การผจญภัยของภูติดอกไม้

               ภูติดอกไม้

          "ความสุขที่แท้จริงของชีวิต คือการได้อยู่กับคนที่ตนรัก ท่ามกลางความสงบของธรรมชาติ ไม่ต้องมีชีวิตที่พาดโผนอะไร ไม่ต้องรวยล้นฟ้า ไม่ต้องสมปรารถนาซึ่งสิ่งของนอกกาย นั่นคือความเป็นอยู่ของภูติเยี่ยงพวกเรามาโดยตลอด แล้วเช่นนั้นพวกเจ้ายังจะต้องการอะไรอีก"

.

.

.

          "ท่านรู้จัก'ความฝัน'มั้ยล่ะท่านแม่ สิ่งที่ทำให้ทุกชีวิตดำเนินไปข้างหน้าได้อย่างไม่ย่อท้อ สิ่งที่รู้สึกดีทุกครั้งเมื่อเพียงคิดว่าเดินทางไปถึงจุดๆนั้นได้สำเร็จ การตัดสินใจของพวกข้าครั้งนี้ ก็เกิดขึ้นได้เพราะความฝันนั่นแหละ"

           "พวกเจ้ายังเด็กนัก พวกเจ้าไม่มีทางรู้หรอกว่าโลกภายนอกนั้นมันเป็นอย่างไร สิ่งที่อยู่นอกเหนือจากสวนแห่งนี้มันก็มีแต่โลกของเผ่าพันธุ์อันแสนจะวุ่ยวายเพียงเท่านั้นแหละ"

           "เพราะอย่างนั้นไงพวกข้าถึงอยากไปให้เห็นกับตา สิบแปดปีแล้วนะท่านแม่ สิบแปดปีที่ข้าต้องเก็บฝันเอาไว้ ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป แล้วเมื่อใดกันเล่า ที่ข้าจะมีความสุขเป็นกับเขาได้จริงๆ..."

.

.

.

           "เห้ออ ถ้าอย่างนั้นก็ไปเสียเถิด เพราะต่อให้ข้านั่งกล่อมอีกซักเท่าไหร่ เจ้าก็คงไม่เลิกล้มง่ายๆอยู่แล้วนิ"