คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #23 : Chapter 9 เฮ๊ยพี่! ไม่ได้จีบกันนะ - 1
ผมับหมอี้นั่ฟาฟันันทาสายามาลอทา นระทั่ไอ้หมอปาล์มับรถมาถึอู่ที่ยัยหมอแสบเอารถมา่อม
“ถึแล้ว
ที่นี่ใ่ไหม”
“อืม”
ผมเป็นนอบรับ
เพราะยัยหมอนั่นมัวแ่้มหาอะไรในระเป๋า็ไม่รู้ แ่พอผมอบเสร็ ทั้ไอ้หมอปาล์มทั้ยัยหมอแสบ็พร้อมใันหันมา้อหน้าผมทันที
“อะไร มอูทำไมฮะ”
ผมหันไปพูับหมอปาล์ม่อนแล้ว่อยหันไปเลิิ้วถามยัยหมอแสบและแอบส่สายาวนประสาทไปให้้วย
“นายรู้ไ้ยัไว่าเป็นที่นี่”
‘เออริ้วยรับ ลืมไปเลยว่าผม้อไม่รู้’
พอหมอพูบผม็ไป่อไม่เป็นทันที
ไอ้ปาล์มนี่หรี่ามอผมแบบน่าถีบมา แ่ผมยัไม่ไ้อบเรื่อที่เธอถามนะ
ผมหาเรื่อใหม่ไ้ะ่อน
“นั่นไเอาอีแล้ว ทำไมหมออบเรียผมว่านายลอเลย อยาโน…”
“โอ๊ย! ็ันไม่ินอ่ะ
แล้วัน็ไม่ไ้เป็นอะไรับนาย้วย เพื่อน็ไม่ใ่!”
“็หัเรียให้ินสิ ะปิะ ปิา หรือพี่ปิ็ไ้ ไ้หมแหละ”
“แหวะ! พี่ปิพูมาไ้ ันเิปีเียวับนายนะ”
“ปีเียวันแ่ผมเิ่อนนะ หมอเิ 31 ธันวา 98 ผมเิ 1 มรา 98 เห็นัๆ
ว่าผมเป็นพี่หมอั้หนึ่ปีพอี อนหมอเิผมวบหนึ่แล้วนะ”
ะว่าไป
นี่เราสอนสามารถลอวันเิวันเียวันไ้เลยนะเนี่ย อันนี้ผมิในใรับ
“โห…! นี่นายรู้วันเิันไ้ไเนี่ย นายไปลัส่อ้อมูลันมาหรือไฮะ
เสียมารยาท!”
ยัยหมอแสบเวลาทำหน้าในี่ละมัเลยรับ
ส่วนไอ้หมอปาล์ม็ไ้แ่ส่ายหน้าับวามรู้มาอผม แล้วอนนี้็เปิประูรถลไป่อนแล้ว้วย
มันทนฟัผมไม่ไหว
“เออๆ ะรู้ไ้ไไม่้อสนใหรอ เอาเป็นว่าอร้อล่ะนะ เลิเรียนายเหอะ
ไม่ฟินเลยอ่ะ”
“ฮึ!!”
“เอ้า! ลามนี้นะหมอ หมอเี๋ยวสิ…!”
หน้าว่ำลรถไปแล้วรับสสัยะรำาผมมา
ฟู่!
สำเร็!
