ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 3 การต่อสู้ครั้งเเรก
"อนราท"น้ำเสียอเมานั้นฟัูไม่เป็นมิร
เมาเรียโรระูรับใ้อเา้วยวามไม่พอใัเท่าไหร่
"อรับ นายท่าน"
อนราทุเ่าลในทันที
"อนนี้พระอาทิย์ินมานานมาแล้วนะ"เมามอไปยัพระันทร์ที่ส่อสว่าบนท้อฟ้า
"ใ่อรับ มันเี่ยวอะไรับพวเราหรืออรับ"อนราทล่าวถามเมา
"ือว่า ผมหิว้าวนะ มีอะไรินรึเปล่า"
"พวเราเหล่าโรระูนั้นอาหารไม่ำเป็น เเ่หาว่านายท่านเิหิวึ้นมาละ็สามารถล่าสัว์บริเวนี้ไ้นะอรับ"อนราทเสนอทาเลือให้ับเมา
อนราทไ้ลืมวามริที่ว่านายท่านอนือเผ่ามนุษย์ที่้อินอาหาร
"นั้นนับว่าเป็นโอาสีที่ให้นายท่านอเราฟื้นืนฝีมือ ใ่ไหมอนราท"มอร็อล่าวึ้น
"มัน็เป็นเรื่อริอยู่นะมอร็อ"เมาพยัหน้าเห็น้วย
มอร็อือโรระูอีนที่มีรูปร่าล้ายเเ่มีลูไฟสีเียวสว่าอยู่เเทนวาที่มา่วยเมาในห้อปิผนึในอนเเร
"ใ่เเล้วอรับนายท่าน นายท่านะไ้เเสฝีมือให้เเ่เหล่าบริวารไ้รับม"
"ไม่หรอผมเเ่อยาไปล่านเียวเท่านั้นไม่ไ้อยาเเสให้ใรูัหน่อย"เมาล่าวทิ้ท้ายไว้
เมื่อล่าวบเมา็เินเ้าไปในป่าส่วนที่ลึว่าเพื่อไปล่าสัว์
"มอร็อ ามไปอารัานายท่านเี๋ยวนี้"อนราที้นิ้วสั่มอร็อ
"เรื่อรัษาวามปลอภัยนี้อถนั้าเลยละอนราทไม่้อัวล"
"อย่าให้นายท่านับไ้็พอ"
"เเน่นอน ย่อเบา็อถนั้าเหมือนัน"
มอร็อ็ย่อามหลัเมาไปเ้าป่าทันที
"เหล่าพี่น้อเมื่อ้าเป่าเเรให้ลับมารวมัวันที่นี้เเล้วใรเออะไรผิปิลับมารายานัว้วย"อนราทะโนเสียั
เหล่าโรระู่อยๆหายไปในวามมืนไม่เหลือัน
"เหุผลที่เรามอในวามมืไ้เป็นหนึ่ในทัษะิัวสินะ"เมาล่าวับนเอ
หลัาไ้รับวามทรำอัรพรริทมิฬลับมาเมา็เริ่มรู้ัในหลายๆสิ่เเละทัษะบาอย่า้วยเ่นัน
"วบ วบ"เสียเหมือนัวอะไรำลัเินเเหวห้าเ้ามาหาเมา
"หืม หมาป่าหลัโลหิั้นเหรอ อยาลอใ้พลัอยู่พอี"เมายิ้มที่มุมปาเล็น้อย
เมานั้นพอะมีวามรู้เี่ยวับพววามรู้พื้นานบนโลนี้อยู่บ้าึ่ทั้หม็มาาผนึวามทรำ
"รร...."เสียหมาป่าหลัโลหิำรามใส่เมา
"โ่ทมิฬ"เมาใ้เวทมนไร้ระับ
โ่นับสิบเส้นที่่อัวมาาวามมืทะลุผืนินออมาเเละพันธนาารัวหมาป่าหลัโลหิไว้
"เนื้อหมาป่า่าโลรสาิะเป็นยัไันนะ าบทมิฬ"เมาใ้เวทเพื่อสร้าอาวุธ
ออร่าเเห่วามมืเริ่ม่อัวเป็นรูปร่าอมีทำรัวเล่มหนึ่
"อโหสิให้ัน้วยนะเ้าหมาป่า"เมาท่อบทสว่อทันที
เมาที่ำลัเรียมใสัหารหมาป่านั้นไม่รู้ัวเลยว่านำลัถูับามออยู่
"อย่านั้นเเหละนายท่านเลือเย็นเเบบนี้ยิ่ี้าอบ ัารมันเลยนายท่าน"
ลับมาที่เมา
"......."
"......."
