คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : sToRY oF mEmorY 3 => คำถามไม่ชวนพิศมัย 15ข้อ
sToRY oF mEmorY 3 => คำถามไม่ชวนพิศมัย 15ข้อ
หลังจากที่ตกลงกันเสร็จสรรพ ฉัน ขมิ้น เเละนายกร ก็ไปนั่งกันในร้านกาเเฟในห้าง (ซึ่งเเน่นอนว่านายกรเป็นคนชวน+จ่ายตังค์ ทำไงได้ ไม่ใช่ว่าฉันจนนะเเต่มันเปลืองโดยใช่เหตุ)
พอไปถึงร้าน นายหัวเเดงนั้นก็สั่งกาเเฟของตัวเอง เเล้วก็สั่งน้ำเปล่าให้ฉันกับขมิ้น (โค-ตรสุภาพเลยนั่น) ฉันเกือบจะด่าไปเเล้ว เเต่ตามันดันมองไปเห็นป้ายราคาของกาเเฟร้านนี้ เขาคิดค่าน้ำเปล่าด้วยง่ะ ฉันเลยไม่เรื่องมากก้มหน้าดูดน้ำเปล่าไป รันทด....ชีวิต นายนั่นเริ่มป้อนคำถามทันที
"งั้น...คำถามเเรก เธอชื่อเเซ่อะไร นามสกุลด้วย นับเป็นหนึ่งคำถามนะ"
"อะไรกัน ชื่อกับนามสกุลมันคนละอย่าง นายอย่าคิดว่าฉันโง่นะ นับเป็น 2คำถาม"
กรขมวดคิ้ว ทำไมยัยนี้มันเคี่ยวจัง - - "
"เอาก็เอา 2คำถามก็ได้"
"ฉันชื่อ ดาริกา นามสกุล โชติพัฒนา" นายนั้นขมวดคิ้วเป็นเลข 8 เมื่อได้ยินนามสกุลฉัน มันเเปลกนักเหรอไง
"เเล้วชื่อเล่น....."
"คำถามที่ 3เเล้วนะ"
"เฮ้ย! เธอ ได้ไง"
"ชื่อก็ส่วนชื่อ ชื่อเล่นก็ส่วนชื่อเล่นสิ ตกลงจะถามหรือไม่ถาม"
"ถามก็ได้"
"ฉันชื่อ โจเเอน"
"555+ หน้าอย่างเธอเนี่ยนะชื่อโจเเอน ใครตั้งชื่อให้ว่ ะนั้น ไม่เข้ากับตัวเลย"
"โป๊ก!!!"
"โอ้ย!!!"
สมน้ำหน้า วิจารณ์ชื่อชั้นมากนัก ฉันเลยเอากำปั้นประเคนไปที่หัวมันทีนึง เเต่กว่าจะเอื้อมไปถึงหัวมันได้ เมื่อยน่าดู หัวมันสูงง่ะ เป-ตรมากมาย
"โสม-น๊าม-หน้า : p อย่ามาล้อเลียนชื่อฉัน จำไว้"
"โหย เธอนี่โค-รตดุเลย มือก็หนัก" นายนั่นลูบหัวตรงที่โดนฉันเขกพลางโอดครวญ
"คนที่ตั้งชื่อให้ฉันคือ เฮียโควตา นับเป็นคำถามที่.....ที่เท่าไหร่นะขมิ้น"
"ข้อที่ 4 ค่ะ"
"งั้นต่อไปข้อที่......"
"อ้าว ได้ไง ฉันไม่ได้ถาม...."
"นายถามชั้นว่า ใครตั้งชื่อให้ฉัน ฉันก็ตอบเเล้วนี้ไง"
"- -* โธ่เว้ ย เสียรู้คนหัวหม า"
"ตะกี้นายว่าอะไรนะ คนหัว..."
