FELLLOVE WITHSOMEx2 WHO CUTE

ลำดับตอนที่ #22 : ตอนที่ยังไม่ได้ตั้งชื่อ

TB

" — I, I, I, I don't know why I try

I, I, I, I shut up and cry — "

    

 

           

<$BlogItemTitle$>}

<$BlogDateHeaderDate$> | <$BlogItemDateTime$> | ><$BlogItemCommentCount$> comment

<$blogitembody$>
  
>newer post  >older post  

Hello Welcome Here   " I would rather wear flowers in my hair than diamonds around my neck "     Shout |

PART 1  pART 2   Neahdrean Sallos Zahard “สวัสดีครับ~” น้ำเสียงใสดั่งกล่องดนตรีดังขึ้นมาเป็นอันดับแรก สิ่งที่สองคือดวงตาสีม่วงอมชมพูกำลังจ้องมองคุณด้วยสายตาสนอกสนใจจากร่างผมสีขาว ตรงกันข้ามกับชายหนุ่มผมสีทองที่นั่งมองนิ่ง ๆ ไม่มีท่าทีดี๊ด๋าต่างกับบุรุษข้างกายโดยสิ้นเชิง “ผมมาร์แชลล์ คิวเซีย ส่วนนายหัวทองข้าง ๆ ชื่อคอร์วัส” เสียงถอนหายใจดังออกมาจากร่างผมสีทอง แล้วน้ำเสียงที่จับไม่ได้ว่ากำลังอยู่ในอารมณ์ไหนจึงดังตามมา “คอร์เวอรัส โครว์ พวกเราเป็นอาจารย์สอบสัมภาษณ์ครั้งนี้” :: “ สายันต์สวัสดิ์ค่ะ อาจารย์ทั้งสองท่าน เนนอาเดรียน ยิ้มรับด้วยบางๆ มือเรียววางประสานไว้ที่หน้าตัก ท่าทางเรียบง่าย ไม่ได้แสดงอารมณ์หวือหวาเป็นพิเศษ  “ เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้รู้จักคุณทั้งสองค่ะ ” “เริ่มแรกโรงเรียนนี้ก็ไม่ได้มีการสัมภาษณ์นักเรียนที่เข้ามาใหม่กันทุกคนหรอกนะ แต่… หลังจากเหตุการณ์หนึ่งเมื่อหลายปีก่อน ทางเบื้องบนจึงเห็นว่าควรมีมาตรการเรื่องการรับนักเรียนใหม่ให้เคร่งครัดมากกว่าเดิมน่ะ” มาร์แชลล์เกริ่นด้วยน้ำเสียงราบเรียบผิดจากก่อนหน้านี้ แต่แล้วเขาก็กลับมาส่งยิ้มให้กำลังใจคุณเหมือนปกติในทันที และเอ่ยต่อด้วยน้ำเสียงสบาย ๆ ว่า “แต่ไม่เป็นไร! เป็นคำถามง่าย ๆ ไม่ยากอยู่แล้ว” :: “ อ่า...เข้าใจแล้วค่ะ ” เอ่ยพลาง กระพริบตาและพยักหน้าขึ้นลงช้าๆ เนิบนาบตามนิสัย  “คำถามแรก อืม… เอาเป็นว่าคุณช่วยแนะนำตัวหน่อยสิครับ คุณชื่ออะไร เป็นใคร มาจากไหน อะไรเถือกนี้” :: “ เนอาเดรียน... ” ชะงักไปเล็กน้อยคล้ายกำลังครุ่นคิดชั่งใจ แล้วจึงเอ่ยต่อราบเรียบกว่าเดิม “ เนอาเดรียน ซาฮาด ค่ะ แต่ว่าไม่ได้มีตํ่าแหน่งอะไรในตระกูลเป็นพิเศษ ”  “...คำถามที่สอง อย่างที่ทราบโดยทั่วกัน โรงเรียนนี้ไม่ใช่โรงเรียนธรรมดา สิ่งใดทำให้คุณคิดว่าคุณจะสามารถอยู่รอดในสถานที่แปลกใหม่เช่นนี้ไหว?” ::   “ ฮึ่ม...อยู่รอดหรือคะ? ” มือเรียวยกขึ้น แตะแก้มตัวเอง พลางเอียงคอครุ่นคิด “ ...คงจะเป็นการปรับตัวกระมังคะ? ยังไงคนเราก็ต้องไปรับตัวไปเรื่อยๆ เพื่ออยู่ในสถานที่ที่เรามีความสุขอยู่แล้ว..? ”  “คอร์วัส ทำไมคำถามไม่เหมือนที่คุยกันไว้เลยเล่า เฮ้อ...” มาร์แชลล์ผ่อนลมหายใจให้แก่คำถามก่อนหน้าของสหายร่วมอาชีพ ก่อนจะกระแอม พยายามกลับเข้ามาดผู้คุมการสอบสัมภาษณ์อีกครั้งหนึ่งอย่างสุดความสามารถ “คำถามต่อไป เวทมนตร์ในความคิดคุณคืออะไร” :: รอยยิ้มบางปรากฏขึ้นเล็กๆ “ สิ่งที่เกิดขึ้นอย่างเหนือธรรมชาติกระมังคะ? หากนำไปใช้ในทางที่ดีก็อำนวยความสะดวก แต่ถ้าใช้ผิดทางก็อาจจะส่งผลเสียร้ายกาจได้เช่นกันค่ะ ”  มาร์แชลล์พยักหน้าขึ้นลงให้แก่คำตอบของคุณ ในขณะที่คอร์เวอรัสนั้นมองด้วยสายตานิ่ง ๆ “คำถามสุดท้าย สิ่งสำคัญที่สุดในชีวิตสำหรับคุณคืออะไร” :: บีบมือที่ประสานระดับตักแน่นขึ้น และตอบอย่างไรก็ซึ่งความลังเล “ ฉันมีเป้าหมายที่ต้องทำให้สำเร็จอยู่ นั่นคือสิ่งสำคัญที่สุดในชีวิตฉันค่ะ ” “ขอบคุณครับ~ การสอบสัมภาษณ์เสร็จสิ้นแล้ว ยินดีต้อนรับสู่เอล ดิไวนัสนะครับคุณ [ เนอาเดรียน ] ” “อ๊ะ จริงสิ เกือบลืมแน่ะ” มาร์แชลล์ยิ้มร่าเริง ผ่ายมือไปทางชายหนุ่มผมทองข้างกายเชิงช่วยโฆษณาให้เต็มที่ “เวลาสองทุ่มครึ่ง ที่บ้าน ไคเมร่า เทอริทอรี่ จะมีการจัดงานเลี้ยงต้อนรับนักเรียนใหม่ทุกคนที่ห้องโถงกลางด้วยล่ะ แวะมาได้นะ คอร์วัสเหงา~” คำพูดว่า “เงียบไปเลยน่า” ถูกพึมพำออกมาจากปากคอร์เวอรัส ก่อนนัยน์ตาสีแดงฉานคู่นั้นจะกลับไปจดจ่อที่คุณอีกครั้ง ในขณะเดียวกัน รอยยิ้มเบาบางก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของมาร์แชลล์พร้อมกับประโยคที่ถูกเอ่ยออกไปอย่างพร้อมเพรียง “...ขอให้โชคดีกับการคัดสรร~” :: เด็กสาวยิ้มรับพลางค้อมหัวลง “ ขอให้วันนี้เป็นวันที่ดีของพวกท่านเช่นกันค่ะ ” . . . PART THREE เลือกเลข : 2