"อนเเรมันะ่าเราเรา็เเ่่ามันลับไม่ใ่รึไ เเ่ทำไม่ล่าสๆเเบบนี้มันรู้สึเเปลๆบาทีน่าะไปับปลาินีว่า"
เมาำลัปล่อยมันไปเเ่ทว่าโ่อเาที่รัหมาป่าไว้ลับหายไปโยที่เาไม่รู้สึัว
"เอาเเล้วไ"เมาล่าวึ้นเเละมอไปที่หมาป่าหลัโลหิ
หมาป่าระโเ้าใส่เมาทำให้เาล้มลโยทันที เมารีบเอามืออี้าับปลายาบเเละป้อันารัอหมาป่าไ้ทันเวลา หมาป่าเห็นว่าารัไม่ไ้ผลึวัรเล็บเ้าใส่
"อั่"เมาระอัเลือออมา
เมาเอาเท้าเะไปที่ท้อหมาป่าส่ผลให้หมาป่าระเ็นทันเมื่อไ้ัหวะเมา็ลุึ้นยืนพร้อมเอามือ้ายุมบาเเผลไว้
"อยาเล่นนัใ่ไหม็ไ้"เมาเริ่มหุหิ
หมาป่าระโนเ้าใส่เมาอีรอบ เมาวาร์ปหลบเเละโผล่ไปที่้านหลัอหมาป่าเเละเเทาบสวนทันที
"ึ"าบอเมาทะลุเ้าไปยััวอหมาป่า
่อนที่มันะายสายาหมาป่านั้น้อเม็มาที่เมาเเล้วมัน็่อยๆหลับาลไปพร้อมเลืออหมาป่าเริ่มไหลออมา
"นายท่าน้าะนำมันไปทำอาหารเอ"มอร็อล่าวึ้น
"มอร็อ เอาไปทำให้ทีนะ ะลับไปพััหน่อย"เมาล่าว้วยวามเหน็เหนื่อย
เมาสลายเวทอนเอเเละทิ้าอหมาป่าไว้ให้มอร็อัาร่อ
"อรับนายท่าน"
มอร็อทำารวัมือเรียพวโรระูนอื่นมา่วยันยทันที
"นายท่านอ้อนรับลับในอนนี้เรา่ออไฟเรียมไว้เรียบร้อยเเล้ว"อนราทล่าวับเมา
"อบใมาอนราท"
"อาหารมาเเล้วอรับนายท่าน"มอร็อล่าวึ้น
เนื้อหมาป่าที่ถูแล่เนื้อเสียบไม้พร้อมปิ้หลายไม้ที่มอร็อำลัถืออยู่ในมือ
"อบใมามอร็อ"
หลัารับอาหารมาเมา็เริ่มปิ้ทันทีโยเาลืมไปเเล้วว่านไ้รับบาเ็บาารโมีอหมาปป่าอยู่
"ออภัยสำหรับารรบวนเวลาอาหารอรับนายท่าน"
"มีอะไรเิึ้นเหรออนราท เเ๊บๆ"เมาเี้ยวอาหารพลาล่าวับอนราทไปพลา
"อนนี้พวนัรบสวรร์ยายบริเว้นหามายัป่ารอนเน่เเล้วอรับ เราวรรีบเินทาะีว่านะอรับ"
อนราทไ้รับรายาน้อมูลนี้มาาโรระูที่ไปทำิรรมยามว่า
"เินไปินไป็ไ้"เมานั้นอยาที่ะ่อยๆลิ้มรสอาหารให้มาว่านี้
เสียเเรเาสัว์ออนราทัึ้นเพื่อรวมพลเหล่าโรระู
"เมื่อมารบเเล้ว เหล่าโรระูเินทัพไ้"เมาะโนึ้น
ร็อบ เเร็บ ร็อบ เเร็บ ร็อบ เเร็บ
วิหารปิผนึัรพรริทมิฬ
"พวมัน้อเินทาเ้าป่าอย่าเเน่นอนระายำลั้นหาในป่าะ"รอน่าออำสั่ับเหล่านัรบ้วยวามไม่พอใ
"รับ ท่านรอหัวหน้า"นายทหารรับำสั่
"ไอ่พวโรระูมาทำอะไรเเถวนี้ันเเน่นะ"รอน่าเริ่มสสัย
"ปลปล่อยผู้เป็นนายไละ รอน่า"เ็สาวนาหนึ่ล่าวับรอน่า
"หืม ผู้พยาร์ลำับที่ 77 เน่าั้นเหรอมาทำอะไรที่นี้ละ"
เ็สาวอายุ 15 ปีที่เิมามีออร่าเเห่เเสเเละพลัทำนายอนาเเละใบหน้าที่สวยามนผู้นยย่อให้เป็นผู้พยาร์
"ผนึัรพรริทมิฬถูทำลายัน็้อมาสิเเถมยัไ้เอเธอ้วยรอน่า"เน่านั้นูเหมือนะีใ
"เเล้วที่นี้ผนึัวอันรายระับนี้ไว้ทำไมไม่่อยมีนสนใเลยละ พวโรระูเลยบุมา่ายๆเเบบนี้"
"เหล่าผู้นที่อยู่รอบผนึนั้นะถููลืนพลัีวิลอเวลาไละ เอเเบบนี้ใร็ไม่อยามาหรอ"
"เฝ้ารอบๆไม่ไ้รึไ"รอน่าเริ่มหุหิ
"นัรบเรามีำัเเบ่านันทำเเบ่ำลันมาไ้เท่านี้เเหละ เเ่อนนี้มันยัไม่น่าลัวเท่าเมื่อ่อนหรอ"
"น่าสนในะเหมือนัน้อลุยเอเเล้วละนะ เน่าเเล้วเอัน"รอน่าโบมือลาเน่า่อนที่ะวิ่ลับไป
"อืม อย่าฝืนละรอน่าั้น้อรวสอบอะไร่ออีหน่อย"
ูเหมือนว่ารอน่าะไม่ไ้สนในสิ่ที่เน่าล่าวเเม้เเ่น้อย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น