ีนะไม่มีใรสนใเรื่อที่ผมอบไอ้ปาล์มมันเลย สสัยโนผมเปลี่ยนเรื่อนลืมสนิทันไปแล้วรับ
ผมเินลรถมาเป็นนสุท้าย
พอลมา็เอพี่เ้าออู่ แล้ว็พี่ๆ พนัานอีหลายนึ่ผมรู้ัเป็นอย่าี
ผมไม่ไ้ล่าวทัทายพวพี่ๆ
เา ผมเพียแ่ยิบาแล้วแอบส่ยิ้มให้เล็น้อยรับ เป็นอันว่ารู้ัน
“แล้วมัน้อยัไหรอะ ือหนู็ไม่่อยรู้เรื่อ”
ยัยหมอแสบถามพี่พนัานหน้าเรียเียว
นี่ผมลมา้าไปหน่อยล่ะสิเลยไม่รู้ว่า่าบออะไรับหมอไปบ้า
“ือมัน้อเปลี่ยนทั้หมเลยน้อ ืนับ่อไปเี๋ยว็เสีย สุท้าย็้อเปลี่ยนใหม่นไ้
เพราะมันเ่ามาแล้ว แล้วมาโนนอี”
่าอธิบายถึอะไหล่บาอย่าในรถให้ฟัรับ
ส่วนหมอ็หน้าอหิเลยอนนี้
“แล้ว้อเสียเินเพิ่มหรือเปล่าะ”
“เสียรับ”
“เท่าไหร่ะ”
“ไม่้อถามหรอ เปลี่ยนไปเลยพี่” ผมอบแทนเอเลย บอามรเห็นหน้าหมออนนี้็แอบสสาร
“นี่! ไม่้อยุ่”
“เอ้า ็ผมเป็นน่ายั์ไหม หรือว่าหมอลืม” พอผมพูไปแบบนั้นยัยหมอแสบ็หันมา้อนผมหนึ่ที
“เพราะนายนเียว ทำัน้อมาลำบาแบบนี้!”
“ผม็่อมให้ี้แล้วนี่ไ เปลี่ยนเลยรับพี่
อะไรไม่ีเปลี่ยนใหม่ให้หมเลยรับ เอ๊ะ…! หรือว่าี้อยาเปลี่ยนันใหม่็ไ้นะ
เี๋ยวผมัให้”
ยัยหมอัวแสบ้อนผมาแทบลับที่ไ้ยินผมใ้สรรพนามใหม่เรียเธอแบบนั้น
ส่วนประโยท้ายผมหันมาอ่อยหมอ่อ แ่พอพูบแล้วรู้สึว่าัวเอพลามาว่ารับ
“ย่ะ! นายะเอารถนายมาให้ันับ
ส่วนนาย็เอารถัรยานที่พ่อนายบอะื้อให้ถีบไปเรียนแทนใ่ไหม”
“ฮ่าๆๆ ริเหรอวะไอ้ปิ นี่อาารย์หมอะื้อัรยานให้มึี่เหรอ”
“มึหุบปาเลย” ยัยหมอัวแสบเล่นผมนไ้
“แหม…ี้นี่แสบริๆ เลยนะ
ยัะำไ้อีว่าพ่อเยู่ว่าะยึรถผมแล้วเอาัรยานมาให้ผมี่แทน”
ผมพูพร้อมับ้อาเธอ้วย
็แหม…เรื่อผ่านมาเป็นอาทิย์แล้วยัะำไ้ แ่ะว่าไปประโยนี้ถึะเป็นารแวะแ่ผมลับมอว่าเ็รับ
เพราะหมอโนผม้อนลับะหน้าเหรอหราเลย แบบนี้นี่มันแอบใส่ใเป็นพิเศษหรือเปล่า
ผม้อหมอนิ่และเหมือนว่าเธอะเริ่มรู้แล้วว่าัวเอพลา
“ำแม่นแบบนี้ สนใผมแล้วสิ”
เป็นรั้แรที่ผมพูับี้้วยโทนเสียทุ้มนุ่ม
แถมส่าหวานเยิ้มให้้วย เล่นเอายัยหมอแสบหน้าแไปเลย
“บ้า! ันไม่เยสนในาย”
“ริอ่ะ”
“็ริน่ะสิ หลบไป”
นี่ผมไม่ไ้าฝาแน่ๆ
ยัยหมอแสบหลบาผม้วย อาารแบบนี้นี่มันเินัๆ ผมูออ
“แหม…แล้ว็มาทำเป็นปาี ที่แท้็แอบสนใ”
“นี่! เหลวไหล ใรสนในายยะ”
“็ี้ไ”
“ันเปล่า!”
“เอาล่ะๆ เี๋ยว่อยไปีบันนะน้อ เอาเรื่อรถ่อน”
แล้วยัไม่ทันที่ผมะไ้ยั่วเธอ่อ
พี่่า่อมรถ็ััหวะะไ้ ผมนี่แอบัในิหน่อย แ่พอไ้ยินที่พี่แพู ผมนี่ถึับำ๊าออมาเลยรับ
“เฮ๊ยพี่! ไม่ไ้ีบันนะ”
ความคิดเห็น