ลูฟี่ : ทำไมล่ะแค่ไปหาหมอให้เร็วที่สุดไม่ใช่เหรอ?

     รินดา : ฟังลูฟี่อย่าลืมว่าวินแคนสามารถใช้พลังจิตของเธอประคองไข้ของนามิได้ ถึงแม้ว่าจะไม่สามารถทำได้ตลอดแต่ก็สามารถยืดเวลาให้เธอได้พอสมควรเพราะฉะนั้น....อย่าให้เธอต้องโดนอากาศหนาว

     หลังจากที่รินดาอธิบาย ลูฟี่ก็เข้าใจนิดนึงเพราะว่าตอนนี้วินแคนยังไม่แรงอยู่มากและก็ยังคงใช้พลังประคองความร้อนในร่างกายไว้และจากนั้นดอลตันก็เริ่มเล่าว่าเมื่อก่อนเคยมีหมอหลายคน เพราะอาณาจักรนี้เคยล้มสลายมาก่อนเพราะฝีมือโจรสลัดนามว่า หนวดดำ ซึ่งก็เป็นเรื่องที่ดีว่ารัฐบาลเก่าเป็นรัฐที่โหดร้ายกับประชาชนซึ่งชื่อของกษัตริย์ก็คือวาโปลูและรู้ว่าเขาได้สร้างความอัปยศแก่ชาวเมืองโดยการทิ้งอาณาจักรแล้วหนีไปซึ่งทำให้บีบีโกรธอย่างมาก

     วีวี่ : เป็นถึงกษัตริย์กลับทำเรื่องแบบนั้นรึเนี่ย!!?

     อุซป : วีวี่....

     ซันจิ : วีวี่จังใจเย็นก่อนครับ

     วีวี่ : เลวเกินไปแล้ว....เป็นกษัตริย์กลับทอดทิ้งประชาชนได้อย่างหน้าตาเฉย...!!

     ดอลตัน : ถูกต้อง...แต่ยังไงซะรัฐบาลของวาโปลูก็ได้จบลงแล้ว ซึ่งทุกคนก็ต่างร่วมแรงกันสร้างอาณาจักรใหม่ขึ้นมา ดังนั้นสิ่งที่เรากลัวก็คือการกลับมาของวาโปลู

     วินแคน : เรื่องนั่นการกลับมาของวาโปลูคุณไม่จำเป็นต้องกลัวอะไรแล้วล่ะคะ

     ดอลตัน : ทำไมเธอถึงพูดแบบนั้นล่ะ?

     วินแคน : ก็เพราะว่ากองทัพของเขาและตัวเขาถูกจัดการไปเรียบร้อยแล้วและเป็นฝีมือของ....

     วินแคนชี้นิ้วโป้งไปที่รินดา ซึ่งขณะที่เธอกำลังดื่มชาก็สะดุ้งพร่วดออกมาทันทีที่วินแคนชี้มาที่เธอ ทางดอลตันเองก็ตกใจเล็กน้อยส่วนรินดาก็ถอนหายใจ

     รินดา : เฮ้อ....มันยากที่จะอธิบายแต่ฉันไม่ได้เป็นคนจมเรือของเขาหรอก...แต่เป็นแม่ฉันต่างหาก ฟังเจ้าตัวพูดเองเลยก็แล้วกัน

     ดอลตัน : แม่เธองั้นเหรอ?

     หลังจากรินดาพูดจบร่างกายของเธอก็มีพลังงานสีเขียวออกมาจากร่างกายของเธอ จากนั้นพลังงานสีเขียวก็ปรากฏเป็นรูปร่างและเฮร่าก็ออกมาจากร่างของรินดาทำให้ดอลตันประหลาดใจอย่างมาก ซึ่งมันก็ทำให้พวกเขาขนลุกอย่างมาก

     เฮร่า : อย่าตกใจไปเลยว่าข้าเป็นใคร....ผู้พิทักษ์ใช่มั้ย?

     อุซป : อ๊า....ฉันรู้สึกขนลุกชะมัดเลยแฮะ....

     ซันจิ : อา~ คุณเฮร่าเซ็กซี่จริงๆ...ถึงแม้ว่าจะขนลุกก็ตาม

     รินดา : เฮ้ย...แม่ฉัน

     ดอลตัน : คะ-คุณเป็นใคร!?

