วันๆของผนในโลกที่พังทะลาย

วันนี้เป็นวันเกิดของผน

ผมชื่อ ไนท์ อายุ15 นามสกุลผนลืมไปแล้วละ วันนี้ผนได้สมุดจากพ่อเค้าบ่อกว่าให้รักสามันไวให้ดีและให้จดเรื่องสำคัญไวในนี้

ผนได้อ่านนิดหน่วยแล้ว มันเขียนเกี่ยวกับวิธีทำยาต่างและการฆ่าสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ่

ไนท์"พ่อวันนี้เราจะล่าสัดกันมั้ยครับ"

พ่อ"ก็ดีอาหารเราใกล้หมดแล้ว"

พวกเราเดินทางกันตอนเที่ยงของวันเราน่าเดินกันได้สัก5กิโล

เราเจอพวกกายพันละว่างทางพวก

พ่อ"ลูกจำได้ใช่มั้ยว่าพวกมันเกิดจากอะไร"

ไนท์"พวกมันเกิดจากคนที่มีแผลไปสำผัสกับพืชลังสี"

ละว่างทีเราคุยก็เดินมาถึงแหล่งน้ำ

ไนท์"น้ำว้าวมันกินได้มั้ยครับพ่อ"

พ่อ"ได้สิถ้าเรามีภูมิคุ้มกันอะนะ

ไนท์"555เราก็มีกันทังคู่นะพ่อ"

พ่อ"พ่อแค่อยากให้รู้จำไว้ว่าคนอื่นอาดจะไม่มี

แล้วพวกเขาก็มากินน้ำนี้สุดท้ายก็ตายนะสิ"

ไนท์"มีคนตามมาหาหรอครับ"

พ่อ"พยักหน้า"

เเค่นั้นและผนกับพ่อก็ค่อยๆเดินมาใกล้กันเเล้วก็ยิบอาวุธขื้นมาตั้งทาพ้อมโจมตีแต่

?"เดียวครับผมแค่ต้องการน้ำผนมาแค่เอาน้ำครับ"

ชายเเปลกหน้าได้พูดขื้น

ผนกับพ่อมองหน้ากันแล้วพ่อก็พูดว่า

พ่อ"นายมีภูมิคุ้นกันมั้ย?"

ชายแปลกหน้า"มะ...มีครับอย่าข้าผนเลยนะ"

พ่อ"นายชื่ออะไรแล้วก็ออกมาได้แล้วเราจะไม่ทำร้ายนาย"

ชายเเปลกหน้า"ผะ....ผมชื่อลัก ลัก แพ"

ลักได้เดินมาหาพวกเราอย่างกล้าๆกลัวๆ

จากนั้นพ่อผนก็เดินไปหาเค้าอย่างช้าๆ

แล้วก็ล็อคแขนลักเอาไปก่อนที่จะมีอะไรเกิดขื้นผนไปค้นตัวของลักก็ไม่พบอาวุธ

ไนท์"ไม่มีอาวุธครับ"

พ่อ"หาทั้งตัวแล้วใช่มั้ย"

ไนท์"ครับ"

หลังจากนั้นพ่อก็ปล่อยลัก

ลัก"พวกคุณจะไม่ฆ่าผนใช่มั้ย

พ่อ"พยักหน้ารับ"

ลักถอนหายใจก่อนที่จะรีบไป ตักน้ำ

พ่อ"นายรีบไปไหน.อะนี้"

ลัก"ผนจะเอาน้ำไปให้เพือน.นี้คืออะไรครับ"

พ่อ"มันคือยาแก้ไข้และเป็นคำขอโทษ"

ลัก"ขอบคุณมากครับ"

แล้วลักก็เดินจากไป

พวกเราเองก็พักอยู่ที่นี้

ตอนกลางคืน

มีเสียงดังจากที่ไกลๆไปเสียงร้องของพวกกายพันที่กำลังไลล่าคนที่ไม่มีทีช้อนไม่มีอาวุธ

ค่ำคืนนี้อีกยาวไกลท้องฟ้าตอนกลางคืนไม่มีดาวให้เห็นมีแค่สานเคมีจากละเบิดที่ตกค้าง

น้ำโดยปกติจะกินไม่ได้ถ้าไม่เอาไปต้มแล้วเอามาก้องด้วยพืชที่ดูดสับลังสีถ้าเราไม่มีพืชตัวนี้คงมีคนตายเยอะกว่านี้โชกดีที่มีมันจริงๆส่วนคนที่มีภูมิคุ้มกันนั้นโชกดีมากกว่าเพราะพวกเราสามาดกินน้ำได้โดยไม่ต้องก้อง

ผนกำลังจดไดอารี่แล้วก็ได้ยินเสียงบางอย่างกำลังวิ่งมาทางเราผนรีบดับเทียนมีบางอย่างกำลังวิ่งผ่านเราไปผนเดาว่ามันกำลังหาใครจากเสียงเดินไม่น่าใช่พวกกายพันเเต่เป็นนักล่า

พวกนักล่าเป็นคนที่รวมตัวกันล่าพวกกายพันนักล่าบ้างคนก็ดีสวนมากก็ไม่

วันนี้เราไม่เจอสัดสักตัวขอให้พรุ่งนี้เราเจอ

อาหารที่กินได้ที่นะพระเจ้าถ้าคุฌยังไม่ทิ้งเราไป

ฝันดี

ขอบคุณที่ พวกคุณอ่านจนจบได้นี่เป็นครั้งแรกที่ได้เขียนนิยายถ้าเขียนผิดก็ขอโทษนะครับ