ตอนนี้ฉันเข้าเรียนมหาวิทยาลัยนั้น เป็นธรรมเนียมที่ใครๆก็น่าจะรู้กันดี ว่านักศึกษาวาลคีเรียปี 1 จะต้องพักที่หอพักของมหาวิทยาลัย และเมื่อถึงปี 2 ถึงจะสามารถย้ายออกไปได้
แต่สำหรับตัวฉันแล้ว มันไม่ได้ง่ายเหมือนกับคนอื่นๆเลย....เพราะหอพักในของมหาวิทยาลัยนั้นมีราคาถูกกว่าหอพักข้างนอกมากๆ และฉันก็เลยเลือกที่จะอยู่ต่อค่ะ....แต่ก็ได้ย้ายเข้าไปอยู่ในตึกรวมซึ่งก็ยังเป็นหอพักของมหาวิทยาลัย เพียงแต่ไม่ได้อยู่ในมหาวิทยาลัยแค่นั้น....
ฉันได้ตัดสินใจย้ายไปอยู่หอพักนี้ตั้งแต่ตอนปี2 เทอม 2 ซึ่งหอพักแห่งนี้เป็นตึกรวมก็จริง แต่แบ่งโซนกันอย่างชัดเจน หญิงชายสลับชั้นกันไปและมีการแบ่งลิฟท์และบันไดในการขึ้นลง โดยการแยกแจกคีย์การ์ดก่อนที่จะเข้าหอพัก
" ช่าย....แม่งโครตยุ่งยากเลย "
แต่ถึงจะยังงั้นก็เป็นหอพักที่เงียบสงบและบรรยากาศก็ดีมากๆ สะอาดและมีคนดูแลตลอด 24 ชั่วโมง ส่วนหอพักมีทั้งหมด 5 ชั้นค่ะ แต่ชั้นที่ 5 ถูกปิดและไม่ได้ให้เช่า....
จนกระทั่งวันนึง....
จนกระทั่งฉันได้เรียนมาถึงปีที่ 4 ก็มีเรื่องไม่ได้ดีเกิดขึ้นกับหอพัก เพราะในตอนแรกๆ ฉันยังไม่รู้รายละเอียดมากเท่าไรนัก แต่เพราะข่าวนี้มันแพร่กระจายออกไปทั่ว แม้แต่เพื่อนๆที่คณะของฉันก็ยังพูดถึงกันเลย จนกระทั่งเพื่อนของฉันได้เดินเข้ามาหา เธอชื่อเซซิเลีย สคาเรียค
" นิฮิเมโกะ ที่หอของเธอน่ะ มีคนตายเหรอ? " เซซิเลียถามด้วยสีหน้าไม่ดีเล็กน้อย แต่ก็ทำเอาฉันอยากจะตบหน้าหันเลยจริงๆ
" หล่อนพูดเรื่องอะไร? " ฉันตอบเธอกลับไป " ฉันไม่เห็นรู้เรื่องเลย "
" ทำเป็นไม่รู้เรื่องไปได้นะ ตอนนี้คนเขารู้กันไปทั่วแล้ว " สีหน้าของซิเลียแสดงออกถึงความจริงจังมากๆ ทำเอาฉันขนลุกเล็กน้อย " เธออยู่หอนั่นแท้ๆ จะไม่รู้เรื่องได้ยังไง? "
ฉันเองก็ยังไม่ค่อยเข้าใจในสิ่งที่เซซิเลียพูดเพื่อนของฉันพูดซักเท่าไร จนกระทั่งเย็นวันนั้นที่ฉันได้เดินทางกลับไปที่หอพักหลังจากเลิกเรียนแล้ว ก็มีนักศึกษาวาลคีเรียหญิง 2-3 คนกำลังช่วยขนของลงมาจากตึก ดูเหมือนจะย้ายไปอยู่หออื่นกัน ฉันก็ดันเป็นพวกชอบแอบฟังซะด้วย