     เฮร่า : ข้าคือเฮร่า ผู้บัญชาการใหญ่แห่งนิวแอสการ์ตและเทพีแห่งความตาย เจ้าชื่อดอลตันใช่มั้ย? สนใจอยากจะมาเป็นทหารในกองทัพอันเกียงไกรของนิวแอสการ์ตหรือเปล่าล่ะ?

     ดอลตัน : เทพี....แห่งความตาย....

     รินดา : แม่!!!

     เฮร่า : ข้าล้อเล่นน่ะ กำลังคุยเรื่อง....ชื่ออะไรนะ?

     วีวี่ : วาโปลูค่ะ....

     เฮร่า : ไอ้เรือลำใหญ่ๆที่มีหัวฮิบโปน่ะเหรอ....ใช่ฉันบอกแค่ว่า....ฉันฆ่าคนบนเรือทุกคนจากนั้นก็จมเรือทิ้งซะ

     ดอลตัน : คุณจัดการกองทหารของวาโปลูงั้นเหรอ!?

     หลังจากนั้นก็คุยกันไปได้สักพักก็มีคนมาเคาะประตู ดอลตันจึงรีบไปเปิดประตูทันที พบว่าเป็นชาวบ้านมาเคาะและเขาก็มีบางอย่างจะบอก

     ??? : คุณดอลตัน...ได้ยินว่ากำลังตามหาตัวดร.อยู่ใช่มั้ย?

     ดอลตัน : ใช่แล้ว...

     ??? : พอดีเลย ดร.อยู่ข้างๆเมืองนี้แหละ!

     หลังจากนั้นดอลตันก็รีบมาบอกทุกคนทันทีและบอกว่าจะไปตามดร.มาให้ แต่รินดาก็ห้ามเอาไว้

     รินดา : เราไม่จำเป็นต้องไปหาเธอเลย....ฉันพาเธอมาได้

     ไม่ไกลจากเมืองที่พวกลูฟี่อยู่ มีชื่อเมืองว่าไคโคอาวีด ในร้านอาหารเกิดเหตุวุ่นนิดหน่อยคือลูกเจ้าของร้านป่วยและคนที่ปรากฏตัวเข้ามาช่วยก็ไม่ใช่ใครที่ไหนนั่นคือดร.คุเรฮะ และกวางสุดที่รักของเธอ โทนี่ โทนี่ ชอปเปอร์

     หลังจากที่เธอได้รักษาให้กับเด็กคนนั้นและกำลังจะออกนอกร้าน จู่ๆก็มีประตูวาร์ปสีเขียวปรากฏตรงหน้าของเธอ ซึ่งก็ทำให้เธอประหลาดใจนิดๆ จากนั้นคนที่เดินออกมาก็ไม่ใช่ใครที่ไหนเลยนอกจาก...

     รินดา : ดร.คุเรฮะ....ฉันมาเพื่อต่อลอง....

     คุเรฮะ : เอ๋...เหมือนฉันเคยได้เห็นข่าวเกี่ยวกับพลังเวทย์ในหนังสือพิมพ์นะหรือว่าจะเป็นเธอยัยหนู....

     หลังจากนั้นดร.คุเรฮะก็ได้มารักษาให้กับนามิโดยที่รินดาพาวาร์ปมาให้ ทางของดอลตันเองก็ตกใจไม่น้อยเพราะเขาไม่เคยเห็นมาก่อน เธอถูกแมลงที่ชื่อว่าเคสชากัดและมีเวลาจำกัดแค่ 5 วันไม่งั้นคนที่โดนกัดก็จะไปสบาย(?) แต่ยังไงก็ช่างที่สำคัญตอนนี้ลูฟี่และซันจิก็เอาแต่สนใจกวางน้อยของดร.คุเรฮะ ที่สำคัญก็คือเป็นกวางที่พูดได้เพราะว่ามันกินผลปีศาจมนุษย์เข้าไปเลยทำให้เปลี่ยนรูปร่างได้ 7 ขั้น ทั้งวินแคนและรินดามองหน้ากันทันทีว่าเนื้อเรื่องมันไม่เหมือนในหนังสือแล้ว ดังนั้นจะไม่ร่ายยาวมากด้วยสมองดักทางเก่งของรินดาได้พยายามกล่อมดร.คุเรฮะเพื่อให้ช็อปเปอร์เข้ากลุ่มกับพวกเขา แต่ก็ต้องแลกกับการช่วยเหลือเล็กน้อยเพื่อให้อาณาจักรสมบูรณ์มากขึ้นและในที่สุดจนเวลากลางคืนทุกอย่างก็เป็นผลแถมช็อปเปอร์ยังอยากจะไปกับพวกลูฟี่อีกด้วยจากนั้นการจากลาในแบบหนังสือก็เริ่มขึ้น นั่นคือวิ่งไปที่เรือให้เร็วที่สุด

     มอร์แกน : เฮ้! ทุกคนกลับมากันแล้ว!!!

