คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Chapter 3 ฆ่าเชื้อหรือจะฆ่าผม - 2
ัภาพมาที่ไอ้พวเพื่อนผม
ึ่ประอบไป้วย ไอ้เ ไอ้เย์
ไอ้ฟาน ยัาไปสอน ือไอ้เหนือับไอ้ั มันสอนไปประุม่ายอาสา
และ็ไอ้าน์อีน
ไอ้าน์นี่แหละัวสำั
เพราะมันลาพวผมมานั่ส่อสาวที่นี่ มัน้อรับผิอบ
แ่เฮ้ย! นี่พวมันเ้าใสถานาร์ผิไปหรือเปล่าวะ
อนนี้หน้าผมเลืออาบอยู่นะ
แ่ไอ้พวเพื่อนบ้ามันลับทำท่าอย่าับว่าะหาแฟนให้ผมยัไยัั้น
ส่วนยัยหมอนั่น็ยิ้มหวานั…เล่นะเลิ้มเลยรับ…
นี่ถ้าเล่นแบบนี้เี๋ยวผมไม่เรในะ
ผม็โสนี่ แถมหล่ออี…(่าล้า…)
ยิ่อนที่เธอเ้ามา้อา
ผมนี่แทบหยุหายใ บ้าไปแล้วรับ!
ผมไม่เยใสั่นแบบนี้มา่อนเลยนะ
เอ๊ะ…หรือว่าเสียเลือมานะเป็นลม
ไม่ๆ ผมไม่ไ้อ่อนแอนานั้น
เธอไม่รู้หรอใ่ไหมว่าผมือไอ้นมือไวที่บีบแรไล่เธอวัน่อน
“อูแผลหน่อย่ะ”
สวยแล้วยัเสียเพราะมา
แ่ฟัแล้วมันออไปทาเย็นยะเยือยัไไม่รู้
ผมเอามือออ
ส่วนา็้อหน้าเธอนิ่
“แผลว้าเหมือนันนะ
เี๋ยว่าเื้อให้่อนละัน”
เธอบอ่าเื้อรับ
พูบเธอ็ัแหยิบสำลีพร้อมยาสีแๆ ึ้นมา อนนั้นผมไม่ไหวแล้ว
็เลย้มหน้าแบบปวั
แ่ยัไม่ทันที่ผมะั้ัว
วามรู้สึแสบแบบอภิมหาวามแสบ็แล่นเ้าสมอผมื๊
“โอ้ย!!!! แสบ!!!”
ผมร้อลั่น
เล่นเอาไอ้พวเพื่อนที่ยื่นมอันมั่ ยื่นุยันมั่เียบริบไปเลย
“นี่เธอ
ะ่าเื้อหรือะ่าผมันแน่ เป็นหมอบ้าอะไร มือหนัะมั”
ผมว่าแบบไม่ไว้หน้าเลยรับ
มันโรแสบเลยอ่ะ แล้วูสายาเธอสิ เป็นประายแปลๆ ะ้วย
นี่อย่าบอนะว่าเธอแล้ผม
“แล้วมีหมาย้อไหนห้ามนมือหนัเรียนหมอหรือไฮะ”
“นี่!”
ผมเือบะสวนอยู่แล้ว
แ่ยัยหมอัวแสบยสำลีในมือึ้นมาู่ะ่อน ผมเลย้อหุบปาลทันที
ไม่ไ้หรอรับ เิเธอเอายาแมาราผมอีรอบ
ราวนี้ผมแสบึ้นสมอายแน่
“เสร็แล้ว่ะ
เี๋ยวพาไปโรพยาบาล้วยนะะ ไม่แน่อาะ้อเย็บหลายเ็ม”
“เย็บที่หัวเลยเหรอรับ”
ไอ้เถาม
“ที่ปา่ะ”
“ฮะ!
ว่าไนะรับ”
หน็อย…ยัยัวแสบหลอ่าผม
นี่นึว่าผมไม่ไ้ยินหรือไ
“หัวแ็เย็บที่หัวสิวะ
มึ็ถามแปล หรือว่าให้เย็บที่ปาีรับุหมอ”
แหมไอ้ฟาน
มัน็ไ้ยินเหมือนผมสินะ ถึไ้ยี้ผมแบบนั้น
ผม้อนมันาแทบลับ
ไอ้นี่เหมือนะรู้ัวรีบส่ยิ้มหวานให้ผมให่
“รีบไปโรพยาบาลเถอะ่ะ
อัว่อนนะะ”
“อบุนะร้าบบบ” ไอ้พวเพื่อนผมมอามาหวานเื่อมเลย เห็นแล้วอยาถีบ
ไม่ไ้อยาถีบหมอนะ
หมอน่ะไว้่อยิบัี อนนี้อยาถีบเพื่อน่อน
“พวมึะมออีนานไหม
ะพาูไปโรพยาบาลไ้หรือยั”
“อ่อรับๆ
อโทษรับุเพื่อน ไปรับไป” ไอ้าน์รับ
“หมอแมร่โรน่ารัเลย
เฮ้ยูอนะโว้ย” ไอ้เพูึ้น
ส่วนผมหันวับไปมอมันอย่าเอาเรื่อ
แ่ไม่ทันที่ผมะพูอะไร
ไอ้ฟาน็พูแทนะ่อน
“ไม่ไ้เว้ยมึหมสิทธิ์”
“ทำไมวะ” ไอ้เถาม
“หมอนนี้มีแฟนแล้วว่ะ
แถมแฟนหวมา้วย” ไอ้ฟานมันพูแ่สายามันเสือส่มาล้อเลียนผม
เออ! ีเหมือนันรับ ราวนี้ไอ้พวนี้ไ้เาออหม
“ยัไ แล้วมึรู้ไ้ไ”
“เฮ้ย มึะุยันอีนานไหม
ูเ็บ”
“อ่อ โทษทีว่ะ ไปๆ”
เฮ้อ ว่าะพาผมไปโรพยาบาล
แผลที่ว่าเ็บมาอนนี้เริ่มไม่รู้สึละรับ มันาไปหมแล้ว
ราวนี้ผมเลิ่า์ไปอีเป็นอาทิย์เลย
หหู่ะมั แ้นมา้วย
‘ฝาไว้่อนเถอะยัยหมอผี
เอันราวหน้าเอัหนัแน่’
ความคิดเห็น