คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : sToRY oF mEmorY 4 => รูปภาพปริศนาที่มาพร้อมน้ำตาเจ๊โม
sToRY oF mEmorY 4 => รูปภาพปริศนาที่มาพร้อมน้ำตาเจ๊โม
เมื่อฉันกลับถึงบ้าน ก็ไปขออนุญาตน้าอิงกับอาชัยเรื่องที่จะให้ขมิ้นนอนที่บ้านของฉัน ทางบ้านขมิ้นอนุมัติ เพราะพรุ่งนี้เป็นวันอาทิตย์ ไม่ต้องเรียนพิเศษเเละนอนดึกได้ ยิปปี้!! ทุกๆคืนที่ยัยขมิ้นมานอนบ้านเราจะมีเรื่องสนุกๆเสมอก็คือ เราทั้ง 4คน ในที่นี้คือฉัน ขมิ้น เฮียโคว เเละเจ๊โม จะมานั่งสุมหัวกันในห้องนอนพิเศษ (ที่เตรียมไว้ให้เเขกนอน ซึ่งถ้ายัยหนูมานอนที่บ้านก็จะอยู่ห้องนี้ เเต่บางคืนก็โดดไปนอนกะคนนู้นคนนี้บ่อยๆ หนึ่งในนั้นก็คือฉันเนี่ยเเหละที่เอื้อเฟื้อที่นอนให้ยัยหนูเสมอ เเละพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องต่างๆ บางครั้งถึงกับวางเเผนเล่นอะไรกันในบ้าน โดยมีฉันเป็นหัวโจกเสมอเพราะความซ่าส์ ความจริง เฮียโควจะคอยห้าม เเต่ด้วยการขอร้องจากยัยหนู ซึ่งเห็นดีเห็นงามไปกับฉันด้วย+ความสนใจอยากทดลองของเจ๊โม พวกเราก็ดำเนินเเผนการไปได้อย่างสะดวก
มีอยู่ครั้งนึงที่ยัยหนูไปอ่านหนังสือนิทานเรื่องนึง เป็นเรื่องเกี่ยวกับชายคนนึงที่ขุดสมบัติเจอใต้โคนต้นไม้เเถวบ้าน ยัยหนูเกิดอยากได้สมบัติ(ทั้งๆที่ตัวเองก็มีอยู่เเล้วมากมายมหาศาล) จึงนำนิทานมาให้ฉันอ่าน ฉันจึงนำไปบอกเฮียโควเพื่อจะให้ช่วยกันขุด พี่ๆทั้ง 2เห็นเป็นเรื่องเหลวไหล เเต่ก็ยอมทำด้วยเพื่อความสนุก เราจะขุดกันตรงใต้ต้นโพธิ์ที่สวนหลังบ้านฉัน เเต่เนื่องจากพ่อของฉันรักต้นไม้ต้นนี้มาก จึงต้องเเอบทำกันในเวลากลางคืน เเละเปลี่ยนสถานที่เป็นต้นขนุนเเทน
เที่ยงคืน.....
เมื่อทั้งบ้านหลับกันหมด พวกเรา 4คยก็ขนอุปกรณ์ตัดทราย+ขุดดินที่บ้านมาช่วยกันขุดรอบๆต้นไม่จนกลายเป็นหลุมลึกประมาณหัวไหล่ สุดท้ายก็ไม่เจออะไรเลย ตีสองกว่าๆแล้ว พวกเราลงไปกองกันพื้นด้วยความเหนื่อย เจ๊โมจอมวีนบ่นขึ้นมาคนแรก
"ไม่เห็นจะมีอะไรเลย พี่ห้ามไว้แล้วก็ไม่เชื่อ ดูซิ มีแต่ดิน ดิน ดิน และดิน"
"หนอนด้วย อึ๋ย" ตอนนี้ ทุกคนมีแต่ความเหนื่อยล้า และหงุดหงิด เฮียโควดูท่าจะเป็นคนที่อารมณ์เสียมากที่สุดแต่เฮียแกไม่แสดงออก เพราะเฮียโควเป็นคนที่คัดค้านมากที่สุด ตอนนี้สภาพแต่ละคนเละเทะเต็มที ขมิ้นชวนทุกคนไปอาบน้ำ .....อาบน้ำหรอ จริงสิ!!
