คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : sToRY oF mEmorY 1 => เหตุการณ์ระทึกขวัญ ฉันจะทำยังไงดี
วันนี้ก็เช่นเคย เด็กสาวสองคนซึ่งหมายถึงฉันโจเเอน เเละเพื่อนสาวทีฉันเอ็นดูเหมือนน้องสาว ขมิ้น หรือที่ฉันเรียกติดปากบ่อยๆว่า(ยัย)หนูกำลังเถียงกันอย่างเอาเป็นเอาตาย หัวข้อก็คือเรื่องที่เราเอามาพูดกันกี่ร้อยกัปกาลก็ไม่จบไม่สิ้น
"ก็บอกเเล้วไงว่าอย่าเรียกชื่อพี่ว่าเเอนนี่อีก ทำไมน้องหนูไม่ฟังพี่ จะเรียกพี่ว่าโจ๋ หรือ โจเเอนก็ด้ายยยย ทำไมต้องเรียกเเอนนี่"
"ก็เจ๊เเอนน...ะ อุ๊บส์ คิกๆๆๆๆๆๆ" ว่าเเล้วยัยหนูตัวดีก็ลงไปหัวเราะงอหงายกลิ้งไม่เป็นท่า(ไม่เกินไปเลยสำหรับอาการปกติระยะสุดท้ายของยัยหนู)กับพื้นหน้าโรงเรียนกวดวิชาของฉัน
"นี่!!! ยัยหนู หยุดหัวเราะนะ ยัยมิ้นนี่นุ่มนิ่ม ยายหน้าเหลือง"
เยส!! ได้ผล ยัยหนูโกรธจนหน้าเหลือง...อะๆ ไม่ใช่สิ หน้าเเดง สะบัดสะบิ้งเดินหนีมุ่งหน้าไปยังลานจอดรถทันที
"โอ๋ๆๆๆ คนดีของพี่ อย่าโมโหโกรธาไปเลย ถ้าไม่มีน้องเเล้วพี่จะอยู่กับใคร ไยคนดีไม่หันมา" ฉันอุตส่าห์ใช่ภาษา+ทำนองลิเก๊...ลิเก ทำให้น้องหนู เปิดยิ้มออกมานิดนึง เเต่ก็ยังปั้นหน้าขรึมๆต่อไป ฉันรู้ว่ายัยหนูตัวดีหายงอนเเล้วจึงเดินเข้าไปคล้องเเขน
"ไปกันเถอะที่รัก เดี๋ยวลุงช้างราชารถจะรอ ป่ะ กลับเรือนหอเรากัน"
"เจ็โจ๋บ้า อืมนี่..... ว่าเเต่ วันนี้ขมิ้นขอไปนอนบ้านเจ๊ได้ป่ะ อยากเจอเฮียโคว กะเจ๊โมอ่ะ" อ่า....เฮียโคว หรือเรียกเต็มๆว่าโควตา เเละเจ๊โม หรือเรียกเต็มๆว่าโมเม เป็นพี่บังเกิดเกล้าของฉันเอง ไม่รู้ทำไมยัยขมิ้นถึงติด 3พี่น้องครอบครัวซาตานของฉันนัก คนนึงก็เหื้ ยม เเบบเงียบๆเหมือนช่องฟรีซในขั้วโลกใต้ อีกคนก็อารมณ์ร้อยอย่างกะเตาไฟในโรงตีเหล็กในซาอุดิอาราเบีย ส่วนฉันเหรอ 555+ ก็พอๆกับ 2 คนเเรกรวมกันเเหละ อุ่นๆกำลังดี [ที่จริงไอ้เนี่ย บทจะเหี้ ยม ก็เหี้ ยม+เลือดเย็น บทจะร้อนก็ร้อนซะ]
"นะๆๆ ให้เค้าไปนะค่ะ" ง่ะ เจอลูกอ้อนจากคนน่ารัก(น้อยกว่า) ใจอ่อนเลย
"อืม ถ้าน้าอิงให้ก็มาสิ"
"เเม่ต้องให้อยู่เเล้ว กลับถึงบ้านเเล้วเจ๊โจ๋ไปขอกับเค้านะ (ไหนบอกว่าให้อยู่เเล้วไง)"
"อืมๆ จ้าๆ" ฉันลูบหัวขมิ้นอย่างเอ็นดู พลางสอดส่องสายตาหาที่จอดรถที่ลุงช้างบอกไว้
"นี่ น้องหนูจำได้ไหม ว่าที่จอดรถ...."
"เจ๊ๆ ดูอะไรนั้นสิ เค้าทำอะไรกันอยู่" ยัยหนูขัดฉัน พลางจิ้มๆเอวเเล้วชี้ไปที่วัยรุ่นกลุ่มนึง อ่า...ไม่ใช่สิ 2กลุ่ม กลุ่มละ 10กว่าคน ที่มีอาวุธครบมือ โดยมีชายร่างสูง 2คนยืนประจันหน้ากันอยู่ สมองอันชาญฉลาด (ถ้าฉลาดเเล้วทำไมกะเเค่ที่จอดรถจำไม่ได้) เริ่มประมวลผลอย่างรวดเร็ว ถ้าเดาไม่ผิด ไอ้ท่าทางเเบบนี้ สถานที่นี้ เวลานี่มัน.... นักเรียนตีกันนี้หว่า
"อย่าไปยุ่งเลย รีบไปก็เถอะ" ฉันพูดพลางจูงมือยัยหนูให้เลี่ยงไปอีกทางที่อยู่ตรงข้าม เเต่ยัยหนูกลับบอกว่า
"จะไปทางนั้นได้ยังไงหละค่ะ เจ๊กำลังหารถเราอยู่ไม่ใช่หรอ นั่นไงรถ" เเม่เจ้าจอร์จ ทิศทางที่ยัยหนูชี้ มันเป็นรถของฉันจริงๆเเหละ เเต่มันจอดอยู่หลังกลุ่มวัยรุ่นพวกนั้น เเถมยังมีไอ้สมาชิกบางคนในกลุ่มไปนั่งบนกระโปรงรถอีก โอ้ ม่ายยยยยย......