"หัวหมอ" นายนั่นเเก้ตัว เหงื่อเเตกเป็นทาง ช่างเหอะ ทำบุญซักวัน
"ต่อไปข้อที่ห้า ว่ามา"
"เธอเกิดวันที่เท่าไหร่"
"1 เม.ย. 2533"
"มีพี่น้องเเท้ๆกี่คน"
"2 คน"
"เเล้วยัยนี้เป็นใคร"
"ยัยนี่ชื่อขมิ้น เป็นเพื่อนที่ฉันเอ็นดูเหมือนน้องสาว"
"เบอร์โทร"
"ไม่มี"
"เจ๊โจ๋โกหก" เเว้ก จะพูดทำอะไรฟ่ะ ยัยขมิ้น เวรตะไลตายโหง พวกเดียวกันเเต้ๆ ทำกันได้เน้ออ้าย
"หนูไม่ชอบคนโกหกนะเจ๊ เเล้วพี่เค้าก็อุตส่าห์ไม่ทำอะไรเรานะ เเค่ตอบคำถามเอง พี่ค่ะ 09-20868xx เบอร์เจ๊โจ๋เค้าค่ะ" [ปล.เบอร์มันเป็นเบอร์สมมติ ไม่ต้องสุ่มโทรนะจ้ะ]
"เด็กดี ขอบใจมากนะ" นายนั่นยิ้มเเล้วเอาปากกามาจดเบอร์ลงในมือ โธ่เว้ ย ยัยขมิ้นมาทำตัวเป็นพาวเวอร์พัฟ ผู้พิทักษ์ความยุติธรรมตอนนี้ทำไมเล่า ตานั่นยิ้มให้ขมิ้น ชิ- - หล่อตาละ ฉันยังหล่อกว่าตั้งเยอะ
"ต่อไป เธอมีเเฟนรึยัง"
"ทำไมฉันต้องตอบด้วย ถ้ามีเเล้วจะทำไม ถ้าไม่มีเเล้วจะทำไม"
"เธอตอบผิดคำถามเเล้วหนูน้อย เเล้วถ้าเธอมีเเฟนเเล้วฉันก็จะไปอัดเเฟนเธอให้น่วม เเต่ถ้าไม่มีฉันก็ไม่ได้ว่าอะไร"
"ฉันมีเเฟนเเล้ว เเต่ฉันไม่เเน่ใจว่านายจะกล้าชกเเฟนฉันรึเปล่า"
"อย่างฉันเนี่ยนะจะไม่กล้าชกใคร บอกมาเถอะน่า"
"เเม้กระทั้งผู้หญิงนายก็ชกลงหรอ"
"หมายความว่าไง...."
กร๊าๆๆ สมองฉันนึกอะไรดีๆขึ้นได้ เลยโอบไหล่ยัยหนูไว้ ยัยหนูทำหน้างง เเต่ก็ไม่ได้พูดอะไร(ขอบใจนะที่อุตส่าห์เงียบได้)
"นี้เเหละ เเฟนฉัน"
"เวรกรรม นี้เธอเป็นพวกชอบไม้ป่าเดียวกันเหรอ" มันก็ใช่อ่านะ เเต่มันเป็นเมื่อก่อนตะหาก เพราะตอนที่ยัยหนูอยู่ม.1 เเล้วฉันอยู่ม.2 (ประมาน 2ปีที่เเล้ว) ฉันเที่ยวจีบสาวในโรงเรียนไปทั่ว เเละคนล่าสุดที่เป็นกิ๊กฉันคือยัยขมิ้นเนี่ยเเหละ
"นายเห็นไง ก็อย่างนั้นเเหละ"
"เอ่อ...." ยัยขมิ้นทำหน้าจะขัดบทเเต่ฉันกระซิบเบรคไว้ได้ทัน
"ถ้าเธอไม่อยากให้พี่สาวคนนี้ของเธอรู้จักกับไอ้โรคจิตนี้ก็เงียบๆไว้" ยัยหนูทำหน้าเต็มกลืน เเบบว่าขนเเขนสเเตนอัพคร้า เพราะว่าตอนนี้ยัยหนูก็ไม่ได้ชอบผู้หญิงด้วยกันเเล้ว เเต่ด้วยคำพูดของคนที่ตัวเองยกย่องว่าเป็นพี่สาว จึงเงียบไป
"ตะกี้นายถามว่าฉันเป็นไม้ป่าเดียวกันรึป่าว ถือเป็นคำถามข้อที่...เอ่อ....10"
"โธ่ พุธธัง กาลามัง อาตมาหลวมตัวอีกละ ช่างเหอะต่อไปข้อที่ 11 บ้านเธออยู่เเถวไหน"
"หมู่บ้านเจริญพันธณะกิจ 168/88"
"อยู่โรงเรียนอะไร"
"เอกสหศึกษา"
"วู้ โป้ะเชะ โรงเรียนข้างๆฉันเลย ฉันอยู่เอกบุรุตฯ ตอนเเรกนึกว่าเธอจะอยู่เอกสตรีฯซะอีก ที่นั้นทอม ดี้ เยอะจะตาย"
- - นายดีใจเเต่ฉันว่ามันเป็นโชคร้ายมากกว่า
"ตอนเช้า-เย็นกลับบ้านยังไง"
"กลับกับลุงช้าง มีรถของบ้านฉันมารับขมิ้นกลับด้วยกัน" เฮ้ย พูดถึงลุงช้าง 4 ทุ่มกว่าเเล้ว ฉันกับขมิ้นยังไม่ถึงบ้านเลย ตายเเน่เเหล่ว