"ทำไมเราต้องไปอาบน้ำที่ห้องน้ำด้วยละ เปื้อนดินกันอย่างนี้ เดี๋ยวเข้าไปแม่บ้านก็รู้กันหมดแล้วเอาไปฟ้องแม่เราก็ตายอ่ะดิ"
"แล้วเจ๊โจ๋มีความคิดอะไรดีๆกว่านี้หรอ"
"ก็ ไปลากสายยางมาต่อกับก๊อกน้ำแล้วก็เติมน้ำลงไปในบ่อไง ถึงไม่มีสมบัติ เราก็ยังมีบ่อน้ำไว้อาบเล่นกัน"
"จะดีเรอะ พี่ว่ามันจะเลอะกว่าเดิมนะสิ"
"ไม่เห็นเป็นไรเลย มีเรื่องสนุกๆให้เล่นก็ดีกว่าเหนื่อยเปล่าแล้วไม่มีอะไรทำ ตามใจน้องเหอะเฮียโคว"
เจ๊โมสนับสนุนอีกแรง ฉันและขมิ้นจึงไปช่วยกันดึงสายยางมาต่อกับก๊อกน้ำแถวนั้นและเติมน้ำจนเต็มบ่อ พวกเราลงไปเล่นน้ำกันอย่างหนุกหนาน น้ำเมื่อปนกับดินโคลนแถวนั้นจึงขุ่นมัวและทำให้พวกเรามอมแมมไปยิ่งกว่าเดิมอย่างที่เฮียโควบอก แต่เราก็สนุกกันมาก วันรุ่งขึ้นพวกเราก็ต้องยอมเตรียมใจรับชะตากรรม.....
"ทำไมลูกทำอย่างนี้ สระน้ำก็มีให้เล่น มาเล่นอะไรพิเรนทร์ๆแบบนี้ โควตา ลูกโตแล้วนะ น่าจะห้ามน้องๆบ้าง ขมิ้นยิ่งไม่ค่อยเเข็งเเรงอยู่ ไปเล่นน้ำดึกๆถ้าไม่สบายขึ้นมาจะทำยังไง ถ้าเป็นอย่างนี้ วันหลังแม่ต้องให้คนไปคุมถึงที่ห้องนอนแล้วมั้ง"
แม่สวดพวกเรายับ แต่มียัยหนูคนเดียวที่ไม่โดน T-T ก็นั้นมันแขกหนิ แต่ถึงยังไง น้าอิงกับอาชัยก็มีบ่นๆบ้างเหมือนกัน (ไม่กล้าดุเพราะยัยหนูเป็นโรคความดันและโรคหัวใจ ถ้าเครียดมากๆจะป็นอันตราย) และพากันขอโทษขอโพยพ่อแม่ฉันที่ทำให้สวนเลอะเทอะ พอจบเรื่องก็พากันแยกย้ายไปอาบน้ำ
ว้า...คิดถึงบรรยากาศตอนเด็กๆก็มีความสุขแฮะ มาเข้าเรื่องตอนนี้ดีกว่า ที่ฉันให้ยัยหนูมานอนที่บ้านเพราะอยากจะปรึกษากันเรื่องที่ได้ยินมาเมื่อตอนที่อยู่ในร้านกาแฟ......