     เอ็ดดี้ : ดูเหมือนพวกเขาจะหนีอะไรมานะครับ....แถมมีกวางมาด้วย

     โซโล : นี่ไม่ใครเห็นเจ้านกเป็ดน้ำบ้างหรือเปล่า?

     ทางด้านของลูฟี่ก็วิ่งมาถึงเรือจนได้ แต่ขณะที่พวกเขากำลังจะขึ้นเรือก็เห็นกาลูหรือนกเป็ดน้ำของบีบีนอนอยู่ในน้ำแข็ง วินแคนไม่รอช้ารีบเอามันขึ้นมาทันทีสภาพดูไม่ต่างอะไรกับเป็ดโดนแช่แข็งเลย ส่วนทางด้านของลูฟี่ก็เตรียมที่จะฉลองเรื่องเพื่อนใหม่โดยทุกคนก็ดีใจกันใหญ่

     ลูฟี่ : วันนี้เราฉลองเพื่อนใหม่กันเถอะ!!!

     อุซป : สุดยอดไปเลย!!!

     นามิ : พวกนายช่วยห่วงกาลูหน่อยได้มั้ย?

     รินดา : อย่าห่วงเลยนามิ เดี๋ยวฉันใช้ time st-

     เปรี้ยง!!!!

     จู่ๆก็มีสายฟ้าขนาดใหญ่พุ่งเข้าใส่รินดาและลากเธอออกไป ทำให้ทุกคนที่เห็นเหตุการณ์ตกใจอย่างมาก จากนั้นบุคคลปริศนาที่เป็นผู้หญิงขว้างค้อนใส่ไปที่รินดาหวังจะซ้ำแต่ทางรินดาก็สามารถรับค้อนได้ด้วยมือข้างเดียว เมื่อรินดาหันหน้ามาก็พบว่าสีตาเปลี่ยนเป็นสีเขียวและผมสีดำสนิทชุดของเธอก็เปลี่ยนไปและเธอยังแสยะยิ้มให้อีกด้วย

     ??? : บะ-บ้าน่า....ทำไมดึงยากแบบนี้!?

     รินดา(เฮร่า) : อา....ไม่คิดเลยว่าเจ้าจะตามข้ามาถึงที่นี่

     ??? : ใครสนล่ะ....เพราะข้ามีนี่....

     จากนั้นผู้หญิงคนนั้นก็หยิบบางอย่างออกมาจากด้านหลัง ชุดแต่งกายของเธอมีลักษณะเหมือนเทพ เฮร่าและรินดารู้ดีว่าเธอเป็นใคร แต่สิ่งที่เธอหยิบออกมานั่นก็คือ

     รินดา(เฮร่า) : สู้ข้าไม่ได้ก็ถึงกับต้องใช้ Power Stone เลยเหรอ? ไม่คิดเลยว่าเทพเจ้าแห่งสายฟ้าอย่างเจ้าจะต้องพึ่งของแบบนั้น...ธอร์.....

     ธอร์ : เรื่องอื่นข้าไม่สนใจ ข้ามาแค่ต้องกำจัดเจ้าให้ได้ก็แค่นั้นเพื่อไม่ให้เกิดสงครามแร็คนาร็อคอีกครั้ง

     รินดา(เฮร่า) : แร็คนาร็อคมีแค่ครั้งเดียวเท่านั่น....ข้าว่าเจ้าก็ควรอยู่ส่วนจักรวาลของตัวเจ้าไปนะไม่ควรจะมายุ่งกับจักรวาลของข้าเลยแม้แต่น้อย

     ธอร์ : เพราะอย่างนี้ไงข้าถึงต้องมาเพื่อฆ่าเจ้า!!!

     รินดา(เฮร่า) : ทำได้ก็ลองดู...หึๆๆๆ

To Be Continue...