" แก...จะไม่ย้ายไปด้วยกันจริงๆเหรอ? " 1 ในนักศึกษาหญิงพูดกับเพื่อนของเธอ
" ย้ายสิ ฉันก็ไม่อยากอยู่นักหรอก แต่ทำไงได้ยังหาหอถูกๆไม่ได้เลย "
" แกก็ย้ายมาอยู่กับฉันก่อนสิ "
" ไม่เป็นไร แกอยู่กับแฟนแกไปเถอะ ฉันยังพอทนได้ "
คงต้องยอมรับจริงๆ หลังจากที่ฉันได้แอบฟังก็ทำให้ฉันสงสัยขึ้นมาจริงๆ ว่ามีเหตุผลอะไรที่ทำให้พวกเธอถึงอยากจะย้ายออกไป....โดยฉันได้แกล้งยืนกดโทรศัพท์อยู่ตรงนั้นจนอีกคนขึ้นรถพร้อมกับข้าวของออกไปแล้ว
" เอ่อ...ขอโทษนะคะ " ฉันเลยตัดสินใจใจกล้าหน้าด้านเดินเข้าไปถาม " มีเรื่องอะไรกันเหรอคะ? "
ฉันพูดถามออกไปตรงๆ ซึ่งดูเหมือนจะไม่เหมาะสมเท่าไร และนักศึกษาคนนั้นก็มองฉันด้วยท่าทางแปลกๆ ฉันเองก็ไม่น่าถามอะไรแบบนั้นเลย เฮ้อ....ถูกต้อง เธอเดินหนีขึ้นหอพักไปโดยไม่สนใจในสิ่งที่ฉันถามเลย
เมื่อไม่ได้รู้อะไรมาก ฉันเลยตัดสินใจเดินกลับเข้าห้องของตัวเองที่อยู่ชั้นล่างไป โดยคืนนั้นฉันนอนคิดอยู่ทั้งคืนถึงเรื่องที่เซซิเลียพูด ว่าที่หอของฉันมีผู้หญิงตายจริงไหม?
และฉันก็ตัดสินใจลองพยายามหาข่าวและดูข่าวที่น่าจะเกี่ยวข้อง แต่ก็ไม่เจออะไรเลย....มันเลยทำให้ฉันคิดว่าเธออาจจะแกล้งฉันก็ได้ และฉันก็เลยนั่งกินเบียร์จนหลับไป....โดยที่ไม่รู้ว่ามีอะไรเกิดขึ้น
ตึงๆๆๆ!
จนกระทั่งมีเสียงเคาะประตูดังขึ้นที่หน้าห้องของฉัน ฉันงัวเงียตื่นขึ้นมาได้ ก็นึกสงสัยว่าใครมาเคาะประตูห้อง และเสียงเคาะก็เงียบไป....แต่มันก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง ฉันเลยลุกขึ้นและเปิดไฟ เดินไปยืนที่ประตูและถามออกไปว่าใคร แต่ก็ไม่มีเสียงตอบกลับมาเลย
ในตอนนั้นฉันลังเลใจนานอยู่พอสมควร....
ตึงๆๆๆ!
ฉันเลยตัดสินใจเปิดประตูออกไปและเห็นว่ามีผู้ชายคนนึงยืนอยู่ที่หน้าห้องของฉัน เขาทำท่าจู้ปากเพื่อให้ฉันเงียบเสียงและผลักฉันเข้ามาในห้อง และตัวเขาเองก็เข้ามาในห้องเหมือนกัน
ผู้ชายคนนั้นมีท่าทางตื่นตระหนกพอสมควร และมองตรงมาที่ฉัน....ซึ่งฉันเองก็จ้องมองเขาเหมือนกัน ถึงฉันจะเป็นผู้หญิงแต่ก็สู้คนเป็นนะเฟ้ย ในใจฉันคิดทันทีว่าถ้าหมอนี้ทำอะไรขึ้นมาล่ะก็....