"ทำไมเธอทำหน้าเหมือนปวดขี้อย่างนั้นอ่ะ ท้องผูกมากี่วันเเล้วดูสิ พุงเป็นเเตงโมเลย นึกว่าคนท้องซะอีก" ฉันพยายามไม่ใส่ใจกับคำพูดของไอ ้ บ้ า นี่ หันไปพูดกับยัยขมิ้น
"นี้ ยัยหนู ป่านนี้เเล้วเรายังไม่กลับบ้าน ทำไมลุงช้างไม่โทรตามหละ พ่อเเม่ น้าอิง-อาชัย (พ่อเเม่ของยัยหนู) เอาเราตายเเน่เลย"
"ลองเอามือถือเจ๊ขึ้นมาดูสิ เค้าโทรมาเเล้วไม่รับรึป่าว" ฉันหยิบมือถือขึ้นมา อ้าว ไปปิดเครื่องตั้งเเต่ตอนไหนเนี่ย ฉันรีบเปิดเครื่องขึ้นมาเเต่ทว่าไม่มีภาพหน้าจอปรากฏขึ้นมา เเงะ เจ๊งเเหงมๆเลยอ่ะ ฉ้านต้องทำทำอะไรซักอย่างเเล้ว ToT
"ขมิ้น โทรศัพท์พี่เสีย เเล้วของขมิ้นหละ"
"ลืมไว้ที่บ้านค่ะ"
"นายหัวเเดง นี่ๆๆๆๆนายหัวเเดง" จนเเล้วจนรอดนายนั่นก็ไม่ยอมหันหัวมา ฉันจึงเอื้อมมือไปบิดหัวนายนั่นอย่างเเรง ทำให้มีเสียดัง กล๊อก ขึ้นมา นายนั่นทำหน้าเหยเก ฉันบิดเเรงไปรึเปล่านะ
"โอ้ย นี้ ยัยวาฬพลังช้าง ที่ฉันไม่หันมา เพราะนึกว่าเธอเรียกคนอื่นหัวดง หัวเเดงอะไรกันเล่า ฉันชื่อ มังกร ชื่อเล่นว่า ดิว จำใส่กระโหลกบางๆของเธอไว้ด้วย ฉันไม่ได้ชื่อ นาย-หัว-เเดง"
"เออๆ ก็ได้ นี้นายมีมือถือให้ยืมไหม นายดิว"
"มี เเต่เธอต้องตอบคำถามฉันที่เหลือไว้ก่อน"
"รีบๆถามมาเซ่ คนมันรีบอยู่"
"เธอรู้จักเเก๊งค์ Devil chaos – Eye ไหม"
"รู้สิ เเก๊งค์ที่ใหญ่ที่สุดของโรงเรียนเอกบุรุตฯ ศัตรูเเก๊งค์ Black Blaze ของโรงเรียนเอกสหฯ เเก๊งค์พี่ชายฉันเอง"
"เเล้วเธออยู่เเก๊งค์นั้นด้วยรึป่าว" ฉันพยักหน้าเป็นเชิงว่าใช่
"คำถามสุดท้าย พี่ชายเธอชื่อ โควตา ที่เป็นรองหัวหน้าเเก๊งค์ Black Blaze ใช่รึเปล่า "
"นายรู้ได้ยังไง"
"ครบ 15 คำถามเเล้ว เอามือถือไป" ฉันไม่สนใจคำถามที่ค้างไว้เพราะตอนนี้เรื่องที่สำคัญที่สุดคือการกลับบ้าน เเล้วอีกอย่างฉันเป็นน้องของรองหัวหน้าเเก๊งค์ Black Blaze อยู่เเล้ว (เป็นสมาชิกกลุ่มคนนึงด้วย ยัยขมิ้นก็เป็น) ใครคนนึงจะรู้จักก็ไม่เเปลก
ฉันคุยกับลุงช้างถามถึงสถานการณ์ที่บ้าน ลุงช้างบอกว่าน้าอรกับอาชัยมาที่บ้านฉัน เเละถามถึงขมิ้น ทางผู้ใหญ่เป็นห่วงพวกเรามาก ฉันจึงรีบนัดสถานที่กับลุงช้างเเล้วบอกให้มารับที่หน้าห้างภายใน 30นาที เเละกำชับให้บอกพ่อๆเเม่ๆ ให้ไม่ต้องเป็นห่วง ฉันโยนมือถือคืนให้นายมังกร(หัว)เเดง กำลังผลักประตูเพื่อออกจากร้านพร้อมกับขมิ้น นายนั่นก็ตะโกนออกมาว่า
"ส่วนคำถามที่เธอถามฉันไว้ ฉันรู้เพราะฉันเป็นหัวหน้าเเก๊งค์ Devil chaos – Eye ยินดีที่ได้รู้จักนะ น้องสาวคนที่ 2 ของรองหัวหน้ากลุ่ม Black Blaze"
0-0 O – O 0o0 O0O เฮ้ย!!!
>>To Be Continue
ความคิดเห็น