หัวหน้าแก๊งค์ Black Blaze นายดิว
พวกเรามาประชุมกันที่ห้องนอนเฮียโคว เพราะเฮียโควสั่งให้ย้ายที่ จะได้เอาข้อมูลแก๊งค์ตรงข้ามที่อยู่ในห้องมาให้ดูได้สะดวก พวกเราเล่าเรื่องทั้งหมดที่เจอมาวันนี้ให้ฟัง ทั้งเรื่องเดิมพัน ความพ่ายแพ้ของนายธัน ซึ่งหมายถึงความพ่ายแพ้ของแก๊งค์เฮียโควด้วยเพราะทั้ง 2คนอยู่แก๊งค์เดียวกัน เฮียโควทำรูปๆนึงหลุดออกมาจากแฟ้มข้อมูลที่ถืออยู่ มันเป็นรูปผู้หญิงคนนึง เป็นรูปเต็มตัว มีผู้ชายคนนึงอยู่ข้างๆ นั่นมันนายธันนินา เจ๊โมเห็นภาพนั่นก็ทำท่าตกใจ จะเอารูปไปคืนเฮียโคว แต่ฉันไวกว่าจึงตะครุบรูปมาดูใกล้ๆ เอ๋...ผู้หญิงในรูปน่ารักจัง ผมยาวเหยียดตรงสีน้ำตาลอ่อน ตากลมหวาน คิ้วบาง ริมฝีปากได้รูป ฉันยังสำรวจไม่ละเอียด ยัยหนูก็ฉกออกจากมือไปดู
"เฮีย เจ๊ นี้มันรูปใครอ่ะ ทำไมมันหน้ามันเหมือนเจ๊โจ๋จังอ่ะ"
ยัยหนูทักขึ้นมาทำให้เจ๊กับเฮียหน้าซีด เฮียโควรีบดึงรูปคืนไปทันที อยู่ดีๆเจ๊โมก็วิ่งออกไปจากห้อง เฮียโควรีบถือแฟ้มวิ่งตามไปทันที ขนาดไปตามคนยังจะห่วงอุ้มมันไปอีก ฉันอยากจะรู้นักว่าในนั้นมันมีอะไรสำคัญนักหนา
ฉันกับขมิ้นเดินตามเฮียโควไป เห็นเฮียกำลังลูบหลังเจ๊ที่กำลังร้องไห้อย่างหนัก พลางพูดอะไรที่ฟังไม่รู้เรื่องออกมามากมาย ฉันไม่เคยเห็นเจ๊เป็นแบบนี้มาก่อน ได้แต่ช่วยเฮียพาเจ๊เข้าไปในห้องนอน ระหว่างทางเจ๊ก็ยังฟูมฟายไม่หยุดหย่อน ฉันฟังไม่ค่อยรู้เรื่องแต่ก็พอจับใจความได้ประมาณว่า
"ทำไมต้อง....ฮึก.....ทำไมต้องเป็นเอ .....ทำไม ฮือ.....ทำไม"
เฮียโควล้วงรูปในแฟ้มออกมา 2-3รูป ใส่ลงไปในกระเป๋าเสื้อนอน ส่งแฟ้มให้ฉันถือแทน แล้วพาเจ๊โมเข้าไปในห้อง ฉันกับขมิ้นจะตามเข้าไปด้วยแต่เฮียโควกันเรา 2คนออกมา ปิดประตูแล้วล๊อคประตูห้อง ฉันจึงได้แต่เอาหูแนบประตูห้อง ไม่ได้ผล ไม่มีอะไรคืบหน้า ได้ยินแต่เสียงสะอื้นเป็นระยะๆจากเจ๊และเสียงปลอบค่อยๆของเฮีย ฉันได้แต่รอและรอ ซักชั่มโมงเสียงต่างๆก็เงียบหายไปจนหมด เฮียออกมาด้วยสีหน้าเครียดๆไล่ให้ฉันกับขมิ้นไปนอนซะ
"เฮีย เค้าขอยืมแฟ้มไปอ่านที่ห้องนะ"
"เอาไปเถอะ เฮียไม่ต้องใช้แล้ว แต่อย่าทำหายละยัยเซ่อ"
ง่ะ ยัยเซ่อหรอ >-<" ฉันยืนอยู่ตั้งนาน กว่าจะรู้ตัวว่าโดนด่าเฮียแกก็ปิดประตูหนีไปซะแล้ว (ด่าเเล้วชิ่ง ไม่รับผิดชอบ) ฉันกับยัยหนูพากับเดินเข้าห้องนอนพร้อมความคับข้องใจในเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนี้
>>To Be Continue
ความคิดเห็น