" ขออยู่ด้วยแค่แปปเดียว...แค่แปปเดียวจริงๆ " ชายคนนั้นพูดด้วยน้ำเสียงสั่นๆ " ผมไม่ทำอะไรคุณ แค่ขออยู่ด้วยก่อนนะครับ "
ฉันไม่ได้ตอบอะไรหมอนี่พร้อมกับจ้องมองเขาด้วยสายตาจริงจัง และสงสัยว่าเขาอาจจะไปทำอะไรผิดมาแน่ๆ บรรยากาศในห้องก็เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง ฉันเองก็ไม่ได้ร้องโวยวายเพราะไม่รู้ว่าเขาไปทำอะไรมา เลยได้แต่ตั้งการ์ดเอาไว้ตลอด....และมองดูพฤติกรรมของหมอนี่
ชายคนนี้เดินวนไปวนมาอย่างกระวนกระวายและมองออกไปที่ระเบียงห้องของฉันอยู่บ่อยๆ หมอนี้เดินไปดูที่ระเบียงอยู่หลายครั้ง จนครั้งล่าสุดที่เขาเปิดม่านออกไปดู....จู่ๆก็ร้องโวยวายออกมาเสียงดังลั่น
" อย่ามายุ่งกับกูๆ มึงตายไปแล้ว!!!! " ชายคนนั้นตะโกนพร้อมกับล้มลงกับพื้น " มึงอย่ามายุ่งกับกู! "
ในตอนนั้นฉันเองก็ตกใจกับสิ่งที่หมอนี่พูดเป็นมาก เพราะท่าทางของเขาดูกลัวเอามากๆ ฉันเลยตัดสินใจลองไปจ้องมองที่ระเบียงดูบ้าง....ตอนนั้นเหมือนประตูที่ระเบียงจะถูกเปิดพร้อมกับลมที่พัดทำให้ม่านไหวไปตามแรงลม
และในจังหวะนั้นเอง.....
ฉันได้เห็นร่างของใครบางคนยืนอยู่ที่ระเบียงห้องของฉัน ฉันเห็นว่ามันเป็นร่างของผู้หญิงคนนึง....เธอจ้องเขม็งเข้ามาในห้องเหมือนกับจ้องผู้ชายคนนั้น ฉันสลับไปมองเขาอีกครั้งและมองกลับไปที่ระเบียงก็ไม่เห็นใครแล้ว.....
ในตอนนั้นฉันขนลุกและรู้สึกกลัวขึ้นมาทันที ก่อนที่จะหันไปมองชายคนนั้นด้วยท่าทางหวาดกลัวเล็กน้อยเพราะบรรยากาศมันผิดปกติแล้ว
" นายไปทำอะไรมา?! " ฉันถามเขาตรงๆ " ออกไปจากห้องฉันเดี๋ยวนี้นะ! "
ในตอนนั้นฉันกำลังจะเดินไปเปิดประตูห้อง แต่ชายคนนั้นก็คว้าแขนของฉันไว้พร้อมกับทำสิ่งที่ทำให้ฉันหยุด เพราะเขาเอามีดมาจี้คอของฉันเอาไว้....ไม่นานก็มีเสียงคนเคาะประตูดังขึ้นอีก
ตึงๆๆๆ!
" ขอโทษนะครับนี่เจ้าหน้าที่ตำรวจ ไม่ทราบว่ามีใครอยู่ในห้องไหมครับ? "
เสียงคนจากด้านนอกพูดขึ้นมาซึ่งฉันได้ยินอย่างชัดเจนว่าเขาเป็นตำรวจ ในตอนนั้นเขาก็เอามือมาปิดปากของฉันเอาไว้ ฉันรู้แน่แล้วว่าหมอนี่กำลังหนีตำรวจ แต่หมอนี่ก็พยายามบอกกับฉันว่าเขาไม่ได้ทำอะไร เขาแค่ขอหลบเท่านั้น
' ไม่ได้ทำอะไร แต่เอามีดจ่อคอฉันอยู่เนี่ยนะ?! ' ฉันคิดออกมาพร้อมกับกลัวมากๆ
ซึ่งตำรวจยังเคาะประตูอยู่ที่หน้าห้องอยู่สองสามครั้งก่อนที่จะเงียบไป ก่อนที่ชายคนนั้นจะปล่อยฉันออกด้วยท่าทางกลัวๆ