อ่ะ จริงสิ โทรบอกลุงช้างให้เลื่อนรถออกมารับเราที่นี้ดีกว่า จิ๊กๆๆ ฉันเริ่มจิ้มหาเบอร์โทรศัพท์ของลุงช้างทันที เเต่ก็มีเสียงดังโวยวาย ทำให้โทรศัพท์เกือบหลุดจากมือ ฟู่...ดีนะที่ไม่ตก
"เฮ้ย อะไรกัน อย่าใจร้อนซิ ไอ้หนู กลัวเเพ้เหรอไง อย่าลืมสิ ยังไม่ได้วางเดิมพันเลย" อ่ะๆ ไม่ได้ๆ จะมัวเเต่สนใจเดี๋ยวก็โดนฆ่าหมกลานจอดรถหรอกรีบๆโทรดีกว่า โอ้ๆๆติดเเล้ว
"ลุงช้าง รีบเลื่อนรถมารับเราเดี๋ยวนี้นะที่โซน C2 มีคนตีกันอยู่หน้ารถ ลุงไม่เห็นเหรอ"
"ขอโทษจริงๆนะครับคุณหนู คุณนายใช้ผมไปซื้อของที่ตลาด กว่าจะเดินกลับได้คงอีกสัก......"
"ลุงช้าง T-T" ว่าเเล้วโทรศัพท์ก็ถูกตัดทิ้ง ง่า....เงินหมด
"เจ๊ ทำไมทำหน้าอย่างนั้นหละ"
"ไอ้น้องเอ้ย ตายเเน่ๆ"
"เเล้วทำไมเราไม่นั่งรถกลับกันเองอ่ะค่ะ" เออ จริงสิ โง่อยู่ตั้งนาน ไปนั่งรถเมล์กลับเองก็ได้
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
"ประกาศ"
ประตูนี้จะปิดในเวลา 21.00น. ท่านใดที่จะออกนอกห้าง โปรดออกทางประตูหลังด้านที่จอดรถด้วยค่ะ
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
"เเงะ ถ้าประตูหลังก็หมายความว่า....." ฉันกับขมิ้นหันค่อยหลังกลับไปอย่างสยดสยอง ประตูหลังมันต้องผ่านกลุ่มนักเลงนั่นไปก่อนนินา
"เราจะทำยังไงกันดี ToT" ยัยหนูเบ้ปากทำท่าร้องไห้ เเต่ฉันกลับยิ้มเเฉ่ง อย่าคิดว่าฉันกลัวจนเสียสติหรอกนะ ฉันเห็นทางรอดเเล้วตะหาก
"ยัยหนู ใจเย็นๆนะ เห็นนั้นไหม ข้างหลังกลุ่มนั้น ทางสะดวก ค่อยๆก้มตามพี่มานะ"
ยัยหนูพยักหน้าเเล้วค่อยๆย่องตามฉันมาอย่างใจเย็น เเล้ววินาทีระทึกของเรา 2คนก็เริ่มต้นขึ้น
ชึ้บ ๆ ๆ ๆ ๆ
พวกเราค่อยๆย่องกับอย่างเงียบๆอยู่หลังรถคันหนึ่ง ฉัน ยัยหนู กับกลุ่มของพวกมันห่างกันโดยมีรถคันเดียวกั้นอยู่ เหงื่อของฉันเเละยัยหนูหยดตึ๋งๆ จนตอนนี้ฉันเพิ่งเข้าใจความรู้สึกของพวกสายลับในหนังที่ต้องทำงานในรังโจรฝ่ายตรงข้ามอย่างเงียบๆเเละไม่ให้ฝ่ายตรงข้ามรู้ เพราะฉะนั้นมันจะหมายถึง.....
"เเก๊ง!!"
ชะตากรรมอันเลวร้ายของฉันในตอนนี้.... ToT
เสียงยัยหนูพลาดเตะถูกกระป๋องน้ำอัดลมที่ฉันชอบ (เเละคงจะเกลียดไปอีกนาน) ฉันนึกเเช่งชักหักกระดูกคนที่เอากระป๋องน้ำมาทิ้งไว้ไม่เป็นที่เป็นทางเเบบนี้จริงๆ (รักความสะอาดขึ้นมาอย่างกระทันหัน)
"เฮ้ย!! ใครว่ะ ไอ้สงคราม ไอ้สันติ (- - ") ไปดูดิ๊"
ตาหัวเเดงที่ยืนอยู่ข้างหน้ากลุ่ม(ที่ชั้นคาดว่าเป็นหัวหน้าของกลุ่มใดกลุ่มหนึ่ง) ส่งลูกน้อง 2คนทำให้ฉันต้องจับมือยัยหนูไว้เเล้วลากด้วยเเรงทั้งหมดเท่าที่ฉันมีในตอนนี้
"วิ่งเร็ว!!"
>>To Be Continue
ความคิดเห็น