" ผ-ผมจะไปแล้ว อย่าไปบอกใครนะ ผมขอโทษ! "
เขาพูดพลางเดินไปที่ระเบียงและออกไป แต่เขาก็ไปไหนไม่ได้เพราะมันเป็นชั้น 1 ที่มีที่กั้นตรงระเบียงไว้ เขาเดินอยู่ที่ระเบียงวนไปวนมาและมองมาที่ฉันเหมือนกำลังคิดที่จะหาทางหนีออกไป
ฉันเองก็ไม่กล้าพูดอะไร เพราะตลอดเวลานั้นฉันเห็นร่างของหญิงสาวไม่มีขายืนจ้องมองเขาอยู่ตลอดเวลา แต่เพราะสถานการณ์มันอึดอัดขึ้นเรื่อยๆ ฉันเลยบอกให้เขาออกไปทางประตูแบบปกติ แต่เขาก็ยืนยันว่าจะไม่ออกจากห้องทางนั้นแน่ๆ
ในตอนนั้นฉันก็หมดความอดทนแล้ว ฉันเดินไปเปิดประตูห้องและรีบออกไปจากห้อง หมอนั่นก็รีบตามฉันออกมาด้วย ถึงแม้จะเป็นเวลาที่ดึกมาก แต่ก็มีพวกนักศึกษาบางส่วนที่เพิ่งจะกลับเข้ามา ตอนนั้นฉันรีบออกมาอยู่ข้างนอกตรงที่ผู้ดูแลอยู่
ฉันได้แจ้งเรื่องทั้งหมดให้ผู้ดูแลทราบ ซึ่งผู้ดูแลก็แจ้ง รปภ.มา แต่กลับหาตัวของชายคนนั้นไม่เจอแล้ว
วันต่อมาที่มหาวิทยาลัยก็มีข่าวเรื่องนี้กระจายออกไป และในตอนนั้นเซซิเลียก็ได้วิ่งเข้ามาหาฉันด้วยหน้าตาตื่นเลยทีเดียว
" ฮิเมโกะ เธอเจอคนร้ายเหรอ?! " เซซิเลียถามฉันด้วยความเป็นห่วงแหละ ซึ่งฉันก็ไม่อยากจะพูดเลยและไม่อยากจะนึกถึงด้วย
วันนั้นฉันกลับมาที่ห้องของตัวเองก็รู้สึกไม่ดีค่ะ เพราะยังมีภาพติดตาตัวเองอยู่เลย....ผู้หญิงคนนั้น ฉันแน่ใจว่าเป็นสิ่งที่พวกเราหลายคนเรียกกันว่า 'ผี' อย่างแน่นอน แต่เพราะฉันไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเธอ ฉันเลยไม่แน่ใจนักว่าฉันเห็นเธอได้ยังไง?
คิดไปคิดมาก็เลยนึกขึ้นได้ว่าเธออาจจะกำลังตามผู้ชายคนนั้นอยู่ และเขาอาจจะเป็นสาเหตุที่ทำให้เธอตายจริงๆก็ได้
กริ๊ดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!!!!!
ระหว่างที่ฉันกำลังนอนเล่นคิดอะไรเพลินๆอยู่นั้นเอง ก็มีเสียงกริ๊ดดังลั่นหอ ในตอนนั้นฉันรีบเปิดประตูออกไปดูเหมือนกับทุกคนที่ได้ยินเสียง ทุกคนเดินออกมาจากส่วนข้างในที่เป็นโถงทางเดินเพื่อออกไปดูข้างนอก
ก่อนที่จะเห็นพวกนักศึกษาหญิงพากันวิ่งออกมาด้วยความตกใจ ทุกคนมีท่าทีที่ตื่นตระหนกกันหมด และผู้ดูแลจึงรีบออกมาจัดระเบียบความเรียบร้อยทันที และไล่ให้นักศึกษาหญิงกลับไปที่ห้องของตัวเอง....แน่นอนเพราะทุกคนเหมือนจะไม่มีใครอยากกลับไป หลายคนกำลังโทรหาเพื่อนและพากันออกไปนอนที่อื่น
ฉันได้ยืนดูเหตุการณ์อยู่ตรงนั้นแบบเงียบๆ และโทรหาเซซิเลียเพื่อเล่าเรื่องทุกอย่างให้หล่อนฟัง ซึ่งพอหล่อนได้ฟังแล้วหล่อนก็เล่าเรื่องที่ได้ยินมาจากคนอื่นๆที่เขาลือกัน ซึ่งตัวฉันก็ไม่เคยรู้มาก่อนเลย เพราะฉันไม่ได้เป็นคนสนใจอะไรมากนัก
เพราะถ้าสนใจก็มักจะถามออกไปตรงๆ ตรงซะจนไม่ได้อะไรกลับมาเลย
เซซิเลียเล่าให้ฉันฟังว่าที่หอของฉัน มีผู้หญิงที่ทำแท้งและเสียชีวิตในห้องของตัวเอง และห้องใกล้เคียงกันก็ได้กลิ่นเหม็นลอยออกมาจากประตูระเบียงที่ไม่ได้ปิด เลยนึกสงสัยและบอกให้คนดูแลลองไปเคาะห้อง ก็พบว่าผู้หญิงคนนั้นเสียชีวิตไปแล้ว
แต่สำหรับห้องข้างๆ ถึงพวกเขาจะได้กลิ่นเหม็นยังไง แต่พวกเขาก็ยังเห็นเจ้าของห้องเดินไปเดินมาอยู่บริเวณหน้าห้อง นักศึกษาหญิงหลายคนโดยเฉพาะห้องที่อยู่ติดทั้งสองฝั่งของห้องนั้นก็พากันย้ายออกมาเพราะทนอยู่ไม่ได้
บางคืนได้ยินเสียงร้องไห้....
บางคืนได้ยินเสียงเหมือนคนทุบกำแพง....
' และเมื่อวันก่อนที่ฉันเจอก็คือแฟนของผู้หญิงคนนั้น '
ฉันโทรคุยกับเซซิเลียได้ไม่ได้นาน ผู้ดูแลที่ขึ้นไปทางฝั่งของนักศึกษาหญิงก็วิ่งหน้าตาตื่นลงมาและบอกให้ รปภ.รีบแจ้งตำรวจ สรุปที่พากันวิ่งลงมาเพราะนักศึกษาสาวส่วนใหญ่ได้ยินเสียงคนทะเลาะกัน ออกมาจากห้องนั่นดังมากๆ
และเมื่อผู้ดูแลขึ้นไปดู ก็เจอผู้ชายที่เข้ามาแอบในห้องของฉัน นอนฆ่าตัวตายอยู่ในห้องนั้นค่ะ และเมื่อมาดูกล้องวงจรปิด ถึงได้รู้ว่าผู้ชายคนนั้นแอบขึ้นไปทางบันไดที่พวกนักศึกษาหญิงชอบใช้ตอนที่รอลิฟท์กันไม่ไหว เขาใช้กุญแจห้องสำรองที่แฟนสาวให้ไว้เข้าไปหลบ
แต่สุดท้ายเขาก็หนีไม่พ้นอยู่ดีและเหมือนเวรกรรมจะตามเขาทัน ทำให้ตายตกไปตามกัน และหลังจากเรื่องราวที่เกิดขึ้น ก็ทำให้มีคนเริ่มย้ายออกไปเรื่อยๆค่ะ เพราะทนความหลอนของทั้งผู้หญิงและผู้ชายไม่ไหว ตึกฝั่งนั่นเลยถูกปิดอย่างถาวร และเหลือเพียงฝั่งของผู้ชาย
" แต่เอาเข้าจริงๆ วันดีคืนดีที่ฉันออกไปตรงระเบียงตอนดึก และเวลาที่มองไปที่ชั้นอื่นๆ ฉันก็ยังมองเห็นไฟห้องนั้นยังติดอยู่เลย....และมีเงาของใครบางคนกำลังมองลงมา เลยทำให้ฉันไม่กล้าออกไปตรงระเบียงตอนดึกๆ "
ซึ่งเรื่องราวของฉันก็มีเพียงเท่านี้....สวัสดีค่ะ.....
เรื่องราวจาก : เล่าเรื่องผี สามารถติดตามในยูทูปได้นะครับ
ถ้าอยากให้ตัวละครไหนมาเล่าประสบการณ์หลอนก็สามารถบอกกันได้